سبک زندگی در نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR55651J1.jpg | عنوان = سبک زندگی در نهج البلاغه (سیره شناسی) | عنوان‌های دیگر = پارسایی ** نهج البلاغه. فارسی. برگزیده. شرح | پدیدآورندگان | پدیدآوران = دلشاد تهرانی، مصطفی (نويسنده) علی بن ابی طالب (ع)، امام اول (نويسند...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR55651J1.jpg | | تصویر =NUR55651J1.jpg | ||
| عنوان = سبک زندگی در | | عنوان = سبک زندگی در نهج‌البلاغه (سیره شناسی) | ||
| عنوان‌های دیگر = پارسایی ** | | عنوان‌های دیگر = پارسایی ** نهج‌البلاغه. فارسی. برگزیده. شرح | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[دلشاد تهرانی، مصطفی]] (نويسنده) | [[دلشاد تهرانی، مصطفی]] (نويسنده) | ||
[[علی | [[امام علی علیه‌السلام]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = 1394.. /د8ر2 38/9 BP | | کد کنگره = 1394.. /د8ر2 38/9 BP | ||
| موضوع =علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. | | موضوع =علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - تقوا - علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - راه و رسم زندگی - علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر - تقوا - راه و رسم زندگی (اسلام) | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دريا | | ناشر = دريا | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| سبک زندگی (ابهام زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر| زندگی (ابهام زدایی)}} | |||
'''سبک زندگی در نهج‌البلاغه''' نوشته [[دلشاد تهرانی، مصطفی|مصطفی دلشاد تهرانی]](معاصر)، به موضوع تقوا و پارسایی و عرصه‌های مختلف آن از دیدگاه [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پرداخته است. | |||
نویسنده ابتدا به معرفی [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]] پرداخته و سپس روش‌های مطالعه و تحقیق در این کتاب شریف را مطرح کرده است. پس از آن معنای اصطلاحی و پیشینه کاربرد اصطلاحی سیره را مورد بررسی قرار داده است. از دیدگاه نویسنده، سیره در معنای حقیقی و اصلی آن ریشه در قرآن کریم و در امتداد آن، در آموزه‌های پیامبر اکرم(ص) و سپس در همان امتداد در آموزه‌های [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و راه‌ورسم ایشان دارد.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص34-9</ref> | |||
پس از مقدمه، پارسایی از دیدگاه نهج‌البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است. پارسایی و زهد ورزیدن، شناختن درست دنیا، و پشت‌کردن به دنیای نکوهیده است؛ ازاین‌روست که [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] چنین آموزش داده است: «جز این نیست که دنیا نهایت دیدگاه کسی است که دیده‌اش کور است، و هیچ‌چیزی را از آنچه فراسوی آن است نمی‌بیند؛ حال‌آنکه بینا، نگاهش از دنیا بگذرد، و از پس آن، خانه آخرت را نگرد».<ref>ر.ک: متن کتاب، ص44</ref> | |||
پس از مقدمه، پارسایی از دیدگاه نهج‌البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است. پارسایی و زهد ورزیدن، شناختن درست دنیا، و پشت‌کردن به دنیای نکوهیده است؛ ازاین‌روست که امام علی(ع) چنین آموزش داده است: «جز این نیست که دنیا نهایت دیدگاه کسی است که دیده‌اش کور است، و هیچ‌چیزی را از آنچه فراسوی آن است نمی‌بیند؛ حال‌آنکه بینا، نگاهش از دنیا بگذرد، و از پس آن، خانه آخرت را نگرد».<ref>ر.ک: متن کتاب، ص44</ref> | |||
نویسنده پارسایی را در شش عرصه مطرح کرده است: عرصه فردی، اجتماعی، سیاسی، حکومتی، نظامی و دین‌داری. پارسایی در عرصه فردی، آن است که انسان در عین بهره‌مندشدن درست از امکانات زندگی این‌جهانی، هرگونه رابطه و تعلق پست و نفسانی را ترک کرده باشد. <ref>ر.ک: همان، ص52</ref> | نویسنده پارسایی را در شش عرصه مطرح کرده است: عرصه فردی، اجتماعی، سیاسی، حکومتی، نظامی و دین‌داری. پارسایی در عرصه فردی، آن است که انسان در عین بهره‌مندشدن درست از امکانات زندگی این‌جهانی، هرگونه رابطه و تعلق پست و نفسانی را ترک کرده باشد. <ref>ر.ک: همان، ص52</ref> | ||
روابط و مناسبات اجتماعی زمانی از خودخواهی، بهره‌کشی و سلطه‌گری دور می‌ماند، و به دگرخواهی، بهره‌رسانی و همکاری روی می‌کند که پارسایی اجتماعی بر آن حاکم باشد. آموزه‌های امام علی(ع) بدین امر فراخوانده است. او تلاش کرده است تا زمینه پارسایی اجتماعی را فراهم کند و در پرتو آن مایه‌های تباهی مردمان را بکاهد.<ref>ر.ک: همان، ص65</ref> | روابط و مناسبات اجتماعی زمانی از خودخواهی، بهره‌کشی و سلطه‌گری دور می‌ماند، و به دگرخواهی، بهره‌رسانی و همکاری روی می‌کند که پارسایی اجتماعی بر آن حاکم باشد. آموزه‌های [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] بدین امر فراخوانده است. او تلاش کرده است تا زمینه پارسایی اجتماعی را فراهم کند و در پرتو آن مایه‌های تباهی مردمان را بکاهد.<ref>ر.ک: همان، ص65</ref> | ||
بدون پارسایی، سیاست به دلیل ماهیت آن، به‌سرعت گرفتار آفاتی چون خودکامگی، انحصارطلبی، دروغگویی، فریبکاری، تزویرگرا و سازش‌کاری می‌شود، و قدرت زدگی، سیاستمداران و پیروان آنان را به رقابت‌های ناسالم و دریدن حریم‌ها و درگیری بر سر مردار دنیا می‌کشاند: چنان‌که امیرمؤمنان(ع) در این باره هشدار داده است: «بر سر دنیای دون به رقابت و چشم‌هم‌چشمی بپردازند، و بر سر مرداری گندیده (دنیا) به زخم زدن و گازگرفتن یکدیگر و ربودن این مردار از هم سرگرم شوند».<ref>ر.ک: همان، ص80</ref> | بدون پارسایی، سیاست به دلیل ماهیت آن، به‌سرعت گرفتار آفاتی چون خودکامگی، انحصارطلبی، دروغگویی، فریبکاری، تزویرگرا و سازش‌کاری می‌شود، و قدرت زدگی، سیاستمداران و پیروان آنان را به رقابت‌های ناسالم و دریدن حریم‌ها و درگیری بر سر مردار دنیا می‌کشاند: چنان‌که [[امام علی علیه‌السلام|امیرمؤمنان(ع)]] در این باره هشدار داده است: «بر سر دنیای دون به رقابت و چشم‌هم‌چشمی بپردازند، و بر سر مرداری گندیده (دنیا) به زخم زدن و گازگرفتن یکدیگر و ربودن این مردار از هم سرگرم شوند».<ref>ر.ک: همان، ص80</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۵: | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
{{نهج‌البلاغه}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۶: | ||
[[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | ||
[[رده:علی بن ابی‌طالب(ع)]] | [[رده:علی بن ابی‌طالب(ع)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۳
| سبک زندگی در نهج‌البلاغه (سیره شناسی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دلشاد تهرانی، مصطفی (نويسنده) امام علی علیه‌السلام (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | پارسایی ** نهج‌البلاغه. فارسی. برگزیده. شرح |
| ناشر | دريا |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1394ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-7313-44-5 |
| موضوع | علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - تقوا - علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - راه و رسم زندگی - علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر - تقوا - راه و رسم زندگی (اسلام) |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1394.. /د8ر2 38/9 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سبک زندگی در نهج‌البلاغه نوشته مصطفی دلشاد تهرانی(معاصر)، به موضوع تقوا و پارسایی و عرصه‌های مختلف آن از دیدگاه امام علی(ع) پرداخته است.
نویسنده ابتدا به معرفی نهج‌البلاغه پرداخته و سپس روش‌های مطالعه و تحقیق در این کتاب شریف را مطرح کرده است. پس از آن معنای اصطلاحی و پیشینه کاربرد اصطلاحی سیره را مورد بررسی قرار داده است. از دیدگاه نویسنده، سیره در معنای حقیقی و اصلی آن ریشه در قرآن کریم و در امتداد آن، در آموزه‌های پیامبر اکرم(ص) و سپس در همان امتداد در آموزه‌های امام علی(ع) و راه‌ورسم ایشان دارد.[۱]
پس از مقدمه، پارسایی از دیدگاه نهج‌البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است. پارسایی و زهد ورزیدن، شناختن درست دنیا، و پشت‌کردن به دنیای نکوهیده است؛ ازاین‌روست که امام علی(ع) چنین آموزش داده است: «جز این نیست که دنیا نهایت دیدگاه کسی است که دیده‌اش کور است، و هیچ‌چیزی را از آنچه فراسوی آن است نمی‌بیند؛ حال‌آنکه بینا، نگاهش از دنیا بگذرد، و از پس آن، خانه آخرت را نگرد».[۲]
نویسنده پارسایی را در شش عرصه مطرح کرده است: عرصه فردی، اجتماعی، سیاسی، حکومتی، نظامی و دین‌داری. پارسایی در عرصه فردی، آن است که انسان در عین بهره‌مندشدن درست از امکانات زندگی این‌جهانی، هرگونه رابطه و تعلق پست و نفسانی را ترک کرده باشد. [۳]
روابط و مناسبات اجتماعی زمانی از خودخواهی، بهره‌کشی و سلطه‌گری دور می‌ماند، و به دگرخواهی، بهره‌رسانی و همکاری روی می‌کند که پارسایی اجتماعی بر آن حاکم باشد. آموزه‌های امام علی(ع) بدین امر فراخوانده است. او تلاش کرده است تا زمینه پارسایی اجتماعی را فراهم کند و در پرتو آن مایه‌های تباهی مردمان را بکاهد.[۴]
بدون پارسایی، سیاست به دلیل ماهیت آن، به‌سرعت گرفتار آفاتی چون خودکامگی، انحصارطلبی، دروغگویی، فریبکاری، تزویرگرا و سازش‌کاری می‌شود، و قدرت زدگی، سیاستمداران و پیروان آنان را به رقابت‌های ناسالم و دریدن حریم‌ها و درگیری بر سر مردار دنیا می‌کشاند: چنان‌که امیرمؤمنان(ع) در این باره هشدار داده است: «بر سر دنیای دون به رقابت و چشم‌هم‌چشمی بپردازند، و بر سر مرداری گندیده (دنیا) به زخم زدن و گازگرفتن یکدیگر و ربودن این مردار از هم سرگرم شوند».[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.