الموجز في اداء القراء السبعة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'الموجز في أداء القراء السبعة' به 'الموجز في اداء القراء السبعة')
    خط ۵۴: خط ۵۴:


    مقدمه و متن كتاب.
    مقدمه و متن كتاب.
    {{الگو:علوم قرآنی}}


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]

    نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۳

    الموجز فی اداء القراء السبعه
    الموجز في اداء القراء السبعة
    پدیدآوراناهوازی، حسن بن علی (نویسنده) عمران، عبدالعظیم محمود (محقق)
    ناشرمکتبة اولاد الشيخ للتراث
    مکان نشرجیزه - مصر
    سال نشر2006 م
    چاپ1
    شابک977-371-128-5
    موضوعقرآن - قرائت
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏75‎‏/‎‏35‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏9‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏1385
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf


    الموجز في اداء القراء السبعة، اثر حسن بن على اهوازى (متوفى 446ق)، با تحقيق عبدالعظيم محمود عمران، كتابى است در شرح قرائت‌هاى هفت‌گانه معتبر كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.

    اين اثر، در ميان كتب قرائات، داراى مكانى رفيع و ارجمند بوده و از جمله امورى كه بر جايگاه ارزشمند علمى آن دلالت دارد، آن است كه اين كتاب، از جمله منابع و مصادر ابن جزرى در تأليف كتاب «النشر» مى‌باشد.[۱]

    ساختار

    كتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز و مطالب در دو قسمت تنظيم شده است. در قسمت اول، مطالبى پيرامون ادغام و اظهار حروف و... در قرآن، آمده و در قسمت دوم، به موارد اختلاف در قرائات پرداخته شده است.

    گزارش محتوا

    محقق در مقدمه خويش، ضمن بيان زندگى‌نامه مفصلى از نویسنده و بررسى نسبت كتاب به او، روش خود را در تحقيق و تصحيح كتاب و اقداماتى كه در اين باره انجام داده، شرح داده است.[۲]

    قاريانى كه نویسنده به شرح قرائت‌هاى ايشان پرداخته، عبارتند از: عبدالله بن كثير مكى، نافع بن عبدالرحمن مدنى، عبدالله بن عامر شامى، ابوعمرو بن علاء بصرى، عاصم بن ابى‌النجود اسدى، حمزة بن حبيب تيمى و على بن حمزه كسايى كوفى.[۳]

    نویسنده پيش از پرداختن به قرائت‌ها، ابوابى را مشتمل بر شرح آنچه در قرآن فراوان مورد استفاده است، همچون: ادغام، اظهار، اماله، تفخيم و... ذكر كرده است. عناوين برخى از اين ابواب عبارت است از: استعاذه؛ تسميه؛ تغليظ و ترقيق لام؛ ادغام و اظهار در حروفى كه حركت آنها شناخته نمى‌شود؛ لام هل؛ ذكر مذاهب قراء در ادغام دو حرف مثل هم و متجانس با هم هنگامى كه در يك يا دو كلمه كنار هم قرار گيرند؛ ذكر همزه ساكن در فاء الفعل اسماء و افعال و.[۴]

    در ادامه، به بيان اختلاف قرائت‌ها پرداخته شده است. در اين قسمت، كه از سوره حمد آغاز شده و تا انتهاى قرآن كريم، ادامه يافته است، تك‌تك كلمات مورد اختلاف، به ترتيب سوره‌ها، بيان شده و به موارد اختلافى، اشاره گرديده است. به‌عنوان مثال، در سوره حمد، در آيه چهارم، عاصم و كسايى، «مالك»؛ يعنى با الف خوانده‌اند و بقيه قرّاء، «ملك»؛ يعنى بدون الف قرائت كرده‌اند. در سوره بقره، در آيه نهم، ابن كثير، نافع و ابوعمرو، «و ما يُخادِعون» خوانده‌اند بقيه، «و ما يَخدَعون» قرائت كرده‌اند.[۵]

    وضعيت كتاب

    فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است.

    پاورقى‌ها توسط محقق نوشته شده و در آن‌ها علاوه بر ذكر منابع و توضيح برخى كلمات و عبارات متن، صفحه نسخه اصلى مورد استفاده وى، درج شده است.

    پانويس

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.