عراقی، محمود بن جعفر
| نام | عراقی، محمود بن جعفر |
|---|---|
| نامهای دیگر | محمود بن جعفر بن باقر بن قاسم عراقى ميثمى
ميثمي عراقي، محمود بن جعفر ميثمي، محمود بن جعفر |
| نام پدر | جعفر |
| متولد | 1240ق |
| محل تولد | روستای «رشان» از روستاهای شازند اراک |
| رحلت | 1308ق |
| اساتید | سید شفیع موسوی بروجردی |
| برخی آثار | دارالسلام در احوالات حضرت مهدی علیه‌السلام و... |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02626AUTHORCODE |
محمود بن جعفر عراقی میثمی (1240-1308ق)، معروف به صاحب قوامع، از علمای بزرگ شیعه در قرن سیزده و چهارده قمری و از شاگردان شیخ انصاری.
این‌که ایشان به شیخ محمود میثمی معروف می‌باشد به این جهت است که از خاندانی است که نسب آنها به میثم تمار از صحابه امیر مؤمنان علیه‌السلام می‌رسد.
ولادت
ملامحمود در سال 1240 ق در روستای «رشان» (یکی از روستاهای شازند اراک است) به دنیا آمده است.
تحصیلات
شیخ محمود تا هشت‌سالگی در همان روستای «رشان» بود و سپس پدرش به «کرهرود» هجرت کرد و پسر را هم با خود به آنجا برد.
تا پانزده‌سالگی در کرهرود مقدمات را می‌خواند و در سال 1255ق به حوزه علمیه بروجرد رفت و معالم الاصول را نزد برخی از بزرگان آن حوزه خواند و سپس به درس حاج سید شفیع موسوی بروجردی - صاحب کتاب الروضة البهیة و القواعد الشریفیة - حاضر شد و مدت پنج سال یک دوره اصول را از ایشان استفاده کرد.
در سال 1261ق پدرش در کرهرود از دنیا رفت. ازاین‌رو به کرهرود مراجعت و پس از چند ماه به خواست مادرش ازدواج نمود. پس از چندی توفیق یافت که باز به حوزه بروجرد برگردد و بخشی از اصول فقه را نیز نزد همان استاد بخواند و نیز فقه را از درس مرحوم ملا اسدالله بروجردی استفاده کند. در سال 1265ق که بیست و پنج‌ساله بود هر دو استاد برایش اجازه اجتهاد نوشتند.
در این سال به کرهرود و از آنجا به اراک منتقل و تا سال 1271ق در آنجا ساکن شد. پس از آن و در سال 1271 یا 1272ق تصمیم گرفت به نجف اشرف هجرت کند.
در سال 1271ق یا (1272ق) به نجف اشرف مشرف شد و از ابتدای ورود تا سال 1281ق یعنی مدت حدود ده سال، در درس خارج شیخ انصاری حاضر شد.
بعد از وفات شیخ انصاری در سال 1281ق به قصد زیارت حضرت رضا علیه‌السلام به ایران آمد و پس از زیارت، به نجف مراجعت و تا سال 1293ق (یا همین حدود) در نجف به تألیف کتاب‌هایی در فقه و اصول اشتغال داشت سپس به ایران آمد و مدتی در همدان اقامت کرد، پس‌ازآن به تهران آمد، اما به این قصد که پس از بر طرف شدن برخی از گرفتاری‌ها و مشکلات زندگی‌اش، باز به نجف برگردد که توفیق نیافت و تا پایان عمر در تهران ماندگار شد.
وفات
سال وفات او را در پیش گفتار «دارالسلام» چاپ دوم، 1306ق و در ذریعه 1308ق و حدود 1310ق نوشته‌اند. جنازه وی از تهران به نجف منتقل و در خانه‌اش که جنب خانه آخوند خراسانی بود دفن گردید.
آثار
- مشكاة النيرين؛
- جوامع الشتات؛
- قوامع الفضول في علم اصول؛
- لوامع النكات الجامع لجميع ما برز من الشيخ الانصاری في الفقه سوی ما كتبه في الطهارة و المکاسب؛
- خزائن الكلام في شرح قواعد الاحكام؛
- میاه العيون؛
- كفاية الراشدين في الرد علی جماعة من المبدعين؛
- مسند الاخبار، مثنوی فارسی است در فضایل و مناقب گرفته شده از کتاب دیگرش مشکاة النيرين؛
- ظاهراً شعر هم می‌سروده، پس باید دیوانی هم داشته باشد؛
- دارالسلام في من فاز بسلام الامام عليه‌السلام[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: استادی، رضا، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه