ترجمه صحيفه سجاديه (ثقفی)
| ترجمه صحيفه سجاديه (ثقفی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ثقفی تهرانی، حسن (نويسنده) علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | "انجیل اهل بیت " و "زبور خاندان حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم" شاهکاری جاودانه در ادبیات برتر جهان و اثری بی نظیر و معجزه آسا در توحید و نیایش و مکارم اخلاق و معارف عالیه اسلامی ** ترجمه (ثقفی) ** صحیفه مبارکه سجادیه |
| ناشر | هاد |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| چاپ | 2 |
| شابک | 964-5536-59-6 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1380 3041ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
متن کامل و ترجمه صحيفه مباركه سجاديه، اثر حسن ثقفی تهرانی (1316ش)، متن کامل دعاها و مناجاتهای امام سجاد(ع) به همراه ترجمه فارسی و تبیین معارف عالیه اسلامی در زمینههای اخلاق، توحید و نیایش است.
انگیزه نگارش
مترجم در مقدمه کتاب تصریح میکند که از سالهای پیش با صحیفه سجادیه مأنوس بوده و در مجالس دینی به مطالعه نسخههای متعدد آن میپرداخته است. وی بیان میدارد که در نهایت به پیشنهاد فرزندش، احمد ثقفی (مدیر انتشارات هاد)، تصمیم به ترجمه کامل اثر گرفت تا نکاتی را که در خلال مطالعات خود یافته بود، در مقدمه یا میان ترجمه برای علاقهمندان ذکر کند[۱].
ساختار
کتاب در یک جلد شامل مقدمهای مبسوط در تبیین جایگاه دعا، بخش اسناد و ۵۴ دعای شریف امام سجاد(ع) به همراه ترجمه مقابل است.
سبک نگارش
- دقت واژگانی: نویسنده با وسواس علمی، ترجمه را «کلمهبهکلمه» پیش برده و متن را چندین بار بازنگری کرده است تا از مطابقت دقیق با اصل دعا اطمینان یابد[۲].
- رویکرد تطبیقی: در مقدمه، به تفاوت نسخههای معتبر (مانند نسخه فیضالاسلام، صدر بلاغی و چاپ لندن) توجه شده و بهترین قرائت یا ترجمه از نظر معنایی انتخاب میکند[۳].
- بهرهگیری از ادبیات: استفاده گسترده از اشعار شاعران بزرگ (نظیر حافظ، سعدی و مولانا) در مقدمه برای تلطیف و تبیین بهتر مفاهیم عرفانی دعا[۴].
اهمیت شرح یا ترجمه
- تبیین معارف کلامی: توضیح مفاهیم اعتقادی در مقدمه، مانند شرح تفاوت «رحمت عام» و «رحمت خاص» الهی با استناد به آیات و روایات[۵].
- جامعیت و اتقان: نویسنده تلاش کرده با تجمیع نقاط قوت ترجمههای پیشین و افزودن تحقیقات خود، اثری منسجم و پیراسته از اشتباهات چاپی یا نگارشی نسخههای دیگر ارائه دهد[۶].
نوع شرح یا ترجمه
این اثر از نوع ترجمه توضیحی و تحلیلی با رویکرد نقد است. نویسنده تنها به برگردان متن بسنده نکرده، بلکه در موارد حساس، به تحلیل ریشههای لغوی پرداخته است؛ برای مثال در شرح دعای شانزدهم، واژه «أنتِفاض» را از ریشه «نَفَض» به معنای تکاندادن برای خروج غبار، تحلیل کرده تا معنای دقیق لرزش اعضا در برابر هیبت الهی روشن شود[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.