میثم تمار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
({{شهیدان}}) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''میثم بن یحیى تمّار''' (متوفای 60ق) اهل کوفه از خواصّ مولى امیرالمؤمنین على(ع) و یکى از تربیت‌یافتگان مکتب مبارز علوى. | '''میثم بن یحیى تمّار''' (متوفای 60ق) اهل کوفه از خواصّ مولى [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین على(ع)]] و یکى از تربیت‌یافتگان مکتب مبارز علوى. | ||
==میثم در کلام بزرگان== | ==میثم در کلام بزرگان== | ||
«[[کشی، محمد بن عمر|کشّى]]» در [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال]] خود در شرح حال او مى‌نویسد: | |||
«وى پس از املاى مطالب تفسیرى، کیفیت قتل خود را توسّط ابن مرجانه به او بازگو نموده است ابن عبّاس تصوّر کرده است که او کهانت دارد و خواسته است مطالب تفسیرى او را نیز بسوزاند میثم به او سفارش نموده است که آنها را نگه دارد اگر پیشگوئى‌هاى او درست از آب درآمد، آنها را محفوظ دارد وگرنه در آب بشوید، پس آنچه مى‌بایست رخ دهد اتّفاق افتاد، اطمینان و اعتماد ابن عبّاس بیشتر گردید فاضل مقداد در کنز العرفان نمونه‌هائى از تفسیر میثم را آورده است که به صورت استدلالى و استنباطى است. | «وى پس از املاى مطالب تفسیرى، کیفیت قتل خود را توسّط ابن مرجانه به او بازگو نموده است [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عبّاس]] تصوّر کرده است که او کهانت دارد و خواسته است مطالب تفسیرى او را نیز بسوزاند میثم به او سفارش نموده است که آنها را نگه دارد اگر پیشگوئى‌هاى او درست از آب درآمد، آنها را محفوظ دارد وگرنه در آب بشوید، پس آنچه مى‌بایست رخ دهد اتّفاق افتاد، اطمینان و اعتماد [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عبّاس]] بیشتر گردید [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] در کنز العرفان نمونه‌هائى از تفسیر میثم را آورده است که به صورت استدلالى و استنباطى است. | ||
صاحب معجم رجال الحدیث: ضمن آوردن شرح زندگى او مى‌فرماید: | [[خویی، سید ابوالقاسم|صاحب معجم رجال الحدیث]]: ضمن آوردن شرح زندگى او مى‌فرماید: «[[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسى(ره)]] او را ضمن یاران [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] و بار دیگر از یاران امام حسن(ع) و بار سوم از یاران حسین(ع) آورده است، [[برقی، احمد بن محمد|برقى]] او را از اصحاب [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] و از فرماندهان او نام برده است. | ||
شیخ مفید او را از خالص‌ترین اصحاب على(ع) در عداد فرماندهان او نام برده است. کشّى در رجال خود فرموده است: | [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] او را از خالص‌ترین اصحاب [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] در عداد فرماندهان او نام برده است. [[کشی، محمد بن عمر|کشّى]] در رجال خود فرموده است: | ||
«هنگامى که میثم را به‌سوى قتلگاه مى‌بردند تا مصلوب سازند فردى به میثم رو نمود و گفت: از این امر بى‌نیاز بودى.» | «هنگامى که میثم را به‌سوى قتلگاه مى‌بردند تا مصلوب سازند فردى به میثم رو نمود و گفت: از این امر بى‌نیاز بودى.» | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
میثم رو به‌سوى او کرد و گفت: «به خدا قسم این درخت، جز جهت مصلوب شدن من از زمین نروئیده است و من جز براى این درخت تغذّى ننموده‌ام.» | میثم رو به‌سوى او کرد و گفت: «به خدا قسم این درخت، جز جهت مصلوب شدن من از زمین نروئیده است و من جز براى این درخت تغذّى ننموده‌ام.» | ||
صاحب معجم سپس داستان ملاقات او را با امّ السّلمه (همسر رسول خدا(ص)) نقل مى‌کند که در بازگشت با ابن عبّاس برخورد مى‌نماید میثم به ابن عبّاس مى‌گوید: «هرآنچه خواستى از تفسیر قرآن بپرس چون من تنزیل قرآن را پیش على(ع) خوانده‌ام و او تأویل آن را نیز به من یاد داده است.» | [[خویی، سید ابوالقاسم|صاحب معجم]] سپس داستان ملاقات او را با امّ السّلمه (همسر رسول خدا(ص)) نقل مى‌کند که در بازگشت با [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عبّاس]] برخورد مى‌نماید میثم به ابن عبّاس مى‌گوید: «هرآنچه خواستى از تفسیر قرآن بپرس چون من تنزیل قرآن را پیش [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] خوانده‌ام و او تأویل آن را نیز به من یاد داده است.» | ||
ابن عبّاس دوات و قلم حاضر ساخت مطالب القائى او را نگاشت سپس از قتل و مصلوب شدن خودش خبر مى‌داد ابن عبّاس متغیر شد و مطالب فوق را ایراد ساخت از نقل محمد بن یعقوب مشخّص مى‌گردد که تقیه بر میثم تمّار ممنوع نبوده است چون او با سند خود از محمّد بن مروان روایت نموده است که امام صادق(ع) به من فرمود: که آیه شریفه (إِلَّا مَنْ أُکرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمانِ) در مورد عمّار و اصحاب او نازل شده است. | [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عبّاس]] دوات و قلم حاضر ساخت مطالب القائى او را نگاشت سپس از قتل و مصلوب شدن خودش خبر مى‌داد ابن عبّاس متغیر شد و مطالب فوق را ایراد ساخت از نقل محمد بن یعقوب مشخّص مى‌گردد که تقیه بر میثم تمّار ممنوع نبوده است چون او با سند خود از محمّد بن مروان روایت نموده است که [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] به من فرمود: که آیه شریفه (إِلَّا مَنْ أُکرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمانِ) در مورد عمّار و اصحاب او نازل شده است. | ||
بنابراین انتخاب ترک تقیه از او نوعى ایثار و فداکارى در راه دین و ترجیح آخرت بر این دنیای فانى بوده است. | بنابراین انتخاب ترک تقیه از او نوعى ایثار و فداکارى در راه دین و ترجیح آخرت بر این دنیای فانى بوده است. | ||
کشّى گفته است: «عقیقى روایت نموده است که امام باقر(ع) شدیدا علاقه و محبّت فراوانى به میثم داشت چون او مؤمن شکرگزار در برابر نعمت خدا و فرد صبور و پایدار در شدّت و بلایا بود.» | کشّى گفته است: «عقیقى روایت نموده است که [[امام باقر(ع)]] شدیدا علاقه و محبّت فراوانى به میثم داشت چون او مؤمن شکرگزار در برابر نعمت خدا و فرد صبور و پایدار در شدّت و بلایا بود.» | ||
==شهادت== | ==شهادت== | ||
او در سال 60 هجرى به همان وضع و ترتیبى که مولایش على(ع) خبر داده بود به فیض شهادت نائل آمد. | او در سال 60 هجرى به همان وضع و ترتیبى که مولایش [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] خبر داده بود به فیض شهادت نائل آمد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
او در علم تفسیر، کتابى دارد تفسیر او محتوى برخى از تعالیم و مطالبى است که از مولایش على(ع) فراگرفته بود و آنها را به ابن عبّاس املاء کرده بود<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، ج1 ص213-214</ref>. | او در علم تفسیر، کتابى دارد تفسیر او محتوى برخى از تعالیم و مطالبى است که از مولایش [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] فراگرفته بود و آنها را به ابن عبّاس املاء کرده بود<ref>عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، ج1 ص213-214</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، طبقات مفسران شیعه، قم، دفتر نوید اسلام، چاپ یکم، 1371-1376ش. | عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، طبقات مفسران شیعه، قم، دفتر نوید اسلام، چاپ یکم، 1371-1376ش. | ||
{{امام علی علیه‌السلام}} | |||
{{شهیدان}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]] | ||
[[رده:مقالات کامل‌شده فروردین 1402، عزت‌الله مرتضایی]] | [[رده:مقالات کامل‌شده فروردین 1402، عزت‌الله مرتضایی]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
[[رده:شهیدان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۷
| میثم تمار | |
|---|---|
 | |
| شهادت | 60ق |
| مدفن | کوفه |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| پیشه | خرمافروش |
میثم بن یحیى تمّار (متوفای 60ق) اهل کوفه از خواصّ مولى امیرالمؤمنین على(ع) و یکى از تربیت‌یافتگان مکتب مبارز علوى.
میثم در کلام بزرگان
«کشّى» در رجال خود در شرح حال او مى‌نویسد:
«وى پس از املاى مطالب تفسیرى، کیفیت قتل خود را توسّط ابن مرجانه به او بازگو نموده است ابن عبّاس تصوّر کرده است که او کهانت دارد و خواسته است مطالب تفسیرى او را نیز بسوزاند میثم به او سفارش نموده است که آنها را نگه دارد اگر پیشگوئى‌هاى او درست از آب درآمد، آنها را محفوظ دارد وگرنه در آب بشوید، پس آنچه مى‌بایست رخ دهد اتّفاق افتاد، اطمینان و اعتماد ابن عبّاس بیشتر گردید فاضل مقداد در کنز العرفان نمونه‌هائى از تفسیر میثم را آورده است که به صورت استدلالى و استنباطى است.
صاحب معجم رجال الحدیث: ضمن آوردن شرح زندگى او مى‌فرماید: «شیخ طوسى(ره) او را ضمن یاران على(ع) و بار دیگر از یاران امام حسن(ع) و بار سوم از یاران حسین(ع) آورده است، برقى او را از اصحاب على(ع) و از فرماندهان او نام برده است.
شیخ مفید او را از خالص‌ترین اصحاب على(ع) در عداد فرماندهان او نام برده است. کشّى در رجال خود فرموده است:
«هنگامى که میثم را به‌سوى قتلگاه مى‌بردند تا مصلوب سازند فردى به میثم رو نمود و گفت: از این امر بى‌نیاز بودى.»
میثم رو به‌سوى او کرد و گفت: «به خدا قسم این درخت، جز جهت مصلوب شدن من از زمین نروئیده است و من جز براى این درخت تغذّى ننموده‌ام.»
صاحب معجم سپس داستان ملاقات او را با امّ السّلمه (همسر رسول خدا(ص)) نقل مى‌کند که در بازگشت با ابن عبّاس برخورد مى‌نماید میثم به ابن عبّاس مى‌گوید: «هرآنچه خواستى از تفسیر قرآن بپرس چون من تنزیل قرآن را پیش على(ع) خوانده‌ام و او تأویل آن را نیز به من یاد داده است.»
ابن عبّاس دوات و قلم حاضر ساخت مطالب القائى او را نگاشت سپس از قتل و مصلوب شدن خودش خبر مى‌داد ابن عبّاس متغیر شد و مطالب فوق را ایراد ساخت از نقل محمد بن یعقوب مشخّص مى‌گردد که تقیه بر میثم تمّار ممنوع نبوده است چون او با سند خود از محمّد بن مروان روایت نموده است که امام صادق(ع) به من فرمود: که آیه شریفه (إِلَّا مَنْ أُکرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمانِ) در مورد عمّار و اصحاب او نازل شده است.
بنابراین انتخاب ترک تقیه از او نوعى ایثار و فداکارى در راه دین و ترجیح آخرت بر این دنیای فانى بوده است.
کشّى گفته است: «عقیقى روایت نموده است که امام باقر(ع) شدیدا علاقه و محبّت فراوانى به میثم داشت چون او مؤمن شکرگزار در برابر نعمت خدا و فرد صبور و پایدار در شدّت و بلایا بود.»
شهادت
او در سال 60 هجرى به همان وضع و ترتیبى که مولایش على(ع) خبر داده بود به فیض شهادت نائل آمد.
آثار
او در علم تفسیر، کتابى دارد تفسیر او محتوى برخى از تعالیم و مطالبى است که از مولایش على(ع) فراگرفته بود و آنها را به ابن عبّاس املاء کرده بود[۱].
پانویس
- ↑ عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، ج1 ص213-214
منابع مقاله
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، طبقات مفسران شیعه، قم، دفتر نوید اسلام، چاپ یکم، 1371-1376ش.