نتایج جستجو

دانشنامه تاریخ تشیع، مجموعه‌ اطلاعات ارزنده‌ای درباره مذهب تشیع و فعالیت‌های شیعیان از زمان پیدایش این مذهب تا قرن حاضر، در قالب بخش‌های مختلفی چون کتابخانه،

ابى‌طالب علیهم‌السلام (83-148ق)، معروف به امام جعفر صادق علیه‌السلام، رئیس مذهب جعفری و ششمین پیشوای شیعیان جهان است. تولد آن حضرت بنابر صحیح‌ترین روایات

کتاب حاضر در شرح و بیان دیدگاه‌ها و چگونگی گرایش مؤلف به مذهب تشیع و دلائل او در اثبات حقانیت مذهب، شیعه است. مؤلف کتاب را در دو مرحله سامان داده است. در

ديگران بر مذهب شافعى وارد كرده‌اند، خود را موظف به پاسخگویى مى‌شمارد و در صدد پاسخ برمى‌آيد. در كنار دفاع از مذهب شافعى نقد فراوانى بر مذهب ابوحنيفه وارد

نيز از مطالعاتش در باب اديان و مذاهب، نشأت مى‌گیرد. اختلاف نظرى كه در مورد مذهب او ديده مى‌شود، از تشتت و گوناگونى آراء وى در الفهرست ريشه مى‌گیرد. با توجه

فقهى وى ذيل آيات احكام قرآن راه يافته و آراى فقهى چهار مذهب اهل سنت را به‌طور تطبيقى طرح كرده و در مذهب خود متعصب نيست. در طرح مباحث علمى بيشترين تأثير را

الاخر 608 -26 رجب 681ق) معروف به ابن خَلِّکان، قاضى، مورخ و ادیب مشهور شافعى مذهب. ضبط واژه «خَلکان» به فتح خاء و کسر و تشدید لام است که گویا خود شمس‌الدین

کرده و رشد یافته است که عقیده آنان، تسنن و پای‌بندی به مذهب مالکی بوده، اما پس از تحقیق فراوان، به مذهب جعفری مشرف شده است. می‌توان رویکرد اصلی اثر حاضر را

(476-538ق)، مشهور به جارالله زمخشری، مفسر، ادیب، زبان شناس، خطیب برجسته، از بزرگان مذهب حنفى و معتزلى به شمار مى‌آيد. ابن كثير در كتاب «البدايه و النهايه» مى‌گويد:

ص51-52) مشهورترین قول دربارۀ مذهب قاضی نعمان آن است که وی در ابتدا مالکی بود، آن گاه به مذهب اسماعیلی گروید. با این حال، دربارۀ مذهب وی اقوال متعددی وجود دارد

الطائفه، فقيه، محدث، مفسّر، اديب، شاعر، مطّلع نسبت به رجال و احاديث. دارای مذهب شیعه دوازده امامی که حتی نزد مخالفان بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده

شرح مبسوط منظومه، تنظیم‌شده درس‌های استاد شهید آیت‌الله مرتضی مطهری، در شرح منظومه حکیم متأله حاج ملا هادی سبزواری در دو جلد است. این مباحث در منزل شهید

دنبال می‌شود تلاشی برای نشان دادن ویژگی‌های عقلانی دین اسلام به طور عام و مذهب شیعه به طور خاص با نظر به مؤلفه‌های فوق است. کتاب از هفت فصل تشکیل شده است

بن احمد اخطب خوارزم (484-567 ق)، فقیه، محدث، خطیب، ادیب، مورخ و شاعر سنی مذهب قرن ششم هجری است که «المناقب»، از جمله آثار اوست. از جمله اساتید وی، می‌توان

از کتابهای اهل سنت و از همه بیشتر، کتاب ینابیع المودة، نوشته قندوزی حنبلی مذهب می‌باشد. وی، در گزارش و گزینش خود، از هر یک از سوره‌ها (شامل 46 سوره)، به

مقالات فلسفی، از آثار فیلسوف معاصر، مرتضی مطهری (فریمان 1298-1358ش. قم)، مجموعه چند مقاله نوشته‌شده در زمان‌های گوناگون (از حدود سال 1338 تا 1358ش) درباره

از: لیث بن سعد، فقیه مصرى (94-175) که نخست از اصحاب مالک و بر مذهب او بود و بعدا خود مذهب خاصى اختیار نمود، ولى با مالک مکاتبه داشت؛ شافعى؛ عبدالله بن وهب

خاندان حضرت علی‌ عليه‌السلام مشهور است. ابواسحاق در اوايل عمر، زيدى مذهب بوده، سپس مذهب حق اماميه را برگزيده است. وحيد بهبهانى در تعليقات بر منهج المقال مى‌فرمايد:

را در زمان حیات او و پس از مرگ او برعهده داشت. ابن تیمیه علاوه بر مذهب حنبلى که مذهب وى بود، به‌تحقیق در مذاهب فقهى و علم کلام و اصول اعتقادات نیز پرداخت

نظام، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، رئیس ومؤسس مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، عضو مجمع جهانى تقريب مذاهب اسلامى، عضو مجمع جهانی اهل‌بيت

الهادي(ع)؛ موسوعة الإمام العسکري(ع)؛ موسوعة‌الإمام الرضا(ع)؛ نقد کتاب أصول مذهب الشيعة دکتر القفاری؛ تحقيق الفضائل شاذان بن جبرئيل؛ قصة الحوار الهادي؛ المدخل

شخصیت علمی یا مذهبی خویش خلیفه یا وزیری را متمایل به مذهب خویش سازند و موجبات برتری گروه و رونق مذهب خویش را فراهم آورند و مخالفان را از صحنه خارج و منزوی

زیرا چنانکه معلوم است شیوع مذهب تسنن در زمان طبری آن‌هم در مرکز خلافت اسلامی و در دربار خلیفه در نهایت شدت بود و مخالفان آن مذهب به‌ویژه شیعیان دوازده‌امامی

درس‌های اشارات و نجات، اثر استاد شهید مرتضی مطهری (1298-1358ش) در فلسفه مشاء است. این کتاب، شامل درس‌هاى استاد شهید مطهرى از کتاب‌هاى اشارات و نجات ابن‌

آنها روی داده است، با شرح غزوه تبوک، به انجام رسانده است. ازآنجاکه نویسنده مذهب تسنن دارد، گاه در اظهار نظر نسبت به برخی شخصیت‌ها، به گرداب تعصب درافتاده

«شهادت»، «پس از شهادت»، «بحثى راجع به شهید»، «بینش تاریخى شیعه»، «انتظار مذهب اعتراض»، «فلسفۀ تاریخ در اسلام) و «مقدمه بر کتاب حجر بن عدى». در پنج بخش

‏شرح مبسوط منظومه: درسهای منزل کتاب حاضر شرحی مبسوط بر «شرح منظومه» حکیم ملاهادی سبزواری است که در سال‌های بعد از ۱۳۵۴ش استاد شهید مرتضی مطهری آن را در

کرده‌اند. برخی از منابع که به سنی بودن وی اشاره کرده‌اند، وی را پیرو مذهب فقهی حنفی و مذهب کلامی اشعری دانسته‌اند. جامی در هرات از بزرگان پیشوایان و علمای اهل

مسئله شناخت، مجموعه‌ای است مشتمل بر ده جلسه سخنرانی شهید مرتضی مطهری که در محرم سال 1397 برابر با آذرماه و دی‌ماه سال 1356 در کانون توحید تهران ایراد شده

می‌شوند، نگاه کلی یا خاص به اسلام و قرآن است. مقاله اول، تحت عنوان «دین و مذهب»، ظاهرا برای کتاب تعلیمات دینی دوره دبیرستان در حدود سال 1350ش، نگارش یافته

کلیات علوم اسلامی، اثری از مرتضی مطهری (1298-1358ش) با موضوعاتی چون فلسفه و منطق، عرفان و حکمت، فقه و اصول است. نوشتار فرارو در اصل تقریرات درس‌های نویسنده

دعای پیامبر(ص) برای حضرت علی(ع) در روز غدیر، برای اثبات «اولویت پیروی از مذهب امامیه» آورده است‏. کتاب با یادداشتی در باره «حقیقت زیارت زائران» پایان می‌یابد

التعليقة علی الأسفار الأربعة، عنوان جلد اول تعلیقات استاد شهید مرتضی مطهری است بر کتاب فلسفی «الأسفار الأربعة» ملاصدرا است که با مقدمه و تحقیق زهیر انصاریان

درس‌های الهیات شفا، اثر شهید مرتضی مطهری (1298-1358ش)، دربردارنده درس‌های ایشان در مدرسه علمیه مروی تهران و نیز دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران

هم‌کفو بودن و همتایی در اسلام (نظریه‌های مذاهب اسلامی: مذهب مالکی، مذهب حنفی، مذهب حنبلی، مذهب شافعی، مذهب امامیه‌)، تحریم ازدواج با محارم، حقوق مرد،.... بخش

ادله آنها درباره این موضوع. ب)- مذهب نسخ: به معنای نسخ بعضی از آیات به‌وسیله آیات دیگر و اشاره به قائلین آن. ج)- مذهب توقف: به معنای عدم تعرض به آیات با

و ائمه هدی و از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق(ع) بود. نخستین کسی است که در مذهب تشیع مناظره کرده است.) در برخى موارد، کمیت بن زیاد آمده است، در سال 60ق،

خود در نگارش اين تفسير اشاره‌اى نكرده، ولى عملا در جاى جاى آن، به دفاع از مذهب كلامى ابوالحسن اشعرى (متوفى 334) و رد آراى مخالفان وى، به ويژه معتزله، پرداخته

صوفیه آورده، به خشم آمده و از او انتقاد کرده است. آثار چاپی: １.الاربعین علی مذهب المتحققین من الصوفیه، به کوشش بدر بن عبدالله بدر در بیروت (۱۴۱۴ ق / ۱۹۹۳

شايانى داشته باشد، عرضه كردن روش‌هاى استنباطى و ديدگاه‌هاى فقهى هر مذهب از سوى پيروان آن مذهب است تا با تضارب آراى یکديگر به حق و حقيقت نزدیک شده يا لااقل پى

شافعى (150-204ق)، معروف به امام شافعی، یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت و پیشوای مذهب شافعی و از طبقه چهارم فقیهان تابعی مکه است. شافعی نسبت به اهل‌بیت پیامبر(ص) و امام

است. کتاب فقط شاعران تا پایان سده نهم را در بر می‌گیرد، اما از قرن دهم که مذهب رسمی ایران تشیع گردیده، تا عصر حاضر که اندیشه و عقاید شیعی، بیش از پیش در

تهمت كه «شیعیان براى اينكه مذهبشان بى‌سرپرست نماند، كوشيدند به پيروان اين مذهب بباورانند كه حجة بن الحسن كه هنوز به دنيا نيامده بود، زاده شده است»، از غوغاسالارى

خدابنده فوت كرد، علامه به حله بازگشت و مشغول تأليف و تدريس و تربيت علما و تقويت مذهب و ارشاد مردم شد؛ به‌گونه‌اى كه طالبان علم، از هرطرف به‌سوى او شتافتند. از

علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (۳۸ - ۹۵ق)، معروف به زین‌العابدین و امام سجاد(ع)، فرزند امام حسین علیه‌السلام و چهارمین امام شیعیان می‌باشند. مدت امامت

ترجمه شده است. ده‌ها تن از محدثان بزرگ و تاریخ‌نگاران و دانشمندان و رؤسای مذهب از اهل سنت کتاب‌ها و جزوات مستقلی درباره امام مهدی منتظر(عج) نگاشته‌اند و

مرتبط با قرآن نوشته شده است. مؤلف كه از قرآن پژوهان و دانشمندان نامى و بزرگ مذهب تشيع مى‌باشد مطالب را به صورت درس بيان نموده و سپس از طرف ناشر كتاب، جمع‌آورى

ابوحنيفه (80- 150ق) متکلم و فقیه مشهور كوفه در قرن دوم هجری قمری و پایه‌گذار مذهب حنفى از مذاهب فقهی اهل تسنن است. او یکى از چهار امام بزرگ مکتب خلفا است،

مشايعت او رفتند كه در ميان آنان علماى فراوانى نيز حاضر بودند. بسيارى از علما مذهب او را شيعه دانسته‌اند مانند:علامۀ حلى، ابن ادريس، شيخ بهايى، علامۀ مجلسى

بن عبدالرحمن السخاوى (831-902ق)، مورخ، محدث و مفسر، ادیب، عالم بزرگ شافعی مذهب مصری ریشهٔ خانوادگی‌اش از سخا (کفر الشیخ) بود اما زادگاه خودش قاهره، در 

مالك تحت تأثير محيط مدارس مصر تغيير مذهب داد و با آنكه خود تأكيد بسيار كرده بود كه همیشه بر آيين ظاهرى خواهد ماند، به مذهب شافعى گراييد و قصيده‌اى نيز در مدح

(306- 385ق) از علما و ادباى شافعى مذهب است. وى در «دارقطن» محله‌اى در بغداد متولد گرديد. پدر او كه از علما و محدثين شافعى مذهب بود، در كودكى به آموزش فرزندش

كتابى است در اثبات ولايت بلافصل حضرت على(ص) بعد از پيامبر(ص) و اثبات حقانيت مذهب شيعه كه به زبان عربى نوشته شده است. برخى اين كتاب را معتبرترين كتاب براى

مير را جهت ترويج مذهب خود تطميع مى‌نمودند و آخر چون اكثر امرا و مقربان پادشاه، حنفى بودند، به زور و زر غالب آمدند و حكم به ترجيح مذهب حنفى دادند و بنا

نيز برتر خواند. وى نخست حنفى مذهب بود، سپس به مذهب شافعى روى آورد و چون در مدارس شافعى به مقام شايسته‌اى نرسيد، در 756ق به مذهب حنبلى گراييد تا بتواند در

در «تأسيس التقديس» او را از ائمۀ اهل سنت ناميده و قرين غزالى نموده است.در مذهب فقهى‌اش مجتهد بوده، نه مقلّد، و قول به شافعى بودن وى درست نيست، زيرا ردى

باب این تغيير مذهب قابل تأمل است: چون در رى هيچ كس را پيرو مالك نديدم، غيرتم به جوش آمد و به مذهب او درآمدم؛ اما این توجيه درباره‌ى تغيير مذهب او كه ظاهراً

ولایی بر اساس مصالح اسلام و مسلمین و حفظ مذهب صادر شود، مبنی بر این‌که مثلاً برخی از انواع تعزیه که موهن مذهب است ممنوع است، در نظر شارع مقدس بر جمیع مکلفین

بر صحت، متواتر بودنش را هم ثابت کنیم و معانى و مفاهیم مختلف آن را بر پایه مذهب امامیه بیان کنیم؛ البته با بهره‌گیرى از قاعده‌ها و اصول مربوطه و در پرتو

تاریخ مدینه منوره (ترجمه) آیین حکمرانی امامت در پرتو کتاب و سنت سلفیه بدعت یا مذهب اختصاص اسلام و هنر اخبار و آثار ساختگي وضوي پيامبر اخبار و آثار ساختگی، سیری

شناساند.  در چهاردهم آوریل 1903 در پاریس متولد شد. در دوران كودكى آموزش‌هاى مذهب كاتوليك را آموخت. سپس به مدرسه علوم مسيحى رفت و به نهضت پروتستان علاقه‌مند

توجه نموده که شعر وی را به‌مثابه ابزار‌ و رسانه‌‌ای قوی برای ترویج و تبلیغ مذهب تشیع درآورده است. با نظر به این امر، در‌ بررسی‌ مضامین‌ شیعی در اشعار حسن

میبدی' نام پدر احمد ولادت نیمه دوم قرن پنجم هجرى محل تولد میبد رحلت 530ق مذهب شافعی پیشه نویسنده، مفسر اطلاعات علمی برخی آثار كشف الأسرار و عدة الأبرار

حضرت فاطمه(ع) در هجوم به ‌خانه‌اش، یک داستان تاریخى و بدون رابطه با باورهاى مذهب شیعه و اهل‌بیت(ع) است، یا یک بحث عقیدتى مى‌باشد؟ ج: باسمه جلت أسمائه ظلم

است که تمام تعالیم پزشکى و طبّ را از اندیشه متفکر جهان شیعه و بنیان‌گذار مذهب جعفرى، یعنى امام جعفر صادق(ع) نقل کرده و به رشته تحریر درآورده است. این کتاب

بود، در شناخت اقوال و آراء صحابه و تابعان و علماى بلاد سرآمد بود.» گر چه مذهب فقهى و كلامى وى آشكارا ياد نشده، اما عبّادى او را از فقيهان شافعى دانسته

(قاضی‌القضات و ملک‌الشعرا)، که محل تجمع فضلا بود، می‌گذراند. وی خود را حنفی‌مذهب و اشراقی‌مشرب خوانده است. حاجی خلیفه در سال 1067ق، به مرگ ناگهانی درگذشت

عالم محقق و شاعرى زبردست بود. مقامش با شيخ على كركى و علامه حلى در انتشار مذهب شيعه يكى است و حق بزرگى به جهت هدايت مردم به راه صحيح، بر آنان دارد از اين‌رو

گريه و زارى بود و صبحگاهان براى درس و بحث، و براى مقابله با دشمنان دين و مذهب، همانند شير در اين ميدانهاى خطرناك وارد مى‌شد و همواره پيروز و سر بلند بود

گزارش‌های تاریخی به احوال ملا حسین و آثار وی پرداخته و به همین مناسبت درباره مذهب او که آیا شیعه بوده یا سنی، سخن به میان آورده است. مؤلف برای تشیع ملا حسین

أزلية النفس و بقائها، اثر سعد بن منصور، معروف به ابن کمونه، کتابی است به زبان عربی با موضوع فلسفه و کلام. نویسنده در این اثر به بیان ازلیت و ابدیت نفس

وى بوده‌اند. وى از فقها و مجتهدين برجسته مذهب شافعى است و علما او را «نگارنده»، «پيراينده» و «ترتيب‌دهنده» مذهب شافعى دانسته‌اند. او در استنباط آراء فقهى

را به انگیزه بحث و تحقيق در باب مذاهب اسلامى و چگونگى تكوين آن‌ها و نيز در مذهب اهل‌بيت(ع) و جايگاه آن در شريعت و قانون‌گذارى اسلامى، به نگارش درآورده است

بن رَزین یا عبداللّه ولادت 148ق-142ق- محل تولد کوفه رحلت حدود 235 تا 246ق مذهب شیعه پیشه شاعر و نویسنده اطلاعات علمی اساتید مسلم بن ولید شاگردان احمد بن

ابوعلى فارسی به مذهب اعتزال مى‌گراييد. او در بحث از برخى مسائل نحوى مطالبى آورده است كه بر مذهب او دلالت تمام دارد. مؤلفان شيعى او را شيعى مذهب مى‌دانند و ظاهراً

مذهبش شیعه‌ی جعفری اثنی عشری بوده است. در این، هیچ شکی نیست. در باب دین و مذهب او، در هیچ جا جز این ادعایی نشده است. مدایح وی در باب چهارده معصوم مشهور

آوردگاه متكلمان، حكما و عرفا؛ ترجمه و شرح رساله الدرة الفاخرة (فى تحقيق مذهب الصوفية و المتكلمين و الحكماء المتقدمين اثر عبدالرحمن بن احمد جامى)؛ اصحاب

دوستى و اقبال این مروانى سنى مذهب بلند پايه با فرزندان ثوابه هر چه باشد، نتيجه‌اش آن شد كه فرزندش از آن خاندان شيعى مذهب همسر اختيار كرد و نواده‌اش ابوالفرج

از عهدۀ مسئوليت برآمد. شوكانى در آغاز فقه را بر اساس مذهب امام زيد آموخت و از پيشوايان و مفتيان مذهب زيديه شد.آنگاه در آموزش حديث، به جايى رسيد كه تقليد

احیای حکمت (مشتمل بر طبیعیات) اثر علیقلی بن قرچغای خان (قرن یازدهم)، کتابی است در دو جلد به زبان فارسی با موضوع حکمت و فلسفه. دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی

سیانتیسم و فلسفه‌های انسانی دو گریزگاه از ایمان، آینده جهان به‌سوی دین و مذهب، روشنفکری گریزگاه چهارم از ایمان، نگاهی به بحران‌های جامعه بشری در عصر حاضر

اصول، ادبيات، تاريخ و اخبار نيز اهميت مى‌داد. او در اصول پيرو مذهب اشعرى و در فروع پيرو مذهب شافعى بود. برخى از معاصرين وى او را توثيق كرده و برخى ديگر كه

عبدالقاهر بن عبدالرحمان جرجانی (متوفی 471 یا 474)، ادیب، نحوی، مؤسس و نظریه‌پرداز بلاغت در سده پنجم. تاریخ ولادت او معلوم نیست. در برخی منابع، نام وی عبدالقادر

ادامه نوشته است، وقتى اولجایتو مذهب شیعه را برگزید، رشیدالدین به وى توصیه کرد چون مردم اهل تسنن‌اند، او نیز به این مذهب بازگردد؛ اما بنابر شواهد، رشیدالدین

به ظهور مهدى موعود(ع) فقط اختصاص به مذهب شیعه ندارد و این واقعیت با مراجعه به دیدگاه‌هاى عالمان و دانشمندان چهار مذهب اصلى اهل سنت؛ یعنى شافعیان، حنبلیان،

