شرح نهج‌البلاغة المقتطف من بحارالأنوار للعلامة المجلسي

    از ویکی‌نور
    ‏شرح نهج‌البلاغة المقتطف من بحارالأنوار للعلامة المجلسي
    شرح نهج‌البلاغة المقتطف من بحارالأنوار للعلامة المجلسي
    پدیدآورانعلی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول (نویسنده)

    شریف الرضی، محمد بن حسین (گردآورنده)

    مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی (شارح)

    انصاریان، علی (تنظيم)

    حاجعلی فرد، مرتضی (مصحح)
    عنوان‌های دیگربحار الانوار. برگزیده

    نهج‌البلاغه. شرح

    المقتطف من بحار الانوار للعلامه مجلسی قدس‌سره
    ناشروزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامي، مؤسسة الطبع و النشر
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1408 ق
    چاپ1
    موضوعاحادیث شیعه - قرن 12ق.

    علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها - نقد و تفسیر

    علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامه‌ها - نقد و تفسیر

    علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر
    زبانعربی
    تعداد جلد3
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏023‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏3‎‏ش‎‏4
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    شرح نهج‌البلاغة المقتطف من بحارالأنوار للعلامة المجلسي، حاوى شرح احاديث«نهج‌البلاغة» در «بحار الانوار» است كه به اهتمام على انصاريان استخراج و تنظيم شده است.

    ساختار

    كتاب، در سه مجلد تنظيم شده است كه جلد اول و دوم، مشتمل بر خطبه‌ها و جلد سوم، مشتمل بر نامه‌ها و حكمت‌ها است.

    گزارش محتوا

    كتاب، با مقدمه‌اى مشتمل بر مطالبى با عناوين «شروح نهج‌البلاغة»، «معرفى مختصر بحار الانوار» و «اسلوب علامه مجلسى در شرح نهج‌البلاغة» آغاز شده است. محقق كتاب، در بخش اول با اشاره به اينكه تا كنون قريب به پانصد كتاب پيرامون «نهج‌البلاغة» نوشته شده است، تعدادى از شروح اين كتاب گران‌سنگ را ذكر مى‌كند. او مى‌افزايد: كتابى كه لازم است به نام آن اشاره شود، «شرح نهج‌البلاغة» علامه مجلسى است؛ چه بسا اين اسم و موضوع نزد پژوهشگران جديد و غريب باشد؛ چرا كه مى‌دانيم علامه مجلسى، با وجود اينكه بعضى خطبه‌ها و نامه‌های «نهج‌البلاغة» را ترجمه كرده است، اما كتابى به اين نام، مختصر يا مطول، به‌صورت مستقل تأليف نكرده است. كتاب پيش روى محققین نيز تحقيق موسّعى در كتاب «بحار الانوار» و استخراج شروحى است كه علامه مجلسى نوشته است.

    محقق كتاب، در بخش دوم مقدمه به اين نكته اشاره مى‌كند كه «بحار الانوار» به لحاظ کیفیت و كميت از بزرگ‌ترين جوامع حديثى نزد فرق اسلامى است، سپس به مصادر «بحار الانوار» و کیفیت تأليف آن مى‌پردازد و در انتها، از شيوه علامه مجلسى در شرح«نهج‌البلاغة»، سخن مى‌گويد كه به اختصار ارائه مى‌شود:

    علامه، پس از نقل قطعه‌اى از «نهج‌البلاغة» در موضوع يا فصل مرتبط با آن، به شرح مختصر يا تفصيلى آن مى‌پردازد. در اين شروح و در شرح كلمات مشكل يا در بيان مطالب، براى اثبات آنها، گاه براهين و ادله‌اى را نيز از كتب حديثى ديگر ذكر مى‌كند. وى، در شرح الفاظ، از مهم‌ترين كتب لغت عربى مانند: «الصحاح» جوهرى، «قاموس اللغة» فيروزآبادى يا «تاج العروس» زبيدى به‌صورت گسترده استفاده مى‌كند.

    مجلسى، از شروح مهم «نهج‌البلاغة» كه اسامى آنها خواهد آمد، استفاده كرده است، اما اين، بدين معنا نيست كه شرح علامه مجلسى تكرار شروح معروف است. نویسنده، معتقد است كه اين، كلام كسانى است كه به‌صورت سطحى به شروح علامه مجلسى نظر كرده‌اند. علامه، در بسيارى از موارد، گفته‌هاى شارحين «نهج‌البلاغة» را نقد و تحليل كرده و در خلال ردّ آنها ديدگاهى را كه به نظرش صحيح مى‌آيد، بيان مى‌كند.شروح چهارگانه‌اى كه علامه مجلسى بيش از ديگر شروح بر آنها تكيه كرده عبارت است از:

    1. «شرح نهج‌البلاغة» ابن ميثم بحرانى؛
    2. «شرح نهج‌البلاغة» ابن ابى‌الحديد معتزلى؛
    3. «شرح نهج‌البلاغة» قطب‌الدين راوندى؛
    4. «شرح نهج‌البلاغة» علامه كيدرى.

    در «شرح نهج‌البلاغة» علامه مجلسى، آراى جديدى وجود دارد كه در ساير شروح ذكر شده، ديده نمى‌شود و نيازمند نگارش مقاله مستقلى است؛ «ولايت فقيه» و «مسئله حكومت علماى اسلام» در زمان غيبت ولى‌عصر(عج) از آن جمله است. اميرالمؤمنين(ع)، در خطبه سوم از «نهج‌البلاغة» معروف به خطبه «شقشقية» مى‌فرمايد: «سوگند به خدايى كه دانه را شكافت و جان را آفريد، اگر حاضر نمى‌شدند آن جماعت كثير و يارى نمی‌كردند كه حجت تمام شود و نبود عهدى كه خدا از علما گرفته است كه راضى نشوند بر سيرى ظالم و گرسنگى مظلوم، هرآينه ريسمان شتر خلافت را بر كوهان آن مى‌انداختم و...».

    علامه مجلسى، در شرح آن مى‌نويسد: «العلماء»، يا ائمه(ع) یا اعم از آنها است و لذا دلالت دارد بر اينكه در زمان غيبت، فقيه جامع شرايط، حاكم بين مردم است.

    در كتاب، دو قسم عدد وجود دارد:

    برخى از اعداد، به خود خطبه‌ها، نامه‌ها و حكمت‌ها اختصاص دارد كه بين «»، آمده و توضيح آن در انتهاى هر مجلد تحت عنوان «فهرس الالفاظ الغريبة المشروحة» آمده است؛

    بعضى از اعداد، متعلق به شروح علامه است كه توضيح آنها در پاورقى همان صفحه ذكر شده است.

    لازم به ذكر است كه نصوص«نهج‌البلاغة» كه در اين كتاب نقل گرديده، همگى از نسخه صبحى صالح اخذ شده است، اما نصوص نسخه مورد استفاده علامه مجلسى با نصوص نسخه مذكور اختلافاتى دارد.

    وضعيت كتاب

    در انتهاى هر يك از مجلدات، فهرست مشروح الفاظ غريبه و نيز رموز كتاب و فهرست مطالب آن جلد آمده است.

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.