معناشناسی واژگان قرآن (فرهنگ اصطلاحات قرآنی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فرهنگ (ابهام زدایی)' به 'فرهنگ (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR10654J1.jpg | |||
| عنوان =معنا شناسی واژگان قرآن (فرهنگ اصطلاحات قرآنی) | |||
| عنوان‌های دیگر =مصطلحات قرآنیه | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[سیدی، حسین]] (مترجم) | |||
| | |||
| | |||
[[عضیمه، صالح]] ( | [[عضیمه، صالح]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 68 /ع56 م6041 | ||
| موضوع = | |||
زبان عربی - واژه‌نامه‌ها | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
قرآن - | قرآن - واژه‌نامه‌ها - فارسی | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | آستان قدس رضوی، شرکت به نشر | ||
| مکان نشر =مشهد مقدس - ایران | |||
| سال نشر = 1380 ش | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10654AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| شابک =964-333-459-7 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10654 | |||
| کتابخوان همراه نور =10654 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|اصطلاحات (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|فرهنگ (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''معناشناسى واژگان قرآن (فرهنگ اصطلاحات قرآنى)'''، ترجمه فارسى سيد حسين سيدى از كتاب «المصطلحات القرآنية» صالح عُضيمة است كه توسط محمدحسين ساكت ويراستارى شده است. كتاب حاضر، حاوى نكاتى در باب معانى واژگان قرآنى و جايگاه آنها در كليّت نظام معرفتى قرآن است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب، مشتمل بر مقدمه مترجم، ويراستار، مؤلف و متن كتاب است. مترجم و ويراستار در مقدمه‌هاى خويش، اطلاعاتى پيرامون ترجمه اثر و تاريخچه اصطلاح‌نگارى به دست داده‌اند. واژگان، به ترتيب حروف الفبا ذكر شده و نویسنده كتاب كوشيده است تا ارتباط هر واژه را در مجموع نظام واژگانى مشخص نمايد و معناى مورد نظر را بيابد. | |||
كتاب، مشتمل بر مقدمه مترجم، ويراستار، مؤلف و متن كتاب است. مترجم و ويراستار در مقدمه‌هاى خويش، اطلاعاتى پيرامون ترجمه اثر و تاريخچه اصطلاح‌نگارى به دست داده‌اند. واژگان، به ترتيب حروف الفبا ذكر شده و | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مترجم، در مقدمه‌اش بر كتاب، در انتخاب عنوان كتاب چنين توضيح مى‌دهد: از آنجا كه نویسنده كتاب بيشتر به كار معناشناسى پرداخته است و با توجّه به مقدمه مبسوط مؤلف محترم و ويراستار، در عنوان كتاب، واژه «اصطلاحات» را به معناشناسى برگردانده است<ref>مقدمه مترجم، ص 10</ref> | |||
ويراستار كتاب، مقدمه‌اى بر كتاب نوشته است كه در آن كشورگشايى‌هاى پس از پيامبر اسلام(ص)، به همراه گروش غير عرب‌ها به دين نوين اسلام را انگيزه پديدارى نگاشته‌هايى جداگانه در رشته واژه‌شناسى و ريشه‌شناسى زبان وحى با عنوان «غريب القرآن» دانسته است. پيشين‌ترين نگاشته‌اى كه در غريب القرآن به ما رسيده از [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] است كه به ترتيب سوره‌هاست. بيش از 85 كتاب و رساله زير عنوان «غريب القرآن» نگاشته شده است. افزون بر اين، با عنوان‌هاى «قاموس القرآن»، «مفردات»، «لسان التنزيل» و... بيش از 285 نگاشته پديد آمده است<ref>مقدمه ويراستار، ص 13</ref> | |||
نگاشته‌هايى كه در رشته واشكافى دلالت‌ها يا پيام‌هاى واژگان قرآنى فراهم آمد، زير عنوان ويژه و برجسته «وجوه و نظائر» شكوفا شد. اين نگاشته‌ها در پيوند با دانش‌هاى زبان تازى و قرآنى، از شاخه‌هاى دانش تفسير رستن گرفت و خود به برگ‌وبار نشست. كهن‌ترين كار در اين زمينه كه به دست ما رسيده است، نوشته‌اى است از [[مقاتل بن سلیمان|مقاتل بن سليمان بلخى]] (م 150ق) با نام «الوجوه و النظائر في القرآن الكريم»<ref>همان، ص14</ref> | |||
كتابى كه ترجمه پارسى آن فراروى خواننده است و «معناشناسى واژگان قرآن» نام گرفته است، يكى از نگاشته‌هاى تازه و جالبى است كه دكتر صالح عضيمه سورى نوشته است. اين كتاب با ديگر كتاب‌ها و رساله‌هايى كه در فرهنگ معانى قرآن نوشته شده است، اين جدايى و برجستگى را دارد كه به واشكافى عرفانى - فلسفى واژگان و تعبيرهاى قرآنى نيز پرداخته است. نگاه و نگرش دكتر عضيمه به انديشه‌هاى دانشمندان و عارفان ايرانى، يكى ديگر از ويژگى‌هاى اين كتاب است. نویسنده هر كجا توانسته است از انديشه‌هاى عارفان مسلمان و نظريه‌پردازان مسلمان ايرانى بازگو كرده است. خواننده به هنگام آشنايى با معنى‌ها و تعبيرهاى قرآنى، با خواندن لطايف عرفانى و بيان‌هاى صوفيانه، حال و هوايى ديگر پيدا مى‌كند و هيچ‌گاه خستگى را احساس نمى‌كند<ref>همان</ref> | |||
نویسنده، در «درآمدى بر واژگان قرآنى» به توضيح اصطلاح يا واژه قرآنى مى‌پردازد و چنين توضيح مى‌دهد كه اصطلاح قرآنى همان مفردات و واژگان قرآن مجيد است كه در بافت آيه و رويكرد روشى كه آيه در آن گام برمى‌دارد، همگام و همراه است، اما هر واژه با ديگرى متفاوت است و يا به خاطر توان جايگاهش در آيه، كمتر تميزدادنى است و يا به واسطه نقش برجسته و تأثيرگذارى است كه در رساندن معنا جاى آن را مى‌گيرد. اين، دو ويژگى واژگان قرآنى است كه يكى به واسطه ديگرى تكميل مى‌شود و تنها با وجود يكى، ديگرى به وجود مى‌آيد<ref>متن كتاب، ص 17</ref> | |||
متن كتاب با واژه «ابتلاء» آغاز و به واژه «يقين» ختم شده است. درباره ابتلاء مى‌خوانيم: «ابتلاء؛ يعنى «تجربه حق». باباطاهر عريان با اين عبارت جامع و زيبا به تعريف ابتلا يا بلا پرداخته است: زندگى بشرى، گذرگاهى است انباشته از تجربه‌هاى مختلف و آزمايش‌هاى متفاوت. برخى از اين تجربه‌ها را آدمى غم و بدبختى مى‌نامد و برخى را شادى و خوشبختى؛ در هر حالى كه باشد در آزمون و امتحان قرار دارد تا سپاس گزارد يا ناسپاسى كند...»<ref>همان، ص 49</ref> | |||
متن كتاب با واژه «ابتلاء» آغاز و به واژه «يقين» ختم شده است. | |||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
| خط ۷۱: | خط ۵۵: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
| خط ۷۷: | خط ۶۱: | ||
== | {{الگو:علوم قرآنی}} | ||
[ | {{فرهنگ اصطلاحات}} | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن]] | |||
[[فرهنگنامه قرآنی: فرهنگ برابرهای فارسی قرآن بر اساس 142 نسخه خطی کهن محفوظ در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی]] | |||
[[نثر طوبی یا دایرة‌المعارف لغات قرآن مجید]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۸
| معنا شناسی واژگان قرآن (فرهنگ اصطلاحات قرآنی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیدی، حسین (مترجم) عضیمه، صالح (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مصطلحات قرآنیه |
| ناشر | آستان قدس رضوی، شرکت به نشر |
| مکان نشر | مشهد مقدس - ایران |
| سال نشر | 1380 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-333-459-7 |
| موضوع | زبان عربی - واژه‌نامه‌ها قرآن - واژه‌نامه‌ها - فارسی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 68 /ع56 م6041 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
معناشناسى واژگان قرآن (فرهنگ اصطلاحات قرآنى)، ترجمه فارسى سيد حسين سيدى از كتاب «المصطلحات القرآنية» صالح عُضيمة است كه توسط محمدحسين ساكت ويراستارى شده است. كتاب حاضر، حاوى نكاتى در باب معانى واژگان قرآنى و جايگاه آنها در كليّت نظام معرفتى قرآن است.
ساختار
كتاب، مشتمل بر مقدمه مترجم، ويراستار، مؤلف و متن كتاب است. مترجم و ويراستار در مقدمه‌هاى خويش، اطلاعاتى پيرامون ترجمه اثر و تاريخچه اصطلاح‌نگارى به دست داده‌اند. واژگان، به ترتيب حروف الفبا ذكر شده و نویسنده كتاب كوشيده است تا ارتباط هر واژه را در مجموع نظام واژگانى مشخص نمايد و معناى مورد نظر را بيابد.
گزارش محتوا
مترجم، در مقدمه‌اش بر كتاب، در انتخاب عنوان كتاب چنين توضيح مى‌دهد: از آنجا كه نویسنده كتاب بيشتر به كار معناشناسى پرداخته است و با توجّه به مقدمه مبسوط مؤلف محترم و ويراستار، در عنوان كتاب، واژه «اصطلاحات» را به معناشناسى برگردانده است[۱]
ويراستار كتاب، مقدمه‌اى بر كتاب نوشته است كه در آن كشورگشايى‌هاى پس از پيامبر اسلام(ص)، به همراه گروش غير عرب‌ها به دين نوين اسلام را انگيزه پديدارى نگاشته‌هايى جداگانه در رشته واژه‌شناسى و ريشه‌شناسى زبان وحى با عنوان «غريب القرآن» دانسته است. پيشين‌ترين نگاشته‌اى كه در غريب القرآن به ما رسيده از ابن عباس است كه به ترتيب سوره‌هاست. بيش از 85 كتاب و رساله زير عنوان «غريب القرآن» نگاشته شده است. افزون بر اين، با عنوان‌هاى «قاموس القرآن»، «مفردات»، «لسان التنزيل» و... بيش از 285 نگاشته پديد آمده است[۲]
نگاشته‌هايى كه در رشته واشكافى دلالت‌ها يا پيام‌هاى واژگان قرآنى فراهم آمد، زير عنوان ويژه و برجسته «وجوه و نظائر» شكوفا شد. اين نگاشته‌ها در پيوند با دانش‌هاى زبان تازى و قرآنى، از شاخه‌هاى دانش تفسير رستن گرفت و خود به برگ‌وبار نشست. كهن‌ترين كار در اين زمينه كه به دست ما رسيده است، نوشته‌اى است از مقاتل بن سليمان بلخى (م 150ق) با نام «الوجوه و النظائر في القرآن الكريم»[۳]
كتابى كه ترجمه پارسى آن فراروى خواننده است و «معناشناسى واژگان قرآن» نام گرفته است، يكى از نگاشته‌هاى تازه و جالبى است كه دكتر صالح عضيمه سورى نوشته است. اين كتاب با ديگر كتاب‌ها و رساله‌هايى كه در فرهنگ معانى قرآن نوشته شده است، اين جدايى و برجستگى را دارد كه به واشكافى عرفانى - فلسفى واژگان و تعبيرهاى قرآنى نيز پرداخته است. نگاه و نگرش دكتر عضيمه به انديشه‌هاى دانشمندان و عارفان ايرانى، يكى ديگر از ويژگى‌هاى اين كتاب است. نویسنده هر كجا توانسته است از انديشه‌هاى عارفان مسلمان و نظريه‌پردازان مسلمان ايرانى بازگو كرده است. خواننده به هنگام آشنايى با معنى‌ها و تعبيرهاى قرآنى، با خواندن لطايف عرفانى و بيان‌هاى صوفيانه، حال و هوايى ديگر پيدا مى‌كند و هيچ‌گاه خستگى را احساس نمى‌كند[۴]
نویسنده، در «درآمدى بر واژگان قرآنى» به توضيح اصطلاح يا واژه قرآنى مى‌پردازد و چنين توضيح مى‌دهد كه اصطلاح قرآنى همان مفردات و واژگان قرآن مجيد است كه در بافت آيه و رويكرد روشى كه آيه در آن گام برمى‌دارد، همگام و همراه است، اما هر واژه با ديگرى متفاوت است و يا به خاطر توان جايگاهش در آيه، كمتر تميزدادنى است و يا به واسطه نقش برجسته و تأثيرگذارى است كه در رساندن معنا جاى آن را مى‌گيرد. اين، دو ويژگى واژگان قرآنى است كه يكى به واسطه ديگرى تكميل مى‌شود و تنها با وجود يكى، ديگرى به وجود مى‌آيد[۵]
متن كتاب با واژه «ابتلاء» آغاز و به واژه «يقين» ختم شده است. درباره ابتلاء مى‌خوانيم: «ابتلاء؛ يعنى «تجربه حق». باباطاهر عريان با اين عبارت جامع و زيبا به تعريف ابتلا يا بلا پرداخته است: زندگى بشرى، گذرگاهى است انباشته از تجربه‌هاى مختلف و آزمايش‌هاى متفاوت. برخى از اين تجربه‌ها را آدمى غم و بدبختى مى‌نامد و برخى را شادى و خوشبختى؛ در هر حالى كه باشد در آزمون و امتحان قرار دارد تا سپاس گزارد يا ناسپاسى كند...»[۶]
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب و فهرست آيات و اشخاص در انتهاى آن آمده است. آدرس و ترجمه آيات در پاورقى كتاب ذكر شده است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.