ترجمه و شرح صحيفه سجاديه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[اشکوری، محمد بن علی]] (نويسنده) | [[اشکوری، محمد بن علی]] (نويسنده) | ||
[[امام سجاد علیهالسلام]] (نویسنده) | [[امام سجاد علیهالسلام]] (نویسنده) | ||
[[ثقفیان، اکبر]] ( محقق) | [[ثقفیان، اکبر]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی - فارسی | | زبان = عربی - فارسی | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[2.] «الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين»؛ یعنی: آن خدایی که عاجزند از دیدن او چشمهای بینندگان... و لقای مؤمنین در بهشت... به معنای انکشاف تمام و ظهور قلبی است؛ چنانچه [[امام علی علیهالسلام|حضرت امیرالمؤمنین(ع)]] فرمود: «لا تدركه العيون في مشاهدة الأبصار ولكن رأته القلوب بحقائق الإيمان»؛ یعنی: دیده ظاهر را به مشاهده عیانی طاقت ادراک او نیست؛ ولیکن دیده باطن به نور ایمان و عمل صالح به مشاهده جمال او فایز است. | [2.] «الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين»؛ یعنی: آن خدایی که عاجزند از دیدن او چشمهای بینندگان... و لقای مؤمنین در بهشت... به معنای انکشاف تمام و ظهور قلبی است؛ چنانچه [[امام علی علیهالسلام|حضرت امیرالمؤمنین(ع)]] فرمود: «لا تدركه العيون في مشاهدة الأبصار ولكن رأته القلوب بحقائق الإيمان»؛ یعنی: دیده ظاهر را به مشاهده عیانی طاقت ادراک او نیست؛ ولیکن دیده باطن به نور ایمان و عمل صالح به مشاهده جمال او فایز است. | ||
{{شعر}} | |||
که چشم سَر در آن محرم نباشد | {{ب|''به چشم سِرّ جمالش میتوان دید''|2=''که چشم سَر در آن محرم نباشد''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص46-47</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۳: | ||
[[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | [[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | ||
[[رده:مجموعه متون شیعه (قرن 1 – 14)]] | [[رده:مجموعه متون شیعه (قرن 1 – 14)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1404]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1404 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1404 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1404 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1404 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۳
| ترجمه و شرح صحيفه سجاديه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اشکوری، محمد بن علی (نويسنده)
امام سجاد علیهالسلام (نویسنده) ثقفیان، اکبر (محقق) |
| عنوانهای دیگر | الصحیفة السجادیة. فارسی - عربی. شرح |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-220-135-5 |
| موضوع | امام سجاد علیهالسلام، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - نقد و تفسیر - دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 304225ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترجمه و شرح صحیفه سجادیه، اثر قطبالدین محمد بن علی شریف لاهیجی (سده 11ق)، ترجمه و شرحی است حدیثی، فلسفی و عرفانی از کتاب «صحیفه سجادیه»، مربوط به قرن یازدهم هجری.
شرح و ترجمه حاضر که به نام شاه سلیمان صفوی به انجام رسیده، نوعی ترجمه - شرح است که افزون بر آنکه جنبه حدیثی دارد، از نوعی معرفت فلسفی - عرفانی هم در آن استفاده شده است[۱].
برای سهولت کار خوانندگان، متن کامل هر دعا قبل از شرح و تفسیر آمده است. همچنین دعاهای صحیفه بر اساس صحیفه سجادیه فیضالاسلام، تقطیع و شمارهگذاری شده است تا ارتباط منطقی بین چاپهای متعدد صحیفه به وجود آید[۲].
نثر و زبان شرح و ترجمه، نثر ادبی مربوط به قرن یازدهم هجری بوده و شارح، از آیات، روایات و اشعار، در شرح و توضیح فرازهای دعای صحیفه، استفاده شایانی کرده است. نوع ترجمه، تقریبا ترجمهای تحتاللفظی است و بعد از ترجمه هر فراز، به شرح مطالب و محتوای آن پرداخته شده است.
بهمنظور آشنایی با سبک و روش کتاب، به بخشی از آن اشاره میشود:
[1.] «الحمد لله الأول بلا أول كان قبله»؛ یعنی: سپاس و ثنای جمیل مر معبودی را عز و جل سزاست که اول علیالاطلاق است بیآنکه اولی باشد پیش از او؛
و معنی «اولیت» او سبحانه، بودن اوست به حیثیتی که مبدأ هر موجود باشد و ماسوای او از موجودات، معلول ذات او باشند. پس مبدأ جمیع مبادی خواهد بود که چیزی پیش از او نبوده باشد. «و الآخر بلا آخر يكون بعده» و «آخر» است بیآنکه آخری باشد بعد از او؛ و معنی آخریت او سبحانه، بودن اوست غاية الغايات؛ چه، غایت هر شیء آن چیزی است که شوق پیدا کنند بهسوی آن همه چیز...
[2.] «الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين»؛ یعنی: آن خدایی که عاجزند از دیدن او چشمهای بینندگان... و لقای مؤمنین در بهشت... به معنای انکشاف تمام و ظهور قلبی است؛ چنانچه حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «لا تدركه العيون في مشاهدة الأبصار ولكن رأته القلوب بحقائق الإيمان»؛ یعنی: دیده ظاهر را به مشاهده عیانی طاقت ادراک او نیست؛ ولیکن دیده باطن به نور ایمان و عمل صالح به مشاهده جمال او فایز است.
| به چشم سِرّ جمالش میتوان دید | که چشم سَر در آن محرم نباشد[۳] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.