دیوان رشید یاسمی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
    جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
     
    (۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۴: خط ۴:
    | عنوان‌های دیگر =ديوان رشيد ياسمي
    | عنوان‌های دیگر =ديوان رشيد ياسمي
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[رشید ياسمی، غلامرضا]] (نویسنده)
    [[رشید یاسمی، غلامرضا]] (نویسنده)


    | زبان =فارسی
    | زبان =فارسی
    خط ۱۹: خط ۱۹:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =12161
    | کتابخوان همراه نور =12161
    | کد پدیدآور =2564
    | کد پدیدآور =2564
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}  
    }}  
     
    {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
    '''دیوان رشید یاسمی'''، مجموعه منقطعات، قصاید، غزلیات و قطعه‎های [[رشید ياسمی، غلامرضا|غلامرضا رشید یاسمی]] است، به زبان پارسی.
    '''دیوان رشید یاسمی'''، مجموعه منقطعات، قصاید، غزلیات و قطعه‌های [[رشید یاسمی، غلامرضا|غلامرضا رشید یاسمی]] است، به زبان پارسی.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    کتاب، مشتمل است بر: مقدمه ناشر (به قلم ریاحی)، مقدمه استاد [[همایی، جلال‌الدین|جلال‎الدین همایی]]، چند شعر در سوگ [[رشید ياسمی، غلامرضا|رشید یاسمی]]، منقطعات (1-40)، قطعات (41-92)، غزلیات (93-116) و قطعه‎ها (117-136).
    کتاب، مشتمل است بر: مقدمه ناشر (به قلم ریاحی)، مقدمه استاد [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایی]]، چند شعر در سوگ [[رشید یاسمی، غلامرضا|رشید یاسمی]]، منقطعات (1-40)، قطعات (41-92)، غزلیات (93-116) و قطعه‌ها (117-136).


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    دیوان رشید یاسمی، در میان آثار او از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا او «از نخستین گویندگان معاصر ایران است که لزوم تجدد و نوخواهی و التفات به مضامین بکر و تازه را در شعر احساس کرد و بدان جامه عمل پوشاند»<ref>مقدمه ناشر، صفحه شش</ref>.
    دیوان رشید یاسمی، در میان آثار او از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا او «از نخستین گویندگان معاصر ایران است که لزوم تجدد و نوخواهی و التفات به مضامین بکر و تازه را در شعر احساس کرد و بدان جامه عمل پوشاند»<ref>مقدمه ناشر، صفحه شش</ref>.


    شعر او خصوصیات یک شعر خوب را داراست؛ چون شعر رشید اخلاقی است و می‎تواند روشنگر و هدایتگر باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.
    شعر او خصوصیات یک شعر خوب را داراست؛ چون شعر رشید اخلاقی است و می‌تواند روشنگر و هدایتگر باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.


    «شعر خوب بنا به نقل [[بهار، محمدتقی|مرحوم بهار]] «آن است که خوب تهییج کرده و خوب فهمیده شود و خوب به حافظه سپرده شود و خوب ترجمه شود و این نمی‎شود مگر اینکه در گفتن آن شعر اخلاق ساده عالی، حس و هیجان شدید و سلیقه کافی به‎کار رفته باشد» و ما به هنگام مطالعه اشعار رشید به چنین خصوصیاتی برمی‎خوریم...»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت</ref>.
    «شعر خوب بنا به نقل [[بهار، محمدتقی|مرحوم بهار]] «آن است که خوب تهییج کرده و خوب فهمیده شود و خوب به حافظه سپرده شود و خوب ترجمه شود و این نمی‌شود مگر اینکه در گفتن آن شعر اخلاق ساده عالی، حس و هیجان شدید و سلیقه کافی به‌کار رفته باشد» و ما به هنگام مطالعه اشعار رشید به چنین خصوصیاتی برمی‌خوریم...»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت</ref>.


    شعر رشید، به‎خاطر آشنایی وی با ادبیات خارجی، از تجددخواهی اشعار دوران خودش دور نبوده و ازاین‎رو نوآوری‎هایی در مضمون و محتوا را با خود دارد. همچنین به علت تتبع شاعر در متون ادبی قدیم ایران، اشعار او رگه‎هایی از سبک شاعران قدیم پارسی را هم دارد. این دو عامل سبب نوسان سبک شعری رشید شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>.
    شعر رشید، به‌خاطر آشنایی وی با ادبیات خارجی، از تجددخواهی اشعار دوران خودش دور نبوده و ازاین‌رو نوآوری‌هایی در مضمون و محتوا را با خود دارد. همچنین به علت تتبع شاعر در متون ادبی قدیم ایران، اشعار او رگه‌هایی از سبک شاعران قدیم پارسی را هم دارد. این دو عامل سبب نوسان سبک شعری رشید شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>.


    در مقدمه ناشر درباره ادوار شعری رشید چنین نوشته شده: «در آغاز شاعری، رشید برای ایجاد روش تازه دست به آزمایش‎های مختلفی در صورت قالب سخن زد و به جهت وصول به این هدف اقدام به ترجمه‎هایی از اشعار شعرای خارجی نظیر لافونتن، کریلف و شارل لوکو و... کرد و با وجود کوشش زیاد در این راه که بتواند افکار جدید را با زبان نو و تازه ارائه دهد چندان توفیقی نیافت و زبان شعری او در این دوره با زبان شاعران گذشته امتیازی نداشت و از طرفی چون مانند بعضی از شعرای معاصر خود درگیر مبارزات سیاسی نبود، دیوانش از این‎گونه اشعار خالی است، ولیکن از روح وطن که در شعر تمام شعرای این دوره که از ابتدای مشروطیت در ایران بالا گرفته تهی نمی‎باشد و نیز «شوق وطن»، «بیستون»، «آسمان‎پیما»، نمونه‎هایی بر این مدعاست.
    در مقدمه ناشر درباره ادوار شعری رشید چنین نوشته شده: «در آغاز شاعری، رشید برای ایجاد روش تازه دست به آزمایش‌های مختلفی در صورت قالب سخن زد و به جهت وصول به این هدف اقدام به ترجمه‌هایی از اشعار شعرای خارجی نظیر لافونتن، کریلف و شارل لوکو و... کرد و با وجود کوشش زیاد در این راه که بتواند افکار جدید را با زبان نو و تازه ارائه دهد چندان توفیقی نیافت و زبان شعری او در این دوره با زبان شاعران گذشته امتیازی نداشت و از طرفی چون مانند بعضی از شعرای معاصر خود درگیر مبارزات سیاسی نبود، دیوانش از این‌گونه اشعار خالی است، ولیکن از روح وطن که در شعر تمام شعرای این دوره که از ابتدای مشروطیت در ایران بالا گرفته تهی نمی‌باشد و نیز «شوق وطن»، «بیستون»، «آسمان‌پیما»، نمونه‌هایی بر این مدعاست.
    در اشعار بعدی رشید به سبک شعری خود که سبکی حد فاصل میان ادبیات گذشته و شعر امروز است، دست می‎یابد و در این راه باید او را هم‎شیوه و هم‎زبان سه شاعر دیگر عصر بیداری (بهار، ایرج، پروین) شمرد. اشعار او در این مقطع از نظر صورت و معنی دارای زیبایی مخصوص به خود است. رشید در دوره کمال سخنش، مثل هر شاعر واقعی کوشیده است زیبایی‎های تازه‌ای را بیابد و ببیند و بستاید و پیوسته سعی و تلاشش بر این بوده که از تکلفات و صنایع بدیعی بی‎مورد دوری کند؛ به‎عبارت‎دیگر شعر رشید تلفیقی از ذوق و اندیشه است و خواندن هر قطعه شعرش انسان را به تفکر وامی‎دارد. دردهای عادی و فردی در شعر او چنان تعمیم می‎یابد که بیانگر درد تمام انسان‎ها می‎گردد»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت - هشت</ref>.
    در اشعار بعدی رشید به سبک شعری خود که سبکی حد فاصل میان ادبیات گذشته و شعر امروز است، دست می‌یابد و در این راه باید او را هم‌شیوه و هم‎زبان سه شاعر دیگر عصر بیداری (بهار، ایرج، پروین) شمرد. اشعار او در این مقطع از نظر صورت و معنی دارای زیبایی مخصوص به خود است. رشید در دوره کمال سخنش، مثل هر شاعر واقعی کوشیده است زیبایی‌های تازه‌ای را بیابد و ببیند و بستاید و پیوسته سعی و تلاشش بر این بوده که از تکلفات و صنایع بدیعی بی‌مورد دوری کند؛ به‌عبارت‌دیگر شعر رشید تلفیقی از ذوق و اندیشه است و خواندن هر قطعه شعرش انسان را به تفکر وامی‌دارد. دردهای عادی و فردی در شعر او چنان تعمیم می‌یابد که بیانگر درد تمام انسان‌ها می‌گردد»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت - هشت</ref>.


    محتوای اشعار رشید در قالب الفاظ اصیل و تراش‎خورده بیان شده و از کلمات مبتذل و عامیانه در شعرش استفاده نکرده است.<ref>ر.ک: همان، صفحه هشت</ref>.
    محتوای اشعار رشید در قالب الفاظ اصیل و تراش‎خورده بیان شده و از کلمات مبتذل و عامیانه در شعرش استفاده نکرده است.<ref>ر.ک: همان، صفحه هشت</ref>.


    «رشید برای بیان ا‎فکار خود از کلیه قالب‎های معمول شعری استفاده کرده است؛ به‎خصوص نوعی که بیشتر جنبه ابتکار داشته و خود آن را «منقطعات» نامیده است و آن نوعی ترکیب‎بند است که از امتیاز ویژه‌ای برخوردار است و شاعر در این اقدام توفیق زیادی به دست آورده است»<ref>همان</ref>.
    «رشید برای بیان ا‎فکار خود از کلیه قالب‌های معمول شعری استفاده کرده است؛ به‌خصوص نوعی که بیشتر جنبه ابتکار داشته و خود آن را «منقطعات» نامیده است و آن نوعی ترکیب‌بند است که از امتیاز ویژه‌ای برخوردار است و شاعر در این اقدام توفیق زیادی به دست آورده است»<ref>همان</ref>.


    از غزلیات اوست که در 1312ش، سروده شده:
    از غزلیات اوست که در 1312ش، سروده شده:
    خط ۵۲: خط ۵۳:
    {{ب|''زان دو سیاه جادو رنگی دوصد برآری''|2=''دست بسی مشعبد زین بوالعجب ببندی''}}
    {{ب|''زان دو سیاه جادو رنگی دوصد برآری''|2=''دست بسی مشعبد زین بوالعجب ببندی''}}
    {{ب|''بالی اگر ببخشی دامی به ره گذاری''|2=''بزمی اگر بچینی دست طرب ببندی''}}
    {{ب|''بالی اگر ببخشی دامی به ره گذاری''|2=''بزمی اگر بچینی دست طرب ببندی''}}
    {{ب|''هر ساعت این قفس را بر ما شکسته‎بالان''|2=''بی علتی گشایی، پس بی سبب ببندی''}}
    {{ب|''هر ساعت این قفس را بر ما شکسته‌بالان''|2=''بی علتی گشایی، پس بی سبب ببندی''}}
    {{ب|''دست دعا ستاند کامی که تو نبخشی''|2=''آه سحر گشاید راهی که شب ببندی''}}
    {{ب|''دست دعا ستاند کامی که تو نبخشی''|2=''آه سحر گشاید راهی که شب ببندی''}}
    {{ب|''گلزار خاطر تو شد پایمال اوهام''|2=''آن به رشید کاین در بر بی‌ادب ببندی''}}{{پایان شعر}}<ref>متن کتاب، ص114 </ref>.'''
    {{ب|''گلزار خاطر تو شد پایمال اوهام''|2=''آن به رشید کاین در بر بی‌ادب ببندی''}}{{پایان شعر}}<ref>متن کتاب، ص114 </ref>.'''


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است. پاورقی‎های کتاب انگشت‎شمارند. رونوشتی از تصویر شاعر در صفحه ده مقدمه ناشر کتاب ارائه شده است.
    فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است. پاورقی‌های کتاب انگشت‌شمارند. رونوشتی از تصویر شاعر در صفحه ده مقدمه ناشر کتاب ارائه شده است.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    خط ۶۴: خط ۶۵:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه ناشر و متن کتاب.
    مقدمه ناشر و متن کتاب.
     
    {{شعر و شاعری}}
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
       
       
    خط ۷۶: خط ۷۹:
       
       
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:25 مرداد الی 24 شهریور]]
    [[رده:سال97-25مرداد الی24 شهریور]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۰

    ‏دیوان رشید یاسمی
    دیوان رشید یاسمی
    پدیدآورانرشید یاسمی، غلامرضا (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرديوان رشيد ياسمي
    ناشرامير کبير
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشرمجلد1: 1362ش ,
    موضوعشعر فارسی - قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏PIR‎‏ ‎‏8060‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان رشید یاسمی، مجموعه منقطعات، قصاید، غزلیات و قطعه‌های غلامرضا رشید یاسمی است، به زبان پارسی.

    ساختار

    کتاب، مشتمل است بر: مقدمه ناشر (به قلم ریاحی)، مقدمه استاد جلال‌الدین همایی، چند شعر در سوگ رشید یاسمی، منقطعات (1-40)، قطعات (41-92)، غزلیات (93-116) و قطعه‌ها (117-136).

    گزارش محتوا

    دیوان رشید یاسمی، در میان آثار او از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا او «از نخستین گویندگان معاصر ایران است که لزوم تجدد و نوخواهی و التفات به مضامین بکر و تازه را در شعر احساس کرد و بدان جامه عمل پوشاند»[۱].

    شعر او خصوصیات یک شعر خوب را داراست؛ چون شعر رشید اخلاقی است و می‌تواند روشنگر و هدایتگر باشد[۲].

    «شعر خوب بنا به نقل مرحوم بهار «آن است که خوب تهییج کرده و خوب فهمیده شود و خوب به حافظه سپرده شود و خوب ترجمه شود و این نمی‌شود مگر اینکه در گفتن آن شعر اخلاق ساده عالی، حس و هیجان شدید و سلیقه کافی به‌کار رفته باشد» و ما به هنگام مطالعه اشعار رشید به چنین خصوصیاتی برمی‌خوریم...»[۳].

    شعر رشید، به‌خاطر آشنایی وی با ادبیات خارجی، از تجددخواهی اشعار دوران خودش دور نبوده و ازاین‌رو نوآوری‌هایی در مضمون و محتوا را با خود دارد. همچنین به علت تتبع شاعر در متون ادبی قدیم ایران، اشعار او رگه‌هایی از سبک شاعران قدیم پارسی را هم دارد. این دو عامل سبب نوسان سبک شعری رشید شده است.[۴].

    در مقدمه ناشر درباره ادوار شعری رشید چنین نوشته شده: «در آغاز شاعری، رشید برای ایجاد روش تازه دست به آزمایش‌های مختلفی در صورت قالب سخن زد و به جهت وصول به این هدف اقدام به ترجمه‌هایی از اشعار شعرای خارجی نظیر لافونتن، کریلف و شارل لوکو و... کرد و با وجود کوشش زیاد در این راه که بتواند افکار جدید را با زبان نو و تازه ارائه دهد چندان توفیقی نیافت و زبان شعری او در این دوره با زبان شاعران گذشته امتیازی نداشت و از طرفی چون مانند بعضی از شعرای معاصر خود درگیر مبارزات سیاسی نبود، دیوانش از این‌گونه اشعار خالی است، ولیکن از روح وطن که در شعر تمام شعرای این دوره که از ابتدای مشروطیت در ایران بالا گرفته تهی نمی‌باشد و نیز «شوق وطن»، «بیستون»، «آسمان‌پیما»، نمونه‌هایی بر این مدعاست. در اشعار بعدی رشید به سبک شعری خود که سبکی حد فاصل میان ادبیات گذشته و شعر امروز است، دست می‌یابد و در این راه باید او را هم‌شیوه و هم‎زبان سه شاعر دیگر عصر بیداری (بهار، ایرج، پروین) شمرد. اشعار او در این مقطع از نظر صورت و معنی دارای زیبایی مخصوص به خود است. رشید در دوره کمال سخنش، مثل هر شاعر واقعی کوشیده است زیبایی‌های تازه‌ای را بیابد و ببیند و بستاید و پیوسته سعی و تلاشش بر این بوده که از تکلفات و صنایع بدیعی بی‌مورد دوری کند؛ به‌عبارت‌دیگر شعر رشید تلفیقی از ذوق و اندیشه است و خواندن هر قطعه شعرش انسان را به تفکر وامی‌دارد. دردهای عادی و فردی در شعر او چنان تعمیم می‌یابد که بیانگر درد تمام انسان‌ها می‌گردد»[۵].

    محتوای اشعار رشید در قالب الفاظ اصیل و تراش‎خورده بیان شده و از کلمات مبتذل و عامیانه در شعرش استفاده نکرده است.[۶].

    «رشید برای بیان ا‎فکار خود از کلیه قالب‌های معمول شعری استفاده کرده است؛ به‌خصوص نوعی که بیشتر جنبه ابتکار داشته و خود آن را «منقطعات» نامیده است و آن نوعی ترکیب‌بند است که از امتیاز ویژه‌ای برخوردار است و شاعر در این اقدام توفیق زیادی به دست آورده است»[۷].

    از غزلیات اوست که در 1312ش، سروده شده:

    ما را به گفتن آری وز ناز لب ببندیشوق وصال بخشی، پای طلب ببندی
    روزی اگر گشایم من بر لب تو چشمیلب را ز کین بخایی، چشم از غضب ببندی
    زان دو سیاه جادو رنگی دوصد برآریدست بسی مشعبد زین بوالعجب ببندی
    بالی اگر ببخشی دامی به ره گذاریبزمی اگر بچینی دست طرب ببندی
    هر ساعت این قفس را بر ما شکسته‌بالانبی علتی گشایی، پس بی سبب ببندی
    دست دعا ستاند کامی که تو نبخشیآه سحر گشاید راهی که شب ببندی
    گلزار خاطر تو شد پایمال اوهامآن به رشید کاین در بر بی‌ادب ببندی

    [۸].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است. پاورقی‌های کتاب انگشت‌شمارند. رونوشتی از تصویر شاعر در صفحه ده مقدمه ناشر کتاب ارائه شده است.

    پانویس

    1. مقدمه ناشر، صفحه شش
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان، صفحه هفت
    4. ر.ک: همان
    5. ر.ک: همان، صفحه هفت - هشت
    6. ر.ک: همان، صفحه هشت
    7. همان
    8. متن کتاب، ص114

    منابع مقاله

    مقدمه ناشر و متن کتاب.

    وابسته‌ها