منهج الصادقين في إلزام المخالفين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'دكتر عقيقى بخشايشى' به 'دكتر عقيقى بخشايشى ') |
جز (جایگزینی متن - 'كشاف' به 'كشاف ') |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير كشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير ابوالفتوح رازى]] آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهره‌ى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است. | ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، انوار التنزيل بيضاوى،[[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]] و با استفاده از [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير ابوالفتوح رازى]] آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهره‌ى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است. | ||
تفسير منهج الصادقين، تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستوده‌اند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | تفسير منهج الصادقين، تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستوده‌اند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است. | ||
مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشاره‌اى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخه‌ى تحقيق شده‌ى خود صفحه‌ى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير كشاف را نيز، از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است، نه از شواهد و حجت‌ها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان، ابوالفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران، گاه از خود، توضيحات و شروح و شواهدى افزوده است و در اينگونه موارد، آن را نقل به معنى بايد شمرد؛ چنانكه در بيان حكم متعه، عبارتى از شرح لمعه بسيار طولانى‌تر از اصل آورده است. | مرحوم علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشاره‌اى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخه‌ى تحقيق شده‌ى خود صفحه‌ى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] را نيز، از [[مجمع البيان في تفسير القرآن|تفسير مجمع البيان]] بسيار نقل كرده است، نه از شواهد و حجت‌ها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان، ابوالفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران، گاه از خود، توضيحات و شروح و شواهدى افزوده است و در اينگونه موارد، آن را نقل به معنى بايد شمرد؛ چنانكه در بيان حكم متعه، عبارتى از شرح لمعه بسيار طولانى‌تر از اصل آورده است. | ||
مفسر پس از مقدمه‌ى سودمند خود، وارد تفسير سوره‌ها مى‌شود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مى‌پردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، مجاهد، قتاده و [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مبادرت ورزيده، قول اصح را برمى‌گزيند. | مفسر پس از مقدمه‌ى سودمند خود، وارد تفسير سوره‌ها مى‌شود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مى‌پردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، مجاهد، قتاده و [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مبادرت ورزيده، قول اصح را برمى‌گزيند. | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
در ادامه، عدد آيات را متعرض مى‌شود و به اختلاف عدد از ديدگاه‌هاى مختلف گروه‌هاى شامى، بصرى، كوفى، مكى، مدنى و حجازى اشاره داشته، آيات مورد اختلاف را ذكر مى‌كند. | در ادامه، عدد آيات را متعرض مى‌شود و به اختلاف عدد از ديدگاه‌هاى مختلف گروه‌هاى شامى، بصرى، كوفى، مكى، مدنى و حجازى اشاره داشته، آيات مورد اختلاف را ذكر مى‌كند. | ||
پس از آن ثواب قرائت سوره، جايگاه و فضائل آن را به نقل از پيامبر اكرم(ص) و ائمه‌ى اطهار(ع) بيان داشته، اشاره‌اى به تناسب اختتام سوره‌ى قبل و افتتاح سوره‌ى بعد مى‌نمايد. سپس نوبت به ترجمه‌ى آيات مى‌رسد، سعى مى‌نمايد بسيار دقيق و با احتياط باشد، و موافق با قرائت ابوبكر از عاصم و گاهى با تكيه به قرائت حفص از عاصم، بدون تعرض به قرائت‌هاى شاذ عمل كند. آنگاه اهتمام خود را به ذكر مباحث لغوى، اعراب، صرف و نحو، مسائل بيانى با استشهاد به اشعار عرب در بيان معناى آيه و وجوه محتمل آن بيشتر با اعتماد به تفسير كشاف و بيضاوى، به اختصار و اعتدال، نشان مى‌دهد. | پس از آن ثواب قرائت سوره، جايگاه و فضائل آن را به نقل از پيامبر اكرم(ص) و ائمه‌ى اطهار(ع) بيان داشته، اشاره‌اى به تناسب اختتام سوره‌ى قبل و افتتاح سوره‌ى بعد مى‌نمايد. سپس نوبت به ترجمه‌ى آيات مى‌رسد، سعى مى‌نمايد بسيار دقيق و با احتياط باشد، و موافق با قرائت ابوبكر از عاصم و گاهى با تكيه به قرائت حفص از عاصم، بدون تعرض به قرائت‌هاى شاذ عمل كند. آنگاه اهتمام خود را به ذكر مباحث لغوى، اعراب، صرف و نحو، مسائل بيانى با استشهاد به اشعار عرب در بيان معناى آيه و وجوه محتمل آن بيشتر با اعتماد به تفسير [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] و بيضاوى، به اختصار و اعتدال، نشان مى‌دهد. | ||
پس از آن، تحقيق در مفاهيم و مباحث آيات را آغاز مى‌كند، در اين بخش به ذكر اسباب النزول از منابع شيعه و اهل سنت مى‌پردازد. با نقل احاديث از پيامبر(ص) و ائمه(ع)به تبيين آيات مى‌پردازد و با ذكر قصص و حكايات، مطالب خود را پى مى‌گيرد. در اين مجال از روايات جعلى و اسرائيليات نيز استفاده مى‌كند، اما به سخيف بودن و عدم مقبوليت آنها اشاره دارد، مانند ج 8 ص 46 داستان حضرت داود(ع). | پس از آن، تحقيق در مفاهيم و مباحث آيات را آغاز مى‌كند، در اين بخش به ذكر اسباب النزول از منابع شيعه و اهل سنت مى‌پردازد. با نقل احاديث از پيامبر(ص) و ائمه(ع)به تبيين آيات مى‌پردازد و با ذكر قصص و حكايات، مطالب خود را پى مى‌گيرد. در اين مجال از روايات جعلى و اسرائيليات نيز استفاده مى‌كند، اما به سخيف بودن و عدم مقبوليت آنها اشاره دارد، مانند ج 8 ص 46 داستان حضرت داود(ع). | ||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۱:۱۱
| نام کتاب | منهج الصادقين في إلزام المخالفين |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | منهج الصادقین
منهج الصادقین فی الزام المخالفین |
| پدیدآورندگان | کاشانی، فتحالله بن شکرالله (نويسنده)
شعرانی، ابوالحسن (مصحح) غفاری، علیاکبر (مصحح) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 96/5 /ک2ت7 |
| موضوع | تفاسیر شیعه - قرن 10ق. |
| ناشر | کتابفروشی اسلاميه |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1336 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1932AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
منهج الصادقين با نام كامل تفسير كبير منهج الصادقين فى الزام المخالفين تألیف ملا فتح اللّه كاشانى از تفاسير ارزشمند شيعى است كه در سال 982ق به زبان فارسى روان و سليس نگاشته شده است.
انگيزه نويسنده از تألیف كتاب به گفته خود او نگارش تفسيرى فارسى، با اسلوب زبانى و لغاتى غير ملال‌انگيز، نه بيش از اندازه مفصل و نه بسيار مختصر، و نيز موافق باورها و عقايد اماميه و شامل آثار و اخبار اهل بيت(ع) بوده است.
ساختار
تفسير منهج همانند «روض الجنان» تفسيرى جامع است كه عهده‌دار پرداختن به تمامى قرآن بوده و از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى سخن رانده و در پرتو آيات الهى، حقايق گوناگونى را عرضه كرده است.
مفسر پيش از آغاز تفسير سوره‌ى حمد، ده فصل قرار داده است، كه در آن از مقدمات تفسير و علوم قرآنى، سخن مى‌گويد:
فصل اول:در ياد كرد نامهاى قاريان
فصل دوم:در ذكر نامهاى قرآن و معناى سوره و آيه
فصل سوم:در توضيح صحيح‌ترين قول در اعداد آيات قرآن و فايده‌ى دانستن آن
فصل چهارم:تبيين معناى تفسير و تأويل
فصل پنجم:توضيح حديث: «نزل‌القرآن على سبعة احرف...»
فصل ششم:در توضيح معناى تفسير به رأى
فصل هفتم:در مصونيت قرآن از تحريف
فصل هشتم:در تبيين اين‌كه، قرآن در زمان پيامبر(ص) مدون بوده است.
فصل نهم:در بيان اعجاز قرآن
فصل دهم:در ياد كرد رواياتى كه در ترغيب بر خواندن و فراگرفتن قرآن وارد شده است.
گزارش محتوا
ملا فتح اللّه با توجه به تفاسير معتبرى نظير كشاف زمخشرى، انوار التنزيل بيضاوى،مجمع البيان طبرسى و با استفاده از تفسير ابوالفتوح رازى آن را تأليف كرده است و از تفسير اخير بهره‌ى فراوان برگرفته و گاه عبارات را عيناً نقل كرده است.
تفسير منهج الصادقين، تفسيرى جامع و مشتمل بر مباحث مختلف و مطالب متنوع است.مؤلف آن كه شرح حال نگاران، وى را به عنوان عالمى كامل، متكلمى فقيه و مفسرى فاضل ستوده‌اند، با آگاهى گسترده از ابعاد مختلف فرهنگ اسلامى، تفسيرش را از اطلاعات ارزشمندى و مباحث گوناگونى آكنده كرده است.
مرحوم علامه شعرانى كه تفسير را تصحيح كرده است، در ارتباط با ابعاد مختلف آن با اشاره‌اى به منابع مؤلف (در جلد دوم نسخه‌ى تحقيق شده‌ى خود صفحه‌ى 4-5) چنين نوشته است: «غالب تفسير بيضاوى را مندرج ساخته است و بسيارى از نكات تفسير كشاف را نيز، از تفسير مجمع البيان بسيار نقل كرده است، نه از شواهد و حجت‌ها و تحقيقات علمى آن، بلكه از قصص و تواريخ موجود در مجمع البيان، از تفاسير نيز به تفسير تبيان، ابوالفتوح و گازر مراجعه كرده است، و گاه سخنان عرفانى از بزرگان و مشاهير متصوفه نقل نموده است. مانند: شرح التعرف و قشيرى و ابوعبدالرحمن سلمى و امثال ايشان،... مؤلف در نقل عبارات ديگران، گاه از خود، توضيحات و شروح و شواهدى افزوده است و در اينگونه موارد، آن را نقل به معنى بايد شمرد؛ چنانكه در بيان حكم متعه، عبارتى از شرح لمعه بسيار طولانى‌تر از اصل آورده است.
مفسر پس از مقدمه‌ى سودمند خود، وارد تفسير سوره‌ها مى‌شود، ابتدا به روشنگرى در مدنى يا مكى بودن سوره مى‌پردازد، و در اين زمينه به نقل اقوالى از ابن عباس، مجاهد، قتاده و حضرت على(ع) مبادرت ورزيده، قول اصح را برمى‌گزيند.
در ادامه، عدد آيات را متعرض مى‌شود و به اختلاف عدد از ديدگاه‌هاى مختلف گروه‌هاى شامى، بصرى، كوفى، مكى، مدنى و حجازى اشاره داشته، آيات مورد اختلاف را ذكر مى‌كند.
پس از آن ثواب قرائت سوره، جايگاه و فضائل آن را به نقل از پيامبر اكرم(ص) و ائمه‌ى اطهار(ع) بيان داشته، اشاره‌اى به تناسب اختتام سوره‌ى قبل و افتتاح سوره‌ى بعد مى‌نمايد. سپس نوبت به ترجمه‌ى آيات مى‌رسد، سعى مى‌نمايد بسيار دقيق و با احتياط باشد، و موافق با قرائت ابوبكر از عاصم و گاهى با تكيه به قرائت حفص از عاصم، بدون تعرض به قرائت‌هاى شاذ عمل كند. آنگاه اهتمام خود را به ذكر مباحث لغوى، اعراب، صرف و نحو، مسائل بيانى با استشهاد به اشعار عرب در بيان معناى آيه و وجوه محتمل آن بيشتر با اعتماد به تفسير كشاف و بيضاوى، به اختصار و اعتدال، نشان مى‌دهد.
پس از آن، تحقيق در مفاهيم و مباحث آيات را آغاز مى‌كند، در اين بخش به ذكر اسباب النزول از منابع شيعه و اهل سنت مى‌پردازد. با نقل احاديث از پيامبر(ص) و ائمه(ع)به تبيين آيات مى‌پردازد و با ذكر قصص و حكايات، مطالب خود را پى مى‌گيرد. در اين مجال از روايات جعلى و اسرائيليات نيز استفاده مى‌كند، اما به سخيف بودن و عدم مقبوليت آنها اشاره دارد، مانند ج 8 ص 46 داستان حضرت داود(ع).
در اين بين توجهى نيز به بيان تناسب آيات و نظم و ترتيب آنها، از خود نشان مى‌دهد. مسائل فقهى و احكام از نظر مفسر دور نيفتاده، در محل خود به بيان آنها بدون بسط و تفصيل و در برخى موارد با ذكر اقوال و وجوه محتمل، مى‌پردازد(مانند ج1، ص400 به بعد ذيل آيه 187 سوره‌ى بقره)، و در مواردى مانند وضو، طلاق، متعه از مسائل خلافى بين اهل سنت و شيعه، بنا را بر مذهب شيعه‌ى اماميه مى‌گذارد.
با توجه به ديدگاه شيعى مفسر بطور طبيعى مواردى از ذكر مناقب اهل بيت عصمت و طهارت(ع) به عنوان تفسير، تطبيق و بيان مصداق،(مانند ج دوم، ص63 ذيل آيه 248 و ج 1، ص 70) در ضمن مطالب ايشان به چشم مى‌خورد.
مفسر به مباحث عقايد و كلام نيز اهتمام داشته و به بيان ذكر ادله و نقل روايات شيعه و سنى مى‌پردازد، مانند: بحث امامت، عصمت انبياء، امر بين الامرين، جبر و اختيار، محال بودن دين خدا در قيامت، عدل و....
در خاتمه بايد متذكر شد كه تفسير منهج به‌لحاظ سلامت، روانى و جامعيت، از زمان نگارش آن مورد توجه عالمان بوده است و در ميان امت اسلامى از معروف‌ترين تفاسير شيعه به‌شمار مى‌رود. آیت‌الله شهيد مطهرى در كتاب «خدمات متقابل ايران و اسلام» صفحه‌ى 461، فرموده‌اند: «منهج الصادقين» اين تفسير به زبان فارسى است... و تا سى، چهل سال اخير، يگانه تفسير فارسى متداول بود.»
البته نبايد از اين نكته غافل بود، كه هر تأليفى در فضاى خود تأثيرات فراوانى خواهد داشت اما در زمانهاى بعد و در فضايى كه تأليفات مشابه آن فراوان مى‌گردد، از تأثيرات آن كاسته و اقبال نسبت به آن كمتر مى‌گردد. تفسير منهج نيز از اين قاعده مستثنى نبوده است.
در اين عصر كه تأليفات تفسيرى فارسى و عربى نسبتاً فراوان‌تر از قبل گشته و ادبيات آنها به زبان امروز نزديك‌تر شده، بدين‌جهت در مراجعه‌ى نسل حاضر گوى سبقت را از تفسير منهج گرفته‌اند. البته از ارزش علمى منهج، كاسته نمى‌شود، بحث فقط در مراجعه و استفاده‌ى وافر از آن است.
وضعيت كتاب
منهج الصادقين تاكنون چاپهاى متفاوتى داشته است: نخستين بار در سال 1284 در تهران و سپس در سال 1296 در 3 مجلد بزرگ و باز در سال 1314 در تبريز به چاپ رسيد.
پس از آن چاپهاى ديگرى از كتاب صورت گرفته كه از آن جمله چاپ 10 جلدى حاضر به تصحيح، تحقيق، تعليق و مقدمه‌ى مرحوم آيت ا... شعرانى است. اين چاپ با مقدمه‌اى مفصّل و بسيار سودمند همراه است.
منابع مقاله
- روضات الجنات خوانسارى، ج 5، ص345، با تحقيق اسد اللّه اسماعيليان، انتشارات اسماعيليان، قم
- رياض العلماء، ميرزا عبداللّه افندى، ج 4، ص318، انتشارات كتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى، قم
- المفسرون حياتهم و منهجهم، سيد محمد على ايازى، ص679
- دانشنامه‌ى قرآن و قرآن‌پژوهى، ج 1، ص 766 و ج 2 ص1790 به كوشش بهاءالدين خرمشاهى
- طبقات مفسران شيعه، دكتر عقيقى بخشايشى ، ج 2، ص410
- نشريه حوزه، سال چهارم شماره‌ى 21، مرداد و شهريور 1366
وابسته‌ها
تفسير كبير منهج الصادقين في إلزام المخالفين
پیوندها
مطالعه کتاب منهج الصادقين في إلزام المخالفين در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور