سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه علیهم‌السلام

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه علیهم‌السلام
    سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه علیهم‌السلام
    پدیدآورانجباری، محمدرضا (نویسنده)
    ناشرمؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره)، مرکز انتشارات
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1382 ش
    چاپ1
    شابک964-5883-35-0
    موضوعائمه اثناعشر - نیابت

    اصحاب

    امامت

    تابعین و اتباع تابعین

    تاریخ
    زبانفارسی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏36‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ج‎‏2‎‏س‎‏2
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf


    سازمان وكالت و نقش آن در عصر ائمه نوشته محمدرضا جبارى يكى از محققان حوزوى است. اين كتاب كه به دليل ابتكارى بودن و اهميت موضوعش در برخى محافل علمى برگزيده شده است، با شيوه‌اى علمى و مستند به بررسى موضوع وكالت در عصر ائمه و وكلاى ايشان مى‌پردازد.

    مؤلف درباره اثر خود مى‌گويد: نام كتابش را به دليل اين انتخاب كرده است كه وكلاى ائمه از زمان امام صادق(ع) يك مجموعه متشكل بودند و با يكديگر ارتباط داشتند و با رهبر سازمان كه ائمه بودند ارتباط داشتند. آنان در رده‌هاى ميانى مسئولينى داشتند كه از آنها به عنوان «وكلاى ارشد» نام برده مى‌شود كه ايشان معاونان ائمه(ع) در رهبرى سازمان بوده‌اند. نمونه‌هايى هم براى اين مورد وجود دارد كه در كتاب به آنها اشاره شده است. با توجه به ويژگى‌هايى كه براى سازمان برمى‌شمرند و نيز شرايط آن زمان مى‌توانيم عنوان «سازمان» را بر اين مجموعه بگذاریم. وكلا در حقيقت نقش يك سپر دفاعى را براى شیعیان و امامان معصوم(ع) داشته‌اند چون اگر وكلا نبودند شیعیان بايد مستقيماً مراجعه به امامان معصوم كنند و اين موضوع باعث مى‌شد هم امام به زحمت بيفتند هم شیعیان امام. با نزدیک شدن به دوران غيبت نقش تمهيدى براى ورود شيعه به عصر غيبت بيشتر مى‌شود و نقش اجتماعى و نقش مبارزاتى بر ضد مدعیان دروغين بابيت و وكلا از طريق نامه‌هايى كه از طرف ائمه به ايشان مى‌رسيد اين مدعیان دروغين را به شيعه معرفى می‌كردند و نقشة آنها را برملا مى‌ساختند.

    مؤلف از منابع فراوانى بهره گرفته است هر چند در ميان اين منابع برخى قابل نقد باشد. اين اثر با آنكه مستند به منابع تاريخى و به شيوه علمى تدوين شده است، ليكن خالى پيش‌فرض‌هاى كلامى نيست و استناد به برخى منابع نشانه اين رويكرد است.

    وابسته‌ها