نتایج جستجو

در بین آثار کسانی مانند: هانری کوربن، آنه ماری شیمل، سیّد حسین نصر، محمّد عیسی ولی، عبدالحسین زرّین‌کوب و برخی دیگر به تکرار می‌یابیم که اشارتی به «مکتب

الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي، اثر ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره، با تحقیق احمد محمد شاکر، یکى از معروف‌ترین کتب روایى اهل سنت است که به زبان عربى نوشته

ترمذى، ابوعيسى محمد بن عيسى بن سَورَة سُلَمى (متوفای 279ق)، محدّث مشهور اهل سنت در قرن سوم و نويسندۀ كتاب «الجامع الصحيح» معروف به سنن ترمذى، از صحاح سته

احمد بن محمد بن عیسی فاسی زروق مالکی (846- 899ق)، علامه، فقیه، محدث، صوفی و عارف قرن نهم هجری، از شاگردان عبدالرحمن ثعالبی و حسن بکری، صاحب کتاب «اغتنام

اشرف ديده به جهان گشود.   پدرش محمد بن عیسی بن محدعلی حیدر از شاگردان شیخ محمد طه نجف بود. وی بعدها بر اثر فشار حکومت عراق، آن‌جا را ترک کرد و به کویت رفت

مى‌كند مانند: پدرش محمد بن عيسى اشعرى، حسین بن سعيد، نضر بن سويد، على بن نعمان، صفوان بن يحيى، محمد بن ابى عمير، محمد بن اسماعيل، عثمان بن عيسى، حماد بن عثمان

رسول‌الله(ص)، از آثار حافظ و محدّث مشهور سنی قرن سوم هجری قمری، ابوعیسى محمد بن عیسى بن سَورَه سُلَمى، معروف به ترمذى (متوفای 279ق)، فرهنگ‌نامه‌ای مختصر است

و در همان جا به سال 275ق، درگذشت. وى نزد احمد بن حنبل، يحيى بن معين، محمد بن عيسى بن نجيح و ابراهیم بن خالد تلمذ كرده و جمعى از بزرگان از جمله دو تن از

بن جعفر محمد بن یزدان رازی (اهل ری) قاسم بن هشام لؤلؤ، از شاگردان امام حسن عسکری علیه‌السلام محمد بن احمد نهدی محمد بن عیسی بن عبید یقطینی محمد بن احمد

از جمله شاگردان وى على بن ابراهیم قطان، محمد بن عيسى صفار ابهرى، اسحاق بن محمد قزوینى، ابوعمرو احمد بن محمد مدينى و ابوالطيب احمد بن روح بغدادى را مى‌توان

الشمائل المحمدية نوشته "ابوعيسى محمد بن عيسى ترمذى" متولد دهه اول قرن سوم هجرى و متوفاى 279 هجرى است. نام اين كتاب به صورت "شمائل النبى"، "شمائل المحمدية"،

الدهر فى محاسن اهل العصر» را تأليف كرد. در سال 391ق به خواهش دوستش -ابونصر محمّد عتبى موّرخ و مؤلف تاريخ يمينى- در گرگان به پيشگاه شمس المعالى قابوس بن وشمگير

فقها بوده است. او به سال 451ق در شهر نیشابور متولد شد وى از ابواحمد، محمد بن عيسى بن عمرويه جلودى،«صحيح مسلم» و از ابوسليمان خطابى، «غريب الحديث» را استماع

ابراهيم بن هاشم محمد بن عيسى احمد بن محمد بن خالد برقى ايوب بن نوح احمد بن اسحاق بن سعد احمد بن محمد اسماعيل بن محمد ملكى حسن بن محمد حسن بن موسى الخشاب

از رسول خدا(ص)؛ سفرهاى پررنج در راه فراگیرى حديث از جمله سفر احمد بن محمد بن عيسى قمى، ابوايوب سلمان منقرى، جابر بن عبدالله انصارى، ابوالعاليه، ابن قلايه

ابورائد محمد عیسی صالحیه (1941-2010م)، استاد تاریخ و تمدن دانشگاه یرموک، از نویسندگان و محققان ادیب فلسطینی. ابورائد محمد عیسی صالحیه، در 1941م، در شهر

هاشم على بن ابراهیم بن هاشم محمد بن حسن صفار محمد بن يحيى عطار سعد بن عبدالله محمد بن على بن محبوب محمد بن حسن بن وليد محمد بن احمد بن يحيى عبدالله بن جعفر

نیز بهره برد مانند: محمد بن ابى‌عمیر، احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى، جمیل بن دراج، حماد بن عیسى، صفوان بن یحیى، ظریف بن ناصح، محمد بن سنان، یونس بن عبدالرحمان

نداشت کوشید نياى محمّدباقر (پدر محمّد تقى)، موسوم به ملّا محمّد مقصود على اصفهانى، داماد ملّا كمال‌الدّين درويش محمّد نطنزى، نخستين كس از اين خاندان بود

محمد عیسی حریری، نویسنده و محقق مصری و استاد تاریخ و تمدن اسلامی در دانشکده ادبیات دانشگاه المنصوره مصر. «الفتح الإسلامي لبلاد المغرب و الأندلس»، از جمله

موجز و مختصر و درعین‌حال، مفید و مهم، بر کتاب «الجامع الصحيح» ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره سلمى ترمذی (متوفای 279ق) که با تحقیق توفیق محمود تکله، منتشر

شناسانده است. این اثر را آقایان عبدالحمید مولوی، ولیام ناسولیس و مولوی غلام عیسی تصحیح و تحقیق کرده‌اند. پیشنهاد نگارش کتاب حاضر به نویسنده در تاریخ 881ق،

شرح رساله‌ی نوریه‌ی سیّد محمّد نوربخش است را ببینیم. در واقع با قید مقدّمه ما خلاصه‌ای از زندگی، سلوک و اندیشه‌های سیّد محمّد نوربخش را بانضمام چالشهای

حديد ضعيف جدا و هي عبارة الشيخ.  در مورد محمد بن عيسى: ذكر ابن بابويه عن أبيالولد: انه لا يعتمد على حديث محمد بن عيسى عن يونس.  چاپ این كتاب در دو جلد به زبان

کاسته‌ها و... ارائه نکرده و وارد اصل مطلب شده است. محقق کتاب، عبدالله محمد عیسی غزالی، در مقدمه‌ای سودمند، با اشاره به سابقه طولانی علاقه‌ و آشنایی‌اش

فرزندش محمد بن عبدالله بن جعفر، احمد بن زياد بن جعفر همدانى، على بن بابويه قمى، محمد بن حسن بن وليد، محمد بن موسى بن متوكل، محمد بن همام بغدادى، محمد بن يحيى

برای اولین بار چارچوب کاملی از مذهب اسماعیلیه در یک کتاب ترسیم کرده است. محمد عیسی صابر حریری بر کتاب مقدمه نوشته است. کتاب در دو بخش تنظیم شده است: بخش اول

301ق)، از محدثان و فقهاى بزرگ اماميه در قرن سوم هجرى است. ابوجعفر، احمد بن محمد بن عيسى بن عبدالله اشعرى قمى از روات بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى و از اصحاب امامان امام

را به غلوّ متهم می‌کند، بررسی کرده است؛ او به اخراج سهل به دست احمد بن محمد بن عیسی اشعری اشاره نموده و آرای عالمان شیعی را در تضعیف، توثیق و توقف سهل دسته‌بندی

احمد بن شیخ محمد مصطفی قادری نبوی شافعی بربلی سیلانی، بربلی(سریلانکا)، 1427 ه‍. -2007 م، چاپ اول، دار الآثار الاسلامیة. غزالی، عبدالله محمد عیسی، «نهایة الأرب

ابى‌عبدالله‌ برقى‌، احمد بن‌ محمد سیاری‌، فضل‌ بن‌ شاذن‌، ابراهیم‌ بن‌ محمد ثقفى‌، محمد بن‌ حسین‌ بن‌ ابى‌ الخطاب‌ و احمد بن‌ محمد بن‌ عیسى‌ اشعری‌ شایان‌ ذکرند

شمائل النبي(ص)، تألیف ابوعیسی محمد بن عیسی ترمذی (متوفی 275ق)،‎ از جمله آثار در موضوع شمایل‌نگاری است. این اثر که به نام الشمائل النبوية، الشمائل المحمدية

اغتنام الفوائد علی معانی القواعد العقائد للغزالی، اثر احمد بن محمد بن عیسی فاسی زروق مالکی (متوفی 899ق)، شرحی است بر بخش «قواعد العقائد» کتاب «احیاء علوم‌الدین»

شهر صفر سنة 1424 ه. على يد الفقير إلى ‌الله محمّد عيسى آل ‌مكباس الديهي البحراني، و الصلاة و السلام على محمّد و أهل‌بيته الطيّبين الطاهرين.» ر.ک: مقدمه اول

اسحاق صاغانی؛ محمد بن جعفر مطیری؛ محمد بن محمد بن سلیمان باغندی؛ محمد بن مخلد دوری؛ محمد بن مسیب ارغیانی؛ معاذ بن مثنی بن معاذ عنبری؛ موسی بن محمد ازدی؛ یحیی

اساتید او عبارتند از: محمد بن عیسی میسوری؛ ابوجیده مشاط؛ محمد بن شیخ؛ محمد تاودی بن سوده؛ عبدالقادر بوخریص؛ محمد جندوز؛ یوسف مجیلدی؛ محمد بن قاسم جسوس؛ ابن

ابراهیم بن محمد بن ابراهیم بن ابوبکر طبری (636-722ق)؛ ابراهیم بن محمد، ابواسحاق معروف به ابن عاصی خطیب (متوفی 726ق)؛ ابوعبدالله محمد بن عیسی بن هلال رعینی

محمد بن عيسى بن محمود بن محمد بن محمد بن كنّان (1074-1153ق)، در سال 1074ق، مطابق با 1663م، در صالحيه دمشق به دنيا آمده و در سال 1153ق، مطابق 1740م، چشم

اِبْن‌ِ لَبّانه‌، ابوبکر محمد بن‌ عیسى‌ لخمى‌ دانى ‌ (د 507ق‌/ 1113م‌)، ادیب‌ و شاعر عصر ملوک‌ الطوایف‌ در اندلس‌. وی‌ در دانیه‌ به‌ دنیا آمد و نسبت‌ «دانى‌»

ترتيب ممتاز است. الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي اثر ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره، با تحقیق احمد محمد شاکر، یکى از معروف‌ترین کتب روایى اهل سنت است که به زبان

«المعجم الشامل للتراث العربي المطبوع» تألیف محمد عيسى صالحيه است. اين مجموعه را هلال ناجى گردآورى و عصام محمد الشنطى تحقيق كرده است. كتاب، مشتمل بر دو جلد

گیوه‌چی یزدی بود که شغلشان جوراب‌بافی بود. خانواده ایشان کاملا مذهبی بودند، ولی فرد روحانی در بستگان نزدیکشان نداشتند؛ البته در بستگان دور فردی بوده به نام

المعجم الشامل للتراث العربي المطبوع، تحقيق و تألیف محمد عيسى صالحيه، فرهنگ‌نامه‌اى مشتمل بر اسامى مؤلفين و آثار عربى چاپ‌شده است. اين كتاب در پنج مجلد

به احمد بن محمد بن عیسی گفتگو کرده و از برخی نقل نموده که کتاب تألیف حسین بن سعید است، ولی در انتها آن را همان کتاب نوادر احمد بن محمد بن عیسی دانسته است،

ابراهیم بن محمد بن عیسى میمونى (911- 1079ق)، مکنی به ابواسحاق و ملقب به برهان‌الدین المیمونی، عالم به تفسیر و علم حدیث از عالمان زبده مصری قرن یازدهم هجرى

مقاله بهره برده است. رسالة اقامة البرهان علی الدائرة، نوشته ابوالوفاء محمّد بن محمّد بن يحيى بن اسماعيل بن عبّاس بوزجانی (328- 387ق) از دانشمندان ریاضیات،

احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمن، احمد بن محمد بن عيسى، اسماعيل بن فضل بن يعقوب، اسحاق بن عمار، ابويعقوب صيرفى، احمد بن محمد بن عمرى، بنان بن محمد بن عيسى،

عبارتند از: محمد بن يعقوب، على بن ابراهیم، محمد بن يحيى عطار، احمد بن ادريس، حسین بن محمد بن عامر، حميد بن زياد، احمد بن محمد بن عيسى، احمد بن محمد برقى، فضل

سنان؛ تحقيق در مورد محمد بن قيس؛ ابوعلى بن راشد؛ تحقيق پيرامون محمد بن عيسى و داود صرمى. به عنوان نمونه، در تحقيقى كه در مورد قواعد رجالى شيخ بهایى صورت

پرداخته است. پیاده‌سازی مطالب، ویرایش، تحقیق و... در ابتدای امر با شیخ محمد عیسی مکباس بوده و سپس شیخ مجتبی اسکندری و شیخ حسن کاشانی، ادامه تقریرات را انجام

انطاکی؛ محمد بن عقبه شیبانی؛ محمد بن عیسی طباع؛ محمد بن عیینه؛ محمد بن سلمه؛ محمد بن کثیر مصیصی معاویة بن عمرو ازدی؛ موسی بن ایوب نصیبی؛ موسی بن خالد ختنه؛

اصحاب، محمد بن عيسى و داوود بن حصين را - كه در سند حديث هستند - ضعيف به شمار آورده‌اند؛ ولى هر دوى ايشان ثقه هستند. او اظهار مى‌كند كه محمد بن عيسى، عبيدى

مقدمه، ص 5؛ صالحيه، محمد عيسى‏، ج‏3، ص 328 ؛ مشار، خان بابا، ص 405 متن کتاب، ص 125 رک: همان، ص 29 و ص 31 مقدمه و متن کتاب. صالحيه، محمد‌عيسى، المعجم الشامل

المواكب الإسلامية في الممالك الشامية، تأليف محمد بن عيسى بن كنان صالحى دمشقى حنبلى، معروف به زين‌الدين بن زين التقاة(1074 - 1153ق)، به زبان عربى و در معرفى

احمد بن محمد بن عیسی برتی (متوفی 280ق)، جمع‌آوری و با تحقیق صلاح بن عارض سلاحی، منتشر شده است. اثر حاضر، باقی‌مانده مسند امام احمد بن محمد بن عیسی برتی است

حدائق الياسمين فى ذكر قوانين الخلفاء و السلاطين، به زبان عربى، توسط محمد بن عيسى بن كنان، در توضيح اصطلاحاتى كه در ميان خلفا و پادشاهان پيشين مرسوم بوده

کرد، چنان‌که در مسائلی مانند ثابت شدن اول ماه، صلح و جنگ و تصرفات قاضی نقش ولی فقیه روشن است و تفکر فقهی معظم له از این ویژگی برخوردار است. تطبیق قواعد و

القاسم بن محمد معطوف علی حماد بن عیسی، و کذا قوله: و صفوان بن یحیی». اشاره به ارسال موجود در اسانید؛ به عنوان مثال: «أحمد بن محمد، عن أبي محمد «عبدالله

نوشته شده است تلمسانی از شاگردان عبدالقادر گیلانی است. عمادالدین عبدالقادر عیسی این اثر را به همراه «شرح الصلاة المشیشیة» از عبدالغنی نابلسی(1050ق – 1143ق)

الإسلام بتجديد بيت‌الله الحرام، كتابى است به زبان عربى، تأليف ابراهیم بن محمد بن عيسى ميمونى(متوفاى 1079ق)، درباره موقعيت كعبه معظمه و تجديد بناهاى صورت گرفته

احوال بنى طاهر ياد كرده‌است. كتاب مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم محقق، دكتر محمد عيسى صالحيّه و متن نسخه خطى است كه گزارش 215 واقعه مى‌باشد. نویسنده در اين اثر

قمی، ابوجعفر محمد بن ‌حسن بن ‌احمد (متوفای 343ق/954م)، محدث و فقیه امامی، استاد شیخ صدوق تاریخ ولادت وی معلوم نیست، ولی از آنجا که از محمد بن ‌حسن صفار

عبدالرحمن بن احمد بن رجب حنبلی (736- 795ق)، شرحی است بر «کتاب العلل» ابو عیسی محمد بن عيسى بن سوره سلمى ترمذی (متوفای 279ق)، محدث مشهور اهل‌سنت در قرن سوم که

این اصحاب، عبارتند از: اسماعیل بن جعفر بن ابی کثیر انصاری، اسحاق بن محمد مسیبی، عیسی بن مینا قالون اهل مدینه و عثمان بن سعید ورش مصری که از هرکدام از آن‌ها،

عبدالله بن جعفر بن ورد، حسن بن مروان قیسرانی، محمد بن محمد بن عیسی خیاش، حافظ ابوسعید بن یونس صدفی، فضل بن وهب، محمد بن وردان عامری، فاطمه بنت ریان و... حدیث

ثلاثه، مشکل مراسیل ثلاثه، و بحث از راویانی مانند احمد بن محمد بن عیسی، بنو فضال، جعفر بن بشیر بجلی، محمد بن اسماعیل بن میمون زعفرانی، علی بن حسن طاطری و...،

النصيحة الکافية لمن خصه الله بالعافية، نوشته ابوالعباس، احمد بن احمد بن محمد بن عیسی بُرنسی فاسی، معروف به زرّوق(متوفی 899ق)، فقیه مالکی و صوفی است؛ اندرزنامه‌ای

علل الترمذي الكبير، شکل ترتیب‌یافته و مرتب‌شده کتاب «العلل» ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره سلمى ترمذی (متوفای 279ق)، محدث مشهور اهل سنت است که توسط ابوطالب

هرمز بن حاتم بن قصی بن یوسف بن یوشع بن ورد بن ابی‌بطال علی بن احمد بن محمد بن عیسی بن ادریس بن عمر بن ادریس. وی در سال 593ق، در بلاد مغرب الاقصی (مراکش)،

عباس بن محمد بن عیسی عیادی، مشهور به ابن عباس (متوفی 871)؛ محمد بن احمد بن عیسی مغیلی شریف، معروف به جلاب؛ محمد بن احمد بن حباک؛ علی بن محمد سنوسی، مشهور

عرفانی و اندیشه‌های عارف کامل، یعنی سلطان العارفین بایزید بسطامی، طیفور بن عیسی می‌پردازد. بایزید یکی از بزرگترین و پیچیده‌ترین شخصیتهای جهان عرفان و تصوّف

سنجارى از خلال كراماتى كه به برخى افراد نسبت مى‌دهد به‌خوبى آشكار است. محمد بن عيسى بن ابراهيم بن ابى‌سلمه؛ شهاب‌الدين احمد بن عبداللطيف بن احمد بن على المصرى

اهواز شد. جمعی از مشاهیر امامیه، همچون احمد بن ابی‌عبدالله برقی، احمد بن محمد بن عیسی، سهل بن زیاد آدمی، فضل بن شاذان نیشابوری، سعد بن عبدالله اشعری و عبدالله

بن ابراهیم؛ ابراهیم بن محمد بن عیسی بن مطیرو از جمله شرح حال‌های مفصل تر نیز می‌توان از ترجمه ابراهیم بن محمد بن ابی‌بکر بن عیسی؛ ابراهیم بن موسی بن ایوبو

جلد دوم، شامل 5 فهرست زير است: 1. فهرست محمد بن جعفر بن بطّه؛ 2. فهرست محمد بن حسن بن وليد؛ 3. فهرست جعفر بن محمد بن قولويه؛ 4. فهرست شيخ صدوق؛ 5. فهرست

اَلنَّبِيينَ وَ كٰانَ اَللّٰهُ بِكلِّ شَيءٍ عَلِيماً (احزاب: 40)؛ «محمّد، پدر هیچ‌یک از مردان شما نیست، ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا به هر چیزی داناست»،

آنها هستند «بنو فضال»، «بنو سماعه»، «طاطريون»، «جعفر بن بشير»، «احمد بن محمد بن عيسى»، «نجاشى» و. شهرت باعث تقويت سند روايت، بلكه باعث جبران ضعف آن مى‌شود؛

ترمذی ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد: ترمذى، ابوعيسى محمد بن عيسى بن سَورَة سُلَمى (متوفای 279ق)، محدّث مشهور اهل سنت در قرن سوم و نويسندۀ

نسخه‌هایی با زبان فارسی گردآوری شده است. بوسنینه، منجی، ج5، ص 495؛ صالحیه، محمد عیسی، ج2، ص 84 متن، ص 39 و ص 46 مقدمه و متن کتاب. ‏بوسنينه، منجى‏. موسوعة أعلام

بن یوسف؛ شیخ حاج محمد بن عیسی ازبار؛ شیخ حاج سعید یوسف ونتن؛ شیخ سلیمان بن عیسی عدون؛ شیخ بابا بن یونس؛ شیخ حاج احمد بن داود امعیز. محمد بن یوسف اطفیش، از

لغت روى آورد و نزد عيسى بن عمر ثقفى (د.150ق) كه از نخستين نحويان به شمار مى‌آيد، كتاب «الجامع فى النحو» او را خواند. سيبويه علاوه بر عيسى بن عمر از بزرگترين

عربى و در سال 626ق، نوشته شده است. النوادر به زبان عربى، تأليف احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى (از روات بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى)، يكى از كتاب‌هاى روايى

بعدی شاهدیم که عبارتند از: محمد بن احمد راوی از عمرکی، محمد بن اسماعیل، محمد بن خالد برقی، محمد بن سنان، محمد بن عیسی یقطینی، محمد بن فضیل و معاویة بن شریح

اختلافشان بر پیامبرانشان، هلاک نمود». در روایت دیگری از عبد بن حمید، از یعلی و محمد بن بشر عبدی، چنین آمده است که حجاج بن دینار از ابوغالب، از ابوامامه، از پیامبر(ص)،

نام شرف‌الدين عيسى مغربى كه یکى از صلحاى مغرب بود و در مسجد ابن طولون به كار تلقين قرآن (تدريس قرآن به نوآموزان) اشتغال داشت، سپرد. عيسى بعد از مرگ پدر

عبدالوهاب بکر، این اثر را مورد تحقیق و بررسی قرار داده و افرادی همچون اسحاق عبید، محمد مؤنس عوض، سحر حسن احمد و... در امر تحقیق با وی مشارکت داشته‌اند. کتاب مشتمل

حماد بن عيسى از الفهرست نجاشى نقل مى‌كند كه مسموعات وى در قرب الإسناد، به اعتراف خود او، بيست مورد است و از طريق عبدالله بن جعفر حميرى از محمد بن عيسى بن عبيد

عبدالحسين بن عيسى رشتى (1253-1332ش)، فقیه، فيلسوف، منطقى، فقيه؛ شيعه اثنی‌عشرى در سال 1253ش (1292ق) در كربلا به دنيا آمد. وى در كودكى به همراه پدر به رشت

موسوعه علامات الساعه اثر عبدالقادر محمد منصور، گردآورى احاديث مربوط به نشانه‌هاى آخرالزمان، طبقه‌بندى و تفسير آن‌ها با استفاده از منابع حديثى و تفسيرى

امكان طول عمر تا بى‌نهایت، برگرفته از قرآن و حديث، اثر محمد مظاهرى، به مسئله بى‌حد بودن طول عمر پرداخته تا بدين طريق شبهات مربوط به طول عمر حضرت مهدى(عج)

یادداشت‌ها: ریشه‌‏هاى تاریخى حادثه کربلا. ماهیت قیام حسینى‏. امام حسین(ع)‏ و عیسى مسیح(ع).‏ عنصر امر به معروف و نهى از منکر در نهضت حسینى.‏ تحریفات در واقعه

شيخ‌الاسلام‌ ثالث‌، محمد بن‌ محمد بيرم‌، حضور يافت‌ و از آن‌ دو و ديگر علمای بزرگ‌ تونس‌ از جمله‌ محمد بن‌ خوجه‌ و محمد آبى‌ و محمد شاذلى‌ اجازاتى‌ دريافت‌

حضرت خديجه(س) از عالم غيب افرادى را فرستاده است؛ چنان‌كه براى حواريين حضرت عيسى، از عالم غيب مائده‌اى فرستاده است؛ چنان‌كه براى قوم حضرت موسى، مائده‌اى به

حنبل، هارون بن معروف، محمد بن عبدالله بن نمیر و سریج بن یونس روایت کرد. افرادی چون ابوبکر خلال، محمد بن مخلّد عطار و محمد بن عیسی بن ولید از او روایت نمودند

دمشقی 4. علامه محمد السفارینی 5. علامه محمد البرزنجی 6. علامه محمد صدیق خان بن حسن القنوچی 7. علامه محمد بن علی الشوکانی 8. علامه محمد بن جعفر الکتانی

عزالدين محمد بن حسن علوى بغدادى زين‌الدين ابوجعفر محمد بن عبدالحميد بن محمود دعويدار رشيدالدين محمد بن على بن شهر آشوب مازندرانى شيخ منتجب‌الدين قطب راوندى

جمله اينكه دجال، فردى يهودى الاصل مى‌باشد كه مخالف حركت امام مهدى(عج) و حضرت عيسى(ع) بوده و اكثر اتباع وى نيز از يهوديان و نواصب مى‌باشند. وى با استفاده از

شدن در نوزدهمین همایش کتاب سال حوزه) از جمله آنهاست. در سال 1337، در روستاى عيسى‌آباد، از توابع شهرستان قم به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايى را در همان جا گذراند

الإسلام)؛ خانواده در قرآن؛ حکومت در قرآن؛ مستضعف در قرآن؛ انسان در قرآن؛ عیسی در قرآن؛ عیسی پیام‌آور اسلام؛ قهرمان علقمه؛ تأملات کلامى؛ فلسفه دین؛ گوهر و صدف

کلاباذی از ابوالفضل محمد بن احمد، از محمد بن عیسی طرسوسی، از یحیی بن معین، از علی بن بحر، از هشام بن یوسف از عبدالله بن سلیمان نوفلی از محمد بن علی بن عبدالله

حضرت عيسى(ع) تأكيد شده است. به باور نویسنده، اين اشارات و نصوص، با مطالبى كه در مورد مصلح آخرالزمان ذكر شده، تفاوت داشته و بايد بشارت بازگشت عيسى(ع) و

درباره آن‌ها شده است؛ از جمله: عيسى بن مريم(ع)، محمد بن حنفيه، مهدى عباسى، احمد البريلوى، عبيدالله بن ميمون قداح، محمد بن عبدالله كردى و... ب) تذكر چند

حوادثى مى‌باشد كه براى افرادى نظير ابوسعيد غانم، محمد بن صالح، قاسم بن علا، على بن زياد صيمرى، محمد يوسف، عيسى جوهرى، على بن حسين يمانى، يزيد بن عبدالله، ابومحمد

ابوعبدالله صفوانى، زنده در سال 346. شيخ على بن عيسى رمانى، متوفاى 384؛ محمد بن عمران مرزبانى، متوفاى 384؛ ابوبكر محمد بن سالم، معروف به حافظ جعابى، متوفاى 355

در نهج‌البلاغة از ايشان ياد شده است؛ مانند: آدم، ابراهیم، داود، عيسى، موسى، هارون و محمد عليهم‌السلام در اين بحث وارد نكرده‌ام. توفيق همه كوشندگان راه خدمت

درباره آن سخن رفته و ايجاد حكومت واحد جهانى حضرت مهدى(ع)، در واقع يك چيز است و عيسى(ع) هنگام بازگشت به زمين، امام دوازدهم شیعیان را در تشكيل اين حكومت يارى خواهد

قبل از ظهور، دابه الارض، خروج دجال و سفيانى، خروج يأجوج و مأجوج، رجعت، نزول عيسى(ع) از آسمان و... در فرازى از كلام اميرالمؤمين(ع) به حركت و مسير حضرت مهدى(عج)

بررسى معناى تعيين وقت ظهور پرداخته است. وى معتقد است مهدویت با درياى علوم آل محمد(ص) ساحل بسيار باريكى دارد و عالمانى مى‌توانند در اينجا قدم بزنند كه گام‌هايشان

المستصفی من علم الأصول أساس القیاس الاقتصاد فی الاعتقاد الرد الجمیل لإلهیة عیسی بصریح الإنجیل فضائح الباطنیة مکاشفة القلوب المقرِّب إلی عَلّام الغُیوب التبر

شریک، ابوارطاة، ضمرة بن حبیب، حکم بن نافع، خالد بن معدان، محمد بن حنفیه، سدی، سلیمان بن عیسی، بقیة بن ولید، ولید بن مسلم، قیس بن جابر، عمرو بن شعیب، ابوشوذب،

ابوالحسن محمد بن اسدى کوفى احمد بن محمد بن عیسى اشعرى احمد بن ادریس قمى عبدالله بن جعفر حِمیَرى احمد بن محمد بن عاصم کوفى حسن بن فضل بن زید یمانى محمد بن حسن

اساتيد فراوانى بهره برده است مانند: محمد بن معاذ ابوالعباس محمد بن اسحاق سراج عيسى بن عمرو ثقفى ابن منيع ابن صاعد محمد بن ابراهیم دبيلى ابوالقاسم بغوى مخلدى

عبدالمالک بن عیسی بن درباس (576-659ق)، در دفاع از ابوالحسن اشعری(260-324ق) در کتاب «الإبانة عن أصول الديانة» آورده شده است. این دو اثر توسط علی بن محمد بن ناصر

قرائت ابن کثیر را نزد محمد بن محمد بن فیروز، و قرائت نافع را نزد ابوبکر محمد بن عبیدالله بن قاسم خرقى و روایت قالون را نزد احمد بن محمد بن عبدالله تستری خواند

صباغ مالکى صاحب اثر الفصول المهمّة فى معرفة احوال الائمة، محمد بن محمد بن خطاب مالکى و شیخ محمد صبان مؤلف اسعاف الراغبین نام برد. اینان در کتب خویش فصلى

اعاده و احيا و تجديد بناى كتاب «معاني القرآن» على بن حمزه كسايى، توسط «عيسى شحاته عيسى على»، به زبان عربى است. اثر حاضر، رساله دكتراى نویسنده بوده و اهميت

1362ش؛ حسن عيسى حكيم، الشيخ الطوسى ابوجعفر محمد بن الحسن: 385-460ق، نجف 1975/1395؛ ابوالقاسم خوئى، البيان في تفسير القرآن، بيروت 1987/1408؛ محمد بن بهادر

اسماعیل بن شعیب بن میثم تمار قرن سوم اباصلت هروی • ثبیت بن محمد عسکری • طبری کبیر • ابو عیسی وراق • داود بن اسد مصری • ابو سهل نوبختی • فضل بن شاذان قرن

کتب زیدیه و مجموعه روایات احمد بن عیسی (متوفی 247ق) به قلم امام زیدیه محمد بن منصور مرادی کوفی (متوفی 290ق) است. از این اثر با عنوان «العلوم» یا «بدائع الأنوار

به دروغ به صدرالدين و حضرت عيسى نسبت داده مى‌آورد. سپس درباره‌ى حضرت عيسى مى‌گويد كه خاکى بر خاک رفت و پاکى بر پاک و حضرت عيسى منزه از هر گونه پليدى است

عادات - که منطق علمى آن را نمى‌پذیرفت - بلکه در لبریز شدن عیسى از خدا و حضور خدا مى‌دید و این‌که عیسى مى‌توانست آن احساس حضور را به دیگران منتقل سازد و این

اشاره عطاملك جوینى برای دو فرزند او نظام‌الدين محمد و مظفرالدين على تأليف كرد. این کتاب به ویرايش محمد هادى امینى به چاپ رسيده‌است؛ شرح المائة كلمة لنهج‌البلاغة

حسنى به نام عيسى بن جعفر و على بن زيد در كوفه خروج كردند و عبدالله بن محمد بن داود بن عيسى را در آن شهر كشتند و عده‌اى به سبب قتل عبدالله بن محمد گرفتار و

فتّال نيشابورى ابوجعفر محمد بن حسن شوهانى، محمد بن على بن محسن حلبى - ركن‌الدين ابوالحسن بن على بن عبدالصمد سبزوارى نيشابورى، محمد بن على بن عبدالصمد سبزوارى

