البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان
البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان | |
---|---|
پدیدآوران | متقی، علی بن حسامالدین (نویسنده) غفاری، علیاکبر (محقق) |
عنوانهای دیگر | البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان |
ناشر | شرکة الرضوان |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | مجلد1: 1399ق, |
موضوع | آخر الزمان - احاديث
فتن و ملاحم محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدويت - احاديث |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 224/5 /م2ب4 1300* |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان، تألیف علاءالدین علی بن حسامالدین، معروف به متقی هندی (متوفی 975ق)، از مفصلترین کتابهای اهل سنت است که درباره مهدویت به رشته تحریر درآمده است؛ تا آنجا که بیش از 270 روایت درباره مهدی موعود(عج) در آن نقل شده است[۱].
اهمیت کتاب
این کتاب، یکی از منابع مهم در مباحث مهدویت بشمار میرود و فتوای علمای چهار مذهب درباره مدعیان و منکران امام مهدی(عج) را متذکر شده است[۲].
انگیزه تألیف
نگارنده درباره کتاب خود میگوید:
چون کتاب «العرف الوردي في أخبار المهدي» نگارش جلالالدین سیوطی را مشاهده کردم، ازآنجاکه آن کتاب، دارای باببندی و نظم لازم نبود، آن را باببندی نمودم و برخی احادیث دیگر بر آن افزودم[۳].
تحقیق کتاب به قلم علیاکبر غفاری صورت گرفته است.
ساختار
کتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز و مطالب در سیزده باب، تنظیم شده است.
گزارش محتوا
در مقدمه محقق، ضمن شرح حال مؤلف، به موضوعاتی همچون چگونگی طولانی شدن عمر حضرت مهدی(عج)، معجزه عمر طولانی، حکمت طول عمر و چگونگی ایمان به وجود حضرت مهدی(عج) پرداخته شده[۴] و در مقدمه نویسنده، به انگیزه تألیف اشاره شده است[۵].
نویسنده در ابتدای کتاب، ضمن بیان کرامات مختص به حضرت مهدی(عج)، به ذکر نسب و مشخصات ظاهری آن حضرت پرداخته و سپس علامات ظهور و وقایع مربوط به قیام ایشان را ذکر کرده است[۶].
در بابهای بعد، به چگونگی بیعت با حضرت مهدی(عج)، یاران، فتوحات، مدت حکومت و نازل شدن عیسی(ع) برای یاری آن حضرت، اشاره شده است[۷].
برخی از آنچه در این کتاب آمده و برآنیم تا آگاهی مختصری نسبت به آن پیدا کنیم، عبارتند از: اسامی آن دسته از مشایخ و راویان و صاحبان کتابهای جامع، سنن و مسانید که احادیث مربوط به عقیده به مهدویت را در کتابهای خویش روایت کردهاند و مؤلف این کتاب نیز روایات وارده را از ایشان نقل کرده است و نیز اسامی گروهی از علمای مشهور و تابعینی که پس از عهد پیامبر(ص)، این احادیث و اخبار را روایت کردهاند و نیز اسامی گروهی از صحابه که خود، بدون واسطه از رسولخدا(ص) نقل حدیث کردهاند:
- اسامی مشایخ، اساتید فن و صاحبان کتابهای جامع حدیث: طبرانی، ابونعیم اصفهانی، خطیب بغدادی، ابن ابیشیبه کوفی، نعیم بن حماد مروزی (یکی از اساتید امام بخاری صاحب «صحیح بخاری»)، حاکم نیشابوری، احمد بن حنبل، مارودی، بزاز، ترمذی، دارقطنی، ابن ماجه قزوینی، ابویعلی موصلی، ابن عساکر، مسلم نیشابوری، ثعلبی، ابوداود سجستانی، ابن جوزی، ابن ابیاسامه، تمام بجلی، رویانی، ابن منده، حسن بن سفیان شیبانی، عثمان بن سعید دانی، ابوالحسن حوبی، ابن کثیر، ابن سعد، واقدی، ابوبکر بن مقری، ابن مناوی، ابوغنم کوفی، ابن مردویه اصفهانی، ابن خزیمه، ابوعوانه، ابوبکر اسکافی، دیلمی، قرطبی، ابن لهیعه، ابوبکر احمد بیهقی، ابوالحسن آبری، ابن حبان، ابوبکر احمد بن محمد بن عبدالله بن صدقه.
- اسامی برخی از مشاهیر از تابعین: عاصم بن عمرو بجلی، سعید مسیب، ابوجعفر محمد بن علی الباقر(ع)، اسحاق بن یحیی، شهر بن حوشب، زهری، مطر الوراق، طاووس، صباح، عمرو بن علی، مکحول، کعب بن علقمه، قتاده، عبدالله بن حارث، محمد بن حبیر، ارطاة بن منذر، حکم بن عیینه، ابوقبیل، ابن ابیطلحه، کثیر بن مره، ابن سیرین، مجاهد، خالد بن سعد، ابومریم، شریک، ابوارطاة، ضمرة بن حبیب، حکم بن نافع، خالد بن معدان، محمد بن حنفیه، سدی، سلیمان بن عیسی، بقیة بن ولید، ولید بن مسلم، قیس بن جابر، عمرو بن شعیب، ابوشوذب، دینار بن دینار، معمر، فضل بن دکین، سالم بن ابیجعد، محمد بن صامت، حکیم بن سعد، ابراهیم بن میسره، ابوامیه.
- اسامی روایتکنندگان درباره حضرت مهدی(عج) از اصحاب رسول خدا(ص): علی بن ابیطالب(ع)، عمار بن یاسر، حذیفه یمانی، ابوسعید خدری، طلحة بن عبیدالله، ابن عمر، عبدالله بن مسعود، جابر بن عبدالله، عبدالرحمان بن عوف، عمر بن خطاب، ابن عباس، ابوهریره، انس بن مالک، ابوامامه، هلالی، ابوطفیل، حسن بن علی(ع)، حسین بن علی(ع)، ثوبان، ابی بن کعب، جابر بن سمره، جابر صدفی، عبدالله بن عمرو بن عاص، عمرو بن عاص، امسلمه، عایشه، اسماء بنت عمیس، امحبیبه[۸].
از جمله احادیث مذکور در کتاب، بهعنوان نمونه، میتوان به روایات زیر اشاره نمود:
- أخرج أحمد و ابن أبيشيبة و ابن ماجة و نعيم بن حماد، في الفتن، عن علي، قال: قال رسولالله(ص): «المهدي منا أهلالبیت، يصلحه الله في ليلة»[۹]؛ «احمد و ابن ابیشیبه و ابن ماجه و نعیم بن حماد، در کتاب فتن از علی(ع)، نقل کردهاند که آن حضرت فرمود: رسول خدا(ص)، فرمودند: مهدی(عج) از ما اهلبیت است، خداوند امر او را در یک شب اصلاح خواهد فرمود[۱۰].
- أخرج أبوداود و ابن ماجة و الطبرانیو الحاكم عن أمسلمة، قالت: «سمعت رسولالله(ص)، يقول: المهدي من عترتي، من ولد فاطمة»[۱۱]؛ «ابوداود و ابن ماجه و طبرانی و حاکم، از امسلمه روایت کردهاند که گفت: شنیدم رسولالله(ص) میفرماید: مهدی(ع) از سلاله من است، از فرزندان فاطمه(س)»[۱۲].
- أخرج الحاكم و ابن ماجة و أبونعيم، عن أنس بن مالك، قال: سمعت رسولالله(ص) يقول: نحن سبعة ولد عبدالمطلب سادة أهل الجنة: أنا و حمزة و علي و جعفر و الحسن و الحسين و المهدي»[۱۳]؛ «حاکم و ابن ماجه و ابونعیم، از انس بن مالک روایت کردهاند که وی گفت: شنیدم، رسولالله(ص) میفرماید: ما هفت نفر از فرزندان عبدالمطلب، سروران اهل بهشت هستیم: من و حمزه و على و جعفر و حسن و حسین و مهدى»[۱۴].
- أخرج الترمذي - و صححه - عن أبيهريرة، قال: قال رسولالله(ص): «لو لم يبق من الدنيا إلا يوم، لطول الله ذلك اليوم، حتی يلي المهدي»[۱۵]؛ «ترمذی به طریق صحیح از ابوهریره، نقل کرده است که گفت: رسولالله(ص) فرمود: اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نماند، خداوند آن روز را آنقدر طولانی میکند که مهدی(عج) در پی آید»[۱۶].
- أخرج الطبراني في الأوسط من طريق عمرو بن علي، عن علي بن أبيطالب أنه قال للنبي(ص): أ منا المهدي أم من غيرنا يا رسولالله؟ قال: بل منا، بنا يختم الله كما بنا فتح و بنا يستنقذون من الشرك وبنا يؤلف الله بين قلوبهم بعد عداوة الشرك»[۱۷]؛ «طبرانی در الاوسط از طریق عمرو بن على، روایتی را از علی بن ابیطالب(ع) نقل کرده که از پیامبر(ص) سؤال کرد: مهدی از بین ماست یا از بین دیگران یا رسولالله؟ در جواب فرمود: بلکه از ماست؛ خداوند همچنانکه به ما آغاز فرمود، به ما هم ختم خواهد کرد؛ بهوسیله ماست که مردم از شرک نجات مییابند؛ بهوسیله ماست که خداوند بین دلهای مردم، الفت و پیوند ایجاد میکند، بعد از آنکه به دشمنی حاصله از شرک، بینشان جدایی افتاده باشد»[۱۸].
در پایان کتاب، رساله مختصری پیرامون طول مدت دنیا از جلالالدین سیوطی آمده است که از جمله موضوعات مطرحشده در آن، عبارتند از خروج دجال و طلوع خورشید از مغرب[۱۹].
وضعیت کتاب
فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده و در پاورقیها علاوه بر ذکر منابع[۲۰]، به توضیح برخی از مطالب متن و ارائه اطلاعاتی پیرامون برخی از اعلام مذکور پرداخته شده است[۲۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: کتابشناسی مهدویت
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ سلیمانیان، خدامراد، ص115-116
- ↑ رمقدمه اول، ص5-58
- ↑ ر.ک: مقدمه دوم، ص63-64
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص65-135
- ↑ ر.ک: سلیمانیان، خدامراد، ص115
- ↑ ر.ک: گلپایگانی، صافی، ج3، ص337- 339
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص89
- ↑ ر.ک: گلپایگانی، صافی، ج3، ص343
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص89
- ↑ ر.ک: گلپایگانی، صافی، ج3، ص343
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص89
- ↑ ر.ک: گلپایگانی، صافی، ج3، ص344-343
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص90
- ↑ ر.ک: گلپایگانی، صافی، ج3، ص344
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص91
- ↑ ر.ک: گلپایگانی، صافی، ج3، ص344
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص184-198
- ↑ ر.ک: پاورقی، ص87
- ↑ ر.ک: همان، ص91
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- سلیمانیان، خدامراد، «فرهنگنامه مهدویت»، بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)، ویراست دوم، بهار 1388.
- صافی گلپایگانی، لطفالله، «سلسه مباحث امامت و مهدویت»، واحد بینالملل دفتر حضرت آیتالله صافی گلپایگانی، چاپ پنجم، 1391.
- «کتابشناسی مهدویت»، برگرفته از پایگاه اطلاعرسانی سازمان تبلیغات اسلامی، دوشنبه 7 خرداد 1397،