عنایات حضرت مهدی موعود(عج) به علماء و مراجع تقلید: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مرجعیت (ابهام زدایی)' به 'مرجعیت (ابهام‌زدایی)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مهدی موعود (ابهام زدایی)' به 'مهدی موعود (ابهام‌زدایی)') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|مهدی موعود ( | {{کاربردهای دیگر|مهدی موعود (ابهام‌زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر| مرجعیت (ابهام‌زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| مرجعیت (ابهام‌زدایی)}} | ||
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸
| عنایات حضرت مهدی موعود(عج) به علماء و مراجع تقلید | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کریمی جهرمی، علی (نویسنده) |
| ناشر | نور ولایت |
| مکان نشر | تبریز - ایران |
| سال نشر | 1383 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-91444-4-7 |
| موضوع | مجتهدان و علما محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - رویت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ک4ع9* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
عنايات حضرت مهدى موعود به علما و مراجع تقليد، اثر فارسى آيت‌الله على كريمى جهرمى، بخشی از عنايات و توجهات ولى عصر(عج) نسبت به علماى عظام و مراجع تقليد شيعه را نشان داده است.
فقدان كتابى پيرامون عنايات امام زمان(عج) نسبت به علماى شيعه، اهميت موضوع و سؤال عده‌اى راجع به اين جريان، انگيزه تأليف را شكل داده‌اند.
ساختار
كتاب با دو مقدمه از ناشر[۱] و مؤلف[۲] آغاز شده است.
مؤلف با نگارش مطالب در دو بخش:
- امكان تشرف، افاضه فيض و عنايت از سوى حضرت مهدى(عج)
- نمونه‌هايى از تشرفات علماى ربانى و مراجع عظام تقليد شيعه و مواردى از عنايات و افاضات حضرت ولى‌عصر(عج) به اعلام امت و علماى ربانى
در سوق دادن قلوب و تحبيب دل‌ها به سوى قطب عالم وجود، اثرى سودمند، دلنشين و منطبق با واقعيات ارائه فرموده است.
در ذكر نمونه‌هاى تشرف، ابتدا مختصرى از حالات و جايگاه علمى علما بيان شده و سپس جريان ملاقات توضيح داده شده است.
مباحث، بيانگر گوشه‌هايى فاش شده از الطاف، عنايات و كرامات حضرت مهدى(عج) به علماء و مراجع گذشته شيعه است.
گزارش محتوا
مقدمه ناشر[۳]، به اين نكته اشاره دارد كه شناخت ابعاد مختلف وجودى امام زمان(عج) اين معرفت را انسان مى‌دهد كه در راه محبت به ايشان، بيش از پيش تلاش نموده و براى جلب رضايت او كوشا باشيم.
بخش نخست، به اين موضوع پرداخته است كه: آيا در عصر غيبت كبرا، امكان شرفيابى به حضور ايشان براى كسى هست يا خير؟ و بر فرض امكان، آيا اين موضوع تحقق يافته است يا نه؟ آن‌گاه در اين باره كه علماى بزرگ شيعه و مراجع با تقوا و حوزه‌هاى علميه، مورد عنايات ويژه امام زمان(عج) هستند، سخن رانده شده است[۴].
نویسنده، پس از نقل نظريات بزرگان علماى شيعه در امكان تشرف در زمان غيبت[۵]، وجوهى كه اقتضا مى‌كند، علماء بزرگ و مراجه با تقوا از عنايات خاصه ولى عصر(عج) بهره‌مند شوند را، بر شمرده است؛ از جمله اين كه:
- آنان در صف اول و طبقه اعلاى جامعه دينى و در رأس امت اسلامى قرار دارند و شرف و موقعيت عظيم آنان، از امور بديهى و مكانت و جلالت شأن‌شان، از واضحات است[۶].
- ايشان منصوب از طرف امام زمان(عج) مى‌باشند و مقام نيابت عامه او را دارند[۷].
- تصريح خود ولى عصر(عج) به اهتمام و عنايت به نواب عصر غيبت[۸].
- صدور توقيعات شريفه به نام شيخ مفيد و ديگر بزرگان[۹].
نویسنده، درك فيض محضر امام(ع) را مستلزم دو امر دانسته است: وجود مقتضى و عدم مانع. وى پس از اثبات اقتضاء اين امر، موانع انكار ملاقات را يك به يك برشمرده، آنها را مورد بررسى قرار داده و به آنها پاسخ داده است[۱۰]؛ از جمله:
- منافات داشتن تشرّف با جريان غيبت.
- اگر در غيبت كبرى هم امكان تشرف وجود داشته باشد، تفاوتى با غيبت صغرى نخواهد داشت[۱۱].
- توقيع امام عصر(عج) مبنى بر انكار مشاهده تا قبل از ظهور.
در توجيه اين توقيع، نویسنده چند احتمال را مطرح و آنها را بررسى كرده است[۱۲]:
- ممكن است، اين توقيع را حمل بر كسانى كرد كه ضمن ادعاى مشاهده، مدعى شناخت و معرفت امام در حين مشاهده شده‌اند.
- ممكن است، مربوط به كسانى باشد كه ادعاى ملاقات را مقرون با ادعاى نيابت و وساطت داشته باشند.
- ممكن است، مقصود ادعاى مشاهده اختيارى باشد.
بخش دوم، شامل نام آن دسته از علما و مراجعى است كه به اين شرف بزرگ الهى مفتخر گشته و به حضور آن حضرت رسيده، يا صدايش را شنيده و يا به گونه‌اى ديگر، مشمول عنايات ايشان شده‌اند؛ كه پس از نقل گوشه‌اى از اوصاف و كرامات ايشان، جريان ملاقات توضيح داده شده است[۱۳].
از جمله اين افراد؛ مى‌توان به ابن بابويه[۱۴]، شيخ صدوق[۱۵]، شيخ مفيد[۱۶]، سيد بن طاووس[۱۷]، علامه حلى[۱۸]، شيخ ابراهيم قطيفى[۱۹]، محقق اردبيلى[۲۰]، صاحب معالم[۲۱]، مجلسى اول[۲۲]، شيخ حر جبل عاملى[۲۳]، سيد صالح عاملى[۲۴]، وحيد بهبهانى[۲۵]، شيخ مرتضى انصارى[۲۶]، صاحب جواهر[۲۷]، ملا محمد اشرفى[۲۸]، آقا نجفى اصفهانى[۲۹]، ميرزاى شيرازى[۳۰]، سيد محمد فشاركى[۳۱]، شيخ عبدالكريم حائرى [۳۲]و آقاى بروجردى[۳۳] اشاره كرد.
در جريان ملاقات سيد بحرالعلوم چنين آمده است كه روزى ايشان وارد حرم اميرالمؤمنين(ع) شده و شروع به خواند اين بيت مى‌كند كه «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن...» و هنگامى كه سبب آن از سيد سؤال مى‌شود، در جواب مى‌فرمايند: چون وارد حرم شدم، حضرت حجت(عج) را ديدم كه تلاوت قرآن مى‌فرمود و چون صداى ايشان را شنيدم، آن بيت را خواندم و چون وارد حرم شدم، قرائت را ترك فرموده و از حرم بيرون رفتند[۳۴].
در پايان مى‌توان چنين ادعا كرد كه مطالعه كتاب، رشته انس و الفت با امام زمان(عج) را مستحكم‌تر نموده و گواه صادقى بر اين مدعاست كه: شيعه به حال خود رها نشده و صاحب و ارباب دارد[۳۵].
وضعيت كتاب
كتاب براى اولين بار در سال 1366ش به چاپ رسيده و ترجمه عربى آن با نام «رعايه الامام المهدى(عج) للمراجع و العلماء الاعلام» در سال 1414ق در لبنان منتشر گرديد.
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات متن پرداخته است.
پانويس
- ↑ ر.ک: مقدمه ناشر، ص8
- ↑ ر.ک: مقدمه، ص9
- ↑ ر.ک: مقدمه ناشر، ص8
- ↑ ر.ک: متن، ص11
- ↑ ر.ک: همان، ص14
- ↑ ر.ک: همان، ص20
- ↑ ر.ک: همان، ص24
- ↑ ر.ک: همان، ص29
- ↑ ر.ک: همان، ص30
- ↑ ر.ک: همان، ص31
- ↑ ر.ک: همان، ص32
- ↑ ر.ک: همان، ص35
- ↑ ر.ک: همان، ص41
- ↑ ر.ک: همان، ص42
- ↑ ر.ک: همان، ص47
- ↑ ر.ک: همان، ص50
- ↑ ر.ک: همان، ص60
- ↑ ر.ک: همان، ص64
- ↑ ر.ک: همان، ص67
- ↑ ر.ک: همان، ص 69
- ↑ ر.ک: همان، ص71
- ↑ ر.ک: همان، ص73
- ↑ ر.ک: همان، ص78
- ↑ ر.ک: همان، ص80
- ↑ ر.ک: همان، ص82
- ↑ ر.ک: همان، ص105
- ↑ ر.ک: همان، ص102
- ↑ ر.ک: همان، ص121
- ↑ ر.ک: همان، ص126
- ↑ ر.ک: همان، ص 129
- ↑ ر.ک: همان، ص138
- ↑ ر.ک: همان، ص156
- ↑ ر.ک: همان، ص171
- ↑ ر.ک: همان، ص89
- ↑ ر.ک: مقدمه ناشر، ص8
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب.
- پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى عليه‌السلام و مهدویت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج2 ص991.