نامهها و ملاقاتهای امام حسین علیهالسلام
نامهها و ملاقاتهای امام حسین علیهالسلام | |
---|---|
![]() | |
پدیدآوران | نظری منفرد، علی (نويسنده) عالمی دامغانی، ابوالقاسم (گردآورنده) |
ناشر | بنیاد معارف اسلامی |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1385ش |
چاپ | 3 |
شابک | 964-6289-02-9 |
موضوع | احادیث شیعه - قرن 14 - حسین بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - توقعیات - واقعه کربلا، 61ق. - احادیث |
زبان | عربی - فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ن6ن2 41/7 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نامهها و ملاقاتهای امام حسین(ع) مجموعه سخنرانیهای حجةالاسلام نظری منفرد (متولد 1330ش) درباره نامهها و ملاقاتهای امام حسین(ع)، به قلم ابوالقاسم عالمی دامغانی،
اثر حاضر، مجموعه سخنرانیهای حجةالاسلام نظری که مطالب آن، توسط حجةالاسلام عالمی جمعآوری و مصادر آن، از کتابها و منابع اسلامی، ثبت و ضبط گردیده و با تغییرات و اضافاتی، در اختیار خواننده قرار گرفته است[۱].
کتاب حاوی سه بخش است:
- نامههای امام حسین(ع)؛ که برخی از آنها که از جهت زمان تقدم دارد، در ابتدا عنوان گردیده است. تعدادی از نامهها، مربوط به دوران حیات امام مجتبی(ع) بوده و بعضی مربوط به زمان امامت آن حضرت(ع) است. قسمت سوم، نامههای مربوط به نهضت کربلا و قیام عاشورا است که در نوزده مجلس، جمعآوری شده است[۲].
- از جمله این نامهها، نامهای است که آن حضرت(ع) به حبیب بن مظاهر، چنین نوشته است «از حسین بن علی به مرد فقیه، حبیب بن مظاهر. ای حبیب! قرابت ما را با پیامبر(ص) میدانی و تو بهتر از دیگران ما را میشناسی و شخص آزاد مرد و غیرتمندی هستی. از جان خود بر ما مضایقه مکن. رسول خدا(ص) در قیامت پاداش آن را به تو خواهد داد»[۳].
- ملاقاتها و دیدارهای امام حسین(ع)؛ که از زمان انتشار خبر مرگ معاویه در ماه رجب سال 60ق تا روز دهم محرم سال 61ق میباشد. این بخش حاوی مطالبی مهم و قابل توجه است که در طی سی مجلس، تنظیم شده است[۴]. از جمله این ملاقاتها عبارتند از ملاقات آن حضرت با ولید بن عتبه حاکم مدینه[۵]، عمر الاطرف[۶]، هاشمیات[۷]، جابر بن عبدالله انصاری[۸]، ملائکه[۹]، جن[۱۰]، عبدالله مطیع[۱۱]، محمد بن حنفیه[۱۲]، ابن عباس[۱۳] و یزید بن ثبیط و فرزندانش[۱۴].
- پاسخهای امام(ع) به افراد؛ در این بخش، پاسخهای آن حضرت(ع) به سؤالات افراد بههمراه مطالب دیگر آمده که در طی هفت مجلس، بیان شده است[۱۵] که از جمله آنها عبارتند از پاسخ آن حضرت به سؤال مردم بصره در معنای «صمد»[۱۶].
در پایان هر مجلس از مجالس کتاب، به ذکر مصیبت بتناسب آن مجلس، پرداخته شده است[۱۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.