دیوان امام (نسخه دیگر): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ه‎م' به 'ه‌م')
    جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
     
    (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۱: خط ۲۱:
    | شابک =978-964-335-913-3
    | شابک =978-964-335-913-3
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =33045
    | کتابخوان همراه نور =33045
    | کد پدیدآور =350
    | کد پدیدآور =350
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
       
       
    '''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.  
    '''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده‌ایشان است. [[طباطبایی، فاطمه|فاطمه طباطبایی]] بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.  


    در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‌گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‎پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‌مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‎زده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با به‌کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
    در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‌گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‌پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‌مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‌زده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با به‌کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
    {{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‌ها می‎بینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا می‎بینم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.'''
    {{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا می‌بینم''<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>}}{{پایان شعر}}.


    در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهل‎ودوم رسیده و خوش‎نویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‌توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‌توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یک‎صد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‌هاست، مراجعه کنند<ref>ر.ک: خمینی، روح‎الله، ص439-317</ref>.  
    در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهل‌ودوم رسیده و خوش‎نویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‌توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‌توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یک‎صد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‌هاست، مراجعه کنند<ref>ر.ک: خمینی، روح‌الله، ص439-317</ref>.  


    فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است.  
    فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است.  


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references/>
    <references />
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # مقدمه و متن کتاب.  
    # مقدمه و متن کتاب.  
    # خمینی، روح‎الله، دیوان امام: سروده‌های حضرت امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ چهل‎ودوم، 1383.  
    # خمینی، روح‌الله، دیوان امام: سروده‌های حضرت امام خمینی(س)، تهران، [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)]]، چاپ چهل‌ودوم، 1383.  


    {{آثار امام خمینی}}
    {{شعر و شاعری}}
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    [[دیوان امام]]  
    [[دیوان امام]]  


    خط ۵۶: خط ۶۴:
       
       
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:25 تیر الی 24 مرداد]]
    [[رده:سال97-1تیر الی31]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹

    ‏دیوان امام
    دیوان امام (نسخه دیگر)
    پدیدآورانخمینی، سید روح‌الله (سراينده)
    عنوان‌های دیگرمجموعه اشعار امام خمینی ديوان
    ناشرمؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني(س)
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشرمجلد1: 1388ش,
    شابک978-964-335-913-3
    موضوعشعر فارسی - قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏PIR‎‏ ‎‏8040‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏99‎‏ ‎‏د‎‏9
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf


    دیوان امام، مجموعه اشعار مرحوم امام خمینی، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده‌ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.

    در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که امام با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‌گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‌پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‌مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‌زده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با به‌کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.[۱]. آری شعر امام محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:

    هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیالبا که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم
    کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چینآنچه من هر سحر از باد صبا می‌بینم[۲]

    .

    در مقایسه این نسخه از کتاب با نسخه دیگری از دیوان امام که در سال 1383 به چاپ چهل‌ودوم رسیده و خوش‎نویسی اشعار آن به قلم جلیل رسولی است، می‌توان دریافت که نسخه حاضر برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است؛ محققین می‌توانند به نسخه مذکور که حاوی ضمیمه تحقیقی بیش از یک‎صد صفحه و مشتمل بر شرح مختصر اصطلاحات، فهرست اعلام و شناسنامه سروده‌هاست، مراجعه کنند[۳].

    فهرست مندرجات در ابتدای کتاب ذکر شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: دیباچه، ص5
    2. ر.ک: همان، ص6
    3. ر.ک: خمینی، روح‌الله، ص439-317

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. خمینی، روح‌الله، دیوان امام: سروده‌های حضرت امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چاپ چهل‌ودوم، 1383.

    وابسته‌ها