تسنن از معنای «ولايت» مى‌كنند، در اين كتاب ذكر كرده، مى‌توان فهميد كه ايشان مذهب اهل سنت را دارد. اصل كتاب براى الامام ابى جعفر الطحاوى مى‌باشد؛ امّا شرح‌هاى

الأسرار الخفية في العلوم العقلية تألیف علامه حسن بن یوسف بن مطهر حلی (متوفی 726ق) به اسم هارون بن شمس‌الدین جوینی، ملقب به خواجه شرف‌الدین (متوفی 685ق)

الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة، تأليف صدرالدين محمد شيرازى (متوفى 1050ق)، معروف به ملا صدرا يا صدرالمتألهين، دوره كامل فلسفه صدرايى (حكمت

كتاب الحدود؛ كتاب الخمس؛ تعليقة علی (العروة الوثقی)؛ الأحكام الشرعية على مذهب أهل‌البيت(ع)؛ مناسك الحج والعمرة؛ مجمع الفوائد؛ من المبدأ إلى المعاد (في

زمخشرى آينه تمام‌نماى تفكر اعتزالى است؛ هم براى دوستداران مذهب اعتزلى و هم براى منتقدان آن؛ يعنى مذهب معتزله را بسيار واضح و شفاف منعكس مى‌كند تا كسى كه مى‌خواهد

385ق)، ملقب به صاحب و مشهور به صاحب بن عباد، ادیب، نویسنده، شاعر و وزیر شیعه‌مذهب دربار آل بویه (مؤیدالدوله و فخرالدوله)، مشهورترین کتاب ادبی‌اش «المحیط فی

جبری شد که به سال 128 هجری در ترمذ کشته شد، آنگاه به امام صادق(ع) پیوست و به مذهب امامیه گروید. وی از هر مرحله‌ای گذشت مطالبی از آن را در ذهن خود نگهداشت و

می‌کردند.مذهب جنید این بود، و از این جهت مذهب او مقبول عامّه و خاصّۀ مسلمین بود. در نیشابور و شهرهاى مجاور خراسان نیز بسیارى از صوفیان این مذهب را اختیار

تجريد به نصير‌الدين طوسى اسماعيلى مذهب هم نارواست، زيرا بدون ترديد آن را پس از روى‌گردانى از مذهب اسماعيلى و گرايش به مذهب اماميه اثنا عشرى نوشته است. بنا

بشکوال را نام برد. مذهب کلامی‌اش، اشعری است و این را می‌توان از آثار کلامی او، فهمید. اما از حیث فقهی، وی پیرو مذهب مالکی است و از شیوخ مذهب مالکی درس فرا گرفته

سبکی، على بن عبدالكافى بن على ابوالحسن الانصارى الخزرجى المصرى است. وى شافعى مذهب مى‌باشد و اين كتاب را در قرن هشتم هجرى در يك جلد به رشته تحرير در آورده است

عبری – آرامی وحی به معنای شتاب کردن است. و در مذهب مسیحیت، «جان هیگ» دیدگاه سنتی مذهب کاتولیک رومی و نیز مذهب پروتستان محافظه‌کار درباره وحی چنین می‌گوید:

نخست پيرو مذهب شافعى و مدافع سرسخت آن بود و در این رهگذر هدف انتقاد و نكوهش بسيارى از فقيهان قرار گرفت، اما سپس از آن روى گردان شد و به مذهب ظاهريان يعنى

عمر، در این مدرسه تدریس می‌کرد و به موعظه مردم می‌پرداخت. عبدالقادر گیلانی، مذهب حنبلی داشت و از وی با تعبیر امام الحنابله‌ و شیخ الحنابله یاد کرده‌اند، با

ابوالحسن على بن حسين بن على بن عبداللّه هذلى (حدود 287-346ق)، متکلم، مورخ و جغرافی‌دان بزرگ اسلامى، از مهمترین آثار او مروج الذهب و معادن الجوهر و التنبیه

بن علی سبکی (727- 771ق)، محدث، کلامی، اصولی، فقیه، مورخ، ادیب و نحوی شافعی مذهب، از شاگردان ذهبی و ابن نقیب و صاحب کتاب «طبقات الشافعية الكبری». تقریباً

تاریخی انبیا فصلنامه علمی پژوهشی مشرق موعود شماره42  مقالات علمی ترویجی: اصول مذهب الشیعه در ترازوی نقد فصلنامه علمی تخصصی پژوهش‌های مهدوی ش4 پاسخ به شبهاتی

جا منتشر شود كه من از عقايد اشاعره و مذهب ابوبكر باقلاّنى در اين باب برى هستم. ابن تيميّه توضيح كافى دربارۀ مذهب باقلاّنى و کیفیت قدم كلام اللّه نمى‌دهد

حالى است که بهترین و قوى ترین پاسخ ها را در میراث غنى همین مذهب مى توان یافت و بدان وسیله از مذهب در مقابل ادعاها و اشکالات دفاع کرد. با این اندیشه بود که

حجازی: «امروز اسلام از دو سوی مورد خطر قرار گرفته: از یک سوی اسلام به‌صورت یک مذهب ذهنی و تخیلی و اساطیری درآمده... ولی معاکسا این تفریط، یک افراط بزرگی در

فروشى) مشغول بوده است. در مورد مذهب او بين مذهب شيعه و معتزله شك است كه بعضى مذهب تشيع او را قبول دارند و بعض ديگر، مذهب معتزله را مى‌پزيرند. وی در روز

نگه‌دارد.» آنگاه به گفتگو پیرامون این حدیث پرداخته و مى‌گوید: احیا کننده مذهب شیعه در آغاز قرن اول هجرى محمد بن على امام باقر علیه‌السلام، در ابتداى قرن

(۲۴۹-۳۳۲ق)، معروف به اِبْن عُقْده، از محدثان و مؤلفان شيعه و اهل سنت وى زیدى مذهب و جارودى مسلک بوده و بر این عقیده مرده است ولى علماى اثناعشریه نام او را

الإشارات و التنبيهات، اثر بوعلى سينا در موضوعات منطق، طبیعیات، فلسفه و عرفان است. درباره اين نسخه چند نكته گفتنى است: اثر حاضر یک جلدى است و آن را آقاى

پيرامون حكومت صفويان در ايران است كه با به رسميت شناختن مذهب تشيع در ايران، خواست رقيبى در اين مذهب نداشته باشد. در اين باره جودت پاشا مورخ ترك مى‌گويد كه

الغدیر اندیشه و عمل سیاسی مسلمین: مقاومت در برابر غرب دو مذهب - مذهبی عامل ارتجاع و امپریالیسم 2- مذهب دیگری در راه ملتها و توده‌ها؛ ضمیمه چاپ جدید: «کلیسا

عدالت روات آن‌ها نظرى نداشته و در اين موضوع، اخبار بسيارى از راويان مخالف مذهب، نقل كرده است. اما بايد توجه داشت كه در ضمن اخبار اين کتاب، مضامين به‌ظاهر

حکمة الإشراق، مهم‌ترین اثر شهاب‌الدین یحیی بن امیرک سهروردی، معروف به شیخ اشراق است که در 582ق، آن را به پایان آورده است. تصحیح، تحقیق و مقدمه کتاب به

اِبْن‌ِ مَنْظور، ابوالفضل‌ جمال‌الدین‌ محمد بن‌ مکرّم‌ رُوَیْفِعی‌ افریقی‌ (محرم‌ 630 - شعبان‌ 711ق)، لغوی‌، ادیب‌ و قاضی‌ مصری‌، مؤلف‌ لسان‌ العرب‌، بيشتر

الرسالة السعدیة أحکام السرقة علی ضوء القرآن و السنة نضد القواعد الفقهیة علی مذهب الإمامیة بیست و پنج رساله فارسی إیضاح ترددات الشرایع رياض العلماء و حياض

سخت‎ترین مصائب زندگی خاقانی، مرگ فرزند و زن و خویشان او بوده است.. خاقانی در مذهب بر طریقه تسنن و پیرو شافعیه بوده است و این معنی از اشعارش برمی‌آید و در موارد

همدانى،  از بزرگان مشایخ صوفیه و از دانشمندان اوایل قرن ششم هجری است که پیرو مذهب شافعی بود. در سال 476ش، برابر با 492ق، در همدان به دنيا آمد. ولى چون پدر

عيون الحكمة، رساله‌ای است موجز، به قلم ابن سينا، به زبان عربى و در مورد اقسام سه‌گانه حكمت نظرى. اين رساله، گاهى با نام «الموجز» ياد مى‌شود و يك نگاه اجمالى

محلاتى، کتابى است در شرح حال تمام زنان دانشمند شیعه که در زمینه علم و ادب و مذهب، در تاریخ اسلام، نقش داشته‌اند. کتاب به زبان فارسى است و نگارش آن در سال

عبدالجبار بن احمد (359 - 415ق)، پیشواى معتزلیان در عصر خود بود و در فقه، از مذهب امام شافعی پیروى مى‌کرد. کتاب «تثبيت دلائل النبوة»، مهم‎ترین اثر اوست و از

رسالة فى الموسيقى، رساله‌اى است از ابن سينا، به زبان عربى و در مورد موسيقى. این رساله به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به نام رسائل ابن سينا،

مبرد هم مجلس شود. گفت: چون مبرد خوش‌سخن، نيكوبيان، گشاده‌زبان است، و مذهب ثعلب مذهب معلمان است. چون در مجلسى فراهم آيند به ظاهر حكم به نفع مبرد كنند. وى

بزرگترین قضات آخرین دولت عباسی، از بزرگان صاحب‌نظر در مباحث سیاسى اسلام، شافعى مذهب، داراى تمایلات معتزلى و دانش‌آموخته حوزه‌هاى بصره و بغداد بود. وى به سال

علمی و فرهنگی امام از قبیل مرجع علمی بودن برای اهل سنت و شیعیان و بنیادگذاری مذهب تشیع و بنای اصول و قواعد کلی برای فقه و مبارزه با بدعت‌ها و فهم نادرست از

به ضياء‌الدين، كنيه‌اش ابوالمعالى متكلم بزرگ اشعرى و فقيه‌ و اصولى شافعی مذهب، از مدرسین معروف نظامیه نیشابور عبدالمَلِك بن عبداللّه بن يوسف بن محمد بن

استدلال به سود آن دست مى‌يازد. این در حالى است كه ابویعلى فراء در کتاب خود تنها مذهب ابن حنبل را مطرح مى‌كند. ویژگى ديگر کتاب ماوردى استناد فراوان مؤلف به آيات،

الحدود توسط ابن سينا، به زبان عربى و در باره تعريف پاره‌اى از امور و در پاسخ به درخواست عده‌اى از شاگردان تأليف شده است. تأليف آن قبل از شفاء و ديگر آثار

حي بن يقظان يكى از آثار تمثيلى - عرفانى شيخ الرئيس است كه در پاسخ به درخواست دوستان خود، به زبان عربى تأليف نموده است. طبق آنچه مشهور است، اين داستان عرفانى

الأجوبة عن مسائل أبي‌الريحان البيروني رساله‌ای که ابن سينا، به زبان عربى، و در پاسخ به پرسش‌هاى ابوريحان بيرونى درباره برخى از مسائل طبيعى و به اصطلاح

حنفى شکایت شد که او گفته است مقید به مذهب حنفى نیست بلکه گاهى به مذهب شافعى و گاهى به مذهب احمد بن حنبل و گاهى به مذهب مالک رأى مى‌دهد و علماى حنفیه گفته‌اند

اعتقاد به امامت (ولایت و رهبری آن حضرت و يازده امام بعد از او) يكى از اصول مذهب اماميه است. ابوطالب نام پدر ايشان است و اين كنيه‌اى بود به جهت پسر بزرگترش

دوران بنى امیه و بنى عباس، نتوانست علاقه همه مردم ایران را به این مذهب جلب نماید...؛ ب)- مذهب تسنن در ایران اسلامى، هیچ‌گاه به وحدت سیاسى موردنظر نرسید؛ زیرا

  درباره مذهب و عقيده وى مى گويند: ايشان بين مذهب اشعرى و شافعى جمع كرده بود، لذا از جهت عقيده بر مذهب ابى الحسن اشعرى بود و در فروع بر مذهب شافعى بوده

أسباب الرعد اثر ابوعلی سینا، به زبان عربى و در موضوع چگونگى پيدايش رعد و برق و صاعقه است. این رساله به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به نام رسائل

سبب إجابة الدعاء و كيفية الزيارة و حقيقتها و تأثيرها، رساله‌اى است به زبان عربى، مشتمل بر پاسخ ابن سينا به پرسش ابوسعيد بن ابى الخير، در مورد سبب اجابت

الشفاء من خوف الموت و معالجة داء الاغتمام به رساله‌ای از بوعلى و به زبان عربى که به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به نام رسائل ابن سينا، به چاپ

سرّ القدر اثر ابن سینا، در پاسخ به سؤال صوفيه كه گفته‌اند: «من عرف سر القدر فقد ألحد»، نوشته شده است. این رساله به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای

الحث على الذكر رساله كوتاهى است به زبان عربى، از شيخ الرئيس در موضوع ذكر و اهميت آن. این رساله به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به نام رسائل

رساله علة قيام الأرض وسط السماء، پاسخى است از شيخ الرئيس به سؤال ابى حسين احمد سهلى، در مورد علت ماندن كره زمين در وسط آسمان، به زبان عربى است. این رساله

را هم به مصر رفت و در آنجا ماند. سبط ابتدا بر مذهب حنبلى بود و سپس به مذهب ابوحنيفه گرائيد. ذهبى تغيير مذهب او را از سر دنياخواهى می‌داند و برخى این كار

و چهارم بسيارى از وزراء و رجال سامانى و امراء به مذهب شيعه اسماعيلى در آمده بودند و اگر كسى اين مذهب را نداشت نمى‌توانست به كارهاى دولتى بپردازد. يا اينكه

مذهبى دوران قاجار و... است، مى‌پردازد. وى پس از اين كه نگرش دوگوبينو پيرامون مذهب شيعه و شيخيه و مسئله مهدویت را ذكر مى‌كند، به شرح مقايسه او ميان بابيان و

اختلاف نظر شيعه و اهل سنت قرار گرفته، پيشينه مذهب شيعه بوده است. بسيارى از اهل سنت اصالت تاريخى این مذهب را باور ندارند و آن را گونه‌اى بدعت، به معناى

القضاء و القدر رساله‌ای از بوعلى سینا و به زبان عربى است که زمان تأليف آن را سال چهار صد و چهارده تخمين زده‌اند و حاصل مناظره‌ وی با يكى از اهل قدر منكر

بن زبیر بن عوام و واصل بن عطاء شاگردی کرده است. برخی، علت گرایش زیدیه به مذهب اعتزال را شاگردی زید، نزد واصل بن عطاء می‌دانند. مناقشه‌ای بین زید و برادرش،

به تحصيل اشتغال يافت، در فراگيرى علوم شرعى، بويژه فقه بنابر مذهب شافعى تلاش نمود و بر اين مذهب تمايل داشت (تا هنگاميكه صاحب تحقيق و ترجيح گرديد و به اقوال

ناصر خسرو (394- 481ق)، شاعر، حکیم و جهانگرد ایرانی و از مبلغان مذهب اسماعیلی بود که سفرنامه او، شهرت جهانی دارد. ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی

الفعل و الانفعال، اثر ابن سينا، به زبان عربی و در موضوع تأثير و تأثر اشياء است. این رساله به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به نام رسائل ابن سينا،

رسالة بعض الأفاضل إلى علماء مدينة السلام فى مقولات شيخ الرئيس، رساله‌اى است منسوب به ابن سينا، به زبان عربى و در موضوع وجود كلى طبيعى. مؤلف، در اين رساله

شعارها و شاخصه‌های مکتب شیعه مسئله شهاد و قیام حضرت سیدالشهداء(ع) در قبال مذهب اهل سنت و جماعت است... و اربعین سیدالشهداء(ع) سند حقانیت و مظلومیت او در

بن حسن بن على قرشى اموى (۷۰۴-۷۷۲ق)،  ملقب به جمال‌الدين، محدث، فقيه شافعى مذهب قرن هشتم و اديب مصرى. ایشان در سال704ق در شهر اسنا، از شهرهاى صعيد مصر، زاده

فروعات پيرامون آن نيز به اختصار اشاره كرده است، اما واضح است كه توجه بيشترى به مذهب حنفى داشته و در مسائل فقهى، فراوان از تعبير «على مذهبنا» و «لا على مذهبنا»

زیدیه اثر مصطفی سلطانی، به بررسی موضوع امامت در جوانب اشتراک و اختلاف بین دو مذهب امامیه و زیدیه می‌پردازد. این کتاب به زبان فارسی، در زمان معاصر و در یک جلد

الطير از جمله آثار عرفانى - اخلاقى بوعلى سینا است كه به زبان عربى و در موضوع گرفتار شدن روح آدمى به دام جسم، در اين دامگه خاکى و چگونگى رهایى از آن، نوشته

که شیخ تو این را انکار مى‌کند و[حال آنکه]جملۀ انبیا و اولیا و ائمّه بر این مذهب بوده‌اند».امیر اقبال این سخن را به شیخ خود عرض کرد، و شیخ در جواب گفت «در

العرشية از بوعلى است كه به زبان عربى و در مورد حقايق علم توحيد نوشته شده است. هدف، اجابت درخواست يكى از منسوبين در زمينه تأليف رساله‌اى مشتمل بر آنچه بايد

العشق رساله‌ای است که بوعلی سینا، برای تبيين وجود عشق در تمام موجودات، به زبان عربی، نوشته است. این رساله به همراه بیست و دو رساله دیگر در مجموعه‌ای به

ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوى و تفسير طبرى. گفتيم كه اعراب القرآن آراء اعلام مذهب بصرى در نحو، لغت و قراآت را در بر دارد، آنان عبارتند از: ابوعمرو بن العلاء،

با تفسير مأثور آن نقل شده كه در مصادر كهن يا مهم حديثى، تفسيرى و عقيدتى دو مذهب مزبور، درباره نهضت موعود با حوادث وابسته به ظهور، آمده است. ترتيب و سازمان

السعادة و ذكر الحجج على جوهرية النفس، رساله‌اى است كه بوعلى آن را به زبان عربى، خطاب به بعضى دوستان خود، درباره‌ى نفس و عاقبت آن نوشته است.این رساله به

متكفل اين امر مهم نيز علم رجال است كه با بررسى تك تك راويان حديث، پيرامون مذهب و وثاقت آنان دقت نظر به خرج مى‌دهد و در نتيجه به محقق پيرامون اعتبار و عدم

نگاشته است.. این اثر مختصر، کتابی است مفید در بیان عقاید اهل سنت و جماعت بر مذهب ابوالحسن اشعری. کتاب، دارای دو تقدیمیه از دکتر اکرم عبدالوهاب و دکتر علی

هدية الرئيس للأمير به قلم ابن سيناست كه آن را به امير، نوح بن منصور ساماني، اهدا نموده است. اين رساله در مورد قوای نفسانى و به زبان عربی می‌باشد و به همراه

الاسلامية درر الفوائد (حائری یزدی، عبدالکریم - طبع جدید) قواعد أصول الفقه علی مذهب الإمامیة مباني تحرير الوسيلة امام خمینی(ره) شرح العروة الوثقی (حائری)‌نویس

عده‌اى وى را اشعرى مذهب معرفى کنند. ابن خلکان مى‌نویسد: «ابوالفتح محمد بن ابى القاسم عبدالکریم بن ابى‌بکر احمد الشهرستانى، المتکلم على مذهب الاشعرى کان اماما

خصوص شرح حال و زندگی‌نامه‌ی علمای شافعی است، که در آن به ذکر حال علمای شافعی مذهب و نسب و روایات و طبقه و کتاب‌های به جای مانده از آنها (بین سده دوم تا هفتم)

مذاهب اهل سنت، به جز شافعى كه مؤلف پيرو مذهب او بوده، شرح كمترى داده است؛ ازاين‌رو، به او انتقاد شده كه نسبت به مذهب خويش سخت متعصب بوده و انصاف را رعايت

بوده باشد. طبق آنچه مقدسى معاصر ابن جنيد از مذهب مردم نيشابور گزارش كرده، در آنجا اكثريت با حنفيان بوده، ولى مذهب شيعه نيز رواج داشته است. ابن جنيد در آنجا

«جلال‌الدین محلی»، مشهور به تفتازانى عرب و علاّمه از دانشمندان بنام شافعى مذهب است و در فقه كلام، اصول، نحو و منطق دستى توانا داشت. جلال‌الدين ابوعبدالله

ثعلبى نيشابورى (متوفاى 427 ق)، از مشاهير قرّاء، فقیه، محدث، شاعر، مفسر شافعی مذهب قرن پنجم هجرى مى‌باشد. صاحب دو تألیف ماندگار در تفسیر به نام الکشف و البیان

جایى که نقل می‌کنند در اثر فعالیت‌هاى روشنگرانه وى بیش از سى هزار نفر به مذهب اهل‌البیت علیهم‌السلام گرایش یافتند. سپس به «بندرلنگه» یکى از نقاط جنوبى

المعارف، الکبریت الاحمر، العارف باللّه، از دیگر القاب او مى‌باشد. سخن درباره‌ى مذهب ابن عربى از منظر تراجم نگاران و محققان در آثار ابن عربى، مختلف و گاهى در

.. شانزدهم، به بررسى وضع معابد در دوران ظهور اختصاص دارد. در دوران ظهور، مذهب به سوى هدف اصلى هدايت مى‌شود و جهت‌گيرى و حركت مذهبى، در راه سعادت و تعالى

تاريخ بشر ثابت مى‌كند. نویسنده بر اين باور است كه در اين خصوص، سهم اسلام و مذهب شيعه، بيش از ساير مذاهب و اديان است؛ زيرا چنانكه به تفصيل گفته است، مسلمانان

كه: «من شنيدم كه سيد شريف - سيد مرتضى علم الهدى - گفته عده‌اى از مخالفين مذهب شيعه چنين سرزنش كرده‌اند كه شما پيشينه و عالمى در شيعه نداريد كه تأليف و

كرد و با شخصيت‌هاى علمى و عرفانى عصر خود ملاقات نمود. اساتيد خواجه، بيشتر، مذهب شافعى داشتند. يحيى بن عمار شيبانى سيستانى، از شيراز به هرات آمد و تلاش ورزيد

حضور وى، بر مذهب او كه ظاهراً مذهب مستقلى بوده است، فتوا مى‌داد؛ ازاين‌رو پيش از آنكه صوفى باشد، فقيه به‌شمار مى‌رود. عمده منابع، او را شافعى مذهب دانسته‌اند،

اعتقادات، بر مذهب اصحاب حدیث بود، ولی در روایتی از گوینده‌ای ناشناس آمده است که وی به‌همراهی با اصحاب حدیث تظاهر می‌کرده و در نهان بر مذهب «اهل عدل» (اعتزال)

و شخصيتى مورد احترام نزد علماى شيعه است. او يكى از چهره‌هاى بزرگى است كه مذهب شيعه را با روايات اهل‌بيت عصمت و طهارت(ع) بيش از پيش غنى ساخت و آثارى را

نامه‌نگارى تا شش ماه ادامه داشت. شيخ سليم در آخرين نامه‌اش اعتراف به حقانيت مذهب شيعه كرده، چنين مى‌گويد: «گواهى مى‌دهم كه شما (شیعیان) در فروع دين و اصول

داده‌اند، پرداخت. لکن نیاز به سیره‌ای که بر احادیث اهل‌بیت(ع) و کلمات علمای مذهب اهل‌بیت(ع) متمرکز باشد، باقی بود؛ لذا به تدوین حوادث سیره با توجه به ‌ترتیب

به این نتیجه می‌رسند که: «اساس کتاب شهید جاوید باطل است»؛ چون از نظر اصول مذهب شیعه، ائمه(ع)هر کاری انجام دادند و هر کاری انجام بدهند به عهد و امر خداوند

به تناسب آيه، وارد مى‌شود، و مخالفان را نيز رد مى‌نمايد. و در اين موارد بر مذهب سلفى اهل سنت رفتار نموده است. در اختلافات فقهى تعصبى از خود نشان نمى‌دهد

موثق از او نقل کرده باشد. او از راستگویان در نقل روایات است؛ هر چند شیعه مذهب است، در نقل روایات صالح است و اشکالى در کار او نیست». ابن حجر مى‌گوید: «این،

ق / 1832م با آنكه او خود شافعى مذهب بود، به سبب اطلاع از فقه مذاهب ديگر، و شايد گرايش به آراى ابوحنيفه، مفتى پيروان مذهب حنفى شد.وى در همین مقام بود تا

صديقي بكري حنبلی متوفای 597ق است كه به اقتضای حنبلی مذهب بودنش و با تعصب شديدي كه داشته، از امام مذهب خويش احمد بن حنبل و اصحاب او كه نظراتي در تشبيه و تجسيم

و در حقيقت فقه مقارن و عقائد تطبيقى را تدريس مى‌كرد. تودۀ مردم نيز بر حسب مذهب خود، پاسخ استفتاآت خويش را از محضر او دريافت می‌كردند. مرحوم خوانسارى، صاحب

ابوهاشم و اصحاب ابوالحسین باقی مانده بودند. ابوالحسین حنفی‌مذهب بود و اینکه حاج خلیفه می‌گوید که او مذهب شافعی داشت، پایه استواری ندارد. ابن ابی‌الوفاء نام او

چنان بود كه توانست چند ديوان را شرح كند. درباره مذهب ابن خالویه اتفاق نظر نيست. نجاشى وى را «آگاه به مذهب ما»؛ يعنى تشيع دانسته و کتاب آل را كه درباره امامت

بى‌طرفى از سويى و ملاحظه‌كارى و مصلحت‌انديشى از سويى ديگر، موجب شده كه حتى مذهب نسفى در پرده ابهام بماند؛ گرچه وجود بعضى قرائن، افرادى را در اين گمان انداخته

گرفت تا به بغداد برود، اما پیش از رفتن تب کرد، مریض شد و از دنیا رفت. درباره مذهب سفیان ثوری اختلاف‌ نظر وجود دارد. در کتاب‌های رجال شیعه، سفیان ثوری را شخصیتی

و در دمشق رحل اقامت افكند. او كه ظاهراً سخت تحت تأثير شرق قرار گرفته بود، مذهب خود را كه قبل از مهاجرت مانند بيشتر اهالى اندلس مالكى بود، به شافعى تغيير

هر دو مدفون شدند. می‌توان گفت: علما، مذهب ابوحنیفه را بیشتر، از محمد بن حسن آموختند تا از ابوحنیفه؛ زیرا از مذهب حنفی تنها کتاب‌های محمد بن حسن باقی مانده

المستغفرين؛ شرح الأصول؛ طلبه الطلبه، فى الاصطلاحات الفقهيه على مذهب ألفاظ كتب الحنفيه؛ فى بيان مذهب التصوف و أهله؛ يواقيت المواقيت، فى فضائل الشهور و الأيام

التاريخ حاشیه‌های استاد مطهری بر آثار دکترشریعتی الدعاء (شریعتی) دو شهید مذهب علیه مذهب FATIMA IS FATIMA ‏جامعه‌شناسی اسلام حج (شریعتی) حاشیه‌های استاد مطهری

شيعى او را پيرو مذهب خویش خوانده‌اند؛ اما محاجات او با شاعرى شيعى به نام مفجع، ناقض این رأى است. شافعيان نيز كوشيده‌اند او را به مذهب خویش ملحق كنند، چنانكه

محمد بن على بن عثمان کراجکى از برجسته‌ترین علما و فقها و متکلمین شیعه و رئیس مذهب، و صاحب تصنیفاتى ارزنده است. او آگاه به علم نحو، لغت، ستاره شناسى، پزشکى

صحيح‌تر به نظر مى رسد زيرا او کتابى درباره مناقب شافعى نوشته و در آن مرجحات مذهب شافعى بر سائر مذاهب را بيان داشته است. مؤلف کتاب «النكت و اللطائف» ادعا مى‌كند

بيهقى از عالمان بزرگ و برجستۀ شافعى است. به نوشتۀ ذهبى، اگر بيهقى مى‌خواست مذهب و شيوه‌اى ايجاد كند كه بر مبناى اجتهاد و نظر خويش باشد، بر آن كار توانايى

نيشابور و سپس به بيهق بازگشت. بيهقى در 565ق در بيهق درگذشت. منابع به روشنى به مذهب او اشاره نكرده‌اند گروهى او را شافعى و گروهى شيعه مى‌دانند. بيهقى آثار زيادى

نویسنده، قطعاً جاى چون‌وچرا هست و طبيعى است كه عالمان و نقادان پيرو چهار مذهب مورد بحث در اين كتاب و حتى در باب برخى از نكات در مورد شيعه و تاريخ شيعه

احکام شرعیه فرعیه از ادله تفصیلیه تمهید گردیده‌اند. سپس مبادی احکام شرعیه در مذهب تشیع را عبارت از کتاب، سنت، اجماع و عقل دانسته است. مراد از کتاب را محکمات

اصول فلسفه و روش رئاليسم، اثر گران‌سنگ علامه سيد‌ ‎محمدحسين طباطبايى به زبان فارسی است كه همراه با پاورقى‌هاى روشنگرانه و نقادانه استاد شهيد مرتضى مطهرى

(541-620ق)، مشهور به موفق‌الدین بن قدامه مقدسى، فقیه، صوفی، محدث و از شیوخ مذهب حنبلی، مؤلف کتاب المغني في شرح مختصر الخرقي. در شعبان سال 541 هجرى در دهکده

ايشان در زندان كمونيستها به شهادت رسيده و روح پاکش به كاروان شهداى راه دين و مذهب پيوسته است. از تأليفات ارزشمند اين عالم بزرگ كه به زيور طبع مزين گشته به

كتابى است در اثبات ولايت بلافصل حضرت على(ص) بعد از پيامبر(ص) و اثبات حقانيت مذهب شيعه كه به زبان عربى نوشته شده است. المولی في الغدير نگاهی است جدید به کتاب

استفاده شده است.. د) مصادر فقهى: با آنكه ماوردى شافعى مذهب بوده و بيشترين اقوال فقهى وى، مربوط به اين مذهب مى‌باشد، با اين حال وى از اقوال ائمه مذاهب ديگر همچون

لغت در یک جلد به زبان عربى منتشر شده است. مؤلف از آنجا كه در اصول، معتزلى مذهب بوده، در این کتاب سعى كرده است كه با توجه به جنبه ادبى، اعجاز بلاغى و لغوى

محدث، رجال‌شناس، فقیه، دانشمند جرح و تعدیل و نویسنده عربی، اندیشمند شافعی مذهب قرن سوم ق، در روز شنبه، اول ذی‌القعده 277ق متولد شد. او را ابن قطّان نيز

المشاعر از آثار حكيم صدرالمتألهين شيرازى (979- 1050ق) است كه متن عربى آن همراه با ترجمه و شرح فارسی و همچنين ترجمه فرانسوى در اثر حاضر جمع شده است. ترجمه

فرهنگ اصطلاحات فلسفى ملاصدرا، از آثار استاد دكتر سيد جعفر سجادى (اصفهان 1303 - 1392ش) است كه در آن واژگان و اصطلاحات فلسفى صدرالمتألهين شيرازى را به‌صورت

با حواشی آن دست یافت. وی که از ده‌سالگی جامه صوفیانه بر تن کرده بود، شافعی‌مذهب و اشعری‌مسلک و در آداب و احکام دینی فردی آسان‌گیر و اهل تسامح بود. از جمله

انگیزه خود را از تألیف این کتاب چنین بیان داشته است: به دنبال اتهامات وارده بر مذهب شیعه از طرف برخی از ‌نویسندگان و روزنامه‌نگاران سنی، فکر کردم نهایت ظلم و

ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه (223 – 311ق)، شیخ‌الاسلام، فقیه، محدث، مفسر سلفی مذهب. وی را به‌خاطر کثرت شاگردان، امام‌الائمه لقب داده‌اند. ابن خزیمه از علم کلام

بن نباته تمیمى، حنظلى، کوفى نسب تمیمى، حنظلى، کوفى نام پدر نباته دین اسلام مذهب تشیع اطلاعات علمی اساتید امام علی(ع) و امام حسن(ع) v t e

با تحقیق و آماده‌سازی فارس تبریزیان با انگیزه پاسخ به شبهات طرح شده علیه مذهب شیعه به چاپ رسیده است. كتاب حاضر در حقیقت بحثی است از سوی علّامه امینی كه

سفيان بن عيينه نسب هلالى كوفى نام پدر عیینه رحلت 198ق فرزندان محمد دین اسلام مذهب تشیع اطلاعات علمی اساتید امام صادق(ع) v t e

شاه اسماعیل (سلطنت از 892 تا 930) مذهب رسمى ایران، تشیع اعلام شد. شاه اسماعیل با شدت و اهتمام بسیار تلاش کرد تا مذهب شیعه را در تمام سرزمین تحت حکومت خود

برنامه‌ريزى دقيق، علمى و فشرده، به آموزش وى همت گماشت و قرآن، تجويد، نحو، صرف و فقه مذهب حنفى را به وى آموخت. همچنين بعضى از علوم دينى و عربى را نزد بعضى از دوستان

نيز ابوعبيده در بستر بيمارى، خود تلویحاً به این امر اشاره كرده است. درباره مذهب ابوعبيده در منابع كهن اختلاف است. برخى او را از اباضيان و برخى ديگر از صفريان

تعلیقه زده‌اند. گاه نیز اقوالى از مبرد را که سیبویه متذکر شده، رد کرده است مذهب نحوى سیرافى عموماً بصرى بوده و وقتى نظریه‌اى از آنها را متذکر مى‌شود با لفظ

شرح الاشارات و التنبيهات، یکى از معروف‌ترين و با اهميت‌ترين شروح اشارات بوعلى است كه توسط خواجه نصير‌الدين طوسى به زبان عربى نوشته شده است. خواجه نصير‌الدين

در «ادامه» كه بدنه اصلى چكيده را تشكيل مى‌دهد، مواردى همچون انگيزه تأليف، مذهب و روش نویسنده، اهم مطالب و نتايج كتاب و گاه برخى اطلاعات جانبى ارائه شده

او شهاب‌الدين ابوحفص عمر در آغاز مذهب حنفى داشت و پس از آنكه از بصرى به قريه‌اى در مشرق آن شهر رفت و خطیب آنجا شد به مذهب شافعى گروید. سپس به مجيدل رفت و

جامعه مدرسین حوزه علمیه قم پایگاه اندیشوران حوزه الفقه علی المذاهب الاربعة و مذهب اهل‌البیت علیهم‌السلام مع علماء النجف الأشرف خانواده در نگرش اسلام و روان‌شناسی

مستقیم از برنامه به یادداشت؛ امکان تفکیک و چینش آثار بر اساس قرن، سال وفات و مذهب نویسنده، شامل امامیه، زیدیه و اسماعیلیه و اهل سنت؛ امکان ساخت دامنه کتب دلخواه

شرح المنظومة، تألیف حکیم حاج ملا هادی سبزواری (متوفی١٢٨٩ق)، از جمله منابع مهم در منطق و فلسفه اسلامی است. آیت‌الله حسن‌زاده آملی بر این کتاب حاشیه زده

در روش تشخیص آیات محکم از متشابه، فصل چهارم را در تقریر مذهب سلف و فصل پنجم را در متفرعات این مذهب نوشته است. وی در فصل سوم از قانون تأویل سخن می‌گوید؛ یعنی

الإشