ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه (فیض‌الاسلام)
ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه، حاوى دعاهاى حضرت امام سجاد(ع)، با ترجمه و شرح مختصر سيد على نقى فيض الاسلام، به زبان فارسى است، که با خط زیبای طاهر خوشنویس به زیور طبع آراسته شده است.
| ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی بن حسین(ع)، امام چهارم (نویسنده)
خوشنویس، طاهر (خطاط) فیض‌الاسلام اصفهانی، سید علی‌نقی (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | صحیفه سجادیه. فارسی - عربی |
| ناشر | فقيه |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1376 ش |
| چاپ | 2 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 267/1 /ع8 ص3041 1376 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
صحيفه سجاديه، مشتمل بر 54 دعا است. روش مترجم، در ترجمه هر دعا، بر معنا كردن دقيق واژه‌هاست. وى، هر كلمه، عبارت و مطلبى را كه به توضيح و شرح نياز دارد، ميان دو هلال نهاده است تا ترجمه از شرح مطالب متمايز باشد و تصرفى در اصل عبارت نشود.
وى، در ابتداى بيشتر دعاها، توضيحاتى كوتاه، ولى پرمحتوا، عالمانه و درخور فهم عموم درباره موضوع اصلى دعا و پيام اساسى آن آورده است كه خواننده با مطالعه آن، با آگاهى افزون‌ترى، دعاهاى صحيفه سجاديه را خواهد خواند.
گزارش محتوا
عناوين دعاها مطابق ترجمه مزبور عبارت است از:
دعاى يكم از دعاهاى امام(ع) است در حمد و سپاس خداى تعالى.
دعاى دوم از دعاهاى امام(ع) است پس از اين ستايش در درود بر رسول خدا(ص).
دعاى سوم از دعاهاى امام(ع) است در درود بر نگه‌داران عرش و هر فرشته مقرب.
دعاى چهارم از دعاهاى امام(ع) است در درود بر پيروان پيغمبران و ايمان‌آورندگان به ايشان.
دعاى پنجم از دعاهاى امام(ع) است درباره خود و دوستانش.
دعاى ششم از دعاهاى امام(ع) است به هنگام بامداد و شب.
دعاى هفتم از دعاهاى امام(ع) است هر گاه كار دشوار دل‌آزارى به او رو مى‌آورد.
دعاى هشتم از دعاهاى امام(ع) است در پناه بردن (به خداى تعالى) از سختى‌ها و بدى اخلاق و كردارهاى نكوهيده.
دعاى نهم از دعاهاى امام(ع) است در اشتياق(آرزومندى) به درخواست آمرزش از خدا كه بزرگ است بزرگوارى او.
دعاى دهم از دعاهاى امام(ع) است در پناه بردن به خداى تعالى.
دعاى يازدهم از دعاهاى امام(ع) است در عاقبت‌به‌خيرى‌ها.
دعاى دوازدهم از دعاهاى امام(ع) است در اقرار به گناه و در خواست(توفيق براى) توبه و بازگشت(از معصيت) به سوى(طاعت) خداى تعالى.
دعاى سيزدهم از دعاهاى امام(ع) است در درخواست حاجت‌ها از خداى تعالى.
دعاى چهاردهم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه ستمى به آن حضرت مى‌رسيد.
دعاى پانزدهم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه بيمار مى‌شد يا اندوه و يا گرفتارى به آن حضرت رو مى‌آورد.
دعاى شانزدهم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه (به درگاه خداى تعالى) از گناهان گذشت مى‌طلبيد.
دعاى هفدهم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه گفت‌وگوى شيطان مى‌شد.
دعاى هجدهم از دعاهاى امام(ع) است هر گاه از آن حضرت دور مى‌شد چيزى(گرفتارى يا پيش‌آمد بدى) كه از آن مى‌ترسيد.
دعاى نوزدهم از دعاهاى امام(ع) است هنگام درخواست باران پس از خشك‌سالى.
دعاى بيستم از دعاهاى امام(ع) است در (درخواست توفيق براى) خوهاى ستوده.
دعاى بيست و يكم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه چيزى او را اندوهگين و گناهان نگرانش مى‌نمود.
دعاى بيست و دوم از دعاهاى امام(ع) است هنگام سختى و رنج و كارهاى دشوار.
دعاى بيست و سوم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه تندرستى و سپاس بر آن را از خدا درخواست مى‌نمود.
دعاى بيست و چهارم از دعاهاى امام(ع) است براى پدر و مادر خود(ع).
دعاى بيست و پنجم از دعاهاى امام(ع) است براى فرزندانش(ع).
دعاى بيست و ششم از دعاهاى امام(ع) است درباره همسايگان و دوستانش هنگامى كه از ايشان ياد مى‌نمود.
دعاى بيست و هفتم از دعاهاى امام(ع) است براى مرزداران.
دعاى بيست و هشتم از دعاهاى امام(ع) است هنگام پناه بردن (از گرفتارى‌ها) به خداى توانا و بزرگ.
دعاى بيست و نهم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه روزى بر آن حضرت تنگ مى‌شد.
دعاى سى‌ام از دعاهاى امام(ع) است در كمك خواستن (از خداى تعالى) بر پرداختن وام.
دعاى سى و يكم از دعاهاى امام(ع) است در بيان توبه و بازگشت.
دعاى سى و دوم از دعاهاى امام(ع) است براى خود پس از به جا آوردن نماز شب درباره اقرار به گناه.
دعاى سى و سوم از دعاهاى امام(ع) است در استخاره و درخواست خير و نيكى.
دعاى سى و چهارم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه گرفتار مى‌شد يا گرفتارشده‌ى به رسوايى گناهى را مى‌ديد.
دعاى سى و پنجم از دعاهاى امام(ع) است در رضا و خوشنودى(به آنچه داشت) هنگامى كه به دنياداران (ثروت‌مندان) نگاه مى‌كرد.
دعاى سى و ششم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه به ابر و برق(درخشيدن ابر) نگاه مى‌كرد و بانگ رعد(غرش ابر) را مى‌شنيد.
دعاى سى و هفتم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه به ناتوانى از به جا آوردن شكر و سپاس اقرار مى‌نمود.
دعاى سى و هشتم از دعاهاى امام(ع) است در عذرخواهى از دادخواهى‌هاى مردم.
دعاى سى و نهم از دعاهاى امام(ع) است در درخواست عفو و گذشت و رحمت و مهربانى(از خداى تعالى).
دعاى چهلم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه خبر مرگ كسى به او مى‌رسيد يا ياد مردن مى‌نمود.
دعاى چهل و يكم از دعاهاى امام(ع) است در درخواست پرده‌پوشى.
دعاى چهل و دوم از دعاهاى امام(ع) است هنگام ختم(پس از خواندن همه) قرآن.
دعاى چهل و سوم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه به هلال و ماه نو نگاه مى‌كرد.
دعاى چهل و چهارم از دعاهاى امام(ع) است هنگامى كه (شب اول يا روز اول) ماه رمضان مى‌رسيد.
دعاى چهل و پنجم از دعاهاى امام(ع) است درباره وداع و بدرود ماه رمضان.
دعاى چهل و ششم از دعاهاى امام(ع) است در روز فطر (اول ماه شوال) و در روز جمعه.
دعاى چهل و هفتم از دعاهاى امام(ع) است در روز عرفه.
دعاى چهل و هشتم از دعاهاى امام(ع) است روز اضحى و روز جمعه.
دعاى چهل و نهم از دعاهاى امام(ع) است در (درخواست) دور ساختن مكر و فريب دشمنان.
دعاى پنجاهم از دعاهاى امام(ع) است در ترس(از خداى تعالى).
دعاى پنجاه و يكم از دعاهاى امام(ع) است در تضرع و زارى و خضوع و فروتنى.
دعاى پنجاه و دوم از دعاهاى امام(ع) است در اصرار به (درخواست از) خداى تعالى.
دعاى پنجاه و سوم از دعاهاى امام(ع) است در خضوع و فروتنى براى خداى توانا و بزرگ.
دعاى پنجاه و چهارم از دعاهاى امام(ع) است در درخواست(از خداى تعالى) دور گردانيدن اندوه‌ها.
مترجم، در پايان كتاب، ترجمه و شرح خويش را بهترين ترجمه و شرح، خوانده و از منابعى كه در نگارش اين اثر، از آنها بهره برده، ياد كرده و خاطرنشان نموده كه مطالب و نكات برگرفته از آن منابع را همراه با اضافاتى بر آنها، به‌طور اختصار و ساده و روان در آن گنجانده و يادآور شده كه از زمان امام(ع) تا كنون كسى كتاب صحيفه كامله را از هر جهت به اين زيبايى منتشر نكرده و چنين خدمتى را انجام نداده است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.