فاجعة الطف

    از ویکی‌نور
    فاجعة الطف
    فاجعة الطف
    پدیدآورانطباطبایی حکیم، محمد سعید (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرأبعادها، ثمراتها، توقیتها ** بحث تحليلي في أبعاد و ثمرات نهضة الإمام الحسين علیه‌السلام
    ناشردار الهلال
    مکان نشرعراق - نجف اشرف
    سال نشر1434ق - 2013م
    چاپ4
    شابک978-600-6992-04-4
    موضوعحسین بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - واقعه کربلا، 61ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏ط‎‏2‎‏ف‎‏2 41/5 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    فاجعة الطف؛ أبعادها ـ ثمراتها ـ توقيته، از آثار مرجع تقلید شیعی عراقی، آیت‌الله سيد محمدسعيد طباطبایی حكيم (1314-1400ش)، پژوهشی تحلیلی است که به بررسی قیام امام حسین(ع) می‌پردازد و نقش آن را در آشکارسازی حقیقت دینی بیان می‌کند. نویسنده، نظریه الهی در تحلیل این واقعه را تأیید می‌کند.

    نام کتاب

    • نویسنده علت انتخاب اسم «فاجعة الطف» (به معنای اندوه بزرگ، بلای سخت و مصیبت دردناکی که در صحرای کربلا واقع شد) را اشاره به اهمیت این جنبه از نظر اثربخشی و جاودانگی قیام و نهضت مبارک امام حسین(ع) دانسته و افزوده است:به همین جهت امامان معصوم(ع) بر عزاداری و گریه و مرثیه تأکید فراوانی ابراز کردند.[۱]

    هدف و روش

    • آیت‌الله سيد محمدسعيد طباطبایی حكيم با تأکید بر آنکه بحث و تحلیل‌های فراوانی درباره شهادت سیدالشهداء(ع) انجام شده و آثار بسیاری در این زمینه منتشر شده است و پنداشته می‌شود که پرونده این مسأله بسته شده و دیگر هرچه گفته و نوشته شود، تکرار است، افزوده است: ولیکن این نظر درست نیست و برخی از ابعاد این نهضت مبارک آنچنان که باید و شاید بحث و تحلیل و تفسیر نشده است.[۲]

    ساختار و محتوا

    • این اثر از مقدمه و 3 مقصد و ملحقات به ترتیب ذیل تشکیل شده است:
    • مقدمه (بررسی دو نظریه متقابل درباره شهادت امام حسین(ع): بشری یا الهی بودن آن و...)
    • مقصد اول: ابعاد و عمق فاجعه کربلا
    • مقصد دوم: نتایج و فواید این فاجعه
    • مقصد سوم: ترسیم و تحلیل شرایط فاجعه مذکور و تشابه و تفاوت اوضاع دوره امام حسین(ع) و سایر امامان(ع)
    • خاتمه (2 فصل شامل آثار روشن شدن نشانه‌های اسلام در پایداری و پیروزی و روش‌های بزرگداشت و عزاداری شهادت امام حسین(ع))
    • ملحقات (6 مورد)

    مقایسه

    نمونه مباحث

    • نویسنده، تأکید دارد که عزاداری برای امام حسین(ع) و مغفرت گناهان، باعث تشویق به معصیت خدا نیست همان طور که «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ‏ السَّيِّئات.» (هود/114.) نیز چنین دلالتی ندارد.[۳]

    پانویس

    1. مقدمه نویسنده،ص6.
    2. همان،ص5.
    3. متن کتاب،ص588.

    منابع مقاله

    • مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها