الأصفى في تفسير القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | '
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک')
جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۸: خط ۸:
[[درایتی، محمدحسین]] (محقق)
[[درایتی، محمدحسین]] (محقق)


[[مرکز الابحاث و الدراسات الاسلامیه]] (محقق)
[[مرکز الابحاث و الدراسات الاسلاميه]] (محقق)


[[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی]] (نویسنده)
[[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی]] (نویسنده)
خط ۱۹: خط ۱۹:
| مکان نشر =قم - ایران
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1376 ش یا 1418 ‌‎ق  
| سال نشر = 1376 ش یا 1418 ‌‎ق  
 
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01338AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE1338AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| چاپ =1
| شابک =964-424-528-8
| شابک =964-424-528-8
| تعداد جلد =2
| تعداد جلد =2
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10933
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01338
| کتابخوان همراه نور =01338
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''الأصفى في تفسير القرآن'''، به زبان عربى و شامل تفسير كل قرآن مى‌باشد، الاصفى برگزيده‌اى از تفسير صافى [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی|فيض کاشانی]] است، فيض در الاصفى به قول [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقا بزرگ]]، تنها به تفسير اهل‌بيت اكتفا كرده است، با این ديد تفسيرى روايى است. و نيز مى‌توان آن را آميخته‌اى از روايت و درايت دانست.
'''الأصفى في تفسير القرآن'''، به زبان عربى و شامل تفسير كل قرآن مى‌باشد، الاصفى برگزيده‌اى از تفسير صافى [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی|فيض کاشانی]] است، فيض در الاصفى به قول [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقا بزرگ]]، تنها به تفسير اهل‌بيت اكتفا كرده است، با این ديد تفسيرى روايى است. و نيز مى‌توان آن را آميخته‌اى از روايت و درايت دانست.


الاصفى در 21 هزار سطر، حدود یک سوم صافى مى‌باشد كه در دو مجلد ارائه شده است. تفسير صافى در سال 1075 پایان يافت و بعد از دو سال الاصفى به نهايت رسيد.
الاصفى در 21 هزار سطر، حدود یک سوم صافى مى‌باشد كه در دو مجلد ارائه شده است. تفسير صافى در سال 1075 پایان يافت و بعد از دو سال الاصفى به نهایت رسيد.


مؤلف در مقدمه مى‌گويد: «اين تفسير را از تفسير ديگرم صافى برگزيدم و در نگارش آن گزيده‌گويى را پيشه ساختم و آن را از زوايد پيراستم، در تفسير آيات به بيان آياتى كه نيازمند توضيح بودند، با توجه به كلام معصومين، همت گماشتم، هر گاه از [[تفسير القمي|تفسير قمى]] چيزى آوردم كه منسوب به معصوم نيست، در آغازش واژۀ قمى را نهادم تا از روايات ديگر جدا شود و اگر چيزى از طريق عامه نقل كردم، آن را با كلمۀ «روى» از روايات ديگر متمايز ساختم، آن جا كه از ائمه به لفظ آنها نقل مى‌كنم، به لفظ «قال»، «ورد» و «فى روايه» مشخص نمودم و اگر تلخيص شده يا نقل به مضمون كرده باشم با لفظ «كذا ورد» آن را بيان كرده‌ام و آن جا كه كلامى از معصوم(ع) نيافتم يا این كه يافته، ولى قابل اعتماد نديدم، از ساير تفاسير قويترين قول را انتخاب كرده و آن را نوشته‌ام.
مؤلف در مقدمه مى‌گويد: «اين تفسير را از تفسير ديگرم صافى برگزيدم و در نگارش آن گزيدويى را پيشه ساختم و آن را از زوايد پيراستم، در تفسير آيات به بيان آياتى كه نيازمند توضيح بودند، با توجه به كلام معصومين، همت گماشتم، هر گاه از [[تفسير القمي|تفسير قمى]] چيزى آوردم كه منسوب به معصوم نيست، در آغازش واژۀ قمى را نهادم تا از روايات ديگر جدا شود و اگر چيزى از طريق عامه نقل كردم، آن را با كلمۀ «روى» از روايات ديگر متمايز ساختم، آن جا كه از ائمه به لفظ آنها نقل مى‌كنم، به لفظ «قال»، «ورد» و «فى روايه» مشخص نمودم و اگر تلخيص شده يا نقل به مضمون كرده باشم با لفظ «كذا ورد» آن را بيان كرده‌ام و آن جا كه كلامى از معصوم(ع) نيافتم يا این كه يافته، ولى قابل اعتماد نديدم، از ساير تفاسير قويترين قول را انتخاب كرده و آن را نوشته‌ام.


مفسر در مقدمه بر این معنا تكيه دارد كه: كسى كه در فهم معانى قرآن به اخبار مراجعه مى‌كند، اگر بخواهد به تناقض و تضاد نرسد، بايد در معناى آيات و تفسير آنها بر برخى روايات آحاد و افراد تكيه نكند، بلكه به معناى عام و مفهومى كه از مجموعۀ روايات فهميده مى‌شود بايد تكيه كند، بدين ترتيب تناقض در اخبار نيز مرتفع مى‌شود، مواردى از اخبار كه بر تخصيص معنا دلالت دارد، برای اشاره به منزّل فيه، يا اشاره به یکى از بطون آيه است، و ممكن است معناى ديگرى را قصد كرده باشد، بستگى به فهم مخاطب و ميزان انس او با روايات دارد، زيرا كلام معصومين(ع) به تناسب فهم مردم بيان شده است. اگر آن را بر معناى خاص، حمل كنيم، قرآن را محدود به همان موارد كرده‌ايم، در نتيجه از فايده خواهد افتاد و حاشا كه چنين قصدى از روايات در كار باشد.
مفسر در مقدمه بر این معنا تكيه دارد كه: كسى كه در فهم معانى قرآن به اخبار مراجعه مى‌كند، اگر بخواهد به تناقض و تضاد نرسد، بايد در معناى آيات و تفسير آنها بر برخى روايات آحاد و افراد تكيه نكند، بلكه به معناى عام و مفهومى كه از مجموعۀ روايات فهميده مى‌شود بايد تكيه كند، بدين ترتيب تناقض در اخبار نيز مرتفع مى‌شود، مواردى از اخبار كه بر تخصيص معنا دلالت دارد، برای اشاره به منزّل فيه، يا اشاره به یکى از بطون آيه است، و ممكن است معناى ديگرى را قصد كرده باشد، بستگى به فهم مخاطب و ميزان انس او با روايات دارد، زيرا كلام معصومين(ع) به تناسب فهم مردم بيان شده است. اگر آن را بر معناى خاص، حمل كنيم، قرآن را محدود به همان موارد كرده‌ايم، در نتيجه از فايده خواهد افتاد و حاشا كه چنين قصدى از روايات در كار باشد.
خط ۴۲: خط ۴۱:
روش ورود و خروج این تفسير در مباحث به این شكل است كه ابتدا، اطلاعات كلى شامل، مكى و مدنى بودن، نام سوره و تعداد آيات آن را بيان مى‌كند. پس از آن معناى آيات و كلمات را با روايات معصومين(ع) ذكر مى‌نمايد، رواياتى كه مصدر آنها؛ يعنى اسانيد و نام معصوم از آن به دليل اختصار حذف گرديده است. در مرحلۀ بعد به معناى لغوى كلمات مى‌پردازد و سپس مطالب خود را كه برگرفته از اجتهاد خود يا تفاسير ديگران است، با عنوان «اقول» مطرح مى‌كند. در این عنوان بين روايات نقل شده، جمع كرده و گاه در این جمع از آيات استفاده برده است؛ مانند ج 1 ص8 در بحث «صراط مستقيم».
روش ورود و خروج این تفسير در مباحث به این شكل است كه ابتدا، اطلاعات كلى شامل، مكى و مدنى بودن، نام سوره و تعداد آيات آن را بيان مى‌كند. پس از آن معناى آيات و كلمات را با روايات معصومين(ع) ذكر مى‌نمايد، رواياتى كه مصدر آنها؛ يعنى اسانيد و نام معصوم از آن به دليل اختصار حذف گرديده است. در مرحلۀ بعد به معناى لغوى كلمات مى‌پردازد و سپس مطالب خود را كه برگرفته از اجتهاد خود يا تفاسير ديگران است، با عنوان «اقول» مطرح مى‌كند. در این عنوان بين روايات نقل شده، جمع كرده و گاه در این جمع از آيات استفاده برده است؛ مانند ج 1 ص8 در بحث «صراط مستقيم».


و در نهايت با تعبير «و بالجمله»، تبيين و تفسير كلى فراز و جمع‌بندى آن را بيان مى‌دارد. در آخر هر سوره نيز به فضل سوره و ارزش آن به نقل از ثواب الاعمال مى‌پردازد.
و در نهایت با تعبير «و بالجمله»، تبيين و تفسير كلى فراز و جمع‌بندى آن را بيان مى‌دارد. در آخر هر سوره نيز به فضل سوره و ارزش آن به نقل از ثواب الاعمال مى‌پردازد.


با وجود همت مفسر بر اختصار، امّا از نقل شأن نزول از طريق روايت و غير آن، غفلت نمى‌ورزد؛ مانند ج 1 ص14 آيه 8 سورۀ بقره. با این وجود نيز گاهى به نقل اقوال مبادرت مى‌ورزد؛ مانند ج 1 ص17 آيه 19 سورۀ بقره.
با وجود همت مفسر بر اختصار، امّا از نقل شأن نزول از طريق روايت و غير آن، غفلت نمى‌ورزد؛ مانند ج 1 ص14 آيه 8 سورۀ بقره. با این وجود نيز گاهى به نقل اقوال مبادرت مى‌ورزد؛ مانند ج 1 ص17 آيه 19 سورۀ بقره.
خط ۵۵: خط ۵۴:
#مشخص كردن موارد ضرورى از اختلاف نسخه‌ها بعد از اتخاذ شيوۀ تلفيق نسخ، در پاورقى.
#مشخص كردن موارد ضرورى از اختلاف نسخه‌ها بعد از اتخاذ شيوۀ تلفيق نسخ، در پاورقى.
#استخراج احاديث، آثار، اقوال و آرايى كه مفسر به تصريح يا اشاره آورده است و ذكر آدرس اصلى آنها.
#استخراج احاديث، آثار، اقوال و آرايى كه مفسر به تصريح يا اشاره آورده است و ذكر آدرس اصلى آنها.
#ضبط و اعراب بعضى كلمات در موارد لازم، از جمله پرداختن به معانى برخى كلمات احاديث كه غالبا از مجمع البحرين و صحاح اللغة برگرفته شده است.
#ضبط و اعراب بعضى كلمات در موارد لازم، از جمله پرداختن به معانى برخى كلمات احاديث كه غالباً از مجمع البحرين و صحاح اللغة برگرفته شده است.
#در رسم قرآن، خط عثمان طه ملاك بوده است؛ امّا متأسفانه متن آيات بدون ثبت شمارۀ آنها درج گرديده كه مراجعه كننده، دريافتن آيه مورد نظر خود، دچار مشكل خواهد شد.
#در رسم قرآن، خط عثمان طه ملاك بوده است؛ امّا متأسفانه متن آيات بدون ثبت شمارۀ آنها درج گرديده كه مراجعه كننده، دريافتن آيه مورد نظر خود، دچار مشكل خواهد شد.
#الحاق فهرست‌هاى مختلف از قبيل: 1- فهرست آيات 2- فهرست احاديث 3- فهرست اسماء انبياء و ائمه(ع) 4- فهرست اسماء ملائكه، 5- فهرست اعلام 6- فهرست كتب مقدسه، 7- فهرست اماكن، بقاع و ايام، 8- فهرست امم، قبائل، طوايف و فرق و 9- فهرست مصادر، در آخر جلد دوم تفسير، البته فهرست ابتداى هر جلد بر اساس شمارۀ آيات و صفحۀ آنها مجزا از این فهرست‌ها مى‌باشد. در پایان جلد اوّل فهرستى از مصادر آن نيز ارائه شده است.
#الحاق فهرست‌هاى مختلف از قبيل: 1- فهرست آيات 2- فهرست احاديث 3- فهرست اسماء انبياء و ائمه(ع) 4- فهرست اسماء ملائكه، 5- فهرست اعلام 6- فهرست كتب مقدسه، 7- فهرست اماكن، بقاع و ايام، 8- فهرست امم، قبائل، طوايف و فرق و 9- فهرست مصادر، در آخر جلد دوم تفسير، البته فهرست ابتداى هر جلد بر اساس شمارۀ آيات و صفحۀ آنها مجزا از این فهرست‌ها مى‌باشد. در پایان جلد اوّل فهرستى از مصادر آن نيز ارائه شده است.
خط ۷۶: خط ۷۵:
محققان این نسخه از فضلاى حوزه به نام‌هاى آقاى [[درایتی، محمدحسین|محمدحسین درايتى]] و آقاى محمدرضا نعمتى مى‌باشند.
محققان این نسخه از فضلاى حوزه به نام‌هاى آقاى [[درایتی، محمدحسین|محمدحسین درايتى]] و آقاى محمدرضا نعمتى مى‌باشند.


تفسير الاصفى دو ترجمه به زبان اردو دارد: 1- ترجمه سيد‌‎مظاهر حسن الامروهوى از قرآن‌پژوهان اماميۀ پاکستان در قرن پانزدهم هجرى. 2-ترجمه مظهر حسن هندى معارف قرآن در قرن پانزدهم.
تفسير الاصفى دو ترجمه به زبان اردو دارد: 1- ترجمه سيد‌ ‎مظاهر حسن الامروهوى از قرآن‌پژوهان اماميۀ پاکستان در قرن پانزدهم هجرى. 2-ترجمه مظهر حسن هندى معارف قرآن در قرن پانزدهم.


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
خط ۸۷: خط ۸۶:


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
 
{{وابسته‌ها}}
[[تفسیر المصفی]]


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]