متن كامل صحيفه سجاديه (محمد رسولی)
متن كامل صحيفه سجاديه | |
---|---|
![]() | |
پدیدآوران | علی بن حسین(ع)، امام چهارم (نويسنده) رسولی، محمد (مترجم) |
عنوانهای دیگر | الصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** صحیفه سجادیه ** صحیفه کامله سجادیه (ترجمه مقابل) |
ناشر | فاطمه الزهراء |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1382ش |
چاپ | 1 |
شابک | 964-5968-71-2 |
موضوع | دعاها |
زبان | عربی - فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 1382الف 3041ص8ع 267/1 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
متن کامل صحیفه سجادیه، متن کامل کتاب «صحیفه سجادیه» است که با ترجمه فارسی محمد رسولی، توسط انتشارات فاطمة الزهراء(ع)، منتشر شده است.
کتاب، فاقد هرگونه مقدمهای است که در آن، شیوه و رویکرد مترجم در ترجمه ادعیه و یا ویژگیهای ترجمه، در آن بیان شده باشد، اما با دقت در متن ترجمهشده، میتوان دریافت که مترجم سعی فراوانی در رعایت اصل امانت در ترجمه داشته و بااینحال، تلاش نموده است تا ترجمهای که در اختیار خواننده قرار میگیرد، روان بوده و از شیوایی و رسایی مطلوب، برخوردار باشد.
متن عربی دعاها در صفحات زوج و ترجمه آنها در صفحات فرد ذکر شده است. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع ترجمه، به بخشی از آن، اشاره میشود:
متن:
«(1) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ کانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ یکونُ بَعْدَهُ. (2) الَّذِی قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ. (3) ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَی مَشِیتِهِ اخْتِرَاعاً. (4) ثُمَّ سَلَک بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لَا یمْلِکونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیهِ، وَ لَا یسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَی مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. (5) وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا ینْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ.».
ترجمه:
«(1) سپاس و ستایش خدایی را سزاست که اول است و اولی پیش از او نبوده و آخر است و آخری پس از او نخواهد بود. (2) خدایی که چشمهای بینندهها از دیدن او نارسا و خیال وصفکنندگان از وصف او ناتوان است. (3) با قدرت خویش آفریدهها را نیکو و زیبا آفرید و آنها را طبق اراده خود با آفرینش تازه و بدیع و بیسابقه به وجود آورد. (4) سپس آنها را به اراده خویش راه برد و در راه محبت خود برانگیخت. آنها از آنچه خدا آنان را به آن مقدم داشته، نمیتوانند تأخیر کنند و از آنچه خدا آنها را از آن تأخیر انداخته، نمیتوانند پیشی بگیرند. (5) و برای هریک از آنها روزی معین و تقسیمشدهای را از عطای خود قرار داد. کسی را که خدا روزی او را زیاد داده، هیچ کاهندهای نمیتواند از آن بکاهد و کسی که روزی او کم است، هیچ افزایندهای نمیتواند آن را زیاد کند»[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص36، 37 و 39
منابع مقاله
متن کتاب.