زندگانی حضرت فاطمه سلاماللهعلیها و دختران آن حضرت
زندگانی حضرت فاطمه سلام الله علیها و دختران آن حضرت | |
---|---|
پدیدآوران | رسولی، هاشم (نويسنده) |
ناشر | دفتر نشر فرهنگ اسلامی |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1377ش |
چاپ | 6 |
شابک | 964*430-159-5 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /5ر9ز 27/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
زندگانی حضرت فاطمه سلاماللهعلیها و دختران آن حضرت نوشته پژوهشگر سیره اهلبیت(ع)، سيد هاشم رسولى محلاتى (1308- 1398ش.)، گزارش و تحلیلی مستند بر اساس منابع معتبر درباره فضیلتها و مجاهدتهای سرور زنان جهان است. نویسنده کوشیده است نخست، آرای گوناگون دانشمندان فریقین را در مباحث مطرح کند و آنگاه خود به نقدوتحلیل و داوری بپردازد.
ساختار و مطالب
در 7 بخش، شرححال و زندگی حضرت فاطمه(س) بر اساس نظم زمانی از ولادت تا شهادت و نیز زندگانی 2 دختر ایشان (زينب(س) و امکلثوم) توضیح داده شده است.
هدف و روش
سيد هاشم رسولى محلاتى با بیان اینکه قبلا کتابی به نام زندگانى حضرت محمد(ص) نوشته، اثر حاضر را ادامه آن دانسته و افزوده است:
- اين كتاب بر اساس بیش از 20 کتاب از معتبرترين کتابهای شيعه و اهلسنت تأليف گرديده است.
- متأسفانه در هنگام نگارش این اثر، فراغت خاطر از نگارنده سلب شد؛ زیرا عموم پيروان مكتب اهلبیت(ع) در حال مبارزه با رژیم طاغوت بودند و هر روز خبر ناگوار تازهاى از ناحيهاى مىرسيد. با تمام ناراحتیها و تشتّت افكار و تأثرات شديدى كه پيش مىآمد این كار به اتمام رسید؛ ولی آنطور كه بايد در تنظيم مطالب دقت و تحقيق به عمل نيامد و احيانا پارهاى از مطالب تكرار و يا برخى تذكرات لازم از قلم افتاد.[۱]
هنر شعر
نویسنده برای توضیح مطالب از اشعار فارسی و عربی متعددی نیز استفاده کرده است، از جمله مرثیه منظوم امام علی(ع) در فراق حضرت فاطمه(س) [۲] و اشعاری از حبیبالله چایچیان مشهور به (حسان) مانند این بیت:
ز فراقت آتش غم كشد از دلم زبانه | ز كجا بجويمت من ز كه پرسمت نشانه[۳] |
نمونه مباحث
- نویسنده بعد از بیان اختلاف فریقین درباره تاریخ ولادت حضرت فاطمه(س)[۴] سرانجام اینگونه اظهارنظر کرده است: پس از اينكه اختلاف در روايات و نقلها معلوم شد بهخوبی روشن مىشود كه گفتار محدثين بزرگوار شيعه به صحت و درستى نزدیکتر و با روايات منطبقتر از گفتار علماى اهلسنت است، زيرا گفتار آنها با رواياتى كه دربارۀ اصل خلقت آن حضرت و انعقاد آن از ميوۀ بهشتى نقل كردهاند سازگار نيست، اما با گفتار محدثين شيعه سازگار است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.