جعفریان، رسول

نام	جعفریان، رسول
نام‎های دیگر	Rasul Jafarian
نام پدر
متولد	1343 ش
محل تولد	خوراسگان اصفهان
رحلت
اساتید	آیت‌الله جوادى آملى، آیت‌الله مصباح يزدى آیت‌الله ممدوحى، آیت‌الله گرامی
برخی آثار	سلطان محمد خدابنده (الجایتو) و تشیع امامی در ایران تشیع الشيعة في إيران رسائل حجابیه قواعد السلاطین تذکرة الطریق فی مصائب حجاج بیت الله العتیق تحفة العالم در اوصاف و اخبار شاه سلطان حسین
کد مؤلف	AUTHORCODE00104AUTHORCODE

رسول جعفريان (متولد 1343ش)، پژوهشگر تاریخ، استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران، رئیس کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران، رئیس کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران

ولادت

در سال 1343ش در خوراسگان از توابع اصفهان به دنيا آمد.

تحصیلات

دوره دبستان را در زادگاهش گذراند سپس براى ادامه تحصيل به اصفهان آمد و دوره راهنمايى را در اين شهر آغاز كرد. پس از چندى به دليل علاقمندى‌اش به دروس دينى به مدرسه ذوالفقار رفت و مطالعه دروس جديد را در مدارس شبانه ادامه داد. در مدت اقامت در اصفهان، به صورت آزاد از مدارس دينى ديگرى استفاده می‎كرد.

رسول جعفريان در سال 1357 و در آستانه پيروزى انقلاب، براى ادامه تحصيلات حوزوى، راهى شهر مقدس قم شد. نخست به مدرسه خان رفت و سپس در مدرسه رسالت، به ادامه تحصيل پرداخت.

اساتيد

وى در قم از درس اساتيدى چون حضرات آيات جوادى آملى، مصباح يزدى، ممدوحى، گرامى بهره برد. سال 58 با آثار و مؤسسه آیت‌الله مصباح يزدى آشنا شد و در كلاسها و دوره آموزشى آن مؤسسه شركت كرد و با بازگشايى دانشگاه‌ها، در سال 59 به تدريس معارف اسلامى و تاريخ اسلام در دانشگاه‌هاى اصفهان و تهران مشغول شد. در همين اوان آشنايى وى با بزرگانى چون حضرات آيات احمدى ميانجى و روحانى و بخصوص سيد جعفر مرتضى عاملى مطالعات تاريخى او را شكل داد و در ادامه از او مورخى محقق ساخت كه در حوزه علميه به اين عنوان شهرت يافت.

استاد جعفريان در تحول تاريخ‌نگارى در حوزه علميه و ايجاد مراكز علمى تاريخ، نقش مهمى ايفا كرد. مديريت برخى اين مراكز و گروه‌هاى علمى - پژوهشى و تأسيس كتابخانه تخصصى تاريخ اسلام و ايران خدمتى بزرگ به تاريخ پژوهان و محققان و دانشجويان اين رشته است.

وى هم اكنون ضمن تأليف و تحقيق و انتشار آثار جديد بخصوص در نشر مورخ كه وابسته به كتابخانه تاريخ است، عضو هيئت علمى دانشگاه تهران و رئيس كتابخانه ملى مجلس است.

آثار

آثار استاد جعفريان فراوان است. اولين اثر او در سال 64 هجرى شمسى با عنوان «پيش درآمدى بر شناخت تاريخ اسلام» منتشر شد، كتب متعدد او در زمينه تاريخ اسلام و تشيع و ايران و اخيراً درباره تاريخ معاصر ايران براى محققان اين رشته ارزشمند و راهگشاست؛ اگرچه اين آثار در حوزه تاريخ محدود نشده و علوم ديگر مرتبط با تاريخ را نيز در بر مى‌گيرد.

مهم‌ترين تأليفات وى عبارتند از: تاريخ سياسى اسلام، حيات فكرى سياسى امامان شيعه، تاريخ تشيع در ايران، انديشه تفاهم مذهبى در قرن ششم و هفتم هجرى، افسانه تحريف قرآن، قصه خوانان در تاريخ اسلام، جغرافياى تاريخى و انسانى شيعه، مرجئه، تاريخ و انديشه، مقالات تاريخى (شامل دفترهاى متعدد با مقالات فراوان تاريخى و غير تاريخى)، تاريخ تحول دولت و خلاقت، تاريخ ايران اسلامى (شامل چندين دفتر)، منابع تاريخ اسلام، صفويه در عرصه دين، فرهنگ و سياست و چند اثر ديگر درباره صفويه، تأملى در نهضت عاشورا، جريان‌ها و سازمان‌هاى مذهبى سياسى ايران، برگ‌هايى از تاريخ حوزه علميه قم. از اين مورخ معاصر، مقالات متعددى نيز در مجلات و مجموعه‌ها يا زير نظر وى منتشر شده است.

ولادت

تحصیلات

اساتيد

آثار

وابسته‌ها