بحثی کوتاه پیرامون نهج‌البلاغة و مدارک آن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'علیهم‌السلام' به ' علیهم‌السلام')
     
    (۹۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    [[پرونده:NUR03530J1.jpg|بندانگشتی|بحثی کوتاه پیرامون نهج البلاغه و مدارک آن]]
    | تصویر =NUR03530J1.jpg
    {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
    | عنوان =بحثی کوتاه پیرامون نهج‌البلاغه و مدارک آن
    |+ |
    | عنوان‌های دیگر =بحثی کوتاه پیرامون مدارک نهج‌البلاغه
    |-
    | پدیدآوران =
    ! نام کتاب!! data-type='bookName'|بحثی کوتاه پیرامون نهج البلاغه و مدارک آن
    [[استادی، رضا]] (نویسنده)
    |-
    | زبان =فارسی
    |نام های دیگر کتاب
    | کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏085‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏5‎‏ب‎‏3
    |data-type='otherBookNames'|بحثی کوتاه پیرامون مدارک نهج البلاغه
    | موضوع =
    |-
    [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]]، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - مأخذ
    |پدیدآورندگان
    |data-type='authors'|[[استادی، رضا]] (نويسنده)
    |-
    |زبان  
    |data-type='language'|فارسی
    |-
    |کد کنگره  
    |data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏085‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏5‎‏ب‎‏3
    |-
    |موضوع  
    |data-type='subject'|علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - ماخذ


    علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - نقد و تفسیر
    [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]]، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر
    |-
    | ناشر =
    |ناشر  
    [بی نا]
    |data-type='publisher'|[بی نا]
    | مکان نشر =[بی جا] -
    |-
    | سال نشر =  
    |مکان نشر  
    |data-type='publishPlace'|[بی جا] -
    |-
    |سال نشر  
    |data-type='publishYear'|
    |-class='articleCode'
    |کد اتوماسیون
    |data-type='automationCode'|3530
    |}
    </div>


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03530AUTOMATIONCODE
    | چاپ =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =03530
    | کتابخوان همراه نور =03530
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پیش از =
    }}
    '''بحثى كوتاه پيرامون نهج‌البلاغة و مدارک آن'''، اثر [[رضا استادى]]، كتابى است پيرامون اثبات انتساب نهج‌البلاغة به [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و رد شبهات مطرح‌شده در اين زمينه كه به زبان فارسی و در سال 1396ق، نوشته شده است.
    پاسخ به شبهات مطرح‌شده پيرامون انتساب نهج‌البلاغة و خدمت به دوستداران نهج‌البلاغة از اين طريق، انگيزه تدوين اين اثر بوده است.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/12 مقدمه، ص12]</ref>


    == معرفى اجمالى ==
    ==ساختار==
    كتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در نه عنوان، مطرح گرديده است.


    بااينكه در استناد جمع‌آورى نهج‌البلاغة به [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد‌ ‎رضى]]، جاى هيچ‌گونه ترديدى نيست، ليكن [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] (608 - 681ق) در اين موضوع ترديد كرده و گفته است: «نهج‌البلاغة را برخى از [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] و برخى ديگر از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] برادر او مى‌دانند» و نيز [[ذهبى]] (م 748ق) گفته است: «نهج‌البلاغة تأليف [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] است». [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] شبهه‌ى ديگرى نيز القاء كرده و نوشته است: «برخى مى‌گويند نهج‌البلاغة از سخنان على(ع) نيست، بلكه ساخته و انشاء همان كسى است كه آن را جمع‌آورى كرده است و خدا بهتر مى‌داند» و نيز نگارنده «ميزان الاعتدال»، پا را فراتر گذارده و گفته است: «[[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] متهم است به اينكه نهج‌البلاغة را ساخته و به على(ع) نسبت داده است».<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/9 مقدمه، ص9]</ref>


    «بحثى كوتاه پيرامون نهج البلاغة و مدارك آن»، اثر رضا استادى، كتابى است پيرامون اثبات انتساب نهج البلاغة به حضرت على(ع) و رد شبهات مطرح‌شده در اين زمينه كه به زبان فارسى و در سال 1396ق، نوشته شده است.
    نویسنده با استفاده از برخى كتاب‌ها كه در اين باره به بحث پرداخته‌اند، اثر حاضر را، در پاسخ به اين دو شبهه‌ى بى‌اساس، تهيه كرده است.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/9 همان]</ref>


    پاسخ به شبهات مطرح‌شده پيرامون انتساب نهج البلاغة و خدمت به دوستداران نهج البلاغة از اين طريق، انگيزه تدوين اين اثر بوده است (مقدمه، ص 12).
    ==گزارش محتوا==
    در مقدمه، به شبهات مطرح‌شده پيرامون نهج‌البلاغة و انگيزه تدوين كتاب، اشاره شده است.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/7 مقدمه، ص7]</ref>


    == ساختار ==
    عناوينى كه نویسنده در ذيل آن‌ها به بررسى مطالب پرداخته است، به ترتيب عبارتند از:


    الف)- گردآورنده نهج‌البلاغة: نویسنده، معتقد است درستى استناد گردآورى نهج‌البلاغة به [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] را از راه‌هاى متعددى مى‌توان اثبات كرد. از جمله راه‌هایى كه وى مطرح كرده است، عبارت است از اينكه ابوالعباس احمد بن على بن عباس [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] (م 450ق) در فهرست خود، [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] و برادرش [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] را ياد كرده و نگارش‌هاى آنان را نام مى‌برد و اين كتاب‌ها را از [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] مى‌داند: «حقائق التنزيل»، «مجاز القرآن»، «[[خصائص الأئمة  علیهم‌السلام|خصائص الأئمة]]»، «مجازات الآثار النبوية» و «نهج‌البلاغة» و آنجا كه نگارش‌هاى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] را مى‌شمارد، از كتابى به نام «نهج‌البلاغة» ياد نمى‌كند.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/15 متن كتاب، ص15]</ref>


    كتاب با مقدمه نويسنده آغاز و مطالب در نه عنوان، مطرح گرديده است.
    ب)- نهج‌البلاغة، بخشى از سخنان على(ع) است: در اثبات اين مدعا، نویسنده دلايلى را ذكر كرده است كه از جمله آن‌ها عبارتند از اينكه:


    بااينكه در استناد جمع‌آورى نهج البلاغة به سيد رضى، جاى هيچ‌گونه ترديدى نيست، ليكن ابن خلكان (608 - 681ق) در اين موضوع ترديد كرده و گفته است: «نهج البلاغة را برخى از شريف رضى و برخى ديگر از سيد مرتضى برادر او مى‌دانند» و نيز ذهبى (م 748ق) گفته است: «نهج البلاغة تأليف سيد مرتضى است». ابن خلكان شبهه‌ى ديگرى نيز القاء كرده و نوشته است: «برخى مى‌گويند نهج البلاغة از سخنان على(ع) نيست، بلكه ساخته و انشاء همان كسى است كه آن را جمع‌آورى كرده است و خدا بهتر مى‌داند» و نيز نگارنده «ميزان الاعتدال»، پا را فراتر گذارده و گفته است: «شريف رضى متهم است به اينكه نهج البلاغة را ساخته و به على(ع) نسبت داده است» (مقدمه، ص 9).
    #ا[[یعقوبی، احمد بن اسحاق|ابن واضح يعقوبى]] (م 292ق) مى‌نويسد: «از على(ع) چهارصد خطبه به‌جاى مانده و آن‌ها همان‌هایى است كه در ميان مردم رايج است و در خطبه‌ها و گفتارهاى خود به كار مى‌برند»؛ درصورتى‌كه در نهج‌البلاغة بيش از دويست و سى و نه خطبه نمى‌بينيم.
    #[[مسعودی، علی بن حسین|على بن حسین مسعودى]] (م 346ق) مى‌نويسد: «چهارصد و هشتاد خطبه از على(ع) به يادگار مانده است».
    #[[ابن شعبه، حسن بن علی|حسن بن على بن شعبه]] كه از دانشمندان سده چهارم است در كتاب «[[تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليهم|تحف العقول]]» مى‌نويسد: اگر فقط خطبه‌هایى كه از على(ع) در باب توحيد به ما رسيده است جمع‌آورى كنيم، به‌اندازه‌ى همه اين كتاب ([[تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليهم|تحف العقول]]) خواهد شد و.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/33 همان، ص33]</ref>


    نويسنده با استفاده از برخى كتاب‌ها كه در اين باره به بحث پرداخته‌اند، اثر حاضر را، در پاسخ به اين دو شبهه‌ى بى‌اساس، تهيه كرده است (همان).
    ج)- پيش از نهج‌البلاغة، كتاب‌هاى بسيارى مانند آن تأليف شده است: از جمله دلايلى كه به نظر نویسنده، بر انتساب نهج‌البلاغة به [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] دلالت دارند، اين است كه قبل از آن، كتاب‌هایى مشابه و مانند آن نگاشته شده است كه برخى از آن‌ها عبارتند از:


    == گزارش محتوا ==
    #«خطب اميرالمؤمنين»، از ابوسليمان زيد بن وهب جهنى، متوفاى پس از سال 80 يا در سال 96ق.
    #«خطب اميرالمؤمنين»، از مسعدة بن صدقه كه از راويان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امام كاظم(ع) بوده است و شايد خطبه اشباح كه در نهج‌البلاغة از مسعدة بن صدقه نقل شده، از همين كتاب او نقل شده باشد. نسخه‌اى از اين كتاب با تاريخ كتابت سده‌ى سوم نزد [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] (م 664ق) بوده و سپس همان نسخه در سده‌ى هشتم نزد شيخ سليمان حلى شاگرد [[شهيد اول]] بود كه در كتاب «[[مختصر البصائر]]» خود، خطبه‌اى از آن نقل كرده است و نيز نسخه‌اى از «خطب اميرالمؤمنين» تأليف مسعدة بن صدقه، نزد [[بحرانی، سید هاشم بن سلیمان|سيد‌ ‎هاشم بحرانى]] (م 1107ق) بوده كه در تفسير برهان رواياتى از آن نقل كرده است.
    #«خطب اميرالمؤمنين»، از ابراهیم بن حكم فزازى كه در اواخر سده‌ى دوم مى‌زيسته است.
    #«خطب اميرالمؤمنين»، از ابوعبداللّه محمد بن عمر واقدى (م 207).
    #«خطب اميرالمؤمنين»، از اسماعيل بن مهران سكونى، زنده در سال 224ق و.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/39 همان، ص39]</ref>


    د)- مدارک نهج‌البلاغة: به اعتقاد نویسنده، براى اثبات استناد نهج‌البلاغة به [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، از راه‌هایى مى‌توان استفاده كرد كه برخى از آن‌ها عبارتند از:


    در مقدمه، به شبهات مطرح‌شده پيرامون نهج البلاغة و انگيزه تدوين كتاب، اشاره شده است (مقدمه، ص 7).
    #دقت در متن و به اصطلاح «سبک ‌شناسى» و سنجيدن آن با ساير تأليفات [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] و ديگر دانشمندان؛ به باور نویسنده، كسانى كه با ادبيات عرب آشنائى كامل داشته باشند، با يك بررسى اجمالى يقين پيدا مى‌كنند كه «نهج‌البلاغة» نمى‌تواند انشاء و ساخته [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] و امثال او باشد.
    #به گواهى خود [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] كه مى‌گويد: «اين كتاب، منتخباتى از سخنان على(ع) است كه به‌وسيله‌ى او گردآورى شده»، اكتفا كنيم و واضح است كه [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] مورد اعتماد همه‌ى دانشمندان اسلامى مى‌باشد.
    #با تتبع و بررسى وسيع و گسترده، مدارک و كتاب‌هایى كه مى‌تواند مدرک  نهج‌البلاغة باشد پيدا كنيم و درصورتى‌كه توانستيم همه‌ى نهج‌البلاغة يا بخش عمده‌ى آن را در كتاب‌هایى كه پيش از نهج‌البلاغة تأليف شده بيابيم، بى‌اساسى اين سخن: «نهج‌البلاغة ساخته و انشاء [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] يا [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌ ‎مرتضى]] يا شخصى مانند آن‌هاست»، واضح مى‌گردد.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/45 همان، ص45]</ref>


    عناوينى كه نويسنده در ذيل آن‌ها به بررسى مطالب پرداخته است، به ترتيب عبارتند از:
    ه)- كارى كه درباره اين موضوع، در اين رساله انجام شده است: نویسنده براى اينكه فقط «كلى‌گوئى» نكرده باشد و نمونه‌هایى در اثبات مدعاى خويش و بطلان شبهات مطرح‌شده، به خواننده نشان دهد، در اين بخش، با راهنمائى كتاب «مصادر نهج‌البلاغة»، «استناد نهج‌البلاغة» و... به اصل كتاب‌ها مراجعه كرده و مواردى را كه احتمال دارد مدرک  نهج‌البلاغة باشد و يا لااقل مى‌تواند واضح سازد كه اين كلمات ساخته و انشاء [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] نيست، با آدرس دقيق و تعيين چاپ كتاب، به ترتيب ذكر كرده است.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/69 همان، ص69]</ref>


    الف)- گردآورنده نهج البلاغة: نويسنده، معتقد است درستى استناد گردآورى نهج البلاغة به شريف رضى را از راه‌هاى متعددى مى‌توان اثبات كرد. از جمله راه‌هايى كه وى مطرح كرده است، عبارت است از اينكه ابوالعباس احمد بن على بن عباس نجاشى (م 450ق) در فهرست خود، شريف رضى و برادرش سيد مرتضى را ياد كرده و نگارش‌هاى آنان را نام مى‌برد و اين كتاب‌ها را از شريف رضى مى‌داند: «حقائق التنزيل»، «مجاز القرآن»، «خصائص الأئمة»، «مجازات الآثار النبوية» و «نهج البلاغة» و آنجا كه نگارش‌هاى سيد مرتضى را مى‌شمارد، از كتابى به نام «نهج البلاغة» ياد نمى‌كند (متن كتاب، ص 15).
    البته نویسنده خود به اين نكته اشاره دارد كه مداركى كه ذكر مى‌شود، معنايش اين نيست كه يقين داريم [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] آن كلام را از آن مدرک  نقل كرده است؛ زيرا احتمال قوى دارد وى از مدرک  ديگرى نقل كرده و آن مدرک  تا زمان ما باقى نمانده باشد. همچنين معنايش اين نيست كه آن كلام در مدارک موجود، جز اين مدرک، مدرک  ديگرى ندارد؛ زيرا نویسنده به همه‌ى كتاب‌هایى كه قبلا ياد شد دسترسى نداشته است و حتى‌المقدور مقيد بوده است كه آنچه خود مراجعه مى‌كند بنويسد و به نقل سايرين اكتفا ننمايد.


    ب)- نهج البلاغة، بخشى از سخنان على(ع) است: در اثبات اين مدعا، نويسنده دلايلى را ذكر كرده است كه از جمله آن‌ها عبارتند از اينكه:
    همچنين اين امر، معنايش اين نيست كه عين عبارت «نهج‌البلاغة» در آن مدرک  وجود دارد، زيرا گاهى عين عبارت و گاهى نقل به معناى آن و گاهى مختصر آن و گاهى مفصل آن در مدارک مذكور ديده مى‌شود.


    1. ابن واضح يعقوبى (م 292ق) مى‌نويسد: «از على(ع) چهارصد خطبه به‌جاى مانده و آن‌ها همان‌هايى است كه در ميان مردم رايج است و در خطبه‌ها و گفتارهاى خود به كار مى‌برند»؛ درصورتى‌كه در نهج البلاغة بيش از دويست و سى و نه خطبه نمى‌بينيم.
    كتاب‌هایى كه مورد استفاده‌ى نویسنده بوده، با تعيين چاپ در فصل آخر كتاب آمده است تا اگر كسى بخواهد به اصل كتاب‌ها مراجعه كند، چاپ كتاب را در نظر بگيرد.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556/1/69 همان]</ref>


    2. على بن حسين مسعودى (م 346ق) مى‌نويسد: «چهارصد و هشتاد خطبه از على(ع) به يادگار مانده است».
    در عناوين بعدى كتاب، به ترتيب به «مدارک خطبه‌ها»، «مدارک نامه، عهدها و وصيت‌ها»، «مدارک كلمات قصار» و «كتاب‌هایى كه در تهيه اين كتاب از آن‌ها استفاده شده است»، پرداخته شده است.
     
    3. حسن بن على بن شعبه كه از دانشمندان سده چهارم است در كتاب «تحف العقول» مى‌نويسد: اگر فقط خطبه‌هايى كه از على(ع) در باب توحيد به ما رسيده است جمع‌آورى كنيم، به‌اندازه‌ى همه اين كتاب (تحف العقول) خواهد شد و... (همان، ص 33).
     
    ج)- پيش از نهج البلاغة، كتاب‌هاى بسيارى مانند آن تأليف شده است: از جمله دلايلى كه به نظر نويسنده، بر انتساب نهج البلاغة به اميرالمؤمنين(ع) دلالت دارند، اين است كه قبل از آن، كتاب‌هايى مشابه و مانند آن نگاشته شده است كه برخى از آن‌ها عبارتند از:
     
    1. «خطب اميرالمؤمنين»، از ابوسليمان زيد بن وهب جهنى، متوفاى پس از سال 80 يا در سال 96ق.
     
    2. «خطب اميرالمؤمنين»، از مسعدة بن صدقه كه از راويان امام صادق(ع) و امام كاظم(ع) بوده است و شايد خطبه اشباح كه در نهج البلاغة از مسعدة بن صدقه نقل شده، از همين كتاب او نقل شده باشد. نسخه‌اى از اين كتاب با تاريخ كتابت سده‌ى سوم نزد ابن طاووس (م 664ق) بوده و سپس همان نسخه در سده‌ى هشتم نزد شيخ سليمان حلى شاگرد شهيد اول بود كه در كتاب «مختصر البصائر» خود، خطبه‌اى از آن نقل كرده است و نيز نسخه‌اى از «خطب اميرالمؤمنين» تأليف مسعدة بن صدقه، نزد سيد هاشم بحرانى (م 1107ق) بوده كه در تفسير برهان رواياتى از آن نقل كرده است.
     
    3. «خطب اميرالمؤمنين»، از ابراهيم بن حكم فزازى كه در اواخر سده‌ى دوم مى‌زيسته است.
     
    4. «خطب اميرالمؤمنين»، از ابوعبداللّه محمد بن عمر واقدى (م 207).
     
    5. «خطب اميرالمؤمنين»، از اسماعيل بن مهران سكونى، زنده در سال 224ق و... (همان، ص 39).
     
    د)- مدارك نهج البلاغة: به اعتقاد نويسنده، براى اثبات استناد نهج البلاغة به حضرت على(ع)، از راه‌هايى مى‌توان استفاده كرد كه برخى از آن‌ها عبارتند از:
     
    1. دقت در متن و به اصطلاح «سبك‌شناسى» و سنجيدن آن با ساير تأليفات شريف رضى و سيد مرتضى و ديگر دانشمندان؛ به باور نويسنده، كسانى كه با ادبيات عرب آشنائى كامل داشته باشند، با يك بررسى اجمالى يقين پيدا مى‌كنند كه «نهج البلاغة» نمى‌تواند انشاء و ساخته شريف رضى و امثال او باشد.
     
    2. به گواهى خود شريف رضى كه مى‌گويد: «اين كتاب، منتخباتى از سخنان على(ع) است كه به‌وسيله‌ى او گردآورى شده»، اكتفا كنيم و واضح است كه شريف رضى مورد اعتماد همه‌ى دانشمندان اسلامى مى‌باشد.
     
    3. با تتبع و بررسى وسيع و گسترده، مدارك و كتاب‌هايى كه مى‌تواند مدرك نهج البلاغة باشد پيدا كنيم و درصورتى‌كه توانستيم همه‌ى نهج البلاغة يا بخش عمده‌ى آن را در كتاب‌هايى كه پيش از نهج البلاغة تأليف شده بيابيم، بى‌اساسى اين سخن: «نهج البلاغة ساخته و انشاء شريف رضى يا سيد مرتضى يا شخصى مانند آن‌هاست»، واضح مى‌گردد (همان، ص 45).
     
    ه)- كارى كه در باره اين موضوع، در اين رساله انجام شده است: نويسنده براى اينكه فقط «كلى‌گوئى» نكرده باشد و نمونه‌هايى در اثبات مدعاى خويش و بطلان شبهات مطرح‌شده، به خواننده نشان دهد، در اين بخش، با راهنمائى كتاب «مصادر نهج البلاغة»، «استناد نهج البلاغة» و... به اصل كتاب‌ها مراجعه كرده و مواردى را كه احتمال دارد مدرك نهج البلاغة باشد و يا لااقل مى‌تواند واضح سازد كه اين كلمات ساخته و انشاء شريف رضى نيست، با آدرس دقيق و تعيين چاپ كتاب، به ترتيب ذكر كرده است (همان، ص 69).
     
    البته نويسنده خود به اين نكته اشاره دارد كه مداركى كه ذكر مى‌شود، معنايش اين نيست كه يقين داريم شريف رضى آن كلام را از آن مدرك نقل كرده است؛ زيرا احتمال قوى دارد وى از مدرك ديگرى نقل كرده و آن مدرك تا زمان ما باقى نمانده باشد. همچنين معنايش اين نيست كه آن كلام در مدارك موجود، جز اين مدرك، مدرك ديگرى ندارد؛ زيرا نويسنده به همه‌ى كتاب‌هايى كه قبلا ياد شد دسترسى نداشته است و حتى‌المقدور مقيد بوده است كه آنچه خود مراجعه مى‌كند بنويسد و به نقل سايرين اكتفا ننمايد.
     
    همچنين اين امر، معنايش اين نيست كه عين عبارت «نهج البلاغة» در آن مدرك وجود دارد، زيرا گاهى عين عبارت و گاهى نقل به معناى آن و گاهى مختصر آن و گاهى مفصل آن در مدارك مذكور ديده مى‌شود.
     
    كتاب‌هايى كه مورد استفاده‌ى نويسنده بوده، با تعيين چاپ در فصل آخر كتاب آمده است تا اگر كسى بخواهد به اصل كتاب‌ها مراجعه كند، چاپ كتاب را در نظر بگيرد (همان).
     
    در عناوين بعدى كتاب، به ترتيب به «مدارك خطبه‌ها»، «مدارك نامه، عهدها و وصيت‌ها»، «مدارك كلمات قصار» و «كتاب‌هايى كه در تهيه اين كتاب از آن‌ها استفاده شده است»، پرداخته شده است.


    == وضعيت كتاب ==
    == وضعيت كتاب ==
    فهرست اجمالى مطالب، در ابتداى كتاب آمده است.


    در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع، توضيحات و تذكراتى پيرامون برخى از مطالب متن، داده شده است.


    فهرست اجمالى مطالب، در ابتداى كتاب آمده است.
    ==منابع مقاله==


    در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع، توضيحات و تذكراتى پيرامون برخى از مطالب متن، داده شده است.
    مقدمه و متن كتاب.


    == منابع مقاله ==
    ==پانويس ==
    <references/>


    {{نهج‌البلاغه}}


    مقدمه و متن كتاب.




    == پیوندها ==
    [http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/14556 مطالعه کتاب بحثی کوتاه پیرامون نهج البلاغه و مدارک آن در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:سرگذشت‌ نامه‌ها]]
    [[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]]
    [[رده:سرگذشت‌ نامه‌های فردی]]
    [[رده:سرگذشت‌نامه‌های فردی]]
    [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
    [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]
    [[رده:حالات فردی]]
    [[رده:حالات فردی]]
    [[رده:علی بن ابی طالب (ع)]]
    [[رده:امام علی(ع)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۸

    بحثی کوتاه پیرامون نهج‌البلاغه و مدارک آن
    بحثی کوتاه پیرامون نهج‌البلاغة و مدارک آن
    پدیدآوراناستادی، رضا (نویسنده)
    عنوان‌های دیگربحثی کوتاه پیرامون مدارک نهج‌البلاغه
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] -
    چاپ1
    موضوععلی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - مأخذ علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏085‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏5‎‏ب‎‏3
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    بحثى كوتاه پيرامون نهج‌البلاغة و مدارک آن، اثر رضا استادى، كتابى است پيرامون اثبات انتساب نهج‌البلاغة به حضرت على(ع) و رد شبهات مطرح‌شده در اين زمينه كه به زبان فارسی و در سال 1396ق، نوشته شده است. پاسخ به شبهات مطرح‌شده پيرامون انتساب نهج‌البلاغة و خدمت به دوستداران نهج‌البلاغة از اين طريق، انگيزه تدوين اين اثر بوده است.[۱]

    ساختار

    كتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در نه عنوان، مطرح گرديده است.

    بااينكه در استناد جمع‌آورى نهج‌البلاغة به سيد‌ ‎رضى، جاى هيچ‌گونه ترديدى نيست، ليكن ابن خلكان (608 - 681ق) در اين موضوع ترديد كرده و گفته است: «نهج‌البلاغة را برخى از شريف رضى و برخى ديگر از سيد‌ ‎مرتضى برادر او مى‌دانند» و نيز ذهبى (م 748ق) گفته است: «نهج‌البلاغة تأليف سيد‌ ‎مرتضى است». ابن خلكان شبهه‌ى ديگرى نيز القاء كرده و نوشته است: «برخى مى‌گويند نهج‌البلاغة از سخنان على(ع) نيست، بلكه ساخته و انشاء همان كسى است كه آن را جمع‌آورى كرده است و خدا بهتر مى‌داند» و نيز نگارنده «ميزان الاعتدال»، پا را فراتر گذارده و گفته است: «شريف رضى متهم است به اينكه نهج‌البلاغة را ساخته و به على(ع) نسبت داده است».[۲]

    نویسنده با استفاده از برخى كتاب‌ها كه در اين باره به بحث پرداخته‌اند، اثر حاضر را، در پاسخ به اين دو شبهه‌ى بى‌اساس، تهيه كرده است.[۳]

    گزارش محتوا

    در مقدمه، به شبهات مطرح‌شده پيرامون نهج‌البلاغة و انگيزه تدوين كتاب، اشاره شده است.[۴]

    عناوينى كه نویسنده در ذيل آن‌ها به بررسى مطالب پرداخته است، به ترتيب عبارتند از:

    الف)- گردآورنده نهج‌البلاغة: نویسنده، معتقد است درستى استناد گردآورى نهج‌البلاغة به شريف رضى را از راه‌هاى متعددى مى‌توان اثبات كرد. از جمله راه‌هایى كه وى مطرح كرده است، عبارت است از اينكه ابوالعباس احمد بن على بن عباس نجاشى (م 450ق) در فهرست خود، شريف رضى و برادرش سيد‌ ‎مرتضى را ياد كرده و نگارش‌هاى آنان را نام مى‌برد و اين كتاب‌ها را از شريف رضى مى‌داند: «حقائق التنزيل»، «مجاز القرآن»، «خصائص الأئمة»، «مجازات الآثار النبوية» و «نهج‌البلاغة» و آنجا كه نگارش‌هاى سيد‌ ‎مرتضى را مى‌شمارد، از كتابى به نام «نهج‌البلاغة» ياد نمى‌كند.[۵]

    ب)- نهج‌البلاغة، بخشى از سخنان على(ع) است: در اثبات اين مدعا، نویسنده دلايلى را ذكر كرده است كه از جمله آن‌ها عبارتند از اينكه:

    1. اابن واضح يعقوبى (م 292ق) مى‌نويسد: «از على(ع) چهارصد خطبه به‌جاى مانده و آن‌ها همان‌هایى است كه در ميان مردم رايج است و در خطبه‌ها و گفتارهاى خود به كار مى‌برند»؛ درصورتى‌كه در نهج‌البلاغة بيش از دويست و سى و نه خطبه نمى‌بينيم.
    2. على بن حسین مسعودى (م 346ق) مى‌نويسد: «چهارصد و هشتاد خطبه از على(ع) به يادگار مانده است».
    3. حسن بن على بن شعبه كه از دانشمندان سده چهارم است در كتاب «تحف العقول» مى‌نويسد: اگر فقط خطبه‌هایى كه از على(ع) در باب توحيد به ما رسيده است جمع‌آورى كنيم، به‌اندازه‌ى همه اين كتاب (تحف العقول) خواهد شد و.[۶]

    ج)- پيش از نهج‌البلاغة، كتاب‌هاى بسيارى مانند آن تأليف شده است: از جمله دلايلى كه به نظر نویسنده، بر انتساب نهج‌البلاغة به اميرالمؤمنين(ع) دلالت دارند، اين است كه قبل از آن، كتاب‌هایى مشابه و مانند آن نگاشته شده است كه برخى از آن‌ها عبارتند از:

    1. «خطب اميرالمؤمنين»، از ابوسليمان زيد بن وهب جهنى، متوفاى پس از سال 80 يا در سال 96ق.
    2. «خطب اميرالمؤمنين»، از مسعدة بن صدقه كه از راويان امام صادق(ع) و امام كاظم(ع) بوده است و شايد خطبه اشباح كه در نهج‌البلاغة از مسعدة بن صدقه نقل شده، از همين كتاب او نقل شده باشد. نسخه‌اى از اين كتاب با تاريخ كتابت سده‌ى سوم نزد ابن طاووس (م 664ق) بوده و سپس همان نسخه در سده‌ى هشتم نزد شيخ سليمان حلى شاگرد شهيد اول بود كه در كتاب «مختصر البصائر» خود، خطبه‌اى از آن نقل كرده است و نيز نسخه‌اى از «خطب اميرالمؤمنين» تأليف مسعدة بن صدقه، نزد سيد‌ ‎هاشم بحرانى (م 1107ق) بوده كه در تفسير برهان رواياتى از آن نقل كرده است.
    3. «خطب اميرالمؤمنين»، از ابراهیم بن حكم فزازى كه در اواخر سده‌ى دوم مى‌زيسته است.
    4. «خطب اميرالمؤمنين»، از ابوعبداللّه محمد بن عمر واقدى (م 207).
    5. «خطب اميرالمؤمنين»، از اسماعيل بن مهران سكونى، زنده در سال 224ق و.[۷]

    د)- مدارک نهج‌البلاغة: به اعتقاد نویسنده، براى اثبات استناد نهج‌البلاغة به حضرت على(ع)، از راه‌هایى مى‌توان استفاده كرد كه برخى از آن‌ها عبارتند از:

    1. دقت در متن و به اصطلاح «سبک ‌شناسى» و سنجيدن آن با ساير تأليفات شريف رضى و سيد‌ ‎مرتضى و ديگر دانشمندان؛ به باور نویسنده، كسانى كه با ادبيات عرب آشنائى كامل داشته باشند، با يك بررسى اجمالى يقين پيدا مى‌كنند كه «نهج‌البلاغة» نمى‌تواند انشاء و ساخته شريف رضى و امثال او باشد.
    2. به گواهى خود شريف رضى كه مى‌گويد: «اين كتاب، منتخباتى از سخنان على(ع) است كه به‌وسيله‌ى او گردآورى شده»، اكتفا كنيم و واضح است كه شريف رضى مورد اعتماد همه‌ى دانشمندان اسلامى مى‌باشد.
    3. با تتبع و بررسى وسيع و گسترده، مدارک و كتاب‌هایى كه مى‌تواند مدرک نهج‌البلاغة باشد پيدا كنيم و درصورتى‌كه توانستيم همه‌ى نهج‌البلاغة يا بخش عمده‌ى آن را در كتاب‌هایى كه پيش از نهج‌البلاغة تأليف شده بيابيم، بى‌اساسى اين سخن: «نهج‌البلاغة ساخته و انشاء شريف رضى يا سيد‌ ‎مرتضى يا شخصى مانند آن‌هاست»، واضح مى‌گردد.[۸]

    ه)- كارى كه درباره اين موضوع، در اين رساله انجام شده است: نویسنده براى اينكه فقط «كلى‌گوئى» نكرده باشد و نمونه‌هایى در اثبات مدعاى خويش و بطلان شبهات مطرح‌شده، به خواننده نشان دهد، در اين بخش، با راهنمائى كتاب «مصادر نهج‌البلاغة»، «استناد نهج‌البلاغة» و... به اصل كتاب‌ها مراجعه كرده و مواردى را كه احتمال دارد مدرک نهج‌البلاغة باشد و يا لااقل مى‌تواند واضح سازد كه اين كلمات ساخته و انشاء شريف رضى نيست، با آدرس دقيق و تعيين چاپ كتاب، به ترتيب ذكر كرده است.[۹]

    البته نویسنده خود به اين نكته اشاره دارد كه مداركى كه ذكر مى‌شود، معنايش اين نيست كه يقين داريم شريف رضى آن كلام را از آن مدرک نقل كرده است؛ زيرا احتمال قوى دارد وى از مدرک ديگرى نقل كرده و آن مدرک تا زمان ما باقى نمانده باشد. همچنين معنايش اين نيست كه آن كلام در مدارک موجود، جز اين مدرک، مدرک ديگرى ندارد؛ زيرا نویسنده به همه‌ى كتاب‌هایى كه قبلا ياد شد دسترسى نداشته است و حتى‌المقدور مقيد بوده است كه آنچه خود مراجعه مى‌كند بنويسد و به نقل سايرين اكتفا ننمايد.

    همچنين اين امر، معنايش اين نيست كه عين عبارت «نهج‌البلاغة» در آن مدرک وجود دارد، زيرا گاهى عين عبارت و گاهى نقل به معناى آن و گاهى مختصر آن و گاهى مفصل آن در مدارک مذكور ديده مى‌شود.

    كتاب‌هایى كه مورد استفاده‌ى نویسنده بوده، با تعيين چاپ در فصل آخر كتاب آمده است تا اگر كسى بخواهد به اصل كتاب‌ها مراجعه كند، چاپ كتاب را در نظر بگيرد.[۱۰]

    در عناوين بعدى كتاب، به ترتيب به «مدارک خطبه‌ها»، «مدارک نامه، عهدها و وصيت‌ها»، «مدارک كلمات قصار» و «كتاب‌هایى كه در تهيه اين كتاب از آن‌ها استفاده شده است»، پرداخته شده است.

    وضعيت كتاب

    فهرست اجمالى مطالب، در ابتداى كتاب آمده است.

    در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع، توضيحات و تذكراتى پيرامون برخى از مطالب متن، داده شده است.

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.

    پانويس

    1. ↑ مقدمه، ص12
    2. ↑ مقدمه، ص9
    3. ↑ همان
    4. ↑ مقدمه، ص7
    5. ↑ متن كتاب، ص15
    6. ↑ همان، ص33
    7. ↑ همان، ص39
    8. ↑ همان، ص45
    9. ↑ همان، ص69
    10. ↑ همان
    برگرفته از «https://fa.wikinoor.ir/w/index.php?title=بحثی_کوتاه_پیرامون_نهج‌البلاغة_و_مدارک_آن&oldid=670893»