حدیث غدیر منشور جاودان ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'الغدير (ابهام زدایی)' به 'الغدير (ابهام‌زدایی)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حدیث غدیر (ابهام زدایی)' به 'حدیث غدیر (ابهام‌زدایی)') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|حدیث غدیر ( | {{کاربردهای دیگر|حدیث غدیر (ابهام‌زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر|الغدير (ابهام‌زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|الغدير (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''حديث غدير: منشور جاودان ولايت'''، اثر [[رهبر، محمدتقی|محمدتقى رهبر]]، به زبان فارسى است. در دفاع از واقعه مسلّم تاريخى غدير خم و حديث ولايت و در پاسخ به نوشته‌اى با نام «ماجراى غدير خم و رابطه آن با ولايت» كه به انكار ولايت و خلافت [[علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و تحريف واقعه غدير پرداخته، نوشته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/19343/1/7 ر.ک: مقدمه، ص7]</ref> | '''حديث غدير: منشور جاودان ولايت'''، اثر [[رهبر، محمدتقی|محمدتقى رهبر]]، به زبان فارسى است. در دفاع از واقعه مسلّم تاريخى غدير خم و حديث ولايت و در پاسخ به نوشته‌اى با نام «ماجراى غدير خم و رابطه آن با ولايت» كه به انكار ولايت و خلافت [[علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و تحريف واقعه غدير پرداخته، نوشته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/19343/1/7 ر.ک: مقدمه، ص7]</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۷
| حدیث غدیر: منشور جاودان ولایت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رهبر، محمدتقی (نویسنده) |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1387 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-540-086-4 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت - احادیث غدیر خم - احادیث |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 141/5 /ع4ر9* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
حديث غدير: منشور جاودان ولايت، اثر محمدتقى رهبر، به زبان فارسى است. در دفاع از واقعه مسلّم تاريخى غدير خم و حديث ولايت و در پاسخ به نوشته‌اى با نام «ماجراى غدير خم و رابطه آن با ولايت» كه به انكار ولايت و خلافت حضرت على(ع) و تحريف واقعه غدير پرداخته، نوشته شده است.[۱]
نویسنده، در مقدمه كتاب آورده است: «هدف اصلى اين مقاله، برملا كردن بخشى از دسيسه‌هاى تاريخ‌نگارى و تبليغاتى وهابى‌ها و دفاع از ولايت و خلافت علوى است كه پيامبر اكرم(ص) در غدير خم به امر پروردگار و با فرمان«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...»[۲]آن را ابلاغ فرمود كه بدون آن، رسالت ابتر و دعوت ناتمام بود»[۳]
با توجه به اينكه خلافت و ولايت حضرت على(ع) تنها در اواخر عمر پيامبر(ص) و در واقعه غدير خم عنوان نشده، بلكه از سال‌هاى آغازين ظهور اسلام و در نخستين روزهاى دعوت رسمى و علنى پيامبر اكرم(ص) مطرح گرديده و سپس در هر موقعيت و مناسبتى كه پيش مى‌آمد، پيامبر(ص)، على(ع) را به‌عنوان ولى، بهترين شخص و... معرفى مى‌كرد، لذا مؤلف در ابتدا دو حديث دار و منزلت را مى‌آورد و سپس حديث غدير و مسائل مرتبط با آن را مورد بررسى قرار مى‌دهد.
وى، حديث غدير را از دو منظر استناد روايى و متن بررسى مى‌كند.
ايشان از منظر سند مى‌گويد:
«مبالغه نيست اگر بگوييم هيچ حديث نبوى، به اندازه حديث غدير روايت‌كننده ندارد و به گفته دانشمندان اسلام، از جمله ابن جوزى از علماى عامه، «حديث غدير مورد اجماع محدثان و سيره‌نگاران اسلام است» كه از عصر پيامبر(ص) تاكنون، پيرامون آن كتاب‌ها نوشته‌اند و جامع‌ترين آنها كتاب «الغدير» علامه امينى است كه با استناد به منابع اهل سنت، در يازده جلد تدوين شده است»[۴]
مؤلف بعد از ذكر دو آيه شريفه «اكمال» و «تبليغ» مى‌گويد: حديث غدير با آن شكوه و عظمت، مى‌بايست براى ابلاغ و بيان يك رسالت بسيار مهم الهى باشد كه بنا به نص قرآن اگر انجام نمى‌شد، دين ناقص و رسالت ابتر و ناتمام بود؛ چنان‌كه آيه كريمه «تبليغ» و آيه «اكمال دين» بر آن دلالت دارد؛ بنابراین، اگر نصب امامت از طرف خدا و رسولش نباشد و جامعه توسط ايشان رهبرى نشود، بدون ترديد جامعه و دين به‌سوى انحراف كشيده خواهد شد و دست بدعت، تحريف و نفاق، سرنوشت آن را به نابودى خواهد كشاند[۵]
مؤلف با انتقاد از نویسنده كتاب «ماجراى غدير خم و رابطه آن با ولايت» چنين نوشته: آيا بى‌انصافى نيست كه نویسنده‌اى ديده بر ديدن حق ببندد و نقش كليدى ولايت را ناديده بگيرد و قلم به دست گرفته و شأن نزول آيه و مورد صدور حديث غدير را از مسير خود منحرف ساخته و در يك حادثه كوچك محدود سازد؟[۶]
در ادامه مؤلف شبهاتى را كه درباره حديث غدير بيان شده، جواب داده و بر ولايت و خلافت حضرت على(ع) با توجه به آياتى از قرآن، همچون آيه 55 سوره مائده، آيه 59 سوره نساء و حديث متواتر ثقلين تأكيد مى‌كند.
در پايان نيز اين مغالطه را كه «پيامبر نخواسته دوازده نفر مشخص از اهل‌بيت(ع) را مانند قرآن مصدر تشريع قرار دهد»، چنين پاسخ مى‌گويد: ائمه(ع)مصدر تشريع نيستند و احدى از شیعیان و پيروان اهل‌بيت(ع) ادعا نكرده پيامبر(ص) با اعلام امامت آنان خواسته مانند قرآن آنها را مصدر تشريع قرار دهد، بلكه آنان تشريح‌كننده شريعت و تبيين‌كننده آن بر اساس مبانى هستند كه به‌وسيله پيامبر(ص) ترسيم شده و تا قيامت نه چيزى بر آن افزوده و نه چيزى از آن كاسته مى‌شود.
اين، در حالى است كه جماعتى از اهل سنت، در شرع مقدس چيزهايى را وارد كرده‌اند كه در قرآن و سنت و سيره نبودى وجود نداشته و آنان با استناد به اعمال خلفا و برخى اصحاب، آن را جزو آداب شريعت قرار داده‌اند[۷]
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.
وابسته‌ها
موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب
تلخيص الغدير في الكتاب و السنة و الأدب
الغدير في الكتاب و السنة و الأدب
طرق حديث الغدير برواية ابن عساكر
حديث الغدير و شبهة شكوی جيش اليمن (دراسة علمية تحليلية)
عيد الغدير في الإسلام و التتويج و القربات يوم الغدير
دراسة في موسوعة الغدير: للعلامة الراحل آية‌الله الشيخ عبدالحسين الأميني
كشف المهم في طريق خبر غدير خم (نسخه)
علامه امینی جرعه‌نوش غدیر (به ضمیمه جرعه‌هایی از الغدیر)
غدیرشناسی برای نوجوانان و جوانان (پاسخ به 110 پرسش پیرامون غدیر)