آقانجفی، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آقا نجفی اصفهانی (ابهام زدایی)' به 'آقا نجفی اصفهانی (ابهام‌‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | آقانجفی اصفهانی | | data-type="authorOtherNames" | آقانجفی اصفهانی | ||
ایوان کیفی اصفهانی، محمدتقی بن محمدباقر | ایوان کیفی اصفهانی، محمدتقی بن محمدباقر | ||
م‍س‍ج‍دش‍اه‍ی، محمدتقی بن محمدباقر | م‍س‍ج‍دش‍اه‍ی، محمدتقی بن محمدباقر | ||
نجفی، محمدتقی | نجفی، محمدتقی | ||
|- | |- | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۵: | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شيرازى]] | | data-type="authorTeachers" |[[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شيرازى]] | ||
شيخ مهدى کاشف‌الغطاء | شيخ مهدى کاشف‌الغطاء | ||
شيخ راضى نجفى | شيخ راضى نجفى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (ترجمه آقانجفی)]] | | data-type="authorWritings" |[[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (ترجمه آقانجفی)]] | ||
[[أسرار الزيارة و برهان الإنابة]] | |||
[[اشارات ایمانیه]] | [[اشارات ایمانیه]] | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|اصفهانی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|اصفهانی (ابهام زدایی)}} | ||
{{اشتباه نشود|ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم}} | {{اشتباه نشود|ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم}} | ||
{{کاربردهای دیگر|آقا نجفی اصفهانی (ابهام‌‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|آقا نجفی اصفهانی ( | |||
'''آقا نَجَفى، شيخ محمدتقى رازى''' (1262 - 1332ق / 1846 - 1914م)، از مراجع بزرگ دوره ناصرالدین شاه قاجار، فرزند [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|محمدباقر آقا نجفی اصفهانی]] و نوه [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|محمد تقی رازی]] | '''آقا نَجَفى، شيخ محمدتقى رازى''' (1262 - 1332ق / 1846 - 1914م)، از مراجع بزرگ دوره ناصرالدین شاه قاجار، فرزند [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|محمدباقر آقا نجفی اصفهانی]] و نوه [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|محمد تقی رازی]] | ||
==نسب == | |||
== نسب == | |||
پدر وى، [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|شيخ محمدباقر]] از دانشمندان روزگار خود بود و جد وى، [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|شيخ محمدتقى رازى]]، نویسنده «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين|هداية المسترشدين]]»، مقام اجتهاد و رهبرى داشت. نياكان آقا نجفى، از ايوانكى ورامین بودند. جدش در آغاز جوانى به عراق رفت و پس از سال‌ها تحصيل علم، اصفهان را برای سكونت و فعالیت‌های دينى برگزيد و در آنجا حوزه درسى داير كرد. | پدر وى، [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|شيخ محمدباقر]] از دانشمندان روزگار خود بود و جد وى، [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|شيخ محمدتقى رازى]]، نویسنده «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالم‌الدين|هداية المسترشدين]]»، مقام اجتهاد و رهبرى داشت. نياكان آقا نجفى، از ايوانكى ورامین بودند. جدش در آغاز جوانى به عراق رفت و پس از سال‌ها تحصيل علم، اصفهان را برای سكونت و فعالیت‌های دينى برگزيد و در آنجا حوزه درسى داير كرد. | ||
== ولادت == | ==ولادت == | ||
آقا نجفى، در 22 ربيع‌الثانى 1262ق / 19 مارس 1846م، در اصفهان زاده شد. | آقا نجفى، در 22 ربيع‌الثانى 1262ق / 19 مارس 1846م، در اصفهان زاده شد. | ||
==تحصیلات == | |||
== تحصیلات == | |||
