شجره طيبه در انساب سلسله سادات علويه رضويه
| شجره طيبه در انساب سلسله سادات علويه رضويه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رضوی، محمد باقر بن اسماعیل (نويسنده) مدرس رضوی، محمدتقی (مصحح) |
| ناشر | آهنگ قلم |
| مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 1384ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | سادات - نسب نامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1384 /ر6ش3 53/7 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شجره طیبه در انساب سلسله سادات علویه رضویه، تألیف میرزا محمدباقر رضوی (1270-1343ق)، کتابی است در انساب سلسله سادات رضویه که حدود شصت سال بعد از نگارش (1352ش)، به اهتمام فرزندشان سید محمدتقی مدرس رضوی، با اضافات و توضیحات لازم به چاپ رسیده است. تکمله و تصحیح و مشجرات کتاب به همت سید محمدتقی مدرس رضوی انجام شده است.
کتاب، مشتمل بر شناسایی و معرفی اعم فرزندان و اعقاب امامزاده واجب‌التعظیم، موسی مُبَرقع، ابن امام جواد(ع) است، که حدود شش هزار تن ایشان (بدون احتساب نوه‌ها و نتیجه‌های دختری) ساکن شهر مشهد می‌باشند[۱]. کتاب با ذکر جد اعلا و نیای اول افراد این سلسله، یعنی امامزاده، موسی مبرقع آغاز گردیده و بعد از ذکر اولاد و اولاد اولادش که به رضائیه و رضویه معروف شده‌اند، احفاد هریک، یکی پس از دیگری یاد و به نسل حاضر و معاصر پایان یافته است. البته گاه مانند مشجرات از معاصران و نسل حاضر ابتدا و بعد از ذکر پدر و جد به نیای بالا پایان می‌پذیرد[۲].
چنان‌که مؤلف فرموده، مدت دوازده سال به جمع‌آوری مطالب آن پرداخته و رنج کشیده و یادداشت بسیار از الواح مقابر و کتیبه‌ها و طومارها و فرامین و احکام سلاطین و وقف‌نامه‌ها و متون تواریخ و مشجراتی که در خانواده‌های این سلسله ضبط بوده و همچنین اطلاعاتی که از جمعی از سال‌خوردگان سادات و غیر ایشان به دست آورده، گرد کرده و بعد در سال‌های مذکور به تدوین آن پرداخته است[۳].
البته مصحح کتاب، تذکر این نکته را لازم دانسته که این شجره حاوی تمام افراد سلسله رضویه نیست؛ چه، در کتب انساب و همچنین در شجره‌نامه‌ها بیشتر نام بزرگان این قوم ثبت شده و فروعی که از این اصول منشعب گشته و گمنام بوده، در تواریخ و مشجرات یادی از آنها نشده است و نیز اسم جماعتی از علما و شعرا و بزرگان از سادات رضوی که نامشان در کتاب‌های تاریخ و تذکر یاد گردیده، چون نام پدر و جدشان به دست نیامده و پیوندشان به سلفشان میسر نگشته، ذکری از آنها در مشجرات نشده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه ویراستار و مقدمه مصحح.