ترجمه نهج‌البلاغه (محمدمهدی جعفری): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
'''ترجمه نهج البلاغه سخنان، نامه‌ها و حكمت‌هاى اميرالمؤمنين على(ع)'''، كتابى است ارزشمند كه توسط [[شریف الرضی، محمد بن حسین|ابوالحسن محمد بن حسين سيد رضى]] (406. 359ق) گردآورى شده و به قلم [[جعفری، محمدمهدی|سيد محمد مهدى جعفرى]] ، در عصر حاضر به فارسى ترجمه شده است. | '''ترجمه نهج البلاغه سخنان، نامه‌ها و حكمت‌هاى اميرالمؤمنين على(ع)'''، كتابى است ارزشمند كه توسط [[شریف الرضی، محمد بن حسین|ابوالحسن محمد بن حسين سيد رضى]] (406. 359ق) گردآورى شده و به قلم [[جعفری، محمدمهدی|سيد محمد مهدى جعفرى]]، در عصر حاضر به فارسى ترجمه شده است. | ||
در ترجمه حاضر سعى شده است تا از گزينش واژه‌هاى متناسب، اما ناآشنا و دور از ذهن، خوددارى و به همان متن ساده ولى درست، بسنده شود. | در ترجمه حاضر سعى شده است تا از گزينش واژه‌هاى متناسب، اما ناآشنا و دور از ذهن، خوددارى و به همان متن ساده ولى درست، بسنده شود. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
براى پژوهشگر در متن نهج البلاغه، يافتن واژه‌اى يا موضوعى در يك خطبه يا كلام يا نامه چند فقره‌اى دشواراست، لذا در اين متن، هر جا موضوعى تمام شده، شماره‌اى مانند آيات قرآن در پايان آن گذاشته شده و مطالب و موضوعات ديگر، سر سطر و با عنوان و شماره ديگر شروع شده است. | براى پژوهشگر در متن نهج البلاغه، يافتن واژه‌اى يا موضوعى در يك خطبه يا كلام يا نامه چند فقره‌اى دشواراست، لذا در اين متن، هر جا موضوعى تمام شده، شماره‌اى مانند آيات قرآن در پايان آن گذاشته شده و مطالب و موضوعات ديگر، سر سطر و با عنوان و شماره ديگر شروع شده است. | ||
[[امام على(ع)|اميرمومنان(ع)]] همه آيات قرآن و سنت پيامبر(ص) را با تمام وجود برگرفته و در سخنان خود بازتاب داده است، گاه به شكل تضمين، گاه نقل قول، گاهى هم به صورت تلميح و اقتباس و نقل به مضمون، علاوه بر اين دو منبع، آن بزرگوار از اشعار و ضرب المثل‌ها و تجارب بشرى نيز سود جسته است كه پاره‌اى از آن‌ها روشن است و برخى ناپيدا، در اين متن و ترجمه، به يارى شرح‌هايى مانند [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابى‌الحديد]] ، [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم]]، [[شوشتری، محمدتقی|علامه شوشترى]] و مانند اين‌ها، آن منابع و گويندگان آن‌ها روشن گرديده است. | [[امام على(ع)|اميرمومنان(ع)]] همه آيات قرآن و سنت پيامبر(ص) را با تمام وجود برگرفته و در سخنان خود بازتاب داده است، گاه به شكل تضمين، گاه نقل قول، گاهى هم به صورت تلميح و اقتباس و نقل به مضمون، علاوه بر اين دو منبع، آن بزرگوار از اشعار و ضرب المثل‌ها و تجارب بشرى نيز سود جسته است كه پاره‌اى از آن‌ها روشن است و برخى ناپيدا، در اين متن و ترجمه، به يارى شرح‌هايى مانند [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابى‌الحديد]]، [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم]]، [[شوشتری، محمدتقی|علامه شوشترى]] و مانند اين‌ها، آن منابع و گويندگان آن‌ها روشن گرديده است. | ||
در شماره‌هاى خطبه‌ها و كلام‌هاى بخش اول، مختصر اختلافى هست كه از نسخه‌نويسان و كاتبان قديم است، ولى در اين متن، شماره‌هايى كه آمده، همه مستدل و از روى حساب است، در شماره نامه‌ها هيچ اختلافى در نسخه‌ها نيست، ليكن در شماره و حتى متن بخش سوم، كلمات قصار، اختلاف بسيار است كه همه شماره‌هايى كه در اين متن براى كلمات قصار تعيين شده بر طبق متن مصحح و معتبر ابن شدقم است و از آغاز تا پايان، در پاورقى، به علت اختلافات و حذف برخى از كلمات قصار، اشاره شده است. | در شماره‌هاى خطبه‌ها و كلام‌هاى بخش اول، مختصر اختلافى هست كه از نسخه‌نويسان و كاتبان قديم است، ولى در اين متن، شماره‌هايى كه آمده، همه مستدل و از روى حساب است، در شماره نامه‌ها هيچ اختلافى در نسخه‌ها نيست، ليكن در شماره و حتى متن بخش سوم، كلمات قصار، اختلاف بسيار است كه همه شماره‌هايى كه در اين متن براى كلمات قصار تعيين شده بر طبق متن مصحح و معتبر ابن شدقم است و از آغاز تا پايان، در پاورقى، به علت اختلافات و حذف برخى از كلمات قصار، اشاره شده است. | ||
مترجم از ترجمه‌هاى گران‌سنگ ديگران مانند ترجمه دكتر جوينى، [[شرح نهج‌البلاغه (نواب لاهیجی)|شرح نواب لاهيجى]] ، شرح [[کاشانی، فتح‌الله بن شکرالله|مولا فتح الله كاشانى]] به نام «[[تنبيه الغافلين و تذكرة العارفين|تنبیه الغافلين]] »، ترجمه‌هاى اخير مانند ترجمه آيت‌الله طالقانى، [[ترجمه و شرح نهج‌البلاغه (فیض‌الاسلام)|فيض الاسلام]]، [[شرح نهج‌البلاغة (محمد عبده)|شرح عبده]] و... و از همه بيشتر، [[ترجمه نهج‌البلاغه (شهیدی)|ترجمه دكتر شهيدى]]، استفاده نموده و آنچه را به نظر وى تناسب بيشترى با متن عربى داشته، برگزيده و قواعدى را كه در ترجمه بدان پايبند بوده رعايت كرده است. | مترجم از ترجمه‌هاى گران‌سنگ ديگران مانند ترجمه دكتر جوينى، [[شرح نهج‌البلاغه (نواب لاهیجی)|شرح نواب لاهيجى]]، شرح [[کاشانی، فتح‌الله بن شکرالله|مولا فتح الله كاشانى]] به نام «[[تنبيه الغافلين و تذكرة العارفين|تنبیه الغافلين]] »، ترجمه‌هاى اخير مانند ترجمه آيت‌الله طالقانى، [[ترجمه و شرح نهج‌البلاغه (فیض‌الاسلام)|فيض الاسلام]]، [[شرح نهج‌البلاغة (محمد عبده)|شرح عبده]] و... و از همه بيشتر، [[ترجمه نهج‌البلاغه (شهیدی)|ترجمه دكتر شهيدى]]، استفاده نموده و آنچه را به نظر وى تناسب بيشترى با متن عربى داشته، برگزيده و قواعدى را كه در ترجمه بدان پايبند بوده رعايت كرده است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۲۵
| نام کتاب | نهج البلاغه (سخنان، نامه ها و حکمت های امیر المومنین امام علی بن ابیطالب علیه‌السلام |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | سخنان، نامه ها و حکمت های امیر المومنین امام علی بن ابیطالب علیه‌السلام |
| پدیدآورندگان | شریف الرضی، محمد بن حسین (نويسنده)
جعفری، محمدمهدی (محقق) |
| زبان | فارسی
عربی |
| کد کنگره | BP 38/041 1388 |
| موضوع | علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها
علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامه‌ها علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار |
| ناشر | ذکر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1388 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE5602AUTOMATIONCODE |
درباره ترجمه
ترجمه نهج البلاغه سخنان، نامه‌ها و حكمت‌هاى اميرالمؤمنين على(ع)، كتابى است ارزشمند كه توسط ابوالحسن محمد بن حسين سيد رضى (406. 359ق) گردآورى شده و به قلم سيد محمد مهدى جعفرى، در عصر حاضر به فارسى ترجمه شده است.
در ترجمه حاضر سعى شده است تا از گزينش واژه‌هاى متناسب، اما ناآشنا و دور از ذهن، خوددارى و به همان متن ساده ولى درست، بسنده شود.
هر سخن، متن و نثرى، به تناسب زمان، مكان و موضوع، ويژگى‌هايى دارد كه سزاوار است در ترجمه، مورد توجه قرار گيرد، اما سخن اميرمومنان(ع) فرازمانى، فرامكانى و فراقومى است و گويى براى ما، در زمان ما و براى درمان دردهاى فردى و اجتماعى ما سخن مى‌گويد، ليكن برخى از ويژگى‌هاى زبان‌شناسى و دستورزبانى و نگارشى در هر متنى هست كه رعايت نكردن آن‌ها به اصل سخن و هدف زيان مى‌رساند، از اين روى در اين ترجمه، كوشش شده تا آن نكات رعايت گردد. مترجم سعى نموده تا هرگز فعل به اسم، صفت به اسم، قيد به فعل، تاكيد به نرمى، نرمش به خشونت و مانند آن‌ها برگردان نشود و هر جا چاره‌اى از اين كار نبوده، در پاورقى توضيح داده شده است.
سيد رضى تنها براى چهار خطبه عنوان تعيين كرده است كه عبارتند از: شقشقيه، الغزاء، الاشباح، القاصعه. در اين متن براى همه 240 خطبه، كلام، قول، دعا و صيت بخش اول و 79 نامه، بخشنامه، عهدنامه، وصيت‌نامه و پيمان‌نامه بخش دوم، با استفاده از يك دو كلمه يا جمله‌اى از متن، عنوان تعيين شده است.
سيد رضى سخنان اميرمومنان(ع) را از كتاب‌هاى گوناگون گلچين كرده است، لذا گاه چند گل را از گلستان‌هاى مختلف برگرفته و دسته گل تازه‌اى آراسته است و گاه تنها يك شاخه گل را در جاى خرمنى گل گزين كرده است كه هر يك، موضوع و يا موضوعات جداگانه‌اى در پيوند با يكديگر، يا بدون هيچ پيوندى، دارند، لذا دراين متن تلاش شده تا موضوع هرقسمتى در بالاى آن عنوان شود.
براى پژوهشگر در متن نهج البلاغه، يافتن واژه‌اى يا موضوعى در يك خطبه يا كلام يا نامه چند فقره‌اى دشواراست، لذا در اين متن، هر جا موضوعى تمام شده، شماره‌اى مانند آيات قرآن در پايان آن گذاشته شده و مطالب و موضوعات ديگر، سر سطر و با عنوان و شماره ديگر شروع شده است.
اميرمومنان(ع) همه آيات قرآن و سنت پيامبر(ص) را با تمام وجود برگرفته و در سخنان خود بازتاب داده است، گاه به شكل تضمين، گاه نقل قول، گاهى هم به صورت تلميح و اقتباس و نقل به مضمون، علاوه بر اين دو منبع، آن بزرگوار از اشعار و ضرب المثل‌ها و تجارب بشرى نيز سود جسته است كه پاره‌اى از آن‌ها روشن است و برخى ناپيدا، در اين متن و ترجمه، به يارى شرح‌هايى مانند ابن ابى‌الحديد، ابن ميثم، علامه شوشترى و مانند اين‌ها، آن منابع و گويندگان آن‌ها روشن گرديده است.
در شماره‌هاى خطبه‌ها و كلام‌هاى بخش اول، مختصر اختلافى هست كه از نسخه‌نويسان و كاتبان قديم است، ولى در اين متن، شماره‌هايى كه آمده، همه مستدل و از روى حساب است، در شماره نامه‌ها هيچ اختلافى در نسخه‌ها نيست، ليكن در شماره و حتى متن بخش سوم، كلمات قصار، اختلاف بسيار است كه همه شماره‌هايى كه در اين متن براى كلمات قصار تعيين شده بر طبق متن مصحح و معتبر ابن شدقم است و از آغاز تا پايان، در پاورقى، به علت اختلافات و حذف برخى از كلمات قصار، اشاره شده است.
مترجم از ترجمه‌هاى گران‌سنگ ديگران مانند ترجمه دكتر جوينى، شرح نواب لاهيجى، شرح مولا فتح الله كاشانى به نام «تنبیه الغافلين »، ترجمه‌هاى اخير مانند ترجمه آيت‌الله طالقانى، فيض الاسلام، شرح عبده و... و از همه بيشتر، ترجمه دكتر شهيدى، استفاده نموده و آنچه را به نظر وى تناسب بيشترى با متن عربى داشته، برگزيده و قواعدى را كه در ترجمه بدان پايبند بوده رعايت كرده است.
منابع
مقدمه و متن كتاب.