التحفة الجسيمة في ذكر حليمة و يليه جزء فيه حديث حليمة السعدية

التحفة الجسيمة في ذكر حليمة و يليه جزء فيه حديث حليمة السعدية، مجموعه 2 رساله از 2 دانشور جداگانه درباره اسلام آوردن، زندگی و احوال «حلیمه سعدیه» (مادر رضاعی پیامبر(ص)) است که توضیح آن خواهد آمد. پژوهشگر معاصر، محمد بن محمد علوان، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند را بر آن افزوده و شخصیت و آثار پدیدآورندگان و نیز ویژگی‌ها و روش رساله‌ها را شناسانده است.

التحفة الجسيمة في ذكر حليمة ويليه جزء فيه حديث حليمة السعدية
التحفة الجسيمة في ذكر حليمة و يليه جزء فيه حديث حليمة السعدية
پدیدآورانمغلطای بن قلیچ (نويسنده)

بصری، محمد بن علی (نویسنده)

علوان‌، محمد (محقق)
عنوان‌های دیگرجزء فيه حديث حليمة السعدية
ناشردار التوحيد للنشر
مکان نشرعربستان - ریاض
سال نشر1437ق - 2016م
چاپ1
موضوعحلیمه‌،۸ق‌؟,حلیمه‌ سعدیه‌، ۸ق‌؟,محمد (ص‌)، پیا‌مبر اسلام‌، ۵۳ قبل‌ از هجرت‌ -۱۱ ق‌.-- خا‌ندان‌,زنا‌ن‌ مقدس‌
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
BP ۲۵/م۶ت۳
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

التحفة الجسيمة في ذكر حليمة

این رساله از آثار حافظ، محدث، لغوى، مورخ، شاعر و نسب‌شناس قرن هشتم هجری قمری، ابوعبدالله علاءالدین بن قلیچ بکجری مُغلطای، مشهور به حافظ مغلطای (متوفای 762ق)، است که فضائل حلیمه سعدیه و اسلام و ایمان وی را تبیین می‌کند و ادعای دشمنان را مردود می‌داند.

  • محمد بن محمد علوان، از حافظ مغلطای در کتاب الزهر الباسم في سيرة أبي‌القاسم، چنین نقل کرده است: سخن برخی از متأخران درباره حلیمه که مدعی شده‌اند اسلامش ثابت نشده، خوب نیست و من رساله جداگانه‌ای درباره او به نام «التحفة الجسيمة في ذكر حليمة» تنظیم کردم و در آن برای اثبات درستی و صحت اسلام حلیمه، استدلال آوردم و کلام شاذّ مخالفان را ردّ کردم[۱].
  • حلیمه سعدیه بعد از نبوت، بر پیامبر اکرم(ص) وارد شد و اسلام آورد و بیعت کرد و شوهرش حارث هم مسلمان شد[۲].

جزء فيه حديث حليمة السعدية

  • این رساله مختصر از آثار محدّث و قاضی قرن پنجم هجری قمری، ابوالحسن محمد بن علی بن محمد بن صخر بصری (متوفای 443ق)، است که روایتی طولانی را درباره این بانوی سعادتمند نقل می‌کند.
  • محمد بن محمد علوان، تأکید کرده است: به نظرم رسید که شایسته است به «التحفة الجسيمة في ذكر حليمة»، جزء نفیسی را ضمیمه کنم که در آن، حدیث حلیمه سعدیه آمده و ابوالحسن محمد بن صخر بصری، آن را روایت کرده و تاکنون منتشر نشده است[۳].
  • با سند نقل کرده است از عبدالله بن عباس که گفت: حلیمه بنت ابی‌ذؤیب (حلیمه سعدیه) که به پیامبر(ص) شیر داد، می‌گفت: زمانی که دوره شیر دادن به رسول خدا(ص) تمام شد و او را از شیر گرفتم، زبان باز کرد و سخنی شگفت گفت؛ «الله أكبر كبيراً و الحمد لله كثيراً و سبحان الله بكرة و أصيلاً»[۴].

پانویس

  1. ر.ک: قبل از مقدمه نویسنده، ص3
  2. ر.ک: متن کتاب، ص92
  3. ر.ک: مقدمه محقق، ص6
  4. ر.ک: متن کتاب، ص121-122

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها