امواج البکاء في بکاء الحسین علیهالسلام
گریههای حضرت سیدالشهدا(ع) (امواج البکاء فی بکاء الحسین(ع))، اثر آیتالله ملا نوروز علی بن محمدباقر بسطامی معروف به فاضل بسطامی (متوفی ۱۳۰۹ق)، گوشههایی از زندگانی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را به تصویر میکشد و در موضوع خود کمنظیر است.
| امواج البکاء في بکاء الحسین علیهالسلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فاضل بسطامی، نوروزعلی بن محمدباقر (نويسنده) خورشیدی، مجتبی (مصحح) |
| عنوانهای دیگر | بازنویسی امواج البکاء عالم جلیل القدر آیتالله ملا نوروز علی معروف به فاضل بسطامی ** بکاء الحسین علیهالسلام ** گریههای حضرت سید الشهداء روحی له الفداء |
| ناشر | طوبای محبت |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1392ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-964-8894-53-0 |
| موضوع | حسین بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - سوگواریها - واقعه کربلا، 61ق. - حسین بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - اصحاب - سورگواریها - عاشورا |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ف2الف8 41/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
کتاب شامل یک مقدمه، یک بخش با عنوان "طوفان" و چهار بخش اصلی با عنوان "موج" است.
سبک نگارش
شیوه نگارش کتاب دارای سه ویژگی اصلی است:
- بازنویسی: این کتاب بازنویسی کتابی است که بیش از یک قرن پیش نوشته شده است و با انشای امروزی مطابقت ندارد.
- ترجمه و اضافات: عبارات عربی بدون ترجمه بوده که در این نسخه، ترجمه و متنی به آن اضافه شده است
- استخراج منابع و مآخذ: منابع و مآخذ مطالب در این چاپ بهصورت دقیقتری استخراج شده است[۱].
گزارش محتوا
طوفان: این بخش به چرایی و حکمت گریه بر امام حسین(ع) میپردازد و آن را زمینهساز نابودی پایههای مکتب خلفا معرفی میکند. همچنین به این پرسش پاسخ میدهد که چرا امام حسین(ع) در کربلا گریستند. مؤلف چهار دلیل برای گریه آن حضرت ذکر میکند: گریه برای ناشکیبایی و راضی نبودن به قضای خداوند نیست؛ بلکه به دلیل نارضایتی از معصیت مردم است؛ گریه بر مصائب اهلبیت(ع) از بالاترین عبادات است؛ گریه به دلیل مشاهدهی پرچمهایی که بر آنها شعار «لا حکم الا لله» نوشته شده بود؛ و در نهایت، گریه به دلیل دیدن اسیران که نشان از قساوت قلب و بیرحمی دشمنان داشت[۲].
موج اول: این بخش شامل چندین حدیث در مورد گریهها و حالاتی است که قبل از شهادت امام حسین(ع) رخ داده است. موضوعات مطرح شده شامل گریه حضرت امیرالمؤمنین(ع) هنگام بیرونکشیدن ایشان از خانه برای بیعت گرفتن، گریه در مصیبت حضرت صدیقه(س)، هنگام غسل ایشان، وداع با مادرشان، گریه در مصیبت خود حضرت امیرالمؤمنین(ع)، وداع با برادرشان امام حسن(ع) و هنگام شهادت ایشان است. همچنین به گریههایی اشاره میشود که در خواب دیده شدهاند، مانند خواب حضرت زهرا(س) و گریه پیامبر(ص) از خانه فاطمه(س)[۳].
موج دوم: این بخش شامل هشت حدیث است و به گریههایی میپردازد که از زمان وداع امام حسین(ع) با جد بزرگوارشان در مدینه تا هنگام ورود به کربلا اتفاق افتاده است. این فصل با حدیثی درباره وداع امام با روضه جد مطهرشان آغاز میشود. در ادامه، به گریه هنگام وداع با مزار حضرت خدیجه(س)، وداع با محمد حنفیه، و شنیدن خبر شهادت حضرت مسلم(ع) و عبدالله یقطر پرداخته میشود. در نهایت، این بخش با حدیثی درباره زمانی که امام حسین(ع) و یارانشان وارد سرزمین کربلا شدند و نام آن را شنیدند، به پایان میرسد[۴].
موج سوم: در این موج، بیست و هفت حدیث درباره گریههای امام حسین(ع)، یاران و خانواده ایشان از زمان ورود به کربلا تا لحظه شهادت ذکر شده است. این بخش با گریه حضرت هنگام فرودآمدن در کربلا آغاز میشود. سپس به مواردی همچون گفتگوی دلسوز حضرت با جناب زینب(س)، گریه اهل حرم در شب عاشورا، وداع با خواهران، گریه حضرت امکلثوم(س) و گریههای مربوط به وقایع و شخصیتهای دیگر در روز عاشورا پرداخته میشود[۵].
موج چهارم: در این بخش، به موضوعاتی همچون هنگام ورود به زمین کربلا، در عصر تاسوعا، در شب عاشورا، بعد از ادای نماز ظهر و در مصیبت علیاکبر(ع) و... پرداخته شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.