نهج‌الحياة؛ مجموعة بحوث و مقالات حول نهج‌البلاغة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (+رده) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شریف‌الرضی، محمد بن حسین' به 'شریف رضی، محمد بن حسین') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغة توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغة به [[امام على(ع)]] بيان داشته است. | مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغة توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغة به [[امام على(ع)]] بيان داشته است. | ||
ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغة نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال [[طه حسین|طه حسين]] و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغة فعالیت‌های زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغة و استناد آن‌ها به [[امام على(ع)]] پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون [[امام على(ع)]] تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه [[ | ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغة نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال [[طه حسین|طه حسين]] و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغة فعالیت‌های زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغة و استناد آن‌ها به [[امام على(ع)]] پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون [[امام على(ع)]] تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه [[شریف رضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بعضى از سخنان ايشان را در اين مجموعه جمع‌آورى كرده است. | ||
در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به [[امام على(ع)]] اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغة نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به [[امام على(ع)]] مى‌رسد. | در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به [[امام على(ع)]] اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغة نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به [[امام على(ع)]] مى‌رسد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
مقاله بعدى كتاب «علوم الطّبيعۀ فى نهج‌البلاغة» نام دارد كه توسط استاد دانشگاه نجوم دمشق لبيب بيضون نوشته شده است و در آن به اشاره [[امام على(ع)]] به شناخت خداوند از طريق علوم طبيعى و نجوم و افلاك پرداخته شده است. ايشان با استناد به سخنان امام در نهج‌البلاغة به علوم طبيعى و نجوم قوانين نجومى و طبيعى را از سخنان ايشان برداشت كرده و آن را اثبات كرده‌اند. | مقاله بعدى كتاب «علوم الطّبيعۀ فى نهج‌البلاغة» نام دارد كه توسط استاد دانشگاه نجوم دمشق لبيب بيضون نوشته شده است و در آن به اشاره [[امام على(ع)]] به شناخت خداوند از طريق علوم طبيعى و نجوم و افلاك پرداخته شده است. ايشان با استناد به سخنان امام در نهج‌البلاغة به علوم طبيعى و نجوم قوانين نجومى و طبيعى را از سخنان ايشان برداشت كرده و آن را اثبات كرده‌اند. | ||
مقاله بعدى اين مجموعه «نهج‌البلاغة و اثره على الأدب العربى»، نوشته دكتر [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امينى]] است. كتاب با مقدمه‌اى در باب اين كه بعد از قرآن بهترين متن عربى از لحاظ فصاحت و بلاغت متن نهج‌البلاغة است، شروع مى‌شود. مؤلف در اين مقدمه به [[ | مقاله بعدى اين مجموعه «نهج‌البلاغة و اثره على الأدب العربى»، نوشته دكتر [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امينى]] است. كتاب با مقدمه‌اى در باب اين كه بعد از قرآن بهترين متن عربى از لحاظ فصاحت و بلاغت متن نهج‌البلاغة است، شروع مى‌شود. مؤلف در اين مقدمه به [[شریف رضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و اين كه وى اولين نفر بود كه به امر جمع‌آورى سخنان [[امام على(ع)]] پرداخت اشاره دارد و در قسمت دوم مقدمه به مصادر نهج‌البلاغة پرداخته است. | ||
متن كتاب به تجزيه و تحليل متن ادبى نهج‌البلاغة مى‌پردازد. در پايان اين كتاب نيز بخش مصادر كتاب حاضر آمده است. | متن كتاب به تجزيه و تحليل متن ادبى نهج‌البلاغة مى‌پردازد. در پايان اين كتاب نيز بخش مصادر كتاب حاضر آمده است. | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳
| نهج الحیاة: مجموعة بحوث و مقالات حول نهج‌البلاغة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | گروهی از نویسندگان (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مجموعه بحوث و مقالات حول نهج‌البلاغة |
| ناشر | بنیاد نهج‌البلاغه |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغة - مقالهها و خطابهها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 38/05 /ب9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نهج‌الحياة؛ مجموعة بحوث و مقالات حول نهج‌البلاغة، تألیف جمعى از پژوهشگران در موضوعات مختلف درباره كتاب شريف نهج‌البلاغة مى‌باشد كه توسط بنیاد نهج‌البلاغه جمع‌آورى و به چاپ رسيده است. از جمله اين نويسندگان دكتر حامد حنفى داود، علامه سيد محسن امين، دكتر محمدهادى امينى هستند. اين اثر به زبان عربى حاوى مقالاتى در پيرامون نهج‌البلاغة مى‌باشد. اهميت اين كتاب از آنجايى است كه در اين مجموعه موضوعاتى همانند، اصول دين در نهج‌البلاغة، موضوعات اجتماعى، طبيعى،... از منظر امام على(ع) جمع‌آورى و به خوانندگان عرضه شده است كه هر كدام كتاب كوچك و يا مقاله‌اى مفصل مى‌باشد.
ساختار
كتاب شامل مقدمه و شش مجموعه مجزا از هم كه هر كدام به نویسنده‌اى خاص اختصاص دارد مى‌باشد. شيوه بيان مطالب كتاب نيز در مقالات مختلف متفاوت است و از يك شيوه خاص پيروى نشده است. از آنجايى كه اين كتاب از شش نویسنده زبردست عرب كه كتابچه يا مقالاتى درباره موضوعاتى در نهج‌البلاغة داشته‌اند، مى‌باشد، مجموعه حاضر يكى از بهترين موسوعه‌ها در پيرامون نهج‌البلاغة به زبان عربى است.
گزارش محتوا
مقدمه كتاب كه توسط ناشر - بنیاد نهج‌البلاغه - به اين مجموعه افزوده شده است، در بيان و بزرگى كتاب نهج‌البلاغة و اهميت آن مطالبى را در بخش اول به نام «نهج‌البلاغة هذا السفر الخالد» در خود جاى داده است.
در بحث دوم مقدمه، با نام «مؤسّسه نهج‌البلاغة» به اهداف و كارهاى انجام شده، توسط مؤسسه نهج‌البلاغة پرداخته شده است. همچنين تاريخچه‌اى از بدو تاسيس اين مؤسسه به دست استاد شهيد آیت‌الله مرتضى مطهرى، بنيانگذار اين مؤسسه به خواننده داده مى‌شود و فعالیت‌های اين بنياد تا به امروز ادامه داده شده و در زواياى مختلف كتاب شريف نهج‌البلاغة فعالیت‌های ايشان ادامه پيدا كرده است.
مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغة توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغة به امام على(ع) بيان داشته است.
ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغة نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال طه حسين و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغة فعالیت‌های زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغة و استناد آن‌ها به امام على(ع) پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون امام على(ع) تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه سيد رضى بعضى از سخنان ايشان را در اين مجموعه جمع‌آورى كرده است.
در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون آلوسى و ابن اثير و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به امام على(ع) اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغة نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به امام على(ع) مى‌رسد.
مقاله دوم كتاب با نام «اصول‌الدين على ضوء نهج‌البلاغة» تألیف محمدباقر بهبودى است. اين اثر به عنوان كتابى با همين نام در تهران به تنهايى به چاپ رسيده است. كتاب خود داراى مقدمه و به چهار مبحث مى‌پردازد؛ اثبات صانع(توحيد)، عدل الهى، نبوت و امامت.
ايشان به اختصار در مقدمه كتاب خويش اين چهار اصل اصول دين را توضيح داده‌اند.
مطالب متن كتاب ايشان، حول پنج محور اصول دين؛ يعنى توحيد، معاد، نبوت، امامت و عدل است. مؤلف در هر بخش بعد از استناد به سخن الهى در قرآن به سخنان امام على(ع) در اين باب در ارشاد مردم اشاره مى‌كند.
مقاله سوم كتاب «الأغراض الاجتماعیۀ فى نهج البلاغۀ»، تألیف علامه سيد محسن امين مى‌باشد. اين بخش با مقدمه‌اى با نام المدخل شروع مى‌شود كه در آن به ابعاد شخصيت امام على(ع) پرداخته شده است. متن اصلى كتاب در سه بخش زندگى مردم، سياست و قضاوت، دموكراسى در نهج‌البلاغة پرداخته است. در بخش اول كتاب مؤلف مؤلفه‌هاى مختلفى را از زندگى بشر و روابط بين انسان‌ها انتخاب و از سخنان امام على(ع) براى آن‌ها شاهد مثال آورده است. همانند سخن و عقيده امام درباره زن و حضور او در مسائل اجتماع.
در بخش دوم، به سخنان امام درباره حكم و سياست و اينكه قضاوت صحيح از منظر امام چگونه قضاوتى است، سخن به ميان آمده است.
در بخش سوم كتاب نيز به دموكراسى در انديشه امام على(ع) پرداخته شده است.
مقاله بعدى كتاب «علوم الطّبيعۀ فى نهج‌البلاغة» نام دارد كه توسط استاد دانشگاه نجوم دمشق لبيب بيضون نوشته شده است و در آن به اشاره امام على(ع) به شناخت خداوند از طريق علوم طبيعى و نجوم و افلاك پرداخته شده است. ايشان با استناد به سخنان امام در نهج‌البلاغة به علوم طبيعى و نجوم قوانين نجومى و طبيعى را از سخنان ايشان برداشت كرده و آن را اثبات كرده‌اند.
مقاله بعدى اين مجموعه «نهج‌البلاغة و اثره على الأدب العربى»، نوشته دكتر محمدهادى امينى است. كتاب با مقدمه‌اى در باب اين كه بعد از قرآن بهترين متن عربى از لحاظ فصاحت و بلاغت متن نهج‌البلاغة است، شروع مى‌شود. مؤلف در اين مقدمه به سيد رضى و اين كه وى اولين نفر بود كه به امر جمع‌آورى سخنان امام على(ع) پرداخت اشاره دارد و در قسمت دوم مقدمه به مصادر نهج‌البلاغة پرداخته است.
متن كتاب به تجزيه و تحليل متن ادبى نهج‌البلاغة مى‌پردازد. در پايان اين كتاب نيز بخش مصادر كتاب حاضر آمده است.
آخرين بخش كتاب، نيز مقاله‌اى تحت عنوان اعلام نهج‌البلاغة گنجانده شده است كه به تجزيه و تحليل مختصرى درباره 62 نفر از شخصيت‌هايى كه نامشان در نهج‌البلاغة آمده است، مى‌پردازد.
كتاب با مقدمه‌اى از مؤلف آغاز شده است كه در آن مؤلف به محتواى كتاب خود اشاره كرده است كه چه اشخاصى را دربر مى‌گيرد.
اين اشخاص به دليل اهميت و تاثير گذاریشان در تاريخ عصر امام على(ع) انتخاب و به ترتيب الفباى فارسى در اين مجموعه قرار گرفته‌اند. اولين شخصيت ايشان ابوذر غفارى صحابى گران قدر امام على(ع) مى‌باشد كه با بيان مختصرى در مورد ايشان كتاب آغاز شده است. يكى از اهداف مؤلف در تألیف كتاب بيان و جمع‌آورى اين اشخاص به صورت مقاله بوده است، لذا مؤلف در بيان مختصر گويى اين شخصيت‌ها در اين مجموعه مى‌باشد.
پايان بخش اين كتاب زندگانى حضرت زهرا(س) مى‌باشد.
وضعيت كتاب
كتاب داراى پاورقى و توضيحات در هر مقاله مجزا مى‌باشد كه در هر صفحه ذيل مطالب مختلف بيان شده است. در اين كتاب فقط فهرست مطالب بيان شده است.
منابع مقاله
كتاب