يحيى(ع)، عيسى بن مريم(ع) و سرگذشت بنى اسرائيل با عيسى بن مريم(ع)، عصر فترت، معناى عصر فترت را بيان می‌دارد و می‌گوید كه خاتم پيامبران، حضرت محمد مصطفى(ص)

شرح زندگی، سلوک عرفانی و اندیشه‌های عارف کامل، یعنی بایزید بسطامی، طیفور بن عیسی می‌پردازد. بایزید یکی از بزرگترین و پیچیده‌ترین شخصیتهای جهان عرفان و تصوّف

کوفه، سال ۱۶۹ یا ۱۷۰ق باشد؛ زیرا در این ماجرا از موسی بن عیسی عباسی، والی کوفه، نام برده شده است. عیسی در آن سال‌ها والی کوفه بود و دعبل در آن هنگام، ۲۱ سال

البشر» مى‌گفتند در مقابل ميرداماد كه «استاد البشر» لقب داشت» و «ميزرا عيسى بن محمد صالح‌بيگ آن‌قدر مشتغل به علم و خواندن و نوشتن بود و نزدیک ان و خويشان،

مقالات) مولانا و دین خلاصه مقالات همایش بین‌المللی سال مولانا جلال‌الدین محمد بلخی رومی مولانا و نظریه‌های ادبی مولانا و جهان معاصر عرفان مولانا

كه قدرت در دست محدثين تكفيرى بود.زنوزى در رياض الجنة تصريح مى‌كند كه ملا محمد طاهر قمى شيخ‌الاسلام دربار صفوى حكم تكفير لاهيجى را صادر نموده و دستور به

قرن یازدهم ملا رجبعلى تبریزى • صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی • عبدالرزاق لاهیجی • سید محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی • سيّد كمال‌الدين احمد بن

در دانشگاه تهران، از درس اساتیدی همچون محمدحسین فاضل تونی، محمدکاظم عصار، عیسی صدیق و یحیی مهدوی استفاده کرد و پس از مدتی به عنوان استاد در دانشگاه تهران

نينوائى. جلد دوم، شامل 5 فهرست زير است: فهرست محمد بن جعفر بن بطّه؛ فهرست محمد بن حسن بن وليد؛ فهرست جعفر بن محمد بن قولويه؛ فهرست شيخ صدوق؛ فهرست احمد بن عبدون

ثانى)، محمد بن داوود بن موذن جزینى، شمس‌الدین محمد بن خاتون عاملى، سید حیدر عاملى، احمد بن على عاملى، زین‌الدین جعفر بن حسام عاملى، شمس‌الدین محمد بن احمد

«نوادر» احمد بن محمد بن عيسى؛ «نوادر الحكمة» محمد بن يحيى اشعرى؛ «كتاب الرحمة» از سعد بن عبدالله؛ «جامع» محمد بن حسن بن الوليد؛ «نوادر» محمد بن ابى‌عمير؛

بعضى از استادان او نام مى‌بريم: در بخارا، محمد بن سلام البيكندى، عبدالله بن جعفر المسندى، محمد بن يوسف و محمد بن عروه. در بلخ، مكى بن ابراهیم، قتيبه بن

معروف به ابن عطار، محمد بن ابوبكر ابراهيم بن عبدالرحمان بن نقيب، ابوالعباس احمد بن ابراهيم بن مصعب، محمد بن ابراهيم بن سعدالله بن جماعة، محمد بن عبدالخالق بن

شد مانند: محمد بن یعقوب کلینى محمد بن عبدالله بن جعفر حمیرى ابوعلى، محمد بن همام بن سهیل بن بیزان، کاتب اسکافى ابوالقاسم موسى بن محمد قمى محمد بن عثمان

شیخ محمد بن حسن حر عاملی، صاحب وسائل الشیعه. صحیفه ثالثه، الدرر المنظومة المأثورة في جمع لآلي الأدعية السجادية المشهورة: از میرزا عبدالله بن عیسی معروف

فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)، از تأليفات عارف نام‌دار، محمد بن على بن محمد بن احمد بن عبدالله بن حاتم طايى، مكنّى به ابن عربى و ملقب به محيى‌الدين

قرن یازدهم ملا رجبعلى تبریزى • صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی • عبدالرزاق لاهیجی • سید محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی • سيّد كمال‌الدين احمد بن

آموخت. ‎او فقه عراق را از طریق عیسی بن ابان، از محمد بن حسن، از ابوحنیفه و از طریق بکر بن ‎عمّی، از محمد بن سماعه، از محمد بن حسن، از ابوحنیفه کسب کرد.‎

اساتيد او اطلاع دقيقى در دست نيست. وى ظاهرا نزد بهاءالدين محمد اصفهانى مشهور به «فاضل هندى» و ملا محمد تنكابنى مشهور به «فاضل سراب» تحصيل مى‌كرده است. اواسط

استفاده شده عبارتند از: نسخۀ «مكتبة محمد محمد بن زيد» از احفاد محمد بن الحسن بن القاسم بن محمد كه به خط سليمان بن محمد بن عبداللّه المهلا در سال 1065 ه‍

بن بحر(ت225ق)؛ عتبى، أبوعبدالرحمن محمد بن عبيدالله(ت228ق)؛ مازنى، أبوعثمان بكر بن محمد بن بقيه(ت248ق)؛ ابراهيم بن محمد تيمى، قاضى بصره(ت250ق)؛ رياشىّ، أبوالفضل

عنقاء مغرب، «ختم»، «مهدی» و «عیسی» را به عنوان سه نفر در کنار هم مطرح می‌کند؛ زیرا می‌گوید: از آنجا که ختم و مهدی هر دو ولی هستند، با هم مشتبه می‌شوند،

پيامبر(ص) و امامان عليهم‌السلام را درباره علائم ظهور، اخبار ظهور دجّال، نزول عيسى بن مريم(ع) و نماز خواندن وى پشت سر امام زمان(ع)، خروج دابة الأرض و حوادث

اساتید دیگر استاد مطهرى مى‌توان از مرحوم آیت‌الله سید محمد حجت (در اصول) و مرحوم آیت‌الله سید محمد محقق داماد (در فقه) نام برد. وى در مدت اقامت خود در قم

جهل و زنا و شرب خمر و ظلم و...2-علامات الارضية الكبرى، نظير ظهور دجال، ظهور عيسی عليه‌السلام و مهدى (عليه الصلاة و السلام) و...3-علامات الكونية الكبرى، همانند

بطى على بن عبدالعزيز ضرير صوفى بغدادى عمر بن واصل عنبرى محمد بن حسن بن احمد جورى محمد بن حسن محمد بن احمد بن سالم ابوعبدالله برخى محققین بر اين نظرند كه

عموى مادر علامه)؛ شيخ حسن بن محمد صنعانى؛ شمس‌الدين، عبدالله بخارى؛ شيخ جمال‌الدين، محمد بلخى؛ شيخ مفيدالدين، محمد بن على بن محمد بن جهم حلى أسدى. بنا بر نقلى،

شيخ تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبيدالله بن عبدالله بن محمد (ح347-447ق)، معروف به ابوالصلاح حلبى، فقیه و متکلم، محدث، مفسر، ثقه و مورد اعتماد و یکى از بزرگان

عبدالواحد بن عبدالله بن يونس موصلى، احمد بن محمد عاصمى، محمد بن على بن معمر كوفى از امامیه، ابوالعباس محمد بن حسین بن احمد بن عبدالله [احتمالاً فرزند على

ابى‌نمّى؛ ابراهیم زركشى؛ محمد بن حسن رازى. شرف‌الدين محمد بن عبيداللّه عبيدلى؛ عزيزالدين حسن بن احمد جسراوى اديب؛ عزالدين حسین بن محمد حلّى مقرى؛ عزالدين عبدالعزيز

28، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور. ابعاد عرفانی اسلام در قلمروی خانان مغول عیسی و مریم در عرفان اسلامی میراث مولوی شکوه شمس، سیری در آثار و افکار مولانا

الملاحم اثر الحافظ أحمد بن جعفر بن محمد معروف به ابن منادى، دربردارنده مجموعه سيصد و دوازده حديث منسوب به رسول اكرم(ص) درباره اخبار غيبى و پيشگويى حوادث

بلندبالا با صورتى سفید و مایل به سرخى و سرى بزرگ و اصلع. زمانى که نفس زکیه (محمد بن عبدالله بن حسن بن الحسن(ع) که در سال 144ق قیام کرد و در سال 145ق شهید

رفته و بشارت‌های انبیایی چون حضرت ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و غیب‌گویان و کاهنان را آورده است، ولی بیشترین تفاوت کار وی با سیره‌نویسان معمولی، این است

استعمال دخانيات و... حكايت اربلى از هرقلى در تشرف خدمت بقيه الله(ع) و حكايت محمد بن عيسى در بحرين ذكر شده است. در آخرين وسيله، معانى امانت در آيه «انا عرضنا الامانة

از جمله ظهور پرچم‌هاى سياه از خراسان، قتل نفس زكيه، فرورفتن در بيدا، نزول عيسى(ع) و تحول گسترده در زندگى مادى و معنوى بشر است. فصل اول، ضمن بيان پيشينه

و مسائل‌ها" حکیم حمزه گیلانى دارد. همچنین تقریظى بر "مرآت الازمان" محمدبن محمد زمان کاشانى دارد. تتمیم أمل الآمل

الحسن(عج) اختصاص داشته و به معرفى مادر ايشان كه از تبار يكى از حواريون حضرت عيسى(ع) مى‌باشند، پرداخته است. مؤلف براى مادر امام زمان(عج)، نه اسم برشمرده و

تحصیلات مقدماتى در مازندران و قزوین، به اصفهان رفت و در محضر استادانى چون آقا محمد بیدآبادى و میرزا ابوالقاسم مدرس به تكمیل تحصیل پرداخت. آن‌گاه به تدریس معقول

تألیف فضل بن حسن طبرسی؛ حکمت‌نامه عیسی بن مریم؛ فرهنگ اعلام جغرافیایی - ‌تاریخی در حدیث و سیره نبوی، تألیف محمد محمد حسن شراب؛ فرهنگ‌نامه اذان؛ فرهنگ‌نامه

خاچیکی، به بیان و بررسی بعضی از اصول و عقاید مسیحیان، مانند کتاب مقدس، خدا، عیسی، روح‌القدس، سقوط انسان، کلیسا و مأموریت آن، بازگشت مسیح و رویدادهای آخرالزمان

سید احمدخان و مانند او مطرح کردهاند مترادف استعاره است که یک واژه ادبی است. ولی تمثیلی که علامه طباطبایی در المیزان و امثال وی مطرح کردهاند یکی از عوالم هستی

آن روزگار درآمدند. از معروف‌ترین آنان ابن‌ جنی، ابوالقاسم تنوخی، علی‌ بن عیسی ربعی، ابوطالب عبدی، ازهری صاحب تهذیب اللغة، جوهری صاحب الصحاح و عبدالملک

مى‌شود. پس داشمندان و اسلام‌شناسان برجسته به اعتراض پرداختند. اولین منتقد، شیخ محمد صادق لاریجانى بود. لاریجانى به تبعات حرفهای سروش به‌خصوص تلاش جدى وى در جداسازى

او از احمد بن محمد بن عیسى و او از محمد بن اسماعیل و این طبقه همه اکابر مشایخ امامیه باشند که مى‌‏‌توان دعوى قطع در روایت هریک کرد. محمد بن اسماعیل خود

مدرسه مظفریه فرود آمده بود و نیز با محمد بن عُنَین انصاری شاعر ملاقات کرد، ولى از آنان چیزی نشنید، همچنین با عیسى بن سنجر اربلى دوستى داشت و وی بسیاری

یاد کرد که ابوالفرج از طریق استادش محمد بن جریر طبری از آن بهره برده است. وی گاه از ابومخنف نیز از طریق احمد بن عیسی از حسین بن نصر بن مزاحم نقل روایت می‌کند

قرار گرفته است، از جمله: ابوجعفر محمد بن حسین بن سفيان بزوفرى، ابوالفرج محمد بن على بن يعقوب بن اسحاق بن ابى‌قره قُنائى، محمد بن جعفر بن على بن جعفر مشهدى

مشايخ آن ديار چون معن بن عيسى، محمد بن اسماعيل بن ابى فدیک و ابوحمزة انس بن عياض، استماع نمود. از برخى مشايخ مكى چون احمد بن محمد ازرقى و سعيد بن منصور حديث

دین‌ اسلام‌ در حضور بزرگان‌ در مجلس‌ عیسى‌ بن‌ على‌ صورت‌ گیرد، به‌ هنگام‌ غذا خوردن‌ مانند زردشتیان‌ «زمزمه‌» کرد. عیسى‌ بن‌ على‌ به‌ او گفت‌: اکنون‌ که‌

«مكاسب» و «كفايه» را نزد محمدباقر سلطانى طباطبايى خواند و «شرح تجريد» را از شيخ محمد يزدى آموخت. او در درس‌هاى خارج آيات عظام بروجردى، اراكى، شيخ مرتضى حائرى

هوا و هوس نفس رسته و دل در محبت خدا بسته و سر بر آستانه مطابعت طریقه محمد و آل محمد(ع) گذاشته و طریق مخالفان آنها را هشته و خداوند عالم درهاى حکمت و معارف

شمس‌الدين، ابوعبدالله محمد بن ابى‌بكر بن ايوب (691-751ق)، مشهور به ابن قيم جوزى، مفسر، فقیه و نحوی حنبلى. شمس‌الدين، ابوعبدالله محمد بن ابى‌بكر بن ايوب،

پژوهش‌هاى ديگرى از اين دست مفيد و راهنما خواهد بود. كتاب با دو مقدمه از آيت‌الله محمد واعظ‌زاده خراسانى و مؤلف آغاز شده و مطالب در دو بخش تنظيم شده است: طبقات

آنها عبارتند از: پدرش محمد بن خالد، يعقوب بن يزيد، حسن بن محبوب، نضر بن سويد، قاسم بن يحيى، حسن بن ظريف، حسن بن على يقطينى، محمد بن سنان، اسماعيل بن مهران،

قرن یازدهم ملا رجبعلى تبریزى • صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی • عبدالرزاق لاهیجی • سید محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی • سيّد كمال‌الدين احمد بن

تا عصر صفوی سید اسدالله خرقانی داستان حجاب در ایران پیش از انقلاب علی بن عیسی اربلی و کشف الغمه اندیشه تفاهم مذهبی در قرن هفتم و هشتم هجری شریعتی و روحانیت

هنرمندانه تجلى كرده است. حسن عطايى رويانى، به توضيح و گزارش اشعار پرداخته و دكتر محمد علوى مقدم، مقدمه‌اى كوتاه بر آن نگاشته است. كتاب، داراى 2 بخش است. در بخش

قرن یازدهم ملا رجبعلى تبریزى • صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی • عبدالرزاق لاهیجی • سید محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی • سيّد كمال‌الدين احمد بن

چون احمد بن اسحاق قمى، احمد بن هلال كرخى، اسماعيله، اصحاب كهف، انطاكيه، على محمد شيرازى، بهائيت، جعفر كذاب، منصور حلاج، حسين بن روح، دجال، سفيانى، شعيب بن

كتاب، در مواردى بسيار از مشايخ مهم على بن ابراهیم، چون احمد بن محمد بن عيسى و محمد بن عيسى بن عبيد و احمد بن ابى عبدالله برقى، با واسطه معاصران على بن ابراهیم،

سيد محمد حسینی خامنه‌اى (متولد 1314ش - مشهد)، مجتهد، فقیه، فیلسوف، حقوقدان استاد دانشگاه، رئیس بنیاد ایران‌شناسی و بنیاد حکمت اسلامی صدرا، مدرس دانشگاه

شرف‌الدين على بن محمد مرعشى تبريزى (1202-1316ق)، معروف به سيد الحكماء، سید العلما، سید الاطباء، فيلسوف، طبيب، فقيه، مورخ، رياضى‌دان؛ شيعه اثنی‌عشرى و يكى

پدر توحيد ياد كرده، به اين نكته اشاره دارد كه شريعت‌هايى كه موسى(ع)، عيسى(ع) و محمد(ص) به امت‌هاى خويش ارائه دادند، همگى ريشه در آيين حنيف ابراهيم(ع) داشته

عنوان مثال این گفته كه «از كشور عربى خوشبخت، شخصى قدرتمند و مسلط به شريعت محمد(ص) زاده خواهد شد، اسپانيا را به دردسر انداخته و بر گرانادا مستولى مى‌شود

گروه‌هاى سياسى مختلفى از عنوان «مهدى» سوء استفاده كرده‌اند؛ از جمله كيسانيه كه محمد بن حنفيه را مهدى مى‌دانستند، ناووسيه كه امام صادق(ع) را مهدى ناميدند و فرقه‌اى

زبان اخیر ترجمه شده بود. چنین به نظر می‌رسد که کندی زبان یونانی را فراگرفت، ولی به زبان سریانی تسلط کامل یافت؛ چنان‌که آثار متعددی از آن زبان، به عربی ترجمه

طاهری خرم آبادی • محمد فاضل لنکرانی • محمدرضا فاکر • علی قدوسی • محمد علی گرامی • محمد علی شرعی • حسین راستی کاشانی • احمد صابری همدانی • محمد عندلیب همدانی

درس خارج اصول مرحوم آیت‌الله بروجردى؛ تقريرات در س خارج فقه آیت‌الله سيد محمد كوه‌كمرى؛ آفاق فلسفه از عقل ناب تا حكمت احكام؛ علوم قرآن. مشاهیر و بزرگان

عبدالله بن مسکان، به روایتی در رجال کشی، به سند صحیح از محمد بن مسعود از محمد بن نصیر از محمد بن عیسی برخورد نموده است که در آن، یونس بن عبدالرحمن ادعا دارد

مانند: جعفر بن محمد بن قولویه قمى، مؤلف کتاب ارزشمند «کامل الزیارة» هارون بن موسى تلعکبرى، متوفاى 385 هجرى ابواحمد، عیسى بن حیان نخعى حیدر بن محمد بن نعیم سمرقندى

آيات؛ گفتار اهل‌بيت(ع) درباره امامت مهدى(عج)؛ پيامبر و دوازده جانشين؛ حضرت عيسى(ع) و يارى حضرت مهدى(عج)؛ آخرالزمان و فشارهاى حوادث و ظلم به اهل‌بيت(عج) پس

ما احد ابغض الى الله عز و جل ممن يستكبر عن عبادته و لا يسأل مما عنده؛ قال عيسى بن عبدالله لابى عبدالله(ع): جعلت فداك ما العبادة؟ قال: حسن النية بالطاعة

به «رضى من آل محمد» صورت مى‌گرفت یعنى دعوت به کسى که مورد رضایت مردم باشد و از «آل محمد» باشد. بعضى از علویان فریفته ظاهر «رضى من آل محمد» شده بودند و مى‌پنداشتند

شد و در آنجا قواعد حساب و خط سیاق را فراگرفت. به گفته خودش (در فذلکه)، از عیسی قریمی (اهل شبه‌جزیره کریمه) قرآن و تجوید آموخت و نزد الیاس خوجه، کتاب‌های

استرآبادى؛ تصحيح شرح مثنوى اثر محمد نعيم؛ تصحيح قاموس البحرين (متن كلامى فارسی تأليف به سال 814ق)، تأليف محمد ابوالفضل محمد (مشهور به حميد مفتى)، با همكارى

رضا(ع) دانسته است و اتحاد او با محمد بن عبدالله بن عیسی اشعری را بعید ندانسته است. وی تذکر این نکته را نیز لازم دانسته که محمد بن حسن بن ابی خالد اشعری قمی

فرزند موسى تلعكبرى (متوفى380ق). شيخ محمد صدوق (متوفى 381ق). حسين بن على بابويه برادر شيخ صدوق. احمد بن على بن سعيدكوفى. محمد بن عمران كاتب مرزبانى. ابويحيى

خاورمیانه امروزى رخ خواهد داد و در این نبرد، مؤمنان راستین پیروز خواهند شد. عیسى(ع) با غلبه بر دجال، او را از بین برده و شیطان به بند کشیده خواهد شد. به عقیده

هفت جا آمده است - در «الكتاب» ديده مى‌شود و نيز نام‌هاى: ابوالخطاب اخفش، عيسى بن عمرو، هارون و ابواسحاق خضرمى، به ترتيب در چهل، هيجده و نام اين دو دانشمند

قرن یازدهم ملا رجبعلى تبریزى • صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی • عبدالرزاق لاهیجی • سید محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی • سيّد كمال‌الدين احمد بن

او داده شد. سيد رضى نزد شخصيت‌هاى زير شاگردى كرد: شيخ مفيد، محمد بن موسى خوارزمى، على بن عيسى ربعى، ابوالفتح جنى موصلى، حسن بن عبدالله سيرافى. وى در سن 47

نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (597 -‌672ش)، ملقب به استادالبشر معروف به محقق طوسى و خواجه نصيرالدين طوسى، شاعر، فیلسوف، منجم، متکلم، فقیه و ریاضی دان ایرانی

(جامعة النجف‌الدينية)، به رياست حجت‌الاسلام سيد محمد كلانتر شد. در آنجا از محضر حجج‌اسلام آقايان حاج شيخ محمد هادى معرفت، شيخ مجتبى لنكرانى و ديگر اساتيد،

قرن یازدهم ملا رجبعلى تبریزى • صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی • عبدالرزاق لاهیجی • سید محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی • سيّد كمال‌الدين احمد بن

تبریز) به دنیا آمد. پدرش «محمد شاه» و مادرش «جهان خانم»، معروف به «مهد علیا» می‌باشد. وی را برای آموزش و تربیت اولیه، نزد «میرزا عیسی، قائم‌مقام فراهانی» و

بزرگ شدند. حاج آقا رحيم ارباب، حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى، محمد حكيم خراسانى، سيد محمد داعى‌الاسلام لاريجانى، ضياءالدين درّى، ميرزا محمدعلى شاه‌آبادى

المشرق في تحريم المنطق المتوکلی الجنة و النار و فقد الأولاد الإعلام بحکم عیسی علیه‌السلام الرسائل العشر الحاوي للفتاوي في الفقه و علوم التفسير و الحديث

ابوالقاسم مدرس خاتون‌آبادی و ملا محراب گیلانی را از اساتید او دانسته است، ولی شاگردی حاجی لنگرودی نزد میرزا ابوالقاسم مدرس، مورد تردید است. لنگرودی در اصفهان

مى‌توان به محمد بن يوسف سنوسى، ابوالحسن على تالونى، ابوالعباس احمد زروق، محمد بن عبدالكريم مغيلى، احمد بن عبدالله زواوى، ابوعمرو محمد بن منظور و محمد بن محمد

بصری؛ موسی بن محمد بن حیان؛ محمد بن منهال ضریر؛ محمد بن منهال انماطی؛ محمد بن ابوبکر مقدمی؛ محمد بن یحیی بن سعید قطان؛ محمد بن جامع عطار؛ محمد بن عبدالله

قاضى، تنها از فرزندان او اطلاع داریم که همگى چون پدر، سرشار از عشق به علوم آل محمد صلى‌الله‌علیه‌وآله بوده و در محضر پدر به مقامات بلند علمى و معنوى رسیده‌اند؛

مى‌توان به «قتیبة بن سعید»، «اسحاق بن ابراهیم بن حبیب»، «ابراهیم بن یعقوب»، «عیسى بن حماد»، «اسحاق بن راهویه»، «سلیمان بن اشعث»، «اسحاق بن شاهین»، «ابراهیم

ابوبكر بن مردویه؛ ابوبكر بن محمد بن عبدالله بن محمد؛ ابوبكر خطیب؛ ابوبكر قطیعی؛ ابوبكر مقری؛ ابوجعفر بن نفیل؛ ابوالحسن احمد بن محمد بن القاسم بن موسى بن القاسم

بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمیر بهره برد، سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابى نصر، صفوان بن

بن حسين زورائى، علامه كركى، سيّد حبيب‌اللّه خوئى، ملّا صالح قزوينى، محمّد عبده، محمّد نائل ميرصفى، محمدتقى جعفرى و.... در ميان شرح‌هايى كه متقدّمين بر نهج‌البلاغة

ابوعبدالله محمد بن عمر قرطبى، سدید عیسى بن مکى، مرتضى بن جماعه، على بن شجاع(دامادش)، محمد بن عمر کردى، ابوالقاسم عبدالرحمن بن سعید شافعى، عیسى بن یوسف مقدسى،

خوردن، باب رهن، اختلاف فقها در انتفاع بردن از رهن، مسئله محكم و متشابه، خلقت عيسى، باب جواز انكار كردن در صورت ترس از قتل، باب وجوب حج، باب وجوب امر به معروف

ابوالحسین؛ محمّد بن محمّد بن محمّد بن مَخلد، ابوالحسن؛ محمّد بن محمّد بن نعمان، ابوعبداللَّه، معروف به شیخ مفید؛ محمّد بن سلیمان حمرانی؛ محمّد بن سنان؛ ابومنصور

سادات رضی بهابادی • منصوره اتحاديه • محمد سپهرى • احد فرامرز قراملكى • سيد محمدباقر حجتى • فروزان راسخی • درگذشتگان •محمد ابراهیم آیتی • سید جعفر شهیدى • طاهره

زیگفرید وبر (1391ش). ب)- ویرایش: مختصر مفید در احوال بلاد ولایات ایران، نوشته محمد مفید مستوفی یزدی بافقی (1368ش)؛ مختصر مفید، فهرست‌ها و یادداشت‌ها (1370ش)؛

محمد ناصرالدين البانى (۱۹۹۹-۱۹۱۴)، فقیه، محدث اهل سنت، یکی از پرچمداران جریان سلفی معاصر در سال 1333ش مطابق با 1914م، در شهر «آشكو دره» پایتخت آن دوران

دوران غيبت با ايشان ملاقات داشته‌اند از جمله محمد بن عيسى، شيخ على رشتى، اسماعيل هرقلى، مقدس اردبيلى، سيد‌ ‎محمد قزوينى پرداخته است. مؤلف عقيده دارد سخن از

جهنم و پیش از خلقت آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و موسی و عیسی آفرید». در فصل پنجم کتاب، اخبار جایگاه آباء نبی(ص) نزد عرب دسته‌بندی شده است‏

از شاگردان وی چنین است: محمد بن سنان، معلی بن خنیس، ابوسعید خیبری، عبدالرحمان بن کثیر، منصور بن یونس، مفضل بن زائده، اسحاق بن عیسی، ابراهیم بن خلف، خلف بن

وى در وجود محمد، تحقق یافت. این فرزند، در دامن پدر، با عزت و کرامت آموزش دید و پدر، او را به فراگیرى دانش تشویق نمود. وقتى پدر وفات یافت، محمد براى تکمیل

پس از بازگشت از سامره، نخست در مدرسه «امانت»، سپس در مدرسه «اسلام» كه سيد محمد طباطبايى، پدر سيد محمدصادق طباطبايى مشروطه‌طلب معروف، مؤسس آن مدرسه بود و

محمد مجتهد شبسترى (متولد 1315ش)، فیلسوف، متخصص کلام، اديان تطبيقی، استاد تمام بازنشسته دانشگاه تهران در سال 1315ش در شبستر (آذربايجان شرقى) چشم به جهان

ابوالقاسم جُنَيد بن محمد بن جنيد خزّاز زجاج قواريرى نهاوندى (متوفای حدود 298ق)، معروف به جنيد بغدادى، از پرآوازه‌ترين عارفان جهان اسلام در سده 3ق9/م است

اجازه اجتهاد وی میتوان از شیخ محمد حسین كاشف الغطاء، شیخ عبدالكریم زنجانی، سید ابوالقاسم خویی، شیخ كاظم شیرازی، سید محمد حسن بغدادی، سید عبدالاعلی سبزواری،

قرآن الأنوار القدسيّة ديوان مفتقر (اشعار) صحتی سردرودی، محمد، ج2، ص576-584 صحتی سردرودی، محمد، گلشن ابرار نوشته جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، قم، نشر

كرده است؛ مثلاً زندگى‌نامه محمد بن اسحاق بن يسار را به جهت علو اِسناد وى در روايت و كهن‌سالى او، پيش از ديگر كسانى كه نامشان محمد بوده آورده است. اگر شخصى

الإختصاص، کتابی به زبان عربی است، تألیف ابوعبدالله، محمد بن محمد بن نعمان عكبرى بغدادى، ملقب به شيخ مفيد، و حاوى مجموعه رواياتى از اهل‌بيت عصمت و طهارت

شعر و ادبيات مى‌باشند، مانند: تاج‌الدين محمد كه ديوان شعرى از او به يادگار مانده است. نوۀ او عيسى بن تاج‌الدين محمد، كه مانند پدر و جد خود، اهل علم و ادب

ابراهیم نهشلى، زیاد بن ایوب، محمد بن عبدالله مخرمى، یعقوب دورقى، یوسف بن موسى قطّان، محمد بن عبدالرحیم صاعقه، محمد بن سلمۀ مرادى، عیسى [بن] زغبه، سلیمان خلاد،

در سال 207 درگذشت و محمد بن سماعه تميمى بر او نماز گزارد و او قاضى منطقۀ غربى بغداد بود.»-كه در اين جا منظور بيان سمت و منصب محمد بن سماعه است نه واقدى

دانسته‌اند، از جمله احمد بن محمد بن عيسى از مشايخ عراق، حسن بن على جوزجانى، و ابوبكرِ وراق ترمذى. علما و عرفايى مانند امام محمد غزالى و ابن عربى نيز از آثار

آفريدگان است، ياد شده است. در مقاله هشتم با عنوان "الزهد فى نهج‌البلاغة" به قلم عيسى سليمان حبيب از سوريه، به مفهوم زهد و گستره آن، خاستگاه زهد، زاهد حقيقى و

المهجة. او در روز 15 محرم سال 589 هجرى در شهر حله به دنيا آمد. جد هفتم ايشان، محمد بن اسحاق، كه به خاطر زيبايى و ملاحتش به طاووس مشهور شده بود از سادات بزرگوار

کسانی که از زید کسب علم کرده‌اند را ذکر کرده است. برخی از آنان عبارتند از: عیسی، محمد و یحیی (فرزندان زید)؛ سلیمان بن مهران؛ سعید بن خیثم؛ ابوخالد کابلی؛ سلمة

اسماعیل بن شعیب بن میثم تمار قرن سوم اباصلت هروی • ثبیت بن محمد عسکری • طبری کبیر • ابو عیسی وراق • داود بن اسد مصری • ابو سهل نوبختی • فضل بن شاذان قرن

نبى(ص) را بر سه نوع دانسته است: أ- قبل از خلقت نبى(ص)، مثل توسل حضرت آدم و عيسى(ع). ب- توسل به نبى(ص) بعد از خلقتش، كه حديث أعمى در توسلش به پيامبر را ذكر

حسن بن محمد سکونى‌، محمد بن بکران نقاش و احمد بن ابراهیم فامى را برای وی فراهم کرد. در بغداد نیز وی ضمن استماع از مشایخ بزرگ آن شهر چون حافظ محمد بن عمر

مولوی نیایش امام حسین(ع) در صحرای عرفات تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال‌الدین محمد بلخی (جعفری) اصلاحیه تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی معجم اشعار در تفسیر و نقد

بهايى به‌شمار مى‌آيد و از اين دو دانشمند بزرگ اجازه روايت داشته است. مير محمّد اشرف علوى عاملى نوه ایشان است. سيّد كمال‌الدين احمد جد مادری آیت‌الله خامنه‌ای،

تفسير جامع تألیف سيد محمد ابراهیم بروجردى از مفسرين بزرگ قرن چهاردهم هجرى كه در هفت جلد منتشر شده است. انگيزه وى از نگارش كتاب آن بوده كه تفسيرى فارسى