دیوان منصور حلاج: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
     
    (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۰: خط ۲۰:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =35214
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =
    | کد پدیدآور =03740-04897
    | کد پدیدآور =03740-04897
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
    '''دیوان منصور حلاج،''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان فارسی با موضوع ادبیات فارسی و عرفان اسلامی. این دیوان به حسین بن منصور حلاج نسبت داده شده است، ولی با توجه به سبک شعری آن و زمان زیست حلاج، به نظر می‌رسد اشتباهی در این انتساب رخ داده باشد و کتاب از آن کـمال‌الدین حسین خوارزمی - مقتول به سـال 839 هـجری‌ در خوارزم به‌ دست‌ ازبکان‌ - باشد.
    '''دیوان منصور حلاج،''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان فارسی با موضوع ادبیات فارسی و عرفان اسلامی. این دیوان به [[حلاج، حسین بن منصور|حسین بن منصور حلاج]] نسبت داده شده است، ولی با توجه به سبک شعری آن و زمان زیست [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]]، به نظر می‌رسد اشتباهی در این انتساب رخ داده باشد و کتاب از آن کمال‌الدین حسین خوارزمی - مقتول به سال 839 هجری‌ در خوارزم به‌ دست‌ ازبکان‌ - باشد.


    این دیوان‌ شامل‌ حدود 16 قصیده، 280‌ غـزل‌ و 6 ترجیع‌بند است، که روی‌هـم 3000 بیت را در بر می‌گیرد. در غزل‌ها تخلص «حسین» آمده است. نخستین چاپ‌ آن در هند انجام شده و سپس در تهران هم به چاپ رسیده. داوود شیرازی‌، مصحح دیوان، در مقدمه ناشر نوشته که چون هر دو نسخه هند و تهران، مغلوط و ناخوانا و درعین‌حال نایاب بود، به‌اقتضای شغل و شوق و رغبت‌ زایدالوصفی که داشته، تصمیم می‌گیرد که‌ آثار‌ او (حسین منصور) را برای‌ استفاده بیشتر، به شکل این کتاب به طبع برساند. این دیوان به‌وسـیله‌ انتشارات سنایی، در سال 1343، چاپ و منتشر شده است. ظاهرا داوود شیرازی‌، مسئول‌ انتشاراتی سنایی بوده است و خود نیز تردید داشته که این‌ اشعار از آن حسین منصور حلاج باشد و فقط به این دلیل کـه فعلا برحسب‌ وظیفه‌ای که از نظر نشر‌ آثار‌ و تدوین اشعار گویندگان دارد و امیدوار است‌ تا حدی توانسته باشد تشنگان این وادی را که همیشه جویای کتب آموزنده‌ عرفانی هستند، با ارائه این کتاب سیراب کـرده باشد، به‌ تصحیح‌ و چاپ‌ این‌ دیوان، همت کرده است‌. از‌ چاپ‌ اول کتاب به‌وسیله انتشارات سنایی، تا سال 1380، دهمین چاپ آن به انجام رسیده است.<ref>ر.ک: خیراندیش، سید مهدی، ص53</ref>
    این دیوان‌ شامل‌ حدود 16 قصیده، 280‌ غزل‌ و 6 ترجیع‌بند است، که روی‌هم 3000 بیت را در بر می‌گیرد. در غزل‌ها تخلص «حسین» آمده است. نخستین چاپ‌ آن در هند انجام شده و سپس در تهران هم به چاپ رسیده. داوود شیرازی‌، مصحح دیوان، در مقدمه ناشر نوشته که چون هر دو نسخه هند و تهران، مغلوط و ناخوانا و درعین‌حال نایاب بود، به‌اقتضای شغل و شوق و رغبت‌ زایدالوصفی که داشته، تصمیم می‌گیرد که‌ آثار‌ او (حسین منصور) را برای‌ استفاده بیشتر، به شکل این کتاب به طبع برساند. این دیوان به‌وسیله‌ انتشارات سنایی، در سال 1343، چاپ و منتشر شده است. ظاهرا داوود شیرازی‌، مسئول‌ انتشاراتی سنایی بوده است و خود نیز تردید داشته که این‌ اشعار از آن [[حلاج، حسین بن منصور|حسین منصور حلاج]] باشد و فقط به این دلیل که فعلا برحسب‌ وظیفه‌ای که از نظر نشر‌ آثار‌ و تدوین اشعار گویندگان دارد و امیدوار است‌ تا حدی توانسته باشد تشنگان این وادی را که همیشه جویای کتب آموزنده‌ عرفانی هستند، با ارائه این کتاب سیراب کرده باشد، به‌ تصحیح‌ و چاپ‌ این‌ دیوان، همت کرده است‌. از‌ چاپ‌ اول کتاب به‌وسیله انتشارات سنایی، تا سال 1380، دهمین چاپ آن به انجام رسیده است.<ref>ر.ک: خیراندیش، سید مهدی، ص53</ref>


    نسخه حاضر، خطی است و به خط میرزا داود شیرازی نگاشته شده و در شعبان 1305 در چاپخانه علوی بمبئی به چاپ رسیده است.<ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص169</ref> شرح حال منصور حلاج در انتهای اثر پس از پایان ذکر اشعار در صفحات 170 تا 173 آمده است.
    نسخه حاضر، خطی است و به خط [[شیرازی، داود|میرزا داود شیرازی]] نگاشته شده و در شعبان 1305 در چاپخانه علوی بمبئی به چاپ رسیده است.<ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص169</ref> شرح حال [[حلاج، حسین بن منصور|منصور حلاج]] در انتهای اثر پس از پایان ذکر اشعار در صفحات 170 تا 173 آمده است.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    خط ۳۷: خط ۳۷:


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    #خیراندیش، سید مهدی، «حلاج یا خوارزمی»؟، کتاب ماه ادبیات، آذر و دی 1384 - شماره 98 و 99.
    #[[:noormags:35479|خیراندیش، سید مهدی، «حلاج یا خوارزمی»؟، کتاب ماه ادبیات، آذر و دی 1384 - شماره 98 و 99]].
    #مقدمه و متن کتاب.
    #مقدمه و متن کتاب.
    {{شعر و شاعری}}




    خط ۴۴: خط ۴۶:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


    [[دیوان منصور حلاج: با شرح مبسوطی درباره مکتب عشق الهی]]
    [[ديوان الحلاج]]


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]]
    [[رده:مقالات برگشتی تیر ماه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹

    دیوان منصور حلاج
    دیوان منصور حلاج
    پدیدآورانحلاج، حسین بن منصور (نویسنده) شیرازی، داود (سایر)
    ناشرعلوي (چاپخانه)
    مکان نشرهند - بمبئي
    سال نشر1305ق.
    چاپچاپ يکم
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏/د9 / 4372 PIR
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان منصور حلاج، عنوان اثری است یک جلدی به زبان فارسی با موضوع ادبیات فارسی و عرفان اسلامی. این دیوان به حسین بن منصور حلاج نسبت داده شده است، ولی با توجه به سبک شعری آن و زمان زیست حلاج، به نظر می‌رسد اشتباهی در این انتساب رخ داده باشد و کتاب از آن کمال‌الدین حسین خوارزمی - مقتول به سال 839 هجری‌ در خوارزم به‌ دست‌ ازبکان‌ - باشد.

    این دیوان‌ شامل‌ حدود 16 قصیده، 280‌ غزل‌ و 6 ترجیع‌بند است، که روی‌هم 3000 بیت را در بر می‌گیرد. در غزل‌ها تخلص «حسین» آمده است. نخستین چاپ‌ آن در هند انجام شده و سپس در تهران هم به چاپ رسیده. داوود شیرازی‌، مصحح دیوان، در مقدمه ناشر نوشته که چون هر دو نسخه هند و تهران، مغلوط و ناخوانا و درعین‌حال نایاب بود، به‌اقتضای شغل و شوق و رغبت‌ زایدالوصفی که داشته، تصمیم می‌گیرد که‌ آثار‌ او (حسین منصور) را برای‌ استفاده بیشتر، به شکل این کتاب به طبع برساند. این دیوان به‌وسیله‌ انتشارات سنایی، در سال 1343، چاپ و منتشر شده است. ظاهرا داوود شیرازی‌، مسئول‌ انتشاراتی سنایی بوده است و خود نیز تردید داشته که این‌ اشعار از آن حسین منصور حلاج باشد و فقط به این دلیل که فعلا برحسب‌ وظیفه‌ای که از نظر نشر‌ آثار‌ و تدوین اشعار گویندگان دارد و امیدوار است‌ تا حدی توانسته باشد تشنگان این وادی را که همیشه جویای کتب آموزنده‌ عرفانی هستند، با ارائه این کتاب سیراب کرده باشد، به‌ تصحیح‌ و چاپ‌ این‌ دیوان، همت کرده است‌. از‌ چاپ‌ اول کتاب به‌وسیله انتشارات سنایی، تا سال 1380، دهمین چاپ آن به انجام رسیده است.[۱]

    نسخه حاضر، خطی است و به خط میرزا داود شیرازی نگاشته شده و در شعبان 1305 در چاپخانه علوی بمبئی به چاپ رسیده است.[۲] شرح حال منصور حلاج در انتهای اثر پس از پایان ذکر اشعار در صفحات 170 تا 173 آمده است.

    پانویس

    1. ر.ک: خیراندیش، سید مهدی، ص53
    2. ر.ک: خاتمه کتاب، ص169

    منابع مقاله

    1. خیراندیش، سید مهدی، «حلاج یا خوارزمی»؟، کتاب ماه ادبیات، آذر و دی 1384 - شماره 98 و 99.
    2. مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها