آینده جهان (دولت و سیاست در اندیشه مهدویت)
| آینده جهان (دولت و سیاست در اندیشه مهدویت) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کارگر، رحیم (نویسنده) |
| ناشر | بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1387 ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-964-7428-24-x |
| موضوع | آینده نگری اجتماعی
اسلام و سیاست محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ک2آ9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آينده جهان (دولت و سياست در انديشه مهدویت) اثر رحيم كارگر، پژوهشى است كه به دولت و سياست، از ديدگاه‌هاى متفاوت نگريسته و در آن به ماهيت، ساختار، كاركرد و پيامدهاى «دولت مهدوى» پرداخته شده است.
كتاب به زبان فارسی و در سال 1383ش نوشته شده است.
ساختار
كتاب با مقدمه مؤلف در بيان دشوارى پژوهش در عرصه مهدویت، آغاز شده[۱] و مباحث در سه بخش و هر بخش در سه فصل، ارائه شده است.
مطالب، ابتدا گفتارهایى درباره آينده و آينده‌پژوهى، نظريه‌هاى آينده تاريخ و آينده دولت در نگاه شيعه ارئه كرده و بعد از تشريح و توضيح ديدگاه شيعه پيرامون حكومت مهدوى در قالب فرضيه‌هاى انتقام، دولت اقتدارگرا و دولت اخلاقى، ساختارها و نهادهاى حكومت مهدوى را بررسى و درباره كارویژه‌ها، عملكردها، پيامدها و بروندادهاى این حكومت بحث كرده است.
به اعتقاد نویسنده، ايده مهدویت پاسخگوى كامل و جامع به خواسته و نياز ديرين انسان‌ها در اصلاح وضعيت نابسامان زندگى بشرى است و دولت مهدوى عهده‌دار رفع تمام این كاستى‌ها و نادرستى‌ها براساس محوريت دين، اخلاق و معنویت است.
در ابتداى هر بخش، چهارچوب كلى مباحث، با عنوان پيش‌درآمد، مطرح شده است.
گزارش محتوا
بخش نخست
بخش نخست[۲]، در سه فصل، ارائه گرديده است:
در اول[۳]، پس از طرح دو تعريف از آينده‌پژوهى (تلاش برای يافتن تصویرى از آينده و ارائه توجيهى برای آن تصویر) و توضيح چهار مؤلفه آينده كه عبارتند از: رویدادها، روندها، تصویرها و اقدام‌ها، چهار ديدگاه در فلسفه تاريخ، از دانشمندان غربى، به صورت مفصل بررسى شده است كه عبارتند از:
- «انگاره تمدن» تویى بى: مؤلف معتقد است تویى بى، شاخص و وجه تمايز اصلى تمدن‌ها را پویايى و تحرك آنها دانسته و بر این باور است كه هر تمدن برخاسته از دل تمدن پيش از خود است.
- «گونه‌هاى انسانى» از كانت: نویسنده، كانت را انسانى منفى‌نگر معرفى كرده كه تاريخ از ديدگاه وى، ثبت غمگنانه حماقت‌ها، شرارت‌ها و گناهان انسان است كه در اثر آن، دستاوردهاى یک نسل، عموماًدر نسل بعدى از میان مى‌رود.
- هگل و انگاره «ملت و روح»: او مسير تاريخ را در موضوع «آزادى» جستجو كرده و به پرسش‌هاى بنيادى فلسفه نظرى، چنين پاسخ مى‌دهد:
- تاريخ به طرف هر چه آزادتر شدن انديشه متعالى سير مى‌كند.
- مكانيسم این حركت، نزاع دائمى انديشه مطلق خود و محرك آن، عشق این انديشه به رهایى از فراق است.
- مسير تاريخ، جلوه‌هاى متعالى انديشه مطلق، در پوشش ملت‌ها و مردمان است.
- «جامعه بى‌طبقه» ماركس: نویسنده چنين تلقى مى‌كند كه ماركس، سير تاريخ را پيشرفت ديالكتیکى مى‌دانسته كه مقصد نهایى آن هدفى از نظر اخلاقى پسنديده مى‌باشد و آن عبارت است از «اجتماع غيرطبقاتى» كه یک جامعه واقعاً آزاد خواهد بود؛ هرچند كه وى نيل به این اوضاع سعادت‌بار را به آينده‌اى نه زياد دوردست موكول مى‌كند.
مؤلف فرجام‌مندى سياست را یکى از انگاره‌هاى مهم در سرنوشت‌باورى دانسته و معتقد است سياست و دولت، بايسته‌ترين و مهم‌ترين ركن زندگى اجتماعى بشر به شمار مى‌آيد؛ از این رو، نگرش به آينده آنها را با اهمیت شمرده و لذا در دوم[۴]، نخست سياست و دولت را به صورت جداگانه بررسى و سپس پيوند میان آن دو را بيان كرده است. آن‌گاه فرجام‌مندى سياست از ديدگاه چهار مكتب زير، مورد پژوهش قرار گرفته است:
- مسيحيت: نویسنده، مسيحيت را دينى مى‌داند كه نگاهى خوش‌بينانه و منتظرانه به آينده تاريخ دارد و در چشم‌داشت روز موعودى است كه برای نجات و رستگارى آن به دست «مسيح» يا «پسر انسان»، تعيين شده است.
- ليبرال دموكراسى فوكویاما: از ديدگاه وى، با فروپاشى كمونيسم، عصر رقابت و حاكمیت ايدئولوژى‌ها به سرآمده و جامعه بشرى در آينده، رو به دموكراسى ليبرال مى‌رود.
- مارکسیسم: مؤلف معتقد است ماركس، ديدگاه و نظريه‌اى دقيق و منسجم درباره دولت ندارد و آراى او را بايد ذيل نوشته‌ها و گفتارهاى مختلف وى به دست آورد، لذا انديشه او را بر اساس انگاره‌هاى زير بررسى مى‌كنند: تعريف و شناخت دولت، كاستى‌ها و ناراستى‌هاى آن، آينده دولت، جامعه موعود و نقد و بررسى نظريه طبقاتى دولت.
- شيعه: نویسنده فصل سوم[۵] را به آينده دولت از ديدگاه شيعه اختصاص داده و از میان تمام ديدگاه‌ها، آن را تنها مكتبى مى‌داند كه به روشنى و صراحت درباره آينده‌اى موعود و آرمانى، بحث نموده و تصویرى جامع و كامل از «مدينه فاضله مهدوى» ارائه كرده است.
بخش دوم
بخش دوم[۶] فرضيه‌هاى دولت مهدوى در انديشه شيعه را در سه فصل، در بيان سه فرضيه، تنظيم كرده است كه پس از تشريح و تبيين كامل، آنها را نقد و بررسى مى‌كند:
- فرضيه «انتقام و پایان تاريخ (بدون تشكيل دولت)»: مؤلف این فرض را در صورتى مى‌داند كه ما قيام حضرت مهدى(عج) را منحصر در مورد خونخواهى و انتقام از دشمنان خدا بدانيم.
- «دولت اقتدارگرا و مبتنى بر قدرت فيزیکى»: نویسنده این فرضيه را طبق برداشت ظاهرى و ناكافى از روايات دانسته و در نقد آن، از انگاره‌هاى ذيل استفاده كرده است: استفاده از منطق و قدرت، سيره و روش مهدوى، بررسى روايات خشونت، شفقت يا شدت و...
- «دولت اخلاقى مبتنى بر ساختار امامت»: در این فصل، دولت مهدوى با توجه به ابعاد تربيتى و معنوى انسان‌ها و تحقق اهداف غايى قيام با تغيير در رفتار، كردار، اخلاق و بينش آنان، بررسى شده است. مؤلف تصريح دارد، غاياتى كه در فلسفه تاريخ اسلام مطرح است (عبوديت، تقرب به خدا و كسب فضيلت‌ها)، تنها با وجود دولتى امكان‌پذير است كه به ابعاد تربيتى، روحى و اخلاقى انسان‌ها توجه بيشترى داشته و به تزكيه، تهذيب نفس و رشد خردورزى آنان مى‌پردازد.
بخش سوم
بخش سوم[۷]، شامل سه فصل است:
از آنجا كه حكومت حضرت مهدى(عج) كامل‌ترين، پيشرفته‌ترين و گسترده‌ترين حكومت‌هاست، مؤلف در فصل اول[۸]، معتقد است متناسب با موقعيت زمانى و مكانى، ساختار و نهادهاى قدرت متمايز و ویژه‌اى داشته و لذا سازمان حكومتى آن را در سه مؤلفه بررسى كرده است:
- استقرار و تثبيت حكومت بر اساس نصب خاص الهى، تعيين پيامبر(ص) يا امام قبلى، پذيرش و رضايت مردم.
- ساخت قدرت و حكومت بر اساس الگوهاى حكومتى امامت، فدرال، دولت بزرگ اسلامى و جمهورى‌هاى آزاد و مستقل و حكومت تك‌ساخت.
- ساختار نظام سياسى بر اساس هرم نهاد امامت، وزارت، امارت و ولايت و نهاد كارگزار.
در فصل دوم[۹]، مهم‌ترين اقدامات و برنامه‌هاى امام مهدى(عج)، به عنوان حاكم و پيشواى الهى سياسى جهان و كارگزاران و عوامل حكومت جهانى ايشان، در كارویژه‌هاى زير، تبيين و بررسى شده است:
- سياسى و اجتماعى از جمله: رعايت عدالت سياسى، عمكرد قضايى، عملكرد تقنينى و...
- فرهنگى و دينى شامل: كاركرد اخلاقى، تربيتى، تبليغى و...
- اقتصادى و عمرانى: تولیدى، رفاهى، توزيعى و...
در فصل سوم
در آخرين فصل[۱۰]، معنویت، عدالت، عقلانيت و توسعه، انگاره‌هایى قلمداد شده‌اند كه دولت مهدوى، در تمامى زمینه‌ها و بر طبق شاخصه‌ها و معيارهاى ذيل، به آنها دست مى‌يابد: بهبود ارتباط فرد با خدا؛ توجه به شايستگى‌ها، استعدادها و ارزش‌هاى فردى؛ استفاده صحيح از موهبت‌هاى الهى و روابط دوستانه و صلح‌آمیز با ديگران.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتدا[۱۱] و فهرست منابع مورد استفاده مؤلف، در انتهاى كتاب[۱۲] آمده است.
پاورقى‌ها، به ذكر منابع و تحرير آيات و رواياتى كه ترجمه آنها در متن آمده، پرداخته است.
پانويس
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب.
- پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى عليه‌السلام و مهدویت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج1 347.
- سايت خبرى شبستان.