۶۱٬۱۸۹
ویرایش
نهج‌الحياة؛ مجموعة بحوث و مقالات حول نهج‌البلاغة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۳۱
، ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغه توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغه به [[امام على(ع)]] بيان داشته است. | مقاله اول كتاب كه به نام «نهج‌البلاغه توثيقه، و نسبته إلى الامام علىّ(ع)» از دكتر حامد حنفى داوود استاد دانشگاه قاهره است كه در دو بخش عقلى و نقلى دلايلى در درستى نهج‌البلاغه به [[امام على(ع)]] بيان داشته است. | ||
ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغه نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال [[طه حسین|طه حسين]] و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغه فعاليت‌هاى زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغه و استناد آن‌ها به [[امام على(ع)]] پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون [[امام على(ع)]] تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] | ايشان در ابتداى بحث خود چنين مى‌نويسد كه همچنانكه بعضى از مستشرقين در درستى مطالب قرآن اشكال وارد كرده‌اند، به نهج‌البلاغه نيز ايراداتى را وارد شمرده‌اند كه اولين اين شخصيت‌ها قاضى‌القضاة شمس‌الدين احمد بن خلكان الإربلى البرمكى است. در نقطه مقابل نيز امثال [[طه حسین|طه حسين]] و شاگردانش در اثبات و دورى اين اشكالات و شبهات از نهج‌البلاغه فعاليت‌هاى زيادى كرده‌اند و در ادامه ايشان نيز تا به امروز علماى زيادى در اين جبهه به فعاليت پرداخته‌اند. مؤلف اين مقاله نيز در اين راستا در دو بخش دليل عقلى و نقلى به اثبات و درستى مطالب كتاب نهج‌البلاغه و استناد آن‌ها به [[امام على(ع)]] پرداخته است. ايشان در باب دليل عقلى به اين كه از لحاظ بلاغت و فصاحت هيچ انس و جنى قادر به بيان چنين سخنان و كلماتى نمى‌باشد را دليل بر اين كه اين كار به شخصيت بزرگ و انسان كاملى؛ همچون [[امام على(ع)]] تنها برمى‌گردد، اشاره دارد كه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بعضى از سخنان ايشان را در اين مجموعه جمع‌آورى كرده است. | ||
در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به [[امام على(ع)]] اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغه نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به [[امام على(ع)]] مى‌رسد. | در بخش دليل نقلى نيز ايشان به سخن بزرگان اهل عامه، همچون [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] و [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و ابن سبط جوزى كه در دوران بنى عباس مى‌زيسته‌اند، استناد كرده‌اند و اينكه علماى بزرگى در عصرهاى متاخر نيز بر درستى و انتساب اين سخنان به [[امام على(ع)]] اذعان كرده‌اند، استشهاد دارند. ايشان همچنين در اين بخش به سخنان نهج‌البلاغه نيز اشاره كرداند كه از لحاظ روايى و حديثى و تاريخى اين مباحث از طرق ديگر به [[امام على(ع)]] مى‌رسد. | ||
مقاله دوم كتاب با نام «اصول‌الدين على ضوء نهج‌البلاغه» تألیف [[بهبودی، محمدباقر|محمدباقر بهبودى]] | مقاله دوم كتاب با نام «اصول‌الدين على ضوء نهج‌البلاغه» تألیف [[بهبودی، محمدباقر|محمدباقر بهبودى]] است. اين اثر به عنوان كتابى با همين نام در تهران به تنهايى به چاپ رسيده است. كتاب خود داراى مقدمه و به چهار مبحث مى‌پردازد؛ اثبات صانع(توحيد)، عدل الهى، نبوت و امامت. | ||
ايشان به اختصار در مقدمه كتاب خويش اين چهار اصل اصول دين را توضيح داده‌اند. | ايشان به اختصار در مقدمه كتاب خويش اين چهار اصل اصول دين را توضيح داده‌اند. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
مقاله بعدى كتاب «علوم الطّبيعۀ فى نهج البلاغه» نام دارد كه توسط استاد دانشگاه نجوم دمشق لبيب بيضون نوشته شده است و در آن به اشاره [[امام على(ع)]] به شناخت خداوند از طريق علوم طبيعى و نجوم و افلاك پرداخته شده است. ايشان با استناد به سخنان امام در نهج‌البلاغه به علوم طبيعى و نجوم قوانين نجومى و طبيعى را از سخنان ايشان برداشت كرده و آن را اثبات كرده‌اند. | مقاله بعدى كتاب «علوم الطّبيعۀ فى نهج البلاغه» نام دارد كه توسط استاد دانشگاه نجوم دمشق لبيب بيضون نوشته شده است و در آن به اشاره [[امام على(ع)]] به شناخت خداوند از طريق علوم طبيعى و نجوم و افلاك پرداخته شده است. ايشان با استناد به سخنان امام در نهج‌البلاغه به علوم طبيعى و نجوم قوانين نجومى و طبيعى را از سخنان ايشان برداشت كرده و آن را اثبات كرده‌اند. | ||
مقاله بعدى اين مجموعه «نهج‌البلاغه و اثره على الأدب العربى»، نوشته دكتر [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امينى]] است. كتاب با مقدمه‌اى در باب اين كه بعد از قرآن بهترين متن عربى از لحاظ فصاحت و بلاغت متن نهج‌البلاغه است، شروع مى‌شود. مؤلف در اين مقدمه به [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] | مقاله بعدى اين مجموعه «نهج‌البلاغه و اثره على الأدب العربى»، نوشته دكتر [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امينى]] است. كتاب با مقدمه‌اى در باب اين كه بعد از قرآن بهترين متن عربى از لحاظ فصاحت و بلاغت متن نهج‌البلاغه است، شروع مى‌شود. مؤلف در اين مقدمه به [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و اين كه وى اولين نفر بود كه به امر جمع‌آورى سخنان [[امام على(ع)]] پرداخت اشاره دارد و در قسمت دوم مقدمه به مصادر نهج‌البلاغه پرداخته است. | ||
متن كتاب به تجزيه و تحليل متن ادبى نهج‌البلاغه مى‌پردازد. در پايان اين كتاب نيز بخش مصادر كتاب حاضر آمده است. | متن كتاب به تجزيه و تحليل متن ادبى نهج‌البلاغه مى‌پردازد. در پايان اين كتاب نيز بخش مصادر كتاب حاضر آمده است. | ||