الإمامة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نهج‌البلاغه' به 'نهج‌البلاغة') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رجایی، سید مهدی' به 'رجایی، مهدی') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[موسوی شفتی، اسدالله بن محمدباقر]] (نویسنده) | [[موسوی شفتی، اسدالله بن محمدباقر]] (نویسنده) | ||
[[رجایی، | [[رجایی، مهدی]] (محقق) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 223 /م8الف8 | | کد کنگره =BP 223 /م8الف8 | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =01078 | ||
| کتابخوان همراه نور =01078 | | کتابخوان همراه نور =01078 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|امامت (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''الإمامة''' أثر علامه و فقيه زاهد [[موسوی شفتی، سید اسدالله بن سید محمدباقر|سيد أسدالله موسوى]]، فرزند [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سيد محمدباقر شفتى]] | '''الإمامة''' أثر علامه و فقيه زاهد [[موسوی شفتی، سید اسدالله بن سید محمدباقر|سيد أسدالله موسوى]]، فرزند [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سيد محمدباقر شفتى]] گیلانى، با موضوع كلام در زمينه مسائلى چون جانشينى، خلافت و امامت پس از رسول اكرم(ص)، به زبان عربى نوشته است. | ||
بنابر آن چه [[امام رضا(ع)]] فرمودند: بحث از امامت كه زمام دين و نظام المسلمين و صلاح الدنيا و عز المومنين و اساس الاسلام مى‌باشد، بحث از اصلى از اصول دين است كه داراى تاثير بر حيات مسلمين و حفظ اسلام مى‌باشد. | بنابر آن چه [[امام رضا(ع)]] فرمودند: بحث از امامت كه زمام دين و نظام المسلمين و صلاح الدنيا و عز المومنين و اساس الاسلام مى‌باشد، بحث از اصلى از اصول دين است كه داراى تاثير بر حيات مسلمين و حفظ اسلام مى‌باشد. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
علامه، با استفاده از استدلال‌هاى عقلى محكم و استناد به آيات و رواياتى كه مورد اتفاق فريقين مى‌باشد، به اثبات امامت ائمه معصومين(ع) در "الامامه" پرداخته است. | علامه، با استفاده از استدلال‌هاى عقلى محكم و استناد به آيات و رواياتى كه مورد اتفاق فريقين مى‌باشد، به اثبات امامت ائمه معصومين(ع) در "الامامه" پرداخته است. | ||
كتاب با مقدمه‌اى از ناشر محترم آقاى [[سيد حسن فقيه امامى]] و سپس مقدمه‌اى از محقق ارجمند جناب آقاى [[رجایی، | كتاب با مقدمه‌اى از ناشر محترم آقاى [[سيد حسن فقيه امامى]] و سپس مقدمه‌اى از محقق ارجمند جناب آقاى [[رجایی، مهدی|سيد مهدى رجائى]] شروع گشته است. در اين مقدمه به شرح حال مؤلف و علم و تقوى ايشان پرداخته است. بعد از آن رساله‌اى به نام "رساله‌ى اجازه‌ى حديث" در حدود 50 صفحه آورده كه اصل اين رساله برای [[ملا احمد بن على‌اكبر تربتى]] مى‌باشد كه در آن نكاتى تاريخى و مختصرى از ترجمه و شرح حال مؤلف و والد محترمشان مى‌باشد. اين رساله در سال 1273ق نوشته شده كه اصل اين اجازه به خط مؤلف در خزانه كتابخانه آیت‌الله گلپايگانى محفوظ است. | ||
اين كتاب موسوعه‌ى بزرگى در امامت مى‌باشد كه از مقدمه‌ى مفصلى در 5 فصل تشكيل يافته است. | اين كتاب موسوعه‌ى بزرگى در امامت مى‌باشد كه از مقدمه‌ى مفصلى در 5 فصل تشكيل يافته است. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
#:ج- امام بايد از اهل‌بيت نبى(ص) و آل مطهرش باشد. | #:ج- امام بايد از اهل‌بيت نبى(ص) و آل مطهرش باشد. | ||
مباحث مهمى از جمله بحث از اخبار ثقلين و حديث سفينه و همچنين مباحثى از امامت كه در | مباحث مهمى از جمله بحث از اخبار ثقلين و حديث سفينه و همچنين مباحثى از امامت كه در نهج‌البلاغه به آن اشاره شده است، و همچنين بحث در شرائط عصمت در امام و معانى آن و ادله طرفين در اعتبار عصمت و عدم اعتبار آن را متذكر شده است. | ||
در بخشى از كتاب بر موضوع عصمت دليل مى‌آورد كه اگر امام معصوم نباشد، دور لازم مى‌آيد. به اين نحو كه اگر خطا برای امام جائز باشد، تبعيت از او ديگر جايز نخواهد بود، مگر در مواقعى كه بدانيم درست انجام مى‌دهد، لكن او ناقل شرع است و شناخت درستى قولش، متوقف بر قبول قولش مى‌باشد و قبول قولش نيز متوقف بر شناخت صحيح بودن قولش مى‌باشد، پس دور پيش مى‌آيد. همچنين در اين كتاب استدلال‌هایى بر لزوم عصمت امام و اينكه در امام چهار ويژگى بايد جمع شود: | در بخشى از كتاب بر موضوع عصمت دليل مى‌آورد كه اگر امام معصوم نباشد، دور لازم مى‌آيد. به اين نحو كه اگر خطا برای امام جائز باشد، تبعيت از او ديگر جايز نخواهد بود، مگر در مواقعى كه بدانيم درست انجام مى‌دهد، لكن او ناقل شرع است و شناخت درستى قولش، متوقف بر قبول قولش مى‌باشد و قبول قولش نيز متوقف بر شناخت صحيح بودن قولش مى‌باشد، پس دور پيش مى‌آيد. همچنين در اين كتاب استدلال‌هایى بر لزوم عصمت امام و اينكه در امام چهار ويژگى بايد جمع شود: | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
#آثار و ويژگى‌هایى داشته باشند كه مختص آنان باشد، مانند كرامت و معجزه. | #آثار و ويژگى‌هایى داشته باشند كه مختص آنان باشد، مانند كرامت و معجزه. | ||
در قسمتى از كتاب آياتى كه برای استدلال بر لزوم عصمت مى‌باشد، آورده و به بحث و بررسى حول آن پرداخته است، از جمله آيات "''' اهدنا الصراط المستقيم'''"، "'''صراط الذين أنعمت عليهم '''"، "'''غير المغضوب عليهم'''" و "'''ولا الضالين'''" مى‌باشد. | در قسمتى از كتاب آياتى كه برای استدلال بر لزوم عصمت مى‌باشد، آورده و به بحث و بررسى حول آن پرداخته است، از جمله آيات "''' اهدنا الصراط المستقيم'''"، "'''صراط الذين أنعمت عليهم'''"، "'''غير المغضوب عليهم'''" و "'''ولا الضالين'''" مى‌باشد. | ||
بعد از ذكر اين مقدمات و شرح مقاصد آن نوبت به ذكر ابواب كتاب كه در 12 باب تنظيم شده، مى‌باشد. باب اول در امامت امام اول بعد از نبى(ص) است، خود اين باب از چند مقصد تشكيل شده كه مقصد اول آن در نصوصى است كه تصريح به امامت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] دارد، بدون اين كه نيازى به واسطه شدن امرى ديگر باشد و در بين اين نصوص به حديث غدير و ذكر اسانيد آن بر وجه مفصلى اشاره كرده است و در اين بين از جمله‌ى "من كنت مولاه فعلى مولاه" در واقعه‌ى غدير و همچنين آيه اكمال و تبليغ بحث مفصلى كرده، به اين بيان كه كلمه‌ى مولا را در لغت، تفسير و قرآن بررسى نموده و بحث بسيار مفصلى در مورد آن بيان نموده و راه هر گونه شبهه و مغالطه را در مورد آن بسته است. آنگاه به تفسير قول خداوند تعالى در مورد آيه‌ى "'''النبى اولى بالمومنين من انفسهم'''" پرداخته است. | بعد از ذكر اين مقدمات و شرح مقاصد آن نوبت به ذكر ابواب كتاب كه در 12 باب تنظيم شده، مى‌باشد. باب اول در امامت امام اول بعد از نبى(ص) است، خود اين باب از چند مقصد تشكيل شده كه مقصد اول آن در نصوصى است كه تصريح به امامت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] دارد، بدون اين كه نيازى به واسطه شدن امرى ديگر باشد و در بين اين نصوص به حديث غدير و ذكر اسانيد آن بر وجه مفصلى اشاره كرده است و در اين بين از جمله‌ى "من كنت مولاه فعلى مولاه" در واقعه‌ى غدير و همچنين آيه اكمال و تبليغ بحث مفصلى كرده، به اين بيان كه كلمه‌ى مولا را در لغت، تفسير و قرآن بررسى نموده و بحث بسيار مفصلى در مورد آن بيان نموده و راه هر گونه شبهه و مغالطه را در مورد آن بسته است. آنگاه به تفسير قول خداوند تعالى در مورد آيه‌ى "'''النبى اولى بالمومنين من انفسهم'''" پرداخته است. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
الامامه تألیف [[موسوی شفتی، سید اسدالله بن سید محمدباقر|سيد اسدالله موسوى شفتى]] به تحقيق آقاى [[رجایی، | الامامه تألیف [[موسوی شفتی، سید اسدالله بن سید محمدباقر|سيد اسدالله موسوى شفتى]] به تحقيق آقاى [[رجایی، مهدی|سيد مهدى رجائى]] مى‌باشد. انتشارات مسجد حجةالاسلام شفتى در اصفهان چاپ اول اين كتاب را در سال 1411ق در يك جلد به چاپ رساندند. | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
برگرفته از متن و مقدمه‌ى خود كتاب مى‌باشد. | برگرفته از متن و مقدمه‌ى خود كتاب مى‌باشد. | ||
{{امام علی علیه‌السلام}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۲: | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده: مباحث خاص کلامی]] | [[رده: مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده:امامت]] | |||
[[رده:امام علی(ع)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۳
| الإمامة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | موسوی شفتی، اسدالله بن محمدباقر (نویسنده) رجایی، مهدی (محقق) |
| ناشر | مکتبة مسجد سيد اصفهان |
| مکان نشر | اصفهان - ایران |
| سال نشر | 1411 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | امامت علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 223 /م8الف8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الإمامة أثر علامه و فقيه زاهد سيد أسدالله موسوى، فرزند سيد محمدباقر شفتى گیلانى، با موضوع كلام در زمينه مسائلى چون جانشينى، خلافت و امامت پس از رسول اكرم(ص)، به زبان عربى نوشته است.
بنابر آن چه امام رضا(ع) فرمودند: بحث از امامت كه زمام دين و نظام المسلمين و صلاح الدنيا و عز المومنين و اساس الاسلام مى‌باشد، بحث از اصلى از اصول دين است كه داراى تاثير بر حيات مسلمين و حفظ اسلام مى‌باشد.
ساختار و گزارش محتوا
علامه، با استفاده از استدلال‌هاى عقلى محكم و استناد به آيات و رواياتى كه مورد اتفاق فريقين مى‌باشد، به اثبات امامت ائمه معصومين(ع) در "الامامه" پرداخته است.
كتاب با مقدمه‌اى از ناشر محترم آقاى سيد حسن فقيه امامى و سپس مقدمه‌اى از محقق ارجمند جناب آقاى سيد مهدى رجائى شروع گشته است. در اين مقدمه به شرح حال مؤلف و علم و تقوى ايشان پرداخته است. بعد از آن رساله‌اى به نام "رساله‌ى اجازه‌ى حديث" در حدود 50 صفحه آورده كه اصل اين رساله برای ملا احمد بن على‌اكبر تربتى مى‌باشد كه در آن نكاتى تاريخى و مختصرى از ترجمه و شرح حال مؤلف و والد محترمشان مى‌باشد. اين رساله در سال 1273ق نوشته شده كه اصل اين اجازه به خط مؤلف در خزانه كتابخانه آیت‌الله گلپايگانى محفوظ است.
اين كتاب موسوعه‌ى بزرگى در امامت مى‌باشد كه از مقدمه‌ى مفصلى در 5 فصل تشكيل يافته است.
- معنى امامت.
- بيان اين كه امامت از اصول دين يا فروع دين مى‌باشد، سخن مى‌گويد.
- مرتبه امامت، كه امامت را ركنى از اركان شرع دانسته و ادله‌ى روايى آن را متذكر شده است.
- وجه نياز به امام است كه در اين فصل از دو مقام بحث شده است:
- الف- در وجوه واجب ولازم از طريق عقل بر وجوب وجود امام در هر عصرى.
- ب- در بيان وجوه وجوب امام از طريق نقل.
- در صفات امام است كه در سه مقصد آن را ذكر كرده است.
- الف- در اصل خلقت امام تا زمان ولادت او، كه از کیفیت خلق امام و اين كه امام اصوات را مى‌شنود؛ در حالى كه در شكم مادرش مى‌باشد و امام عالم به جميع زبان‌هاست و به هر زبانى تكلم مى‌كند.
- ب- بيان اينكه امامت بايستى از قريش باشد.
- ج- امام بايد از اهل‌بيت نبى(ص) و آل مطهرش باشد.
مباحث مهمى از جمله بحث از اخبار ثقلين و حديث سفينه و همچنين مباحثى از امامت كه در نهج‌البلاغه به آن اشاره شده است، و همچنين بحث در شرائط عصمت در امام و معانى آن و ادله طرفين در اعتبار عصمت و عدم اعتبار آن را متذكر شده است.
در بخشى از كتاب بر موضوع عصمت دليل مى‌آورد كه اگر امام معصوم نباشد، دور لازم مى‌آيد. به اين نحو كه اگر خطا برای امام جائز باشد، تبعيت از او ديگر جايز نخواهد بود، مگر در مواقعى كه بدانيم درست انجام مى‌دهد، لكن او ناقل شرع است و شناخت درستى قولش، متوقف بر قبول قولش مى‌باشد و قبول قولش نيز متوقف بر شناخت صحيح بودن قولش مى‌باشد، پس دور پيش مى‌آيد. همچنين در اين كتاب استدلال‌هایى بر لزوم عصمت امام و اينكه در امام چهار ويژگى بايد جمع شود:
- داراى نفس كامله‌اى باشد.
- امور خفيه در مشاهدت آنان باشد.
- آثار كمال از اقوال و افعالشان پيدا باشد.
- آثار و ويژگى‌هایى داشته باشند كه مختص آنان باشد، مانند كرامت و معجزه.
در قسمتى از كتاب آياتى كه برای استدلال بر لزوم عصمت مى‌باشد، آورده و به بحث و بررسى حول آن پرداخته است، از جمله آيات " اهدنا الصراط المستقيم"، "صراط الذين أنعمت عليهم"، "غير المغضوب عليهم" و "ولا الضالين" مى‌باشد.
بعد از ذكر اين مقدمات و شرح مقاصد آن نوبت به ذكر ابواب كتاب كه در 12 باب تنظيم شده، مى‌باشد. باب اول در امامت امام اول بعد از نبى(ص) است، خود اين باب از چند مقصد تشكيل شده كه مقصد اول آن در نصوصى است كه تصريح به امامت امیرالمؤمنین(ع) دارد، بدون اين كه نيازى به واسطه شدن امرى ديگر باشد و در بين اين نصوص به حديث غدير و ذكر اسانيد آن بر وجه مفصلى اشاره كرده است و در اين بين از جمله‌ى "من كنت مولاه فعلى مولاه" در واقعه‌ى غدير و همچنين آيه اكمال و تبليغ بحث مفصلى كرده، به اين بيان كه كلمه‌ى مولا را در لغت، تفسير و قرآن بررسى نموده و بحث بسيار مفصلى در مورد آن بيان نموده و راه هر گونه شبهه و مغالطه را در مورد آن بسته است. آنگاه به تفسير قول خداوند تعالى در مورد آيه‌ى "النبى اولى بالمومنين من انفسهم" پرداخته است.
اين آخرين فصلى بود كه در اين كتاب به آن اشاره شد و ديگر عمر با بركت ايشان كفاف نداد كه ما بقى اين موسوعه‌ى نفيس را تكميل نمايد؛ لذا ناقص مانده است و اگر أجل با او وفا مى‌كرد موسوعه‌ى وى به چندين جلد مى‌انجاميد.
نسخه شناسى
الامامه تألیف سيد اسدالله موسوى شفتى به تحقيق آقاى سيد مهدى رجائى مى‌باشد. انتشارات مسجد حجةالاسلام شفتى در اصفهان چاپ اول اين كتاب را در سال 1411ق در يك جلد به چاپ رساندند.
منابع مقاله
برگرفته از متن و مقدمه‌ى خود كتاب مى‌باشد.