لوامع الأنوار العرشیة في شرح الصحیفة السجادیة

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    لوامع الأنوار العرشیة في شرح الصحیفة السجادیة
    لوامع الأنوار العرشیة في شرح الصحیفة السجادیة
    پدیدآورانملا باشی شیرازی، محمد باقر بن محمد (نويسنده)

    هادی زاده، مجید (مصحح و مقدمه‌نويس) علی بن حسین(ع)، امام چهارم (نويسنده)

    حوزه علمیه اصفهان. مرکز تحقیقات رایانه‌ای (تهيه کننده)
    عنوان‌های دیگرالصحیفة السجادیة. شرح
    ناشرمرکز تحقيقات رايانه‌ای حوزه علميه اصفهان
    مکان نشرایران - اصفهان
    سال نشر1391ش
    چاپ3
    شابک978-600-6146-31-7
    زبانعربی
    تعداد جلد6
    کد کنگره
    /ع8 ص30285 267/1 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    لوامع الأنوار العرشية في شرح الصحيفة السجادية، نوشته محمدباقر بن محمد حسینی شیرازی (متوفای 1240ق)، واعظ مشهور و معروف به ملاباشی است. این اثر در موضوع دعا (شرح و تفسیر) به نگارش درآمده و توسط مجید هادی‌زاده تصحیح گردیده و تعلیقاتی بر آن افزوده است.

    نوشتار حاضر، شرحی بر کتاب «صحیفه‌ی سجادیه» اثری از امام سجاد(ع) است که با صبغه‌ای عرفانى و به زبان عربى با سرود‏هایى به فارسى، با سربندهاى «لمعه» و «لمعه عرشیه» است. شارح، لمعه یکم را در 14 صفر 1229ق به انجام رسانده است[۱]. این شرح در حقیقت جامع مطالب پراکنده در سایر شروح است[۲] و نزدیک به شرح سید علی‌خان و دقیق‌تر از شرح ابن میثم دانسته شده است[۳].

    روش نویسنده در این شرح، متمایز از سایر شارحان صحیفه است[۴]. رویکرد غالب او در این شرح بیش از هرچیز عرفانی و فلسفی است[۵].

    شارح، این اثر را با تکیه بر برخی از شروح و تعالیق بر صحیفه سجادیه پیش از خود و متون و تألیفات فلسفی و کلامی و عرفانی، نظیر تفسیر فخرالدین رازی و صدرالدین شیرازی و همچنین شرح صدرالدین و مجلسی دوم بر اصول کافی، إحياء علوم الدين، اسفار، اشارات و تنبیهات، تجرید الاعتقاد، اصطلاحات الصوفیه و... تدوین کرده است. وی همچنین آراء و نظرات خود را که حاصل مطالعات وی در علوم مختلف است در مواردی مانند نقد بر اقوال، بیان نکات پیرامون برخی عبارات و... اظهار کرده است[۶].

    کتاب، مشتمل بر شرح سند صحیفه و پنجاه‌وچهار لمعه است که در هر لمعه یکی از دعاهای شریف صحیفه سجادیه شرح داده شده است. وی هرچند که بخش‌های‌ مختلف را تحت عنوان لمعه یا لمعه عرشیه آورده و نام خاصی را برای آنها در نظر نگرفته است، بااین‌وجود برای هریک از بخش‌ها مقدمه‌ای متناسب با مضمون غالب در دعای مورد نظر تدارک دیده و همچنین در پایان آن، خاتمه‌ای را که در آن، تاریخ فراغت از شرح ذکر شده، آورده است[۷].

    شارح، نخست فرازی از صحیفه‌ی سجادیه را ذکر کرده، سپس به تبیین و توضیح مفردات آن پرداخته است. در مواردی نیز مطالبی پیرامون فراز یادشده به‌تفصیل آورده است.

    شارح برخی مطالب را از شروح متقدم بدون ذکر نام آنها، اقتباس کرده است. وی مطالب اقتباس‌شده را گاهی بدون تصرف در کلمات و گاهی نیز با تصرف و تغییر در آنها در اثر خود آورده و در مواردی به نام مصادری که از آنها اقتباس کرده اشاره کرده است. او گاهی نظرات خود را راجع به مطالب برگرفته از مصادر اظهار کرده است[۸].

    محقق با مقایسه متن شرح حاضر با شروح دیگر صحیفه سجادیه، مانند: رياض السالكين، الحديقة الهلالية، شرح صحیفه سجادیه میرداماد و... به مشابهت‌یابی پرداخته و موارد اقتباس‌شده از دیگر شرح‌های یادشده را میان علامت <> قرار داده است. ارجاع برخی از مطالب نقل‌شده در متن، اعم از احادیث، اقوال و اشعار به مصادر اصلی و مشخص کردن آدرس آیات در پاورقی از جمله کارهای محقق در این اثر است[۹].

    پانویس

    1. ر.ک: منزوی، احمد، ج‏7، ص811
    2. ر.ک: مقدمه مصحح، ج6، ص‌44
    3. ر.ک: آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ج18، ص‌362
    4. ر.ک: مقدمه مصحح، ج6، ص‌27
    5. رک: همان، ص‌41
    6. ر.ک: همان، ص‌46-49
    7. ر.ک: همان، ص‌60-62
    8. ر.ک: همان، ص‌59
    9. ر.ک: همان، ص‌69

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. منزوی، احمد، «فهرست‌واره کتاب‌هاى فارسى»، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، 1382ش، چاپ دوم.
    3. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، «الذريعة إلى تصانيف الشيعة»، قم، اسماعیلیان، 1381ق، چاپ اول.

    وابسته‌ها