اربعین مرثیه؛ برترین اشعار عاشورایی فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها،' به 'ه‌ها،') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اهل بیت' به 'اهل‌بیت') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
در فرهنگ اسلامی و شیعی، ادبیات عاشورا و سرودن شعر و مرثیه در سوگ شهادت سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین قدمتی به درازای خود آن واقعه دارید. به گواهی منابع تاریخی، نخستین سوگ سرایان بر عاشورا خود | در فرهنگ اسلامی و شیعی، ادبیات عاشورا و سرودن شعر و مرثیه در سوگ شهادت سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین قدمتی به درازای خود آن واقعه دارید. به گواهی منابع تاریخی، نخستین سوگ سرایان بر عاشورا خود اهل‌بیت و اصحاب و یاران ایشان بوده‌اند. همچنین در منابع حدیثی، روایات فراوانی از امامان شیعه با موضوع تشویق و تحریض شیعیان به عزاداران و گریستن بر مصائب اهل‌بیت و سرودن مرثیه و شعر در منقب آنان آورده شده و ثواب‌ها و نتایج دنیوی و اخروی فراوانین برای مرثیه سرایی بر امام حسین ذکر شده است. | ||
سیره‌ی امامان بزرگوار شیعه در تشویق و حمایت از مرثیه سرایان عاشوار و اهتمام فراوان ایشان به گرامی داشت عاشورا و عاشورا آفرینان و تبلیغ و ترویج فرهنگ شیعی از طریق سرایش شعر(به عنوان رسانه‌ای اثر گذار)، عاشورا سرایی را به سنتی در بین محبان خاندان پیامبر(ص) تبدیل کرد؛ سنتی که بزرگانی چون [[کمیت بن زید|کمیت اسدی]]، [[سید حمیری، اسماعیل بن محمد|سید حمیری]] و [[دعبل خزاعی]] بنیانگذاران آن بودند و در اعصار پس از ایشان، عالمان و شاعرانی چون [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] آن را استمرار بخشیدند. ماحصل این استمرار، میراث گرانقدر و بی بدیلی است که امروز با عنوان شعر عاشورا می‌شناسیم. | سیره‌ی امامان بزرگوار شیعه در تشویق و حمایت از مرثیه سرایان عاشوار و اهتمام فراوان ایشان به گرامی داشت عاشورا و عاشورا آفرینان و تبلیغ و ترویج فرهنگ شیعی از طریق سرایش شعر(به عنوان رسانه‌ای اثر گذار)، عاشورا سرایی را به سنتی در بین محبان خاندان پیامبر(ص) تبدیل کرد؛ سنتی که بزرگانی چون [[کمیت بن زید|کمیت اسدی]]، [[سید حمیری، اسماعیل بن محمد|سید حمیری]] و [[دعبل خزاعی]] بنیانگذاران آن بودند و در اعصار پس از ایشان، عالمان و شاعرانی چون [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] آن را استمرار بخشیدند. ماحصل این استمرار، میراث گرانقدر و بی بدیلی است که امروز با عنوان شعر عاشورا می‌شناسیم. | ||
این سنت تنها به سرایندگان مسلمان عرب منحصر نماند. از میانه‌ی قرن چهارم هجری، پارسی سرایان که دل در گرو محبت خاندان پیامبر داشتند نیز - حتی اگر بر مذهب شیعه نبودند - به سرایش مدیحه و مرثیه در رثا و منقب آن خاندان و خصوصا واقعه‌ی عاشورا پرداختن؛ از کسایی مروزی تا [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی غزنوی]] و [[قوامی رازی، ب‍درال‍دی‍ن|قوامی رازی]] و [[سیف فرغانی]] و [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]. با به قدرت رسیدن صفویان و تأسیس دولت فراگیر شیعه و پیرو سیاست صفویان در ترویج آیین‌های شیعی، سرودن مراثی و مدایح مذهبی در منقب و رثای | این سنت تنها به سرایندگان مسلمان عرب منحصر نماند. از میانه‌ی قرن چهارم هجری، پارسی سرایان که دل در گرو محبت خاندان پیامبر داشتند نیز - حتی اگر بر مذهب شیعه نبودند - به سرایش مدیحه و مرثیه در رثا و منقب آن خاندان و خصوصا واقعه‌ی عاشورا پرداختن؛ از کسایی مروزی تا [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی غزنوی]] و [[قوامی رازی، ب‍درال‍دی‍ن|قوامی رازی]] و [[سیف فرغانی]] و [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]. با به قدرت رسیدن صفویان و تأسیس دولت فراگیر شیعه و پیرو سیاست صفویان در ترویج آیین‌های شیعی، سرودن مراثی و مدایح مذهبی در منقب و رثای اهل‌بیت به خصوص در سوگ عاشورا رونق فراوان یافت و سروده‌های شاعرانی چون [[فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان|فضولی بغدادی]]، [[حیرتی تونی، تقی‌الدین محمد|حیرتی تونی]]، [[واعظ قزوینی]]، [[صائب، محمدعلی|صائب تبریزی]] و سرآمد همه، [[محتشم کاشانی]] وترکیب بند ماندگارش، به تدریج ادبیات عاشورا را به یکی از شاخه‌های برجسته‌ی ادبیات فارسی تبدیل کرد؛ روندی که با فراز و نشیب هایی متأثر از مجموعه‌ی شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران، در دوره‌های بعدی به ویژه در عهد قاجار نیز استمرار یافت. وقوع انقلاب اسلامی - که از بن مایه‌های اصلی‌اش فرهنگ عاشورایی و تفسیر مبارزاتی و حماسی از واقعه‌ی کربلا بود- به نقطه‌ی عطفی در ادبیات عاشورا مبدل شد که هم از حیث فرم و هم مضمون و رویکرد، اشعار و مراثی را سمت و سویی تازه بخشید. | ||
به موازات این رشد کمی و کیفی، شناسایی نمونه‌های شاخص و برتر و معرفی آن‌ها به جامعه‌ی مخاطبان، توسط کارشناسان و متخصصان این عرصه، ضرورتی غیر قابل انکار دارد. البته تاکنون مجموعه‌های منتخب بسیاری از اشعار عاشورایی تهیه و تدوین شده است. منتها همه‌ی این مجموعه‌ها، محصول رصد، ارزیابی و گزینش فردی بوده است و فقدان یک ارزیابی گروهی و مبتنی بر خرد جمعی کارشناسان براساس روشی مستند، دقیق و شفاف محسوس بود. براساس همین احساس نیاز، طرح «انتخاب برترین اشعار عاشورایی فارسی به داوری کارشناسان» در «هیئت عملی بنیاد دعبل خزاعی» بررسی و تصویب شد. کتاب حاضر محصول این پژوهش است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2272 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | به موازات این رشد کمی و کیفی، شناسایی نمونه‌های شاخص و برتر و معرفی آن‌ها به جامعه‌ی مخاطبان، توسط کارشناسان و متخصصان این عرصه، ضرورتی غیر قابل انکار دارد. البته تاکنون مجموعه‌های منتخب بسیاری از اشعار عاشورایی تهیه و تدوین شده است. منتها همه‌ی این مجموعه‌ها، محصول رصد، ارزیابی و گزینش فردی بوده است و فقدان یک ارزیابی گروهی و مبتنی بر خرد جمعی کارشناسان براساس روشی مستند، دقیق و شفاف محسوس بود. براساس همین احساس نیاز، طرح «انتخاب برترین اشعار عاشورایی فارسی به داوری کارشناسان» در «هیئت عملی بنیاد دعبل خزاعی» بررسی و تصویب شد. کتاب حاضر محصول این پژوهش است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2272 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۷
| اربعین مرثیه؛ برترین اشعار عاشورایی فارسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بنیاد دعبل خزاعی (نویسنده) |
| ناشر | سپیده باوران |
| مکان نشر | مشهد |
| سال نشر | ۱۳۹۶ش |
| شابک | 9786007746325 |
| موضوع | عاشورا - شعر - مجموعه‌ها,شعر فارسی - قرن ۱۴ - مجموعه‌ها,واقعه کربلا، ۶۱ق. - شعر - مجموعه‌ها |
| کد کنگره | PIR۴۱۹۱/ع۲الف۴ ۱۳۹۷ |
اربعین مرثیه؛ برترین اشعار عاشورایی فارسی تهیه شده در بنیاد دعبل خزاعی؛ مجموعه‌ی حاضر حاوی سروده‌هایی به زبان فارسی است که با موضوع واقعه‌ی عاشورا یا مدح و رثای یکی از نقش آفرینان اصلی آن، در یکی از قالب‌های مرسوم شعر فارسی (به جز رباعی و دو بیتی) ارائه گردیده است
ساختار
کتاب دو فصل دارد.
فصل اول: از قرن چهارم هجری تا پیش از انقلاب اسلامی
فصل دوم: پس از انقلاب اسلامی
گزارش کتاب
در فرهنگ اسلامی و شیعی، ادبیات عاشورا و سرودن شعر و مرثیه در سوگ شهادت سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین قدمتی به درازای خود آن واقعه دارید. به گواهی منابع تاریخی، نخستین سوگ سرایان بر عاشورا خود اهل‌بیت و اصحاب و یاران ایشان بوده‌اند. همچنین در منابع حدیثی، روایات فراوانی از امامان شیعه با موضوع تشویق و تحریض شیعیان به عزاداران و گریستن بر مصائب اهل‌بیت و سرودن مرثیه و شعر در منقب آنان آورده شده و ثواب‌ها و نتایج دنیوی و اخروی فراوانین برای مرثیه سرایی بر امام حسین ذکر شده است.
سیره‌ی امامان بزرگوار شیعه در تشویق و حمایت از مرثیه سرایان عاشوار و اهتمام فراوان ایشان به گرامی داشت عاشورا و عاشورا آفرینان و تبلیغ و ترویج فرهنگ شیعی از طریق سرایش شعر(به عنوان رسانه‌ای اثر گذار)، عاشورا سرایی را به سنتی در بین محبان خاندان پیامبر(ص) تبدیل کرد؛ سنتی که بزرگانی چون کمیت اسدی، سید حمیری و دعبل خزاعی بنیانگذاران آن بودند و در اعصار پس از ایشان، عالمان و شاعرانی چون سید مرتضی و صاحب بن عباد آن را استمرار بخشیدند. ماحصل این استمرار، میراث گرانقدر و بی بدیلی است که امروز با عنوان شعر عاشورا می‌شناسیم.
این سنت تنها به سرایندگان مسلمان عرب منحصر نماند. از میانه‌ی قرن چهارم هجری، پارسی سرایان که دل در گرو محبت خاندان پیامبر داشتند نیز - حتی اگر بر مذهب شیعه نبودند - به سرایش مدیحه و مرثیه در رثا و منقب آن خاندان و خصوصا واقعه‌ی عاشورا پرداختن؛ از کسایی مروزی تا سنایی غزنوی و قوامی رازی و سیف فرغانی و عطار و مولوی. با به قدرت رسیدن صفویان و تأسیس دولت فراگیر شیعه و پیرو سیاست صفویان در ترویج آیین‌های شیعی، سرودن مراثی و مدایح مذهبی در منقب و رثای اهل‌بیت به خصوص در سوگ عاشورا رونق فراوان یافت و سروده‌های شاعرانی چون فضولی بغدادی، حیرتی تونی، واعظ قزوینی، صائب تبریزی و سرآمد همه، محتشم کاشانی وترکیب بند ماندگارش، به تدریج ادبیات عاشورا را به یکی از شاخه‌های برجسته‌ی ادبیات فارسی تبدیل کرد؛ روندی که با فراز و نشیب هایی متأثر از مجموعه‌ی شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران، در دوره‌های بعدی به ویژه در عهد قاجار نیز استمرار یافت. وقوع انقلاب اسلامی - که از بن مایه‌های اصلی‌اش فرهنگ عاشورایی و تفسیر مبارزاتی و حماسی از واقعه‌ی کربلا بود- به نقطه‌ی عطفی در ادبیات عاشورا مبدل شد که هم از حیث فرم و هم مضمون و رویکرد، اشعار و مراثی را سمت و سویی تازه بخشید.
به موازات این رشد کمی و کیفی، شناسایی نمونه‌های شاخص و برتر و معرفی آن‌ها به جامعه‌ی مخاطبان، توسط کارشناسان و متخصصان این عرصه، ضرورتی غیر قابل انکار دارد. البته تاکنون مجموعه‌های منتخب بسیاری از اشعار عاشورایی تهیه و تدوین شده است. منتها همه‌ی این مجموعه‌ها، محصول رصد، ارزیابی و گزینش فردی بوده است و فقدان یک ارزیابی گروهی و مبتنی بر خرد جمعی کارشناسان براساس روشی مستند، دقیق و شفاف محسوس بود. براساس همین احساس نیاز، طرح «انتخاب برترین اشعار عاشورایی فارسی به داوری کارشناسان» در «هیئت عملی بنیاد دعبل خزاعی» بررسی و تصویب شد. کتاب حاضر محصول این پژوهش است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران