الفجر المقدس المهدي عليه‌السلام؛ إرهاصات اليوم الموعود و أحداث سنة الظهور
| الفجر المقدس المهدي علیه‌السلام: إرهاصات الیوم الموعود و أحداث سنة الظهور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ساده، مجتبی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | إرهاصات الیوم الموعود وأحداث سنة الظهور |
| ناشر | دار الخليج العربي |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1421 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فتن و ملاحم
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/5 /س2ف3* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الفجر المقدس المهدى(ع) إرهاصات الیوم الموعود و أحداث سنة الظهور، اثر مجتبى السادة، نيمه دوم سالى كه آخرين سال غيبت امام زمان است و به ظهور وى ختم مى‌شود را به تصوير كشيده است.
انگیزه مؤلف اين بوده تا با توجه به بى‌خبرى بسيارى از مردم از نشانه‌هاى ظهور، تا آنجا كه مى‌شود، پرده ابهام را از اين مسئله زدوده و به شكل جديدى، اين مطلب را طرح كند؛ به‌طورى كه هر فردى بتواند با پى‌گیرى جريان‌ها، حسب تاريخ وقوع آنها، چشم‌انتظار آمدن حضرت مهدى(عج) و ديگر حوادث و وقايع مرتبط با آن باشد.
ساختار
مقدمه مؤلف در توضيحاتى پيرامون كتاب، آغازگر مباحث بوده و مطالب، در چهار فصل و هر فصل در چندين قسم، به‌صورت بيان روايات مربوط به ظهور و بررسى نشانه‌هاى آن ارائه شده است.
مؤلف با اشاره به غيبت امام(ع) به بيان دسته‌اى از علائم ظهور مى‌پردازد كه از نظر تاريخى تحقق يافته است، سپس علائمى را كه نزدیک به ظهور امام تحقق خواهند يافت، برمى‌شمارد؛ سفيانى، يمانى، جنگ در كوفه و بغداد و قتل نفس زكيه از جمله اين علايم مى‌باشند؛ تا اينكه در يك روز عاشوراء، فجر صادق امامت از مكه طلوع خواهد نمود و جهان را به نور خود روشن خواهد ساخت.
نویسنده در پایان، پس از بيان چگونگى شكل‌گیرى دولت امام مهدى(ع)، به توجيه احاديث مربوط به ظهور امام زمان با توجه به «بداء» مى‌پردازد.
مؤلف به آن دسته از علائمى كه زمان خاصى را براى ظهور مشخص نمى‌كنند، نپرداخته است و برخى از مطالبى را كه لازم بوده پيش از ورود به بحث، راجع به ماه‌هاى سال قبل از ظهور مطرح شوند، در فصل اول آورده است.
براى استخراج مجموعه اين رويدادهاى پى‌درپى، به آن دسته از احاديثى تمسك شده كه به تاريخ خاصى اعم از روز، ماه يا سال اشاره داشته‌اند و تقريبا همه علائم حتميه، در اين محدوده گنجانده شده است.
نویسنده معتقد است مسئله امام مهدى(عج) امرى است دينى كه ريشه در قرآن و حديث دارد و با نقل آياتى از قرآن، به تطبيق آن بر امام عصر(ع) پرداخته و احاديثى از ائمه(ع) را در تأييد آنها نقل كرده است.
گزارش محتوا
در فصل اول، مؤلف با اشاره به اينكه غيبت حضرت ولى عصر(عج) به دو بخش صغرى و كبرى تقسيم شده تا مردم با مفهوم غيبت علاوه بر آشنايى، انس بگیرند، در مورد ظهور نيز چنين مطلبى را صادق دانسته و با استفاده از روايات، عصر ظهور را به دو بخش اصغر و اكبر (فجر مقدس) تقسيم كرده است.
در عصر ظهور اصغر، هرچند مردم توفيق زيارت حضرتش را پيدا نمى‌كنند، ليكن حوادثى را مشاهده خواهند كرد كه مقدمات ظهور اكبر به شمار آمده و مردم را براى زندگى در آن زمان آماده مى‌كنند؛ حوادثى از قبيل: بالا رفتن سطح فهم عمومى و پيشرفت دانش و فناورى، دلبسته شدن مردم به امام عصر(عج)، ازدياد ياد حضرت و نيز صحبت‌هاى عمومى در جهان در مورد تشكيل حكومت جهانى واحد.
شگفتى‌هاى دوران پيش از ظهور مانند سردرگمى و تزلزل در افكار و عقايد، ناشكيبايى ناشى از سختى، پديد آمدن فتنه‌ها و جنگ و كشتار بسيار... و همچنين پيشگويى‌هاى محقق‌شده در طول تاريخ، از جمله انحراف و فساد بنى عباس، اختلاف اهل مشرق و مغرب، انحراف جامعه اسلامى، شورش صاحب الزنج و ظهور علم در شهر قم، از ديگر مباحث اين فصل است.
نویسنده در فصل دوم، در پى توصيف دوران ظهور و بيان نشانه‌هاى سال ظهور بوده و احاديثى كه ايام نزدیک به ظهور را ترسيم و محدوده آن عصر را مشخص مى‌كنند، به چهار دسته زير تقسيم كرده است:
- رواياتى كه به بيان ويژگى‌هاى كلى و عمومى ظهور پرداخته‌اند؛
- احاديثى كه به بررسى سال‌هاى ظهور مى‌پردازند و حوادث، اتفاقات و نشانه‌هاى بيشترى را بيان مى‌كنند؛
- رواياتى كه به‌طور دقيق، حوادثى را بيان مى‌كنند؛ خصوصا در نيمه دوم سال كه از شورش سفيانى در رجب شروع مى‌شود و با نداى آسمانى و شهادت نفس زكيه ادامه يافته و به ظهور ختم مى‌شوند؛
- احاديثى كه به نشانه‌هاى برپايى قيامت، از جمله خارج شدن جنبنده‌اى از زمين كه با مردم صبحت مى‌كند، طلوع خورشيد از مغرب و آتشى كه از عمق زمين خارج شده و مردم را به‌سوى محشر و قيامت سوق مى‌دهد اشاره دارند.
فصل سوم، تقويم حوادث سال ظهور بوده و حوادث شش ماهه آخر دوران غيبت كه از ماه رجب آغاز و تا ماه محرم ادامه پيدا مى‌كند را در هشت قسم زير، بررسى كرده است:
- علامات قبل از ظهور و علامات مخصوص سال ظهور.
- حوادث ماه رجب كه عبارتند از: بارش بارانى فراوان، شورش سفيانى و قيام يمانى (كه نویسنده آنها را از علائم حتمى‌دانسته است)، قيام سيد خراسانى، نمايان شدن بدنى در قرص خورشيد، نداهاى سه‌گانه، ركود الشمس و...
- حوادث ماه شعبان: از جمله اينكه در اين ماه، خوف و ترس فراوانى در ميان دول اسلامى به وجود خواهد آمد.
- اتفاقات ماه رمضان كه از جمله آنها مى‌توان به: كسوف خورشيد و خسوف ماه به‌طور غير عادى، شنيده شدن صيحه آسمانى (كه ازعلائم حتمى مى‌باشد) و پيوستن گروهى از قبيله بنى كلب به سفيانى اشاره كرد.
- حوادث ماه شوال كه مهم‌ترين آنها معركه قرقيسا مى‌باشد.
- وقايع ماه ذى‌القعده از جمله اينكه در اين ماه، مردم به خاطر وقوع جنگ و قحطى، تلاش زيادى براى يافتن غذا براى خود و خانواده خواهند كرد.
- حوادث ذى‌الحجه مانند: كشتار سفيانى در كوفه و نجف، وقوع اتفاقاتى در منا و قتل نفس زكيه.
- حوادث ماه محرم از جمله: كشتار اول سفيانى در عراق، روز ظهور، بيعت و يارى رساندن به آن حضرت، شنيده شدن نداى آسمانى، فرورفتن سپاهيان سفيانى در بيابان و...
در آخرين فصل، مطالبى تحت عنوان مباحث تكميلى مطرح شده است؛ مطالبى پيرامون شرايط ظهور، از جمله ايدئولوژى كامل، رهبر مقتدر، ياوران جان‌بركف، بالا رفتن سطح رشد و فهم عمومى، آمادگى كشورهاى مختلف، يأس و نااميدى جهانيان، مقايسه‌اى ميان نشانه‌ها و شرايط ظهور، بدا و نشانه‌هاى ظهور، لوح محفوظ و لوح محو و اثبات خداوند، رابطه ميان بدا و ظهور حضرت مهدى(عج)، نشانه‌هاى مشروط و غير حتمى ظهور، علائم ظهور و امور حتمى، تعيين زمان ظهور و...
نویسنده در اين فصل، بعد از مقايسه ميان نشانه‌ها و شرايط ظهور، اين مسئله را بررسى كرده است كه آيا حتماً همه حوادث بيان‌شده، آن گونه كه در روايات آمده است، واقع خواهد شده يا اينكه با وجود مسئله‌اى به نام «بدا» احتمال تغيير در آنها وجود دارد؟
در پایان كتاب، مطلبى پيرامون تعيين زمان ظهور، مطرح شده است. بسيارى از روايات، از توقيت يا تعيين محدوده زمانى براى ظهور حضرت مهدى(عج)، به‌شدت نهى كرده و شیعیان را امر كرده‌اند كه هر كه را چنين كرد، تكذيب كنند. نویسنده معتقد است نهى از تعيين وقت، شامل علايم حتمى ظهور نمى‌شود؛ چرا كه خود معصومين(ع)، در اين موارد، به فاصله زمانى ميان حدوث آن نشانه حتمى و ظهور حضرت، اشاره كرده‌اند كه مثلاًاز ابتداى شورش سفيانى تا قيام حضرت، بيش از نه ماه طول نخواهد كشيد يا مثلا، پانزده روز پس از شهادت نفس زكيه، حضرت در مكه ظهور مى‌كنند.
مؤلف با مطالعه و تحقيق در منابع و تفحص در روايات، موفق به ارائه اثرى شده است كه در آن، وقايع و حوادث شش ماه پایانى آخرين سال ظهور حضرت موعود(عج)، به‌خوبى قابل بررسى و مطالعه است.
اين اثر، هرگز ناظر بر تعيين وقت معينى براى ظهور نيست، اما خواننده را متذكر حوادث مهم و جدى آخرين سالى مى‌كند كه اميد مى‌رود واقعه شريف ظهور در آن اتفاق افتد و مى‌توان آن را به لحاظ صورت و استناد، در زمره آثار بى‌نظير يا كم‌نظير در جهان اسلام به شمار آورد.
وضعيت كتاب
فهرست منابع و مصادر مورد استفاده نویسنده و نيز فهرست مطالب، در انتهاى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات و عبارات متن پرداخته است.
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب؛
- پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(ع) و مهدویت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج 1، ص593.