ترجمه نهج‌البلاغه (افتخارزاده)
ترجمه نهج‌البلاغه از آقاى محمودرضا افتخارزاده، به زبان فارسى شامل پيش‌گفتارى از مترجم درباره امیرالمؤمنین و نگاهى به سرنوشت تاريخى ميراث علوى، سيد رضى گردآورى و گزينش سخنان امام على(ع)، مطالبى پيرامون برگردان پارسى نامه علوى، سير تاريخ ترجمه‌ها از سده پنجم تا كنون و زبان ادبيات ترجمه، در ابتداى كتاب مى‌باشد، سپس به ترجمه كتاب نهج‌البلاغه پرداخته است.
| نهج‌البلاغه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول (نویسنده)
شریف الرضی، محمد بن حسین (گردآورنده) افتخارزاده، محمود (ترجمه و تدوین) |
| عنوان‌های دیگر | نهج‌البلاغه. فارسی - عربی |
| ناشر | روزگار |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1379 ش. |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-5758-22-X |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها
علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامه‌ها علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
گزارش محتوا
مترجم در ترجمه كتاب نهج‌البلاغه با خود عهد نموده كه از هر گونه ترجمه آزاد و باز پرهيز كند و تنها در چارچوب كلام علوى حركت نمايد، و كلام علوى براى وى اصل و اساس باشد و تنها بكوشد به آن نزدیک شود. از آنجا كه ساختار كلام علوى در نهايت كوتاهى و ايجاز است، كوشيده تا در ادبيات ترجمه بيشتر از افعال تك بنى پارسى آشنا و ناآشنا بهره بجويد، و هماهنگ با كلام علوى بيشتر از ضماير مفعولى فارسى بهره ببرد و يا ضماير فاعى و مفعولى را در يك فعل به كار گيرد. همچنين تا آنجا كه توانسته از كاربرد واژگان عربى راه يافته به زبان فارسى پرهيز كرده و تنها واژگان عقيدتى مانند: خق، حج، خمس، زكات، جهاد، ميراث، ارث و.... را آورده است.
از آنجا كه واژه دنيا بار عقيدتى دارد، از ترجمه آن به جهان خوددارى كرده چرا كه جهان ترجمه عالم است و براى دنيا با توجه به بار كلامى آن نسزد. از كاربر واژگان پارسى كهن كه اصالت ديرينه دارد، بهره جسته مانند: گلوم به جاى جرعه، خو يا خيو به جاى عرق، كراشى به جاى ابن لبون، تندرستى و درواخى به جاى سلامتى و عافيت، يك تويى به جاى اخلاص، پايبندان به جاى ضمانت و... و سرانجام متن و ترجمه را تدوين موضوعى كرده؛ يعنى خطبه‌ها، نامه‌ها، و سخنان كوتاه را كه تا حدودى هم موضوع يافته، هر كدام را در بخش خودش كنار هم قرار داده و با توجه به اين كه در هر خطبه و نامه‌اى از موضوعات گونه گونى سخن رفته، در تدوين توجه به موضوع غالب بوده است. ترتيب زمانى و تاريخ خطبه‌ها و نامه‌ها را نيز رعايت كرده است.
متن اين ترجمه نسخه چاپ مرحوم صبحى صالح است.
مترجم به نظر خود كاستى‌ها و نادرستى‌هايى كه در واژگان، اعراب، عنوان‌بندى متن و واژه‌نامه صبحى صالح ديده است، در متن خود تصحيح نموده است.
مترجم با مراجعه به كتاب «تمام نهج‌البلاغه» ازآقاى سيد صادق موسوى شيرازى، در پايان هر خطبه و كلام و نامه و سخن كوتاه، همه موارد اختلاف در حروف، واژگان و ساختار جمله‌ها، و گاه پس و پيش كلام گزيده را با ذكر مصادر آن‌ها به اختصار هر چه تمام آورده، تا خواننده محقق را در جريان چگونگى گزينش مرحوم سيد رضى و پيش و پس كلام گزيده قرار دهد، تا به دريافت هر چه بيشتر معناى متن كمك كرده باشد.
در پايان ترجمه فهارس جالبى را براى كتاب ذكر كرده است، كه شامل موارد زيرمى‌باشد:
- فهرست موضوعى خطبه‌ها
- موضوعى نامه‌ها
- موضوعى حكمت‌ها
- ترتيبى خطبه‌ها
- ترتيبى نامه
- ترتيبى حكمت‌ها
- كتاب شناسى نهج‌البلاغه
- نام اشخاص و...
- نام كتاب‌ها
- نام حشرات و....
- نام ستارگان و...
- نام كان‌ها و گوهرها و...
- نام جاها
- موضوعى اصطلاحات و...
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب