نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن زهره' به 'ابن زهره') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'خواجه نصیرالدین طوسی (ابهام زدایی)' به 'خواجه نصیرالدین طوسی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۹۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00364.jpg|بندانگشتی|نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] | [[پرونده:NUR00364.jpg|بندانگشتی|نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | خواجه نصیر | ||
طوسی، نصیرالدین | طوسی، نصیرالدین | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |فخرالدين محمد بن حسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |۱۱ جمادی‌الاول سال ۵۹۷ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |طوس | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |دوشنبه 17 ذی الحجه 672ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |پدرش فخرالدين محمد بن حسن، نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |تجريد الاعتقاد؛ قواعد العقائد؛ فصول نصيريه؛ [[تلخیص المحصل]]؛ رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE364AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|طوسی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|طوسی (ابهام زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر| خواجه نصیرالدین طوسی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد''' (597 -672ش)، ملقب به استادالبشر<ref>ر.ک اخلاق ناصری، ص 5 (مقدمه مصحح)</ref> معروف به '''محقق طوسى''' و '''خواجه نصيرالدين طوسى'''، شاعر، فیلسوف، منجم، متکلم، فقیه و ریاضی دان ایرانی قرن ششم و هفتم قمری. | |||
== ولادت == | |||
ایشان در سحرگاه شنبه 11 جمادى‌الأول 597ق،<ref>ر.ک اساس الاقتباس، ص 14</ref> برابر با فوريه 1201م، در طوس متولد شد. پدرش محمد بن حسن از فقهاى اماميه و محدثان طوس بود و خواجه در تحت تربيت چنين پدر دانشمندى پرورش يافته است<ref>مدرس رضوى، محمدتقى، 1370، ص 3 و 4</ref>. | |||
== تحصیلات == | |||
او در آغاز كودكى، قرآن مجيد را آموخت و اقسام علوم ادبى، از قبيل صرف و نحو و اشتقاق و مبانى علل و لغت را فراگرفت و احاديث نبوى و آثار بزرگان دين را آموخت و در نزد پدر به تحصيل علم فقه و اصول و حديث پرداخت و به گفته بعضى او نزد دايى خود مقدمات منطق و حكمت را ياد گرفت و بر حقايق علوم طبيعى و الهى واقف گشت. | او در آغاز كودكى، قرآن مجيد را آموخت و اقسام علوم ادبى، از قبيل صرف و نحو و اشتقاق و مبانى علل و لغت را فراگرفت و احاديث نبوى و آثار بزرگان دين را آموخت و در نزد پدر به تحصيل علم فقه و اصول و حديث پرداخت و به گفته بعضى او نزد دايى خود مقدمات منطق و حكمت را ياد گرفت و بر حقايق علوم طبيعى و الهى واقف گشت. | ||
در اين دوران به تحصيل علوم رياضى از قبيل حساب و هندسه، جبر و موسيقى رو آورد و با دقت تمام به تحصيل اين علوم پرداخت. گفته‌اند او نزد كمال‌الدين محمد حاسب از شاگردان افضل‌الدين كاشانى و دوست و همدم پدرش، فن رياضى را خوانده است <ref>همان، ص 4 و 5</ref>. | در اين دوران به تحصيل علوم رياضى از قبيل حساب و هندسه، جبر و موسيقى رو آورد و با دقت تمام به تحصيل اين علوم پرداخت. گفته‌اند او نزد كمال‌الدين محمد حاسب از شاگردان افضل‌الدين كاشانى و دوست و همدم پدرش، فن رياضى را خوانده است<ref>همان، ص 4 و 5</ref>. | ||
وى بعد از وفات پدرش بنا بر وصيت او كه گفته بود: «به جاهايى برو كه در آنجا اساتيد فن هستند»، به مسافرت پرداخت و در هر جا عالمى را يافت، از او بهره گرفت تا اينكه در نيشابور اقامت گزيد. | وى بعد از وفات پدرش بنا بر وصيت او كه گفته بود: «به جاهايى برو كه در آنجا اساتيد فن هستند»، به مسافرت پرداخت و در هر جا عالمى را يافت، از او بهره گرفت تا اينكه در نيشابور اقامت گزيد. | ||
شهر نيشابور با آنكه در حمله طايفه غزّ، دچار خرابى بسيار شده و بيشتر مساجد و مدارس آن در آن واقعه ويران گرديده و كتابخانه‌هاى مهم آن به غارت رفته بود و بسيارى از دانشمندان ساكن در آنجا، يا كشته شده يا جلاى وطن اختيار كرده بودند، بااين‌وجود تا حمله مغول اهميت علمى خويش را از دست نداده بود و در زمان هجرت خواجه به آنجا باز هم مجمع علما، فقها، راويان حديث، حكما و اطبا بود. در اين شهر، خواجه نزد بسيارى از فقها و حكماى عصر خويش تلمذ نمود و به رتبه علمى والايى دست يافت <ref>همان، ص 5</ref>. | شهر نيشابور با آنكه در حمله طايفه غزّ، دچار خرابى بسيار شده و بيشتر مساجد و مدارس آن در آن واقعه ويران گرديده و كتابخانه‌هاى مهم آن به غارت رفته بود و بسيارى از دانشمندان ساكن در آنجا، يا كشته شده يا جلاى وطن اختيار كرده بودند، بااين‌وجود تا حمله مغول اهميت علمى خويش را از دست نداده بود و در زمان هجرت خواجه به آنجا باز هم مجمع علما، فقها، راويان حديث، حكما و اطبا بود. در اين شهر، خواجه نزد بسيارى از فقها و حكماى عصر خويش تلمذ نمود و به رتبه علمى والايى دست يافت<ref>همان، ص 5</ref>. | ||
خواجه پس از حمله مغول به ايران، نيشابور را | خواجه پس از حمله مغول به ايران، نيشابور را ترکكرد و درحالى‌كه در پى مأمنى مى‌گشت، به دعوت ناصرالدين عبدالرحيم بن ابى‌منصور محتشم (كه از طرف علاءالدين محمد پادشاه اسماعيليان، حاكم قهستان خراسان بود) وارد قهستان شد. ناصرالدين، مقدم او را غنيمت شمرد و او را بى‌نهايت احترام و اكرام نمود و از محضر او استفاده كرد<ref>همان، ص 7</ref>. | ||
در قهستان، زمينه تحقيق و مطالعه براى خواجه فراهم گرديد و او كتاب «طهارت» [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مسكويه]] رازى را ترجمه كرد و با اضافه مطالب جديدى آن را به نام | در قهستان، زمينه تحقيق و مطالعه براى خواجه فراهم گرديد و او كتاب «طهارت» [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مسكويه]] رازى را ترجمه كرد و با اضافه مطالب جديدى آن را به نام «[[اخلاق ناصری]]» براى ناصرالدين نوشت. رساله معينيه در علم هيئت و چند كتاب ديگر از تأليفات او نيز از محصولات همين دوران است<ref>همان، ص 9 - 7</ref>. | ||
خواجه بعد از مدتى به قلعه ميمون‌دز به نزد علاءالدين محمد، پادشاه اسماعيليه رفت. گرچه | == خواجه در زندان اسماعیلیان == | ||
خواجه بعد از مدتى به قلعه ميمون‌دز به نزد علاءالدين محمد، پادشاه اسماعيليه رفت. گرچه درباره علت رفتن خواجه به الموت و ميمون‌دز اختلاف نظر وجود دارد، ولى از كلام خود خواجه (كه در آخر برخى از نسخ «شرح اشارات» وى ذكر شده است) چنين برمى‌آيد كه وى در قلاع اسماعيليه در رنج و زحمت بوده و به‌اختيار در آنجا اقامت نكرده و در واقع در زندان و حبس بوده است<ref>همان، ص 13 - 9</ref>. | |||
پس از اينكه هلاكو خان مغول، قلاع اسماعيليه را فتح كرد و آوازه فضل و كمال خواجه را شنيد و نيز دانست كه خورشاه، پادشاه اسماعيليه با صلاحديد وى دست از ستيز كشيده و تسليم شده است، خواجه را با جمعى ديگر ملازم ركاب خود نمود <ref>همان، ص 15 - 13</ref>. | == ارتباط با هلاکوخان == | ||
پس از اينكه هلاكو خان مغول، قلاع اسماعيليه را فتح كرد و آوازه فضل و كمال خواجه را شنيد و نيز دانست كه خورشاه، پادشاه اسماعيليه با صلاحديد وى دست از ستيز كشيده و تسليم شده است، خواجه را با جمعى ديگر ملازم ركاب خود نمود<ref>همان، ص 15 - 13</ref>. | |||
هلاكو سپس متوجه فتح بغداد شد و با خواجه در اين مورد مشورت كرد و از او خواست اوضاع كواكب را بررسى و نتيجه را بيان كند. خواجه اوضاع را اين‌گونه توضيح داد كه خلافت عباسيان به‌زودى منقرض و نابود مى‌شود. اين امر، هلاكو را به فتح بغداد ترغيب كرد <ref>همان، ص 16</ref>. | هلاكو سپس متوجه فتح بغداد شد و با خواجه در اين مورد مشورت كرد و از او خواست اوضاع كواكب را بررسى و نتيجه را بيان كند. خواجه اوضاع را اين‌گونه توضيح داد كه خلافت عباسيان به‌زودى منقرض و نابود مى‌شود. اين امر، هلاكو را به فتح بغداد ترغيب كرد<ref>همان، ص 16</ref>. | ||
هلاكوخان پس از محاصره بغداد، آن را به تصرف درآورد و خلافت عباسيان با كشته شدن آخرين خليفه، المستعصم‌باللّه، منقرض گرديد. | هلاكوخان پس از محاصره بغداد، آن را به تصرف درآورد و خلافت عباسيان با كشته شدن آخرين خليفه، المستعصم‌باللّه، منقرض گرديد. | ||
در اين زمان خواجه با تدبير خود جان بسيارى از مردم و علما و اهل فضل و هنر را نجات داد و از غارت اموال بسيارى جلوگيرى نمود. حكايت شفاعت‌هاى او نزد هلاكو براى حفظ جان علما در تاريخ نگاشته شده است <ref>همان، ص 27</ref>. | در اين زمان خواجه با تدبير خود جان بسيارى از مردم و علما و اهل فضل و هنر را نجات داد و از غارت اموال بسيارى جلوگيرى نمود. حكايت شفاعت‌هاى او نزد هلاكو براى حفظ جان علما در تاريخ نگاشته شده است<ref>همان، ص 27</ref>. | ||
خواجه بعد از ملازم شدن با هلاكو و فرزندش اباقا، سفرهاى متعددى نمود. در سال 665، به‌همراهى قطب شيرازى به خراسان رفت و در سال 667 به مراغه بازگشت در سال 662 و چند نوبت ديگر براى جمع‌آورى كتاب به بغداد سفر كرد. | خواجه بعد از ملازم شدن با هلاكو و فرزندش اباقا، سفرهاى متعددى نمود. در سال 665، به‌همراهى قطب شيرازى به خراسان رفت و در سال 667 به مراغه بازگشت در سال 662 و چند نوبت ديگر براى جمع‌آورى كتاب به بغداد سفر كرد. | ||
پس از آنكه خواجه در خدمت هلاكو به مراغه رفت، به كار بستن رصد مشغول گرديد. مبلغى هنگفت به اين امر اختصاص داده شد و به درخواست خواجه، جمعى از علماى رياضى و ماهران در نجوم از اطراف بلاد براى دستيارى وى فراخوانده شدند؛ افرادى همچون: مؤيدالدين عرضى، نجم‌الدين كاتبى، فخرالدين اخلاطى، فخرالدين مراغه‌اى، نجم‌الدين كاتب بغدادى، محيى‌الدين مغربى، قطب‌الدين شيرازى، شمس‌الدين شروانى، شيخ كمال‌الدين ايجى، حسام‌الدين شامى و... <ref>همان، ص 43 - 39</ref>. | == ساخت رصدخانه == | ||
پس از آنكه خواجه در خدمت هلاكو به مراغه رفت، به كار بستن رصد مشغول گرديد. مبلغى هنگفت به اين امر اختصاص داده شد و به درخواست خواجه، جمعى از علماى رياضى و ماهران در نجوم از اطراف بلاد براى دستيارى وى فراخوانده شدند؛ افرادى همچون: مؤيدالدين عرضى، نجم‌الدين كاتبى، فخرالدين اخلاطى، فخرالدين مراغه‌اى، نجم‌الدين كاتب بغدادى، محيى‌الدين مغربى، قطب‌الدين شيرازى، شمس‌الدين شروانى، شيخ كمال‌الدين ايجى، حسام‌الدين شامى و...<ref>همان، ص 43 - 39</ref>. | |||
اين رصدخانه با مشورت اين علما در طرف شمال غربى شهر مراغه در بالاى تپه بلندى كه به زبان آذربايجانى، «رصد داغى» (كوه رصد) مشهور است، ساخته شد. در روز سه‌شنبه، چهارم جمادى‌الأولى سال 657ق، شروع به بناى رصد نمودند و در سال 660ق، آلت‌هاى رصدى به اتمام رسيد <ref>همان، ص 44</ref>. | اين رصدخانه با مشورت اين علما در طرف شمال غربى شهر مراغه در بالاى تپه بلندى كه به زبان آذربايجانى، «رصد داغى» (كوه رصد) مشهور است، ساخته شد. در روز سه‌شنبه، چهارم جمادى‌الأولى سال 657ق، شروع به بناى رصد نمودند و در سال 660ق، آلت‌هاى رصدى به اتمام رسيد<ref>همان، ص 44</ref>. | ||
در جنب اين رصدخانه كتابخانه بزرگى ساخته شد كه چهار صد هزار جلد كتاب داشت. و بنا به فرمان هلاكو كتب نفيس فراوانى كه از بغداد و دمشق و موصل و خراسان غارت شده بود و براى خواجه و همراهان وى لازم بود به آن كتابخانه نقل داده شد و خود خواجه نيز مأمورينى به بلاد اطراف مى‌فرستاد كه كتب علمى را در هر كجا بيابند براى او بخرند و بفرستند و در مسافرت‌ها خودش هم هر جا كتابى يا اسطرلابى يا آلت نجومى ديگرى پيدا مى‌كرد مى‌خريد و آن را به مراغه مى‌آورد <ref>همان، ص 48</ref>. | در جنب اين رصدخانه كتابخانه بزرگى ساخته شد كه چهار صد هزار جلد كتاب داشت. و بنا به فرمان هلاكو كتب نفيس فراوانى كه از بغداد و دمشق و موصل و خراسان غارت شده بود و براى خواجه و همراهان وى لازم بود به آن كتابخانه نقل داده شد و خود خواجه نيز مأمورينى به بلاد اطراف مى‌فرستاد كه كتب علمى را در هر كجا بيابند براى او بخرند و بفرستند و در مسافرت‌ها خودش هم هر جا كتابى يا اسطرلابى يا آلت نجومى ديگرى پيدا مى‌كرد مى‌خريد و آن را به مراغه مى‌آورد<ref>همان، ص 48</ref>. | ||
يکرصد كامل، به سى سال وقت نياز داشت، ولى به‌خاطر عجول بودن هلاكو در اين امر، خواجه در ظرف مدت دوازده سال، به كمکجداول زيج‌هاى سابق و رصدخانه جديد به ترتيب زيج پرداخت و زيج ايلخانى را تدوين نمود<ref>همان، ص 45</ref>. | |||
در سال 669، خواجه به معالجه اباقاخان فرزند و جانشين هلاكوخان مغول پرداخته است و همچنين خواجه در بعضى از مصنفات خويش به كارهاى طبى و معالجات خود اشاره نموده است و اين حاكى از اطلاع او از طبابت است <ref>همان، ص 58</ref>. | در سال 669، خواجه به معالجه اباقاخان فرزند و جانشين هلاكوخان مغول پرداخته است و همچنين خواجه در بعضى از مصنفات خويش به كارهاى طبى و معالجات خود اشاره نموده است و اين حاكى از اطلاع او از طبابت است<ref>همان، ص 58</ref>. | ||
خواجه داراى ذوق شعرى نيز بوده و اشعار بسيارى به زبان عربى و فارسى سروده است كه به‌جز چند قطعه و چند رباعى و مثنوى كوتاه چيزى در دست نيست <ref>همان، ص 598</ref>. | خواجه داراى ذوق شعرى نيز بوده و اشعار بسيارى به زبان عربى و فارسى سروده است كه به‌جز چند قطعه و چند رباعى و مثنوى كوتاه چيزى در دست نيست<ref>همان، ص 598</ref>. | ||
== اساتيد == | == اساتيد == | ||
# پدرش فخرالدين محمد بن حسن (در شرعيات، از قبيل فقه و اصول و حديث)؛ | # پدرش فخرالدين محمد بن حسن (در شرعيات، از قبيل فقه و اصول و حديث)؛ | ||
# نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، دائى خواجه (در مقدمات منطق و حكمت و روايت. خواجه از طرف او اجازه روايى نيز داشت)؛ | # نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، دائى خواجه (در مقدمات منطق و حكمت و روايت. خواجه از طرف او اجازه روايى نيز داشت)؛ | ||
| خط ۸۷: | خط ۹۰: | ||
# شيخ معين‌الدين مصرى ابوالحسن سالم بن بدران بن على مازنى (در حديث. وى از مشايخ روايى خواجه است)؛ | # شيخ معين‌الدين مصرى ابوالحسن سالم بن بدران بن على مازنى (در حديث. وى از مشايخ روايى خواجه است)؛ | ||
# شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى (در حديث)؛ | # شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى (در حديث)؛ | ||
# ابراهيم بن على بن محمد سلمى قطب‌الدين مصرى (در طب و حكمت و | # ابراهيم بن على بن محمد سلمى قطب‌الدين مصرى (در طب و حكمت و مخصوصاً قانون بوعلى)؛ | ||
# فريدالدين داماد نيشابورى (در حكمت و | # فريدالدين داماد نيشابورى (در حكمت و مخصوصاً كتاب اشارات)؛ | ||
# كمال‌الدين بن يونس موصلى (در فقه. خواجه كتاب «غنية النزوع» سيد [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] در فقه را نزد او خواند و در سال 619 از او اجازه روايت گرفته است و اين اجازه در پشت همان كتابى كه خواجه نزد او مى‌خوانده، باقى مانده است. اين شخص همچنين استاد رياضى و موسيقى بوده و شايد خواجه در اين زمينه نيز از او استفاده كرده باشد)؛ | # كمال‌الدين بن يونس موصلى (در فقه. خواجه كتاب «غنية النزوع» سيد [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] در فقه را نزد او خواند و در سال 619 از او اجازه روايت گرفته است و اين اجازه در پشت همان كتابى كه خواجه نزد او مى‌خوانده، باقى مانده است. اين شخص همچنين استاد رياضى و موسيقى بوده و شايد خواجه در اين زمينه نيز از او استفاده كرده باشد)؛ | ||
# ابن ميثم بحرانى شارح | # [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] شارح نهج‌البلاغة (برخى گفته‌اند خواجه نزد وى فقه مى‌خوانده | ||
و او نزد خواجه، حكمت). | و او نزد خواجه، حكمت). | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
# [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (در حكمت)؛ | # [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (در حكمت)؛ | ||
# قطب‌الدين شيرازى (در تأليفات فلسفى خواجه، هيئت، علوم رياضى و حل مشكلات قانون)؛ | # قطب‌الدين شيرازى (در تأليفات فلسفى خواجه، هيئت، علوم رياضى و حل مشكلات قانون)؛ | ||
# كمال‌الدين ابومحمدرضا بن فخرالدين محمد بن رضى‌الدين | # كمال‌الدين ابومحمدرضا بن فخرالدين محمد بن رضى‌الدين محمدحسینى افطسى آبى (برخى از مصنفات امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] را در حضور خواجه قرائت كرده است. خواجه، به وى اجازه روايى نيز داده است)؛ | ||
# سيد ركن‌الدين ابوالفضائل؛ | # سيد ركن‌الدين ابوالفضائل؛ | ||
# كمال‌الدين بغدادى، معروف به ابن الفوطى؛ | # كمال‌الدين بغدادى، معروف به ابن الفوطى؛ | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۵: | ||
# عمادالدين، معروف به ابن الخوام؛ | # عمادالدين، معروف به ابن الخوام؛ | ||
# مجدالدين مراغى. | # مجدالدين مراغى. | ||
== وفات == | |||
خواجه در 75 سالگی (75 سال و 7 ماه و 7 روز) در شامگاه دوشنبه 17 ذی الحجه 672ق در بغداد رحلت نمود.<ref>ر.ک اخلاق ناصری، ص 6</ref><ref>ر.ک اساس الاقتباس، ص 15</ref> پیکرش بنا به وصيت خودش در شهر كاظمين مدفون گرديد. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۱۳: | ||
خواجه در علوم و فنون متعدد داراى آثار و تأليفات است؛ پاره‌اى از آثار وى عبارتند از: | خواجه در علوم و فنون متعدد داراى آثار و تأليفات است؛ پاره‌اى از آثار وى عبارتند از: | ||
{{ستون-شروع|3}} | |||
# تحرير اقليدس؛ | # تحرير اقليدس؛ | ||
# تحرير مجسطى؛ | # تحرير مجسطى؛ | ||
| خط ۱۴۷: | خط ۱۵۱: | ||
# شرح ثمره بطلميوس يا ترجمه ثمره بطلميوس؛ | # شرح ثمره بطلميوس يا ترجمه ثمره بطلميوس؛ | ||
# زيج ايلخانى؛ | # زيج ايلخانى؛ | ||
# رساله‌اى | # رساله‌اى درباره قبله تبريز؛ | ||
# رساله‌اى در بيان صبح كاذب؛ | # رساله‌اى در بيان صبح كاذب؛ | ||
# رساله‌اى در تحقيق قوس قزح؛ | # رساله‌اى در تحقيق قوس قزح؛ | ||
| خط ۱۵۴: | خط ۱۵۸: | ||
# قواعد العقائد؛ | # قواعد العقائد؛ | ||
# فصول نصيريه؛ | # فصول نصيريه؛ | ||
# | # [[تلخیص المحصل]]؛ | ||
# رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه؛ | # رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه؛ | ||
# شرح الإشارات يا حلّ مشكلات الإشارات؛ | # شرح الإشارات يا حلّ مشكلات الإشارات؛ | ||
| خط ۱۷۳: | خط ۱۷۷: | ||
# رساله‌اى در نفوس ارضيه و قواى آنها؛ | # رساله‌اى در نفوس ارضيه و قواى آنها؛ | ||
# رساله‌اى در اتحاد مقول عليه و مقول؛ | # رساله‌اى در اتحاد مقول عليه و مقول؛ | ||
# مقاله‌اى | # مقاله‌اى درباره «آيا معناى ادراك، تعقل است يا غير آن؟»؛ | ||
# جواب عزالدولة سعد بن منصور بن كمونه؛ | # جواب عزالدولة سعد بن منصور بن كمونه؛ | ||
# جواب سؤالى در خير بودن وجود؛ | # جواب سؤالى در خير بودن وجود؛ | ||
| خط ۱۸۸: | خط ۱۹۲: | ||
# رساله ضرورت مرگ؛ | # رساله ضرورت مرگ؛ | ||
# رساله‌اى در جواب نجم‌الدين دبيران؛ | # رساله‌اى در جواب نجم‌الدين دبيران؛ | ||
# اخلاق | # [[اخلاق ناصری]]؛ | ||
# أوصاف الأشراف؛ | # أوصاف الأشراف؛ | ||
# آغاز و انجام؛ | # آغاز و انجام؛ | ||
# رساله آداب المتعلمين؛ | # رساله آداب المتعلمين؛ | ||
# نصيحت‌نامه؛ | # نصيحت‌نامه؛ | ||
# أساس | # [[أساس الاقتباس]]؛ | ||
# تجريد منطق؛ | # تجريد منطق؛ | ||
# تعديل المعيار فى نقد تنزيل الأفكار؛ | # تعديل المعيار فى نقد تنزيل الأفكار؛ | ||
# الحواشى على كليات القانون؛ | # الحواشى على كليات القانون؛ | ||
# جواب خواجه در رفع تناقض سخن حنين و ابن سينا در رنگ بول؛ | # جواب خواجه در رفع تناقض سخن حنين و ابن سينا در رنگ بول؛ | ||
# جواب خواجه به يكى از حكما | # جواب خواجه به يكى از حكما درباره تنفس؛ | ||
# جواب خواجه به پرسش يكى از دانشمندان | # جواب خواجه به پرسش يكى از دانشمندان درباره مزاج اعضا؛ | ||
# ضوابط الطب؛ | # ضوابط الطب؛ | ||
# ذيل جهان‌گشا؛ | # ذيل جهان‌گشا؛ | ||
| خط ۲۱۰: | خط ۲۱۴: | ||
# رساله در اشارت به مكان و زمان آخرت؛ | # رساله در اشارت به مكان و زمان آخرت؛ | ||
# تفسير سوره و العصر. | # تفسير سوره و العصر. | ||
{{پایان}} | |||
==پانويس == | |||
<references /> | |||
== منابع مقاله == | |||
# اقتباس از مدرس رضوى، محمدتقى، احوال و آثار خواجه نصيرالدين طوسى، انتشارات اساطير، چاپ دوم، 1370. | |||
# اخلاق ناصری: خواجه نصیرالدّین طوسی، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: فردوس، 1387، (وزیری، گالینگور)، 304 صفحه. شابک: 5-340-320-964-978 | |||
# اساس الاقتباس: خواجه نصیرالدّین طوسی، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: فردوس، 1395، (وزیری، گالینگور)، 564 صفحه. شابک: 8-435-320-964-978 | |||
{{الگو:نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد}} | |||
{{متکلمان شیعه}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[شرحی الإشارات]] | |||
[[الاشارات و التنبیهات (مع المحاکمات)]] | |||
[[آغاز و انجام]] | |||
[[اجوبة المسائل النصیریة]] | |||
[[مصارع المصارع]] | |||
[[روضة التسلیم]] | |||
[[کلمات المحققین]] | |||
[[اساس الاقتباس]] | |||
[[أساس الإقتباس في المنطق]] | |||
[[ | |||
[[ | [[الجوهر النضيد في شرح منطق التجريد]] | ||
[[ | [[اوصاف الاشراف]] | ||
[[ | [[دعای توسل به چهارده معصوم سلام‌الله‌علیهم]] | ||
[[ | [[تعدیل المعیار فی نقد تنزیل الافکار]] | ||
[[ | [[تلخیص المحصل]] | ||
[[ | [[کشف المراد في شرح تجرید الإعتقاد]] | ||
[[ | [[الأنوار الجلالية في شرح الفصول النصيرية]] | ||
[[ | [[البراهین القاطعة في شرح تجرید العقائد الساطعة]] | ||
[[ | [[الحاشیة علی إلهیات الشرح الجدید للتجرید]] | ||
[[ | [[الحاشیة علی حاشیة الخفري علی شرح القوشچي علی التجرید]] | ||
[[ | [[القول السدید في شرح التجرید]] | ||
[[ | [[بقاء النفس بعد فناء الجسد]] | ||
[[ | [[تجرید الاعتقاد]] | ||
[[ | [[تجريد المنطق]] | ||
[[ | [[توضیح المراد]] | ||
[[ | [[کشف المراد شرح فارسی تجرید الإعتقاد]] | ||
[[ | [[شرح کشف المراد]] | ||
[[ | [[شوارق الإلهام في شرح تجرید الکلام]] | ||
[[تجرید الاعتقاد]] | [[علاقة التجرید (شرح فارسی تجرید الاعتقاد)]] | ||
[[ | [[رسالة قواعد العقائد]] | ||
[[ | [[قواعد العقائد (مع تعلیقات السبحاني)]] | ||
[[ | [[کشف المراد في شرح تجرید الإعتقاد (قسم الإلهیات)]] | ||
[[ | [[منهاج الهدی]] | ||
[[ | [[تنسوخ‌نامه ایلخانی]] | ||
[[ | [[اخلاق محتشمی]] | ||
[[ | [[تعلیقه بر اساس الاقتباس خواجه نصیر طوسی]] | ||
[[ | [[اخلاق ناصری]] | ||
[[ | [[رسایل خواجه نصیر طوسی]] | ||
[[ | [[مصارع المصارع (خواجه نصیرالدین طوسی)]] | ||
[[ | [[الجوهر النضید/ترجمه]] | ||
[[ | [[علی علیه‌السلام میزان حق]] | ||
[[ | [[شرح اشارات و تنبیهات (نمط سوم)]] | ||
[[ | [[المراسلات بین صدرالدین القونوي و نصیرالدین الطوسي]] | ||
[[ | [[شوارق الالهام فی شرح تجرید الکلام]] | ||
[[ | [[الحاشية علی شروح الإشارات (الإشارات و شرح الإشارات و شرح الشرح و حاشية الباغنوي)]] | ||
[[ | [[بازنگاری اساس الاقتباس]] | ||
[[شرح | [[ترجمه و شرح كشف المراد]] | ||
[[ | [[الاشارات و التنبیهات (بیروت)]] | ||
[[ | [[ظاهرات الفلک]] | ||
[[ | [[فرهنگ عروضی]] | ||
[[ | [[کشف المراد شرح تجرید الاعتقاد]] | ||
[[ | [[التذکره فی المبدا و المعاد]] | ||
[[ | [[هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين]] | ||
[[ | [[جواهر الفرائض: المشهور ب الفرائض النصیریه]] | ||
[[ | [[دروس شرح اشارات و تنبیهات (ابن سینا)]] | ||
[[ | [[أوصاف الأشراف]] | ||
[[ | [[جواهر الفرائض: المشهور بالفرائض النصیریة]] | ||
[[ | [[أنيس الطالبين]] | ||
[[ | [[شرح ثمره بطلميوس در احكام نجوم]] | ||
[[ | [[حل مشکلات کتاب الاشارات و التنبیهات، مشهور به شرح اشارات]] | ||
[[ | [[الإشارات و التنبیهات]] | ||
[[ | [[رسالة زبدة الهیئة]] | ||
[[ | [[رساله معینیه]] | ||
[[ | [[کشف حقایق زیج ایلخانی]] | ||
[[ | [[مطلع الأنوار]] | ||
[[ | [[سی فصل]] | ||
[[ | [[بیست باب در معرفت اسطرلاب]] | ||
[[ | [[معیار الأشعار (در علم عروض و قافیه)]] | ||
[[کشف | [[شرح کشف المراد]] | ||
[[ | [[شرح الفصول النصيرية]] | ||
[[ | [[دو رساله در اخلاق: مکارم اخلاق، گشا‌یش‌‌نا‌مه]] | ||
[[ | [[فصول]] | ||
[[ | [[صبح کاذب]] | ||
[[ | [[کشف الریب]] | ||
[[ | [[نجات]] | ||
[[ | [[نجات]] | ||
[[ | [[مجموعه(دارای سه رساله)]] | ||
[[ | [[هیئت فارسی با شرح بیست باب]] | ||
[[ | [[شرح کشف المراد (محمّدی خراسانی)]] | ||
[[ | [[بررسی و داوری در مسائل اختلافی میان دو فیلسوف اسلامی خواجه نصیر طوسی و امام فخر رازی]] | ||
[[ | [[استاد بشر]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:متکلمان شیعه]] | |||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:منجمان]] | |||
[[رده:ریاضیدانان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۱
| نام | نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | خواجه نصیر
طوسی، نصیرالدین محقق طوسی نصیر طوسی |
| نام پدر | فخرالدين محمد بن حسن |
| متولد | ۱۱ جمادی‌الاول سال ۵۹۷ق |
| محل تولد | طوس |
| رحلت | دوشنبه 17 ذی الحجه 672ق |
| اساتید | پدرش فخرالدين محمد بن حسن، نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى |
| برخی آثار | تجريد الاعتقاد؛ قواعد العقائد؛ فصول نصيريه؛ تلخیص المحصل؛ رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE364AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، طوسی (ابهام زدایی) را ببینید.
برای دیگر کاربردها، خواجه نصیرالدین طوسی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (597 -672ش)، ملقب به استادالبشر[۱] معروف به محقق طوسى و خواجه نصيرالدين طوسى، شاعر، فیلسوف، منجم، متکلم، فقیه و ریاضی دان ایرانی قرن ششم و هفتم قمری.
ولادت
ایشان در سحرگاه شنبه 11 جمادى‌الأول 597ق،[۲] برابر با فوريه 1201م، در طوس متولد شد. پدرش محمد بن حسن از فقهاى اماميه و محدثان طوس بود و خواجه در تحت تربيت چنين پدر دانشمندى پرورش يافته است[۳].
تحصیلات
او در آغاز كودكى، قرآن مجيد را آموخت و اقسام علوم ادبى، از قبيل صرف و نحو و اشتقاق و مبانى علل و لغت را فراگرفت و احاديث نبوى و آثار بزرگان دين را آموخت و در نزد پدر به تحصيل علم فقه و اصول و حديث پرداخت و به گفته بعضى او نزد دايى خود مقدمات منطق و حكمت را ياد گرفت و بر حقايق علوم طبيعى و الهى واقف گشت.
در اين دوران به تحصيل علوم رياضى از قبيل حساب و هندسه، جبر و موسيقى رو آورد و با دقت تمام به تحصيل اين علوم پرداخت. گفته‌اند او نزد كمال‌الدين محمد حاسب از شاگردان افضل‌الدين كاشانى و دوست و همدم پدرش، فن رياضى را خوانده است[۴].
وى بعد از وفات پدرش بنا بر وصيت او كه گفته بود: «به جاهايى برو كه در آنجا اساتيد فن هستند»، به مسافرت پرداخت و در هر جا عالمى را يافت، از او بهره گرفت تا اينكه در نيشابور اقامت گزيد.
شهر نيشابور با آنكه در حمله طايفه غزّ، دچار خرابى بسيار شده و بيشتر مساجد و مدارس آن در آن واقعه ويران گرديده و كتابخانه‌هاى مهم آن به غارت رفته بود و بسيارى از دانشمندان ساكن در آنجا، يا كشته شده يا جلاى وطن اختيار كرده بودند، بااين‌وجود تا حمله مغول اهميت علمى خويش را از دست نداده بود و در زمان هجرت خواجه به آنجا باز هم مجمع علما، فقها، راويان حديث، حكما و اطبا بود. در اين شهر، خواجه نزد بسيارى از فقها و حكماى عصر خويش تلمذ نمود و به رتبه علمى والايى دست يافت[۵].
خواجه پس از حمله مغول به ايران، نيشابور را ترکكرد و درحالى‌كه در پى مأمنى مى‌گشت، به دعوت ناصرالدين عبدالرحيم بن ابى‌منصور محتشم (كه از طرف علاءالدين محمد پادشاه اسماعيليان، حاكم قهستان خراسان بود) وارد قهستان شد. ناصرالدين، مقدم او را غنيمت شمرد و او را بى‌نهايت احترام و اكرام نمود و از محضر او استفاده كرد[۶].
در قهستان، زمينه تحقيق و مطالعه براى خواجه فراهم گرديد و او كتاب «طهارت» ابن مسكويه رازى را ترجمه كرد و با اضافه مطالب جديدى آن را به نام «اخلاق ناصری» براى ناصرالدين نوشت. رساله معينيه در علم هيئت و چند كتاب ديگر از تأليفات او نيز از محصولات همين دوران است[۷].
خواجه در زندان اسماعیلیان
خواجه بعد از مدتى به قلعه ميمون‌دز به نزد علاءالدين محمد، پادشاه اسماعيليه رفت. گرچه درباره علت رفتن خواجه به الموت و ميمون‌دز اختلاف نظر وجود دارد، ولى از كلام خود خواجه (كه در آخر برخى از نسخ «شرح اشارات» وى ذكر شده است) چنين برمى‌آيد كه وى در قلاع اسماعيليه در رنج و زحمت بوده و به‌اختيار در آنجا اقامت نكرده و در واقع در زندان و حبس بوده است[۸].
ارتباط با هلاکوخان
پس از اينكه هلاكو خان مغول، قلاع اسماعيليه را فتح كرد و آوازه فضل و كمال خواجه را شنيد و نيز دانست كه خورشاه، پادشاه اسماعيليه با صلاحديد وى دست از ستيز كشيده و تسليم شده است، خواجه را با جمعى ديگر ملازم ركاب خود نمود[۹].
هلاكو سپس متوجه فتح بغداد شد و با خواجه در اين مورد مشورت كرد و از او خواست اوضاع كواكب را بررسى و نتيجه را بيان كند. خواجه اوضاع را اين‌گونه توضيح داد كه خلافت عباسيان به‌زودى منقرض و نابود مى‌شود. اين امر، هلاكو را به فتح بغداد ترغيب كرد[۱۰].
هلاكوخان پس از محاصره بغداد، آن را به تصرف درآورد و خلافت عباسيان با كشته شدن آخرين خليفه، المستعصم‌باللّه، منقرض گرديد.
در اين زمان خواجه با تدبير خود جان بسيارى از مردم و علما و اهل فضل و هنر را نجات داد و از غارت اموال بسيارى جلوگيرى نمود. حكايت شفاعت‌هاى او نزد هلاكو براى حفظ جان علما در تاريخ نگاشته شده است[۱۱].
خواجه بعد از ملازم شدن با هلاكو و فرزندش اباقا، سفرهاى متعددى نمود. در سال 665، به‌همراهى قطب شيرازى به خراسان رفت و در سال 667 به مراغه بازگشت در سال 662 و چند نوبت ديگر براى جمع‌آورى كتاب به بغداد سفر كرد.
ساخت رصدخانه
پس از آنكه خواجه در خدمت هلاكو به مراغه رفت، به كار بستن رصد مشغول گرديد. مبلغى هنگفت به اين امر اختصاص داده شد و به درخواست خواجه، جمعى از علماى رياضى و ماهران در نجوم از اطراف بلاد براى دستيارى وى فراخوانده شدند؛ افرادى همچون: مؤيدالدين عرضى، نجم‌الدين كاتبى، فخرالدين اخلاطى، فخرالدين مراغه‌اى، نجم‌الدين كاتب بغدادى، محيى‌الدين مغربى، قطب‌الدين شيرازى، شمس‌الدين شروانى، شيخ كمال‌الدين ايجى، حسام‌الدين شامى و...[۱۲].
اين رصدخانه با مشورت اين علما در طرف شمال غربى شهر مراغه در بالاى تپه بلندى كه به زبان آذربايجانى، «رصد داغى» (كوه رصد) مشهور است، ساخته شد. در روز سه‌شنبه، چهارم جمادى‌الأولى سال 657ق، شروع به بناى رصد نمودند و در سال 660ق، آلت‌هاى رصدى به اتمام رسيد[۱۳].
در جنب اين رصدخانه كتابخانه بزرگى ساخته شد كه چهار صد هزار جلد كتاب داشت. و بنا به فرمان هلاكو كتب نفيس فراوانى كه از بغداد و دمشق و موصل و خراسان غارت شده بود و براى خواجه و همراهان وى لازم بود به آن كتابخانه نقل داده شد و خود خواجه نيز مأمورينى به بلاد اطراف مى‌فرستاد كه كتب علمى را در هر كجا بيابند براى او بخرند و بفرستند و در مسافرت‌ها خودش هم هر جا كتابى يا اسطرلابى يا آلت نجومى ديگرى پيدا مى‌كرد مى‌خريد و آن را به مراغه مى‌آورد[۱۴].
يکرصد كامل، به سى سال وقت نياز داشت، ولى به‌خاطر عجول بودن هلاكو در اين امر، خواجه در ظرف مدت دوازده سال، به كمکجداول زيج‌هاى سابق و رصدخانه جديد به ترتيب زيج پرداخت و زيج ايلخانى را تدوين نمود[۱۵].
در سال 669، خواجه به معالجه اباقاخان فرزند و جانشين هلاكوخان مغول پرداخته است و همچنين خواجه در بعضى از مصنفات خويش به كارهاى طبى و معالجات خود اشاره نموده است و اين حاكى از اطلاع او از طبابت است[۱۶].
خواجه داراى ذوق شعرى نيز بوده و اشعار بسيارى به زبان عربى و فارسى سروده است كه به‌جز چند قطعه و چند رباعى و مثنوى كوتاه چيزى در دست نيست[۱۷].
اساتيد
- پدرش فخرالدين محمد بن حسن (در شرعيات، از قبيل فقه و اصول و حديث)؛
- نورالدين على بن ابى‌منصور محمد الشيعى، دائى خواجه (در مقدمات منطق و حكمت و روايت. خواجه از طرف او اجازه روايى نيز داشت)؛
- برهان‌الدين محمد بن محمد بن على همدانى قزوينى (در حديث. خواجه از جانب او اجازه روايى داشت)؛
- نصيرالدين ابوطالب عبداللّه بن حمزة بن عبداللّه (در حديث)؛
- شيخ معين‌الدين مصرى ابوالحسن سالم بن بدران بن على مازنى (در حديث. وى از مشايخ روايى خواجه است)؛
- شيخ ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى (در حديث)؛
- ابراهيم بن على بن محمد سلمى قطب‌الدين مصرى (در طب و حكمت و مخصوصاً قانون بوعلى)؛
- فريدالدين داماد نيشابورى (در حكمت و مخصوصاً كتاب اشارات)؛
- كمال‌الدين بن يونس موصلى (در فقه. خواجه كتاب «غنية النزوع» سيد ابن زهره در فقه را نزد او خواند و در سال 619 از او اجازه روايت گرفته است و اين اجازه در پشت همان كتابى كه خواجه نزد او مى‌خوانده، باقى مانده است. اين شخص همچنين استاد رياضى و موسيقى بوده و شايد خواجه در اين زمينه نيز از او استفاده كرده باشد)؛
- ابن ميثم بحرانى شارح نهج‌البلاغة (برخى گفته‌اند خواجه نزد وى فقه مى‌خوانده
و او نزد خواجه، حكمت).
شاگردان
- علامه حلى (در حكمت)؛
- قطب‌الدين شيرازى (در تأليفات فلسفى خواجه، هيئت، علوم رياضى و حل مشكلات قانون)؛
- كمال‌الدين ابومحمدرضا بن فخرالدين محمد بن رضى‌الدين محمدحسینى افطسى آبى (برخى از مصنفات امام فخر رازى را در حضور خواجه قرائت كرده است. خواجه، به وى اجازه روايى نيز داده است)؛
- سيد ركن‌الدين ابوالفضائل؛
- كمال‌الدين بغدادى، معروف به ابن الفوطى؛
- محيى‌الدين عباسى؛
- عمادالدين، معروف به ابن الخوام؛
- مجدالدين مراغى.
وفات
خواجه در 75 سالگی (75 سال و 7 ماه و 7 روز) در شامگاه دوشنبه 17 ذی الحجه 672ق در بغداد رحلت نمود.[۱۸][۱۹] پیکرش بنا به وصيت خودش در شهر كاظمين مدفون گرديد.
آثار
خواجه در علوم و فنون متعدد داراى آثار و تأليفات است؛ پاره‌اى از آثار وى عبارتند از:
- تحرير اقليدس؛
- تحرير مجسطى؛
- تحرير الأكر؛
- تحرير كتاب الأكر تأليف ثاوذوسيوس؛
- تحرير كتاب المأخوذات فى أصول الهندسة؛
- تحرير كتاب المعطيات فى الهندسة؛
- تحرير كتاب الكرة المتحركة؛
- تحرير معرفة مساحة الأشكال البسيطة و الكروية؛
- تحرير كتاب الليل و النهار يا كتاب الأيام و الليالى؛
- تحرير كتاب المناظر؛
- تحرير كتاب جرمى النيرين و بعديهما؛
- تحرير طلوع و غروب؛
- تحرير مطالع؛
- تحرير كتاب المفروضات؛
- تحرير كتاب ظاهرات الفلك؛
- تحرير كره و استوانه يا شرح الكرة و الأسطوانة؛
- تحرير كتاب المساكن؛
- المخروطات؛
- رساله در احوال خطوط منحنيه؛
- كشف القناع عن أسرار شكل القطاع؛
- تربيع الدائرة؛
- رسالة فى انعطاف الشعاع و انعكاسه؛
- كتاب تسطيح الكرة و المطالع؛
- رساله رد بر مصادره اقليدس؛
- جوامع الحساب بالتخت و التراب؛
- رساله در علم مثلث؛
- رساله در حساب و جبر و مقابله؛
- رساله معينيه يا المفيد در هيئت؛
- شرح معينيه؛
- زبدة الهيئة؛
- زبدة الإدراك فى هيئة الأفلاك؛
- مختصر در معرفت تقويم، مشهور به سى فصل؛
- مدخل فى علم النجوم؛
- ترجمه صور الكواكب؛
- تذكره نصيريه؛
- شرح ثمره بطلميوس يا ترجمه ثمره بطلميوس؛
- زيج ايلخانى؛
- رساله‌اى درباره قبله تبريز؛
- رساله‌اى در بيان صبح كاذب؛
- رساله‌اى در تحقيق قوس قزح؛
- بيست باب در معرفت اسطرلاب؛
- تجريد الاعتقاد؛
- قواعد العقائد؛
- فصول نصيريه؛
- تلخیص المحصل؛
- رسالة الإمامة يا وجيزه نصيريه؛
- شرح الإشارات يا حلّ مشكلات الإشارات؛
- مصارع المصارع؛
- رساله‌اى در موجودات و اقسام آن؛
- بقاء النفس بعد فناء الجسد؛
- رساله در صدور موجودات از حضرت حق؛
- رساله اثبات جوهر مفارق؛
- شرح رسالة العلم؛
- رساله رد ايراد كاتبى بر دليل حكماء در اثبات واجب؛
- مفاوضات؛
- مؤاخذات؛
- جواب أسئله شمس‌الدين محمد كيشى؛
- رساله‌اى در جواب سؤال‌هاى محيى‌الدين عباسى؛
- مسائل هفت‌گانه؛
- جواب سؤال‌هايى از روم؛
- جواب سؤال‌هاى ابوالفضائل سيد ركن‌الدين استرآبادى؛
- رساله‌اى در نفوس ارضيه و قواى آنها؛
- رساله‌اى در اتحاد مقول عليه و مقول؛
- مقاله‌اى درباره «آيا معناى ادراك، تعقل است يا غير آن؟»؛
- جواب عزالدولة سعد بن منصور بن كمونه؛
- جواب سؤالى در خير بودن وجود؛
- العلل و المعلولات؛
- رساله‌اى در بحث از علل و معلولات مترتبه؛
- فوائد ثمانيه در حكمت؛
- جواهرنامه؛
- المقالات يا مقالات ششگانه؛
- رسالة ربط الحادث بالقديم؛
- رسالة إثبات وحدة الله؛
- رساله جبر و اختيار؛
- رساله اثبات عقل فعال؛
- رساله أقسام الحكمة؛
- رساله ضرورت مرگ؛
- رساله‌اى در جواب نجم‌الدين دبيران؛
- اخلاق ناصری؛
- أوصاف الأشراف؛
- آغاز و انجام؛
- رساله آداب المتعلمين؛
- نصيحت‌نامه؛
- أساس الاقتباس؛
- تجريد منطق؛
- تعديل المعيار فى نقد تنزيل الأفكار؛
- الحواشى على كليات القانون؛
- جواب خواجه در رفع تناقض سخن حنين و ابن سينا در رنگ بول؛
- جواب خواجه به يكى از حكما درباره تنفس؛
- جواب خواجه به پرسش يكى از دانشمندان درباره مزاج اعضا؛
- ضوابط الطب؛
- ذيل جهان‌گشا؛
- رساله‌اى در رسم و آيين پادشاهان قديم؛
- خلافت‌نامه؛
- معيار الأشعار؛
- جواهر الفرائض؛
- رساله در علم رمل؛
- مقاله در موسيقى؛
- رساله در اشارت به مكان و زمان آخرت؛
- تفسير سوره و العصر.
پانويس
- ↑ ر.ک اخلاق ناصری، ص 5 (مقدمه مصحح)
- ↑ ر.ک اساس الاقتباس، ص 14
- ↑ مدرس رضوى، محمدتقى، 1370، ص 3 و 4
- ↑ همان، ص 4 و 5
- ↑ همان، ص 5
- ↑ همان، ص 7
- ↑ همان، ص 9 - 7
- ↑ همان، ص 13 - 9
- ↑ همان، ص 15 - 13
- ↑ همان، ص 16
- ↑ همان، ص 27
- ↑ همان، ص 43 - 39
- ↑ همان، ص 44
- ↑ همان، ص 48
- ↑ همان، ص 45
- ↑ همان، ص 58
- ↑ همان، ص 598
- ↑ ر.ک اخلاق ناصری، ص 6
- ↑ ر.ک اساس الاقتباس، ص 15
منابع مقاله
- اقتباس از مدرس رضوى، محمدتقى، احوال و آثار خواجه نصيرالدين طوسى، انتشارات اساطير، چاپ دوم، 1370.
- اخلاق ناصری: خواجه نصیرالدّین طوسی، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: فردوس، 1387، (وزیری، گالینگور)، 304 صفحه. شابک: 5-340-320-964-978
- اساس الاقتباس: خواجه نصیرالدّین طوسی، مصحح: عزیزالله علیزاده، تهران: فردوس، 1395، (وزیری، گالینگور)، 564 صفحه. شابک: 8-435-320-964-978
وابسته‌ها
الاشارات و التنبیهات (مع المحاکمات)
الجوهر النضيد في شرح منطق التجريد
دعای توسل به چهارده معصوم سلام‌الله‌علیهم
تعدیل المعیار فی نقد تنزیل الافکار
کشف المراد في شرح تجرید الإعتقاد
الأنوار الجلالية في شرح الفصول النصيرية
البراهین القاطعة في شرح تجرید العقائد الساطعة
الحاشیة علی إلهیات الشرح الجدید للتجرید
الحاشیة علی حاشیة الخفري علی شرح القوشچي علی التجرید
کشف المراد شرح فارسی تجرید الإعتقاد
شوارق الإلهام في شرح تجرید الکلام
علاقة التجرید (شرح فارسی تجرید الاعتقاد)
قواعد العقائد (مع تعلیقات السبحاني)
کشف المراد في شرح تجرید الإعتقاد (قسم الإلهیات)
تعلیقه بر اساس الاقتباس خواجه نصیر طوسی
مصارع المصارع (خواجه نصیرالدین طوسی)
شرح اشارات و تنبیهات (نمط سوم)
المراسلات بین صدرالدین القونوي و نصیرالدین الطوسي
شوارق الالهام فی شرح تجرید الکلام
الحاشية علی شروح الإشارات (الإشارات و شرح الإشارات و شرح الشرح و حاشية الباغنوي)
هداية الطالبين في شرح آداب المتعلمين
جواهر الفرائض: المشهور ب الفرائض النصیریه
دروس شرح اشارات و تنبیهات (ابن سینا)
جواهر الفرائض: المشهور بالفرائض النصیریة
شرح ثمره بطلميوس در احكام نجوم
حل مشکلات کتاب الاشارات و التنبیهات، مشهور به شرح اشارات
معیار الأشعار (در علم عروض و قافیه)
دو رساله در اخلاق: مکارم اخلاق، گشا‌یش‌‌نا‌مه
شرح کشف المراد (محمّدی خراسانی)
بررسی و داوری در مسائل اختلافی میان دو فیلسوف اسلامی خواجه نصیر طوسی و امام فخر رازی