طهرانی، عباس: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'طهرانی (ابهام زدایی)' به 'طهرانی (ابهامزدایی)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات زندگینامه | |||
| عنوان = عباس طهرانی | |||
| تصویر = NUR10492.jpg | |||
| | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | |||
| | | نام کامل = عباس بن محمد طهرانی | ||
| | | نامهای دیگر = آیتالله طهرانی، منزوی، آیتالله تهرانی، تهرانی، عباس بن محمد | ||
| | | لقب = آیتالله | ||
| تخلص = منزوی | |||
| نسب = | |||
| نام پدر = حاج محمد محمدزاده | |||
| ولادت = 1309ق | |||
| محل تولد = تهران | |||
| کشور تولد = ایران | |||
| محل زندگی = تهران، نجف، اراک، قم | |||
| | | رحلت = 1385ق / 1345ش | ||
|نام | | شهادت = | ||
| | | مدفن = حرم حضرت معصومه(س) - قم | ||
| | | طول عمر = 76 سال (قمری) | ||
| | | نام همسر = | ||
| | | فرزندان = | ||
| | | خویشاوندان = | ||
| | | دین = اسلام | ||
| | | مذهب = شیعه دوازده امامی | ||
| | | پیشه = عالم دینی، استاد حوزه، شاعر | ||
| | | درجه علمی = | ||
| | | دانشگاه = | ||
| | | علایق پژوهشی = فقه، اصول، اخلاق، عرفان، حکمت | ||
|اساتید | | منصب = امام جماعت مدرسه علمیه حقانی قم | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
[[عراقی، ضیاءالدین | | اساتید = {{فهرست جعبه عمودی | [[نائینی، محمدحسین]] | [[عراقی، ضیاءالدین]] | [[حائری یزدی، عبدالکریم]] | میرزا جوادآقا ملکی تبریزی | سید محمد تنکابنی | شیخ اسماعیل محلاتی}} | ||
| مشایخ = | |||
[[حائری یزدی، عبدالکریم| | | معاصرین = | ||
| | | شاگردان = | ||
| | | اجازه اجتهاد از = | ||
| | | آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی]]}} | ||
| سبک نوشتاری = | |||
| | | وبگاه = | ||
|کد مؤلف | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE10492AUTHORCODE | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|طهرانی (ابهامزدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|طهرانی (ابهامزدایی)}} | ||
'''عباس | '''عباس طهرانی''' (1309-1385ق)، متخلص به منزوی، از اساتید معاصر حوزه علمیه قم، شاگرد [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری یزدی]]، امام جماعت مدرسه علمیه حقانی قم و مدفون در حرم حضرت معصومه(س) است. از او [[دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی|دیوانی]] بهجای مانده است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۴: | ||
منزوی، در 1337 به نجف رفت و در آنجا از محضر [[نائینی، محمدحسین|میرزای نائینی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقی]] و شیخ اسماعیل محلاتی کسب فیض نمود. | منزوی، در 1337 به نجف رفت و در آنجا از محضر [[نائینی، محمدحسین|میرزای نائینی]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقی]] و شیخ اسماعیل محلاتی کسب فیض نمود. | ||
او در 1339، از نجف به ایران بازگشت و به اراک رفت تا از درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی استفاده کند. | او در 1339، از نجف به ایران بازگشت و به اراک رفت تا از درس [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] استفاده کند. | ||
در سال 1340 که استاد شیخ عباس تهرانی، یعنی [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] از اراک به قم هجرت کرد و حوزه علمیه قم تأسیس شد، او هم همراه استادش به قم آمد و تا سال وفات [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم]]، یعنی تا 1355 از درس او بهره برد<ref>ر.ک: همان</ref>. | در سال 1340 که استاد شیخ عباس تهرانی، یعنی [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] از اراک به قم هجرت کرد و حوزه علمیه قم تأسیس شد، او هم همراه استادش به قم آمد و تا سال وفات [[حائری یزدی، عبدالکریم|حاج شیخ عبدالکریم]]، یعنی تا 1355 از درس او بهره برد<ref>ر.ک: همان</ref>. این عالم متقی همچنین محضر عارف نامی [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جوادآقا ملکی تبریزی]] را مغتنم شمرده و در میدان خودسازی و تهذیب نفس گام های بلندی برداشت. | ||
==تدریس== | ==تدریس== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۶: | ||
==از زبان دیگران== | ==از زبان دیگران== | ||
«[[حسینی طهرانی، محمدحسین|علامه | «[[حسینی طهرانی، محمدحسین|علامه سید محمدحسین حسینی تهرانی]]، در کتاب «روح مجرد» آورده است: حضرت آیتاللّه حاج شیخ عباس تهرانی مردی بزرگوار و خلیق و مؤدب به آداب شرعیه و عالم بود. برای دوری از ابناء دنیا در زمان پهلوی بزرگ (رضاخان) در قم به آخر شهر نزدیک باغهای اناری رفته و خانه ساخته بود. در توسلات به امام زمان - عجلاللّهتعالیفرجهالشريف - و دعوت طلاب قم و معاشران خود، در تجنب از آداب کفر و دوری از تمدن ضاله و مضله غربیها، داستانهای شنیدنی داشت. بسیار مبارز و صریحاللهجه بود و با [[خمینی، سید روحالله|رهبر کبیر انقلاب اسلامی، آیتاللّه خمینی - قدسسره]] - از نزدیک دوست و صمیمی و کمال مراوده و آشنایی را داشتند. حقیر از محضر شریف آیتاللّه تهرانی استفادهها بردم و چندین سال که در حوزه مبارکه قم بودم، بعضی از جمعهها به محضر انورشان میرسیدیم و از مواعظ و نصایحشان مستفیض میگشتیم. ایشان دارای بعضی از حالات روحی بودند که کاشف از نوعی اتصال بوده؛ از طرفی دلدردهای شدید و زخم معده و از طرف دیگر محافظت بر اسرار، اجازه نمیداد تا پرده از چهره برافکنند و حقایق را روشن سازند. خودشان میفرمودند: «من گوهری در خرابه گیر آوردهام و راه پیدا کردنش را بلد نیستم». روزی حقیر از ایشان درباره توحید افعالی سؤال کردم، فرمودند: «لب ببند! این از اسرار است. اجمالا اینک بدان که: همه امور از جانب خداست»<ref>سایت حوزه.نت</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
آیتالله شیخ عباس تهرانی، در سال | آیتالله شیخ عباس تهرانی، در سال 1345ش، برابر با 1385ق، از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع، در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد<ref>سایت تبیان؛ سایت اندیشمندان اسلامی</ref>. | ||
==آثار== | |||
دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۵: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی]] | [[دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی]] | ||
[[دین و وجدان | [[دین و وجدان]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۲۵
| عباس طهرانی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عباس بن محمد طهرانی |
| نامهای دیگر | آیتالله طهرانی، منزوی، آیتالله تهرانی، تهرانی، عباس بن محمد |
| لقب | آیتالله |
| تخلص | منزوی |
| نام پدر | حاج محمد محمدزاده |
| ولادت | 1309ق |
| محل تولد | تهران، ایران |
| محل زندگی | تهران، نجف، اراک، قم |
| رحلت | 1385ق / 1345ش |
| مدفن | حرم حضرت معصومه(س) - قم |
| طول عمر | 76 سال (قمری) |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه دوازده امامی |
| پیشه | عالم دینی، استاد حوزه، شاعر |
| منصب | امام جماعت مدرسه علمیه حقانی قم |
| اطلاعات علمی | |
| علایق پژوهشی | فقه، اصول، اخلاق، عرفان، حکمت |
| اساتید |
|
| برخی آثار | |
عباس طهرانی (1309-1385ق)، متخلص به منزوی، از اساتید معاصر حوزه علمیه قم، شاگرد شیخ عبدالکریم حائری یزدی، امام جماعت مدرسه علمیه حقانی قم و مدفون در حرم حضرت معصومه(س) است. از او دیوانی بهجای مانده است.
ولادت
شیخ عباس تهرانی/طهرانی، متخلص به منزوی، در 1309ق، در تهران به دنیا آمد.
تحصیلات
او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در همان شهر، به آموزش دروس حوزوی پرداخت. شیخ عباس در تهران از درس سید محمد تنکابنی صاحب حاشیه بر رسائل شیخ انصاری و برخی اساتید دیگر استفاده کرد[۱].
سفرهای علمی
منزوی، در 1337 به نجف رفت و در آنجا از محضر میرزای نائینی، آقا ضیاء عراقی و شیخ اسماعیل محلاتی کسب فیض نمود.
او در 1339، از نجف به ایران بازگشت و به اراک رفت تا از درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی استفاده کند.
در سال 1340 که استاد شیخ عباس تهرانی، یعنی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی از اراک به قم هجرت کرد و حوزه علمیه قم تأسیس شد، او هم همراه استادش به قم آمد و تا سال وفات حاج شیخ عبدالکریم، یعنی تا 1355 از درس او بهره برد[۲]. این عالم متقی همچنین محضر عارف نامی میرزا جوادآقا ملکی تبریزی را مغتنم شمرده و در میدان خودسازی و تهذیب نفس گام های بلندی برداشت.
تدریس
او از زمان حیات شیخ عبدالکریم، یعنی پیش از 1355 به تدریس سطح و اخلاق و معقول مشغول بود و طلاب و فضلا، بهخصوص از درس اخلاق و عقایدش استفاده میکردند.
شیخ عباس، از حدود 1370 تا پایان عمر، روزهای جمعه در کتابخانه مدرسه حجتیه، جلسه درس اخلاق و عقاید و دعای ندبه داشت. او به این جلسات بسیار اهمیت میداد تا جایی که با حال کسالت و کهولت سن هم آن را تعطیل نکرد.
شیخ عباس تهرانی، سالهای متمادی در یکی از مساجد پایین شهر در قم و در سالهای آخر عمرش در مسجد مدرسه علمیه حقانی امام جماعت بود[۳].
از زبان دیگران
«علامه سید محمدحسین حسینی تهرانی، در کتاب «روح مجرد» آورده است: حضرت آیتاللّه حاج شیخ عباس تهرانی مردی بزرگوار و خلیق و مؤدب به آداب شرعیه و عالم بود. برای دوری از ابناء دنیا در زمان پهلوی بزرگ (رضاخان) در قم به آخر شهر نزدیک باغهای اناری رفته و خانه ساخته بود. در توسلات به امام زمان - عجلاللّهتعالیفرجهالشريف - و دعوت طلاب قم و معاشران خود، در تجنب از آداب کفر و دوری از تمدن ضاله و مضله غربیها، داستانهای شنیدنی داشت. بسیار مبارز و صریحاللهجه بود و با رهبر کبیر انقلاب اسلامی، آیتاللّه خمینی - قدسسره - از نزدیک دوست و صمیمی و کمال مراوده و آشنایی را داشتند. حقیر از محضر شریف آیتاللّه تهرانی استفادهها بردم و چندین سال که در حوزه مبارکه قم بودم، بعضی از جمعهها به محضر انورشان میرسیدیم و از مواعظ و نصایحشان مستفیض میگشتیم. ایشان دارای بعضی از حالات روحی بودند که کاشف از نوعی اتصال بوده؛ از طرفی دلدردهای شدید و زخم معده و از طرف دیگر محافظت بر اسرار، اجازه نمیداد تا پرده از چهره برافکنند و حقایق را روشن سازند. خودشان میفرمودند: «من گوهری در خرابه گیر آوردهام و راه پیدا کردنش را بلد نیستم». روزی حقیر از ایشان درباره توحید افعالی سؤال کردم، فرمودند: «لب ببند! این از اسرار است. اجمالا اینک بدان که: همه امور از جانب خداست»[۴].
وفات
آیتالله شیخ عباس تهرانی، در سال 1345ش، برابر با 1385ق، از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع، در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد[۵].
آثار
دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی
پانویس
منابع مقاله
- پایگاه حوزه نت
- اندیشمندان اسلامی
- تهرانی، عباس، «دیوان عالم و عارف ربانی حکیم الهی مرحوم عباس طهرانی - طاب ثراه - متخلص به منزوی»، انصاریان، قم، 1373ش.