مقدمات علوم را در محضر پدرش فراگرفت و پس از آن به نجف رفت و درآنجا به تحصيل علم ادامه داد. از محضر [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شيرازى]] كه زمانى در اصفهان از شاگردان جدّ خود او بود و نيز شيخ مهدى کاشف‌الغطاء و شيخ راضى نجفى، بهره گرفت تا به مقام اجتهاد رسيد. | مقدمات علوم را در محضر پدرش فراگرفت و پس از آن به نجف رفت و درآنجا به تحصيل علم ادامه داد. از محضر [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شيرازى]] كه زمانى در اصفهان از شاگردان جدّ خود او بود و نيز شيخ مهدى کاشف‌الغطاء و شيخ راضى نجفى، بهره گرفت تا به مقام اجتهاد رسيد. | ||
== بازگشت به اصفهان == | ==بازگشت به اصفهان == | ||
سپس به اصفهان بازگشت و هم در زمان حيات پدر مرجعيت عام يافت و صاحب نفوذ و قدرت معنوى فراوان شد. او را به‌عنوان «جامع علوم معقول و منقول» شناخته و به قوّت حافظه، حضور ذهن، نكتویى، سخاوت و شجاعت ستوده‌اند. | سپس به اصفهان بازگشت و هم در زمان حيات پدر مرجعيت عام يافت و صاحب نفوذ و قدرت معنوى فراوان شد. او را به‌عنوان «جامع علوم معقول و منقول» شناخته و به قوّت حافظه، حضور ذهن، نكتویى، سخاوت و شجاعت ستوده‌اند. | ||
== توجه به امور اجتماعی == | ==توجه به امور اجتماعی == | ||
طىّ دوران مرجعيت و حكومت شرعى و عرفى خود در اصفهان، در كمك به مردم، رفع ستم از ايشان و تأمین وسايل آسايش آنان كوشا بود. حدود شرعى را اجرا مى‌كرد و نسبت به حسن جريان زندگانى و تحصيل طلاب علومِ دينى اهتمام مى‌ورزيد. | طىّ دوران مرجعيت و حكومت شرعى و عرفى خود در اصفهان، در كمك به مردم، رفع ستم از ايشان و تأمین وسايل آسايش آنان كوشا بود. حدود شرعى را اجرا مى‌كرد و نسبت به حسن جريان زندگانى و تحصيل طلاب علومِ دينى اهتمام مى‌ورزيد. | ||
==مبارزه با ظلم == | |||
== مبارزه با ظلم == | |||
به ناصر‌الدين شاه و دستگاه حكومت او بى‌اعتنا بود و با ظل السلطان، فرزند شاه كه حاكم اصفهان بود و بسيار بر مردم ستم مى‌كرد، همواره درگیر بود، اما در واقع قدرت او از قدرت حاكم اصفهان افزون‌تر بود. | به ناصر‌الدين شاه و دستگاه حكومت او بى‌اعتنا بود و با ظل السلطان، فرزند شاه كه حاكم اصفهان بود و بسيار بر مردم ستم مى‌كرد، همواره درگیر بود، اما در واقع قدرت او از قدرت حاكم اصفهان افزون‌تر بود. | ||
ظل السلطان، آقا نجفى را مانع تاخت و تاز، چپاول و تجاوز خود مى‌يافت. مأموران استعمارى انگلستان نيز كه برای بسط تسلط دولت متبوع خود بر ایران، برنامه‌هاى گسترده داشتند و قدرت اجتماعى آقا نجفى را مانع اجراى نقشه‌هاى خویش مى‌يافتند، از او بيمناك بودند. همه این كسان و عمّال ايشان، در تضعيف وى بسيار كوشيدند و چون مردم به او اقبال و علاقه داشتند، كارى از پيش نبردند. | ظل السلطان، آقا نجفى را مانع تاخت و تاز، چپاول و تجاوز خود مى‌يافت. مأموران استعمارى انگلستان نيز كه برای بسط تسلط دولت متبوع خود بر ایران، برنامه‌هاى گسترده داشتند و قدرت اجتماعى آقا نجفى را مانع اجراى نقشه‌هاى خویش مى‌يافتند، از او بيمناك بودند. همه این كسان و عمّال ايشان، در تضعيف وى بسيار كوشيدند و چون مردم به او اقبال و علاقه داشتند، كارى از پيش نبردند. | ||
== انتقال به تهران == | ==انتقال به تهران == | ||
مخالفان آقا نجفی یک بار توانستند با تحریک ناصر‌الدين شاه و ترساندن وى (كه خود نيز از آقا نجفى بيمناك بود و توسعه نفوذ وى و بى‌باكى او در اجراى حدود شرعى را تعرضى نسبت به حدود اختيارات و قدرت‌هاى خود مى‌شمرد)، فرمان انتقال آقا نجفى را به تهران از وى بگیرند، اما آقا نجفى در تهران هم علاوه بر داير ساختن حوزه درسى، به مبارزه سياسى و روشن ساختن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاكم و سرانجام مداخلات بيگانگان در امور كشور، ادامه داد و چون خطر فعاليت وى در پايتخت برای رژيم بيشتر بود، او را به اصفهان بازگرداندند. همانند این حادثه، در 1321ق / 1903م، در هنگام سلطنت مظفر‌الدين شاه نيز تكرار شد. | مخالفان آقا نجفی یک بار توانستند با تحریک ناصر‌الدين شاه و ترساندن وى (كه خود نيز از آقا نجفى بيمناك بود و توسعه نفوذ وى و بى‌باكى او در اجراى حدود شرعى را تعرضى نسبت به حدود اختيارات و قدرت‌هاى خود مى‌شمرد)، فرمان انتقال آقا نجفى را به تهران از وى بگیرند، اما آقا نجفى در تهران هم علاوه بر داير ساختن حوزه درسى، به مبارزه سياسى و روشن ساختن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاكم و سرانجام مداخلات بيگانگان در امور كشور، ادامه داد و چون خطر فعاليت وى در پايتخت برای رژيم بيشتر بود، او را به اصفهان بازگرداندند. همانند این حادثه، در 1321ق / 1903م، در هنگام سلطنت مظفر‌الدين شاه نيز تكرار شد. | ||
آقا نجفى، در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه بود. به تهديدات ظل السلطان و شاه اعتنا نكرد و پرچم مخالفت را از دست ننهاد. در عين حال، از فعالیت‌های علمى نيز غافل نشد و آثار بسيار از خود به جاى گذاشت. تعداد آثار او را برخى، بيش از 100 دانسته‌اند. | آقا نجفى، در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه بود. به تهديدات ظل السلطان و شاه اعتنا نكرد و پرچم مخالفت را از دست ننهاد. در عين حال، از فعالیت‌های علمى نيز غافل نشد و آثار بسيار از خود به جاى گذاشت. تعداد آثار او را برخى، بيش از 100 دانسته‌اند. | ||
== وفات == | ==وفات == | ||
وى در 11 شعبان 1332ق 5/ ژوئيه 1914م، در اصفهان درگذشت و در جوار مرقد امامزاده احمد (على المشهور، نواده امام باقر(ع))، به خاک سپرده شد. | وى در 11 شعبان 1332ق 5/ ژوئيه 1914م، در اصفهان درگذشت و در جوار مرقد امامزاده احمد (على المشهور، نواده امام باقر(ع))، به خاک سپرده شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از جمله آثار مهم وى، این رسايل و کتاب‌ها را مى‌توان نام برد: | از جمله آثار مهم وى، این رسايل و کتاب‌ها را مى‌توان نام برد: | ||
الاجتهاد والتقليد؛ | الاجتهاد والتقليد؛ | ||
اسرار الآيات؛ | اسرار الآيات؛ | ||
اسرار الشريعة؛ | اسرار الشريعة؛ | ||
اصول‌الدين و انوار العارفين؛ | اصول‌الدين و انوار العارفين؛ | ||
بحر الحقائق، تأویل الآيات الباهرة في العترة الطاهرة؛ | بحر الحقائق، تأویل الآيات الباهرة في العترة الطاهرة؛ | ||
ترجمه عيون اخبار الرضا؛ | ترجمه عيون اخبار الرضا؛ | ||
اشارات ايمانية؛ | اشارات ايمانية؛ | ||
اسرار الزيارة و برهان الانابة. | اسرار الزيارة و برهان الانابة. | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۸۸: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (ترجمه آقانجفی)]] | |||
[[اشارات ایمانیه]] | [[اشارات ایمانیه]] | ||
[[أسرار الزيارة و برهان الإنابة]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مراجع تقلید]] | [[رده:مراجع تقلید]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۰
| نام | آقانجفی، محمدتقی بن محمدباقر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آقانجفی اصفهانی
ایوان کیفی اصفهانی، محمدتقی بن محمدباقر م‍س‍ج‍دش‍اه‍ی، محمدتقی بن محمدباقر نجفی، محمدتقی |
| نام پدر | شيخ محمدباقر |
| متولد | 1262ق |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1332ق |
| اساتید | میرزا محمدحسن شيرازى
شيخ مهدى کاشف‌الغطاء شيخ راضى نجفى |
| برخی آثار | عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (ترجمه آقانجفی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00878AUTHORCODE |
آقا نَجَفى، شيخ محمدتقى رازى (1262 - 1332ق / 1846 - 1914م)، از مراجع بزرگ دوره ناصرالدین شاه قاجار، فرزند محمدباقر آقا نجفی اصفهانی و نوه محمد تقی رازی
نسب
پدر وى، شيخ محمدباقر از دانشمندان روزگار خود بود و جد وى، شيخ محمدتقى رازى، نویسنده «هداية المسترشدين»، مقام اجتهاد و رهبرى داشت. نياكان آقا نجفى، از ايوانكى ورامین بودند. جدش در آغاز جوانى به عراق رفت و پس از سال‌ها تحصيل علم، اصفهان را برای سكونت و فعالیت‌های دينى برگزيد و در آنجا حوزه درسى داير كرد.
ولادت
آقا نجفى، در 22 ربيع‌الثانى 1262ق / 19 مارس 1846م، در اصفهان زاده شد.
تحصیلات
مقدمات علوم را در محضر پدرش فراگرفت و پس از آن به نجف رفت و درآنجا به تحصيل علم ادامه داد. از محضر میرزا محمدحسن شيرازى كه زمانى در اصفهان از شاگردان جدّ خود او بود و نيز شيخ مهدى کاشف‌الغطاء و شيخ راضى نجفى، بهره گرفت تا به مقام اجتهاد رسيد.
بازگشت به اصفهان
سپس به اصفهان بازگشت و هم در زمان حيات پدر مرجعيت عام يافت و صاحب نفوذ و قدرت معنوى فراوان شد. او را به‌عنوان «جامع علوم معقول و منقول» شناخته و به قوّت حافظه، حضور ذهن، نكتویى، سخاوت و شجاعت ستوده‌اند.
توجه به امور اجتماعی
طىّ دوران مرجعيت و حكومت شرعى و عرفى خود در اصفهان، در كمك به مردم، رفع ستم از ايشان و تأمین وسايل آسايش آنان كوشا بود. حدود شرعى را اجرا مى‌كرد و نسبت به حسن جريان زندگانى و تحصيل طلاب علومِ دينى اهتمام مى‌ورزيد.
مبارزه با ظلم
به ناصر‌الدين شاه و دستگاه حكومت او بى‌اعتنا بود و با ظل السلطان، فرزند شاه كه حاكم اصفهان بود و بسيار بر مردم ستم مى‌كرد، همواره درگیر بود، اما در واقع قدرت او از قدرت حاكم اصفهان افزون‌تر بود. ظل السلطان، آقا نجفى را مانع تاخت و تاز، چپاول و تجاوز خود مى‌يافت. مأموران استعمارى انگلستان نيز كه برای بسط تسلط دولت متبوع خود بر ایران، برنامه‌هاى گسترده داشتند و قدرت اجتماعى آقا نجفى را مانع اجراى نقشه‌هاى خویش مى‌يافتند، از او بيمناك بودند. همه این كسان و عمّال ايشان، در تضعيف وى بسيار كوشيدند و چون مردم به او اقبال و علاقه داشتند، كارى از پيش نبردند.
انتقال به تهران
مخالفان آقا نجفی یک بار توانستند با تحریک ناصر‌الدين شاه و ترساندن وى (كه خود نيز از آقا نجفى بيمناك بود و توسعه نفوذ وى و بى‌باكى او در اجراى حدود شرعى را تعرضى نسبت به حدود اختيارات و قدرت‌هاى خود مى‌شمرد)، فرمان انتقال آقا نجفى را به تهران از وى بگیرند، اما آقا نجفى در تهران هم علاوه بر داير ساختن حوزه درسى، به مبارزه سياسى و روشن ساختن ذهن مردم نسبت به فساد دربار و نظام حاكم و سرانجام مداخلات بيگانگان در امور كشور، ادامه داد و چون خطر فعاليت وى در پايتخت برای رژيم بيشتر بود، او را به اصفهان بازگرداندند. همانند این حادثه، در 1321ق / 1903م، در هنگام سلطنت مظفر‌الدين شاه نيز تكرار شد. آقا نجفى، در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه بود. به تهديدات ظل السلطان و شاه اعتنا نكرد و پرچم مخالفت را از دست ننهاد. در عين حال، از فعالیت‌های علمى نيز غافل نشد و آثار بسيار از خود به جاى گذاشت. تعداد آثار او را برخى، بيش از 100 دانسته‌اند.
وفات
وى در 11 شعبان 1332ق 5/ ژوئيه 1914م، در اصفهان درگذشت و در جوار مرقد امامزاده احمد (على المشهور، نواده امام باقر(ع))، به خاک سپرده شد.
آثار
از جمله آثار مهم وى، این رسايل و کتاب‌ها را مى‌توان نام برد: الاجتهاد والتقليد؛ اسرار الآيات؛ اسرار الشريعة؛ اصول‌الدين و انوار العارفين؛ بحر الحقائق، تأویل الآيات الباهرة في العترة الطاهرة؛ ترجمه عيون اخبار الرضا؛ اشارات ايمانية؛ اسرار الزيارة و برهان الانابة.
منابع مقاله
دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، جلد 1، ص481، محمدعلى مولوى.
تبارنامه
| جعفر کاشف‌الغطا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| محمدرحیم | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ؟ | محمدتقی رازی نجفی اصفهانی | محمدحسین نجفی اصفهانی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| سید صدرالدین عاملی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| زمزم بیگم | محمد باقر نجفی اصفهانی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| محمدتقی آقا نجفی اصفهانی | نورالله نجفی اصفهانی | محمدحسین نجفی اصفهانی | جمال‌الدین نجفی اصفهانی | اسماعیل نجفی اصفهانی | محمدعلی نجفی اصفهانی | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| موسی نجفی | محمدرضا نجفی اصفهانی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||