خوشدل تهرانی، علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:درگذشتگان 1365 using HotCat) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# صلح‌خواه، علی‌اکبر، مقدمه دیوان خوشدل تهرانی، سلسله نشریات ما، چاپ دوم، 1370. | # صلح‌خواه، علی‌اکبر، مقدمه دیوان خوشدل تهرانی، سلسله نشریات ما، چاپ دوم، 1370. | ||
{{شعر و شاعری}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[دیوان خوشدل تهرانی]] | [[دیوان خوشدل تهرانی]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:درگذشتگان 1365]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۸
| نام | خوشدل تهرانی، علی‌اکبر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | مهدی‌بیک کرمانشاهی |
| متولد | 1293ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1365ش |
| اساتید | شیخ علی رشتی |
| برخی آثار | دیوان خوشدل تهرانی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE21559AUTHORCODE |
علی‌اکبر صلح‌خواه (1293-1365ش)، معروف به خوشدل تهرانی، روحانی و شاعر صده اخیر، علاقمند به سبک هندی، دیوان اشعار وی حاوی قصاید فراوان برای چهارده معصوم است.
زادروز، زادگاه و تبار
خوشدل در زندگی‌نامه خودنوشت خود می‌نویسد:
«تولدم در هشتم شوال المکرم 1332ق، برابر نهم تیرماه 1293 خورشیدی است که در هفتادویکمین سال عمر می‌باشم. پدرم مرحوم حاج رحیم، فرزند مهدی‌بیک کرمانشاهی از ایل محترم و میهن‌دوست و مبارز سنجابی که سالیانی با بیگانگان در جنگ بودند، می‌باشد و مادرم از خاندان شریف کاشان که نسبت به این دو شهر عشق می‌ورزم، چنان‌که گفته‌ام:
| گرچه تهران مسقط‌الرأس رهی است | مادرم کاشی پدر کرمانشهی است |
تحصیلات
تحصیلاتم تا دیپلم در دبیرستان ثروت که بعداً به نام ایرانشهر تغییر نام داده بوده و به‌علاوه در مدرسه مروی مغنی و مطول را خدمت مرحوم حاج شیخ علی رشتی که در زمان خود استاد ادبیات زبان عرب در تهران بود، به تحصیل پرداختم و چندی هم در اصفهان و شیراز به تکمیل ادبیات و منطق و قدری هم فلسفه پرداختم و خود اقرار می‌کنم که این بضاعت مزجات قابل ذکر نیست، ولی سی سال تمام به سیر و سیاحت پرداخته، تمام ایران و عراق و ترکیه و مصر و حجاز و افغانستان و پاکستان و هندوستان را به پای شوق طی نموده و چهار سفر به زیارت خانه حق موفق شده‌ام.
در خاتمه تذکر این نکته لازم است که هیچ دیوانی در این قرن به‌قدر دیوان حقیر ترویج از حقایق احکام نورانی اسلام ننموده؛ تنها کافی است که بگویم به عدد سال عمرم برای چهارده معصوم هریک 71 قصیده سروده و از علمای واقعی و عرفای حقیقی کمال تجلیل و احترام را نموده، اگر در جایی از صوفی شکمخواره و زاهد سالوس انتقاد شده، گمان نرود که خدای ناکرده صاحب دیوان که عمری در خط اسلام و مذهب حقه تشیع قدم نهاده، نسبت به قشری از اقشار بدبینم که نه چنین است، بلکه انتقادها متوجه بدنام‌کننده نکونامی چند می‌باشد. باری از اول بهمن سال 1349 تا به حال 15 سال است به بیماری قلبی مبتلا و دو سال تمام جلیس بستر می‌باشم؛ خدا را شکر که با احدی اختلاف نداشته و در دلم جز محبت و دوستی یاران نیست و سخن خود را بدین بیت به پایان می‌برم:
| من از خامی ز راه خامه عزت خواستم خوشدل | ندانستم بود دیوانگی این نی‌سواری‌ها[۱] |
وفات
وی در اول مهرماه 1365 در سن 72 سالگی دار فانی را وداع گفت و در ابن بابویه دفن شد.
پانویس
- ↑ ر.ک: صلح‌خواه، علی‌اکبر، ص10-9
منابع مقاله
- صلح‌خواه، علی‌اکبر، مقدمه دیوان خوشدل تهرانی، سلسله نشریات ما، چاپ دوم، 1370.