صحيفه سجاديه (اسدالله مبشری)
| صحيفه سجاديه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نويسنده)
مبشری، اسدالله (مترجم) بازرگان، مهدی (مقدمه‌نويس) |
| عنوان‌های دیگر | الصحیفة السجادیة. فارسی - عربی |
| ناشر | نشر نی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1390ش |
| چاپ | 4 |
| شابک | 964-312-632-3 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1390 3041ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
صحیفه سجادیه، برگردانی به زبان فارسی به قلم شاعر، ادیب، مترجم و وزیر دادگستری (دولت موقت مهندس بازرگان)، اسدالله مبشری (1288-1369ش)، است که می‌کوشد پیام‌های عالی دعاهای امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه را با بیانی روشن برای نسل امروز گزارش کند. سیاستمدار و فعال ملی و مذهبی معاصر، مهدی بازرگان (۱۲۸۶-۱۳۷۳ش) در مقدمه‌‌اش بر کتاب حاضر، به معرفی شخصیت اسدالله مبشری و ترجمه او پرداخته و آرای دینی و سیاسی انتقادی خودش را نیز در قالب همین مباحث و ذکر خاطراتی از وی مطرح کرده است.
هدف و روش
- مهدی بازرگان، اثر حاضر را «احتمالاً شیواترین و درست‌ترین برگردان صحیفه به زبان فارسی ساده» شمرده[۱] و انگیزه ترجمه را به نقل از طاهره مبشری (دختر مترجم)، شیفتگی در برابر زیبایی و شیوایی کلام امام سجاد(ع) و ناراحتی در برابر نارسایی ترجمه‌های موجود دانسته، ولی خودش، علت عمده را آگاهی از دردهای دوران و مسائل سیاسی می‌انگارد[۲].
- اسدالله مبشری، با تأکید بر ارزشمندی کتاب رياض السالكين تألیف سید على خان حسینى مدنى شیرازى (متوفای ۱۱۲۰ق)، افزوده است:
- اگر پشتوانه آن کتاب شریف نبود، هرگز توان ترجمه این کتاب مقدس و بزرگ (صحیفه سجادیه) را نداشتم.
- زیبایی گفتار در این مجموعه (صحیفه سجادیه) از حدّ توضیح و توصیف، بیرون است و باید آن را تلاوت کرد، تا این معنا را یافت[۳].
ساختار و محتوا
- مترجم، متن عربی دعاها را در صفحات زوج و ترجمه فارسی را در صفحات فرد، آورده و فقط ادعیه 54گانه را ترجمه کرده و ملحقات صحیفه را نیاورده و هیچ مطلب دیگری نیز، جز توضیحاتی در مقدمه درباره صحیفه و شروح آن، به آن نیفزوده است.
- اسدالله مبشری، قصیده فرزدق در مدح امام سجاد(ع) را نیز ترجمه کرده و با همان قافیه و با وزنی نزدیک به وزن عربی، به رشته نظم کشیده و در مقدمه اثر حاضر، بعد از قصیده جامی، درج کرده است[۴].
نمونه ترجمه
- 22- «فَبِفَضْلِك اللَّهُمَّ فَأَغْنِنِي وَ بِعَظَمَتِك فَانْعَشْنِي وَ بِسَعَتِك فَابْسُطْ يدِي وَ بِمَا عِنْدَك فَاكفِنِي».
- ترجمه: پس به فضل خویش بی‌نیازم کن و به بزرگی خود مرتبتم بلند گردان و به توانگری بی‌پایان خود دستم گشاده دار و به آنچه نزد توست، مهمّ مرا کفایت کن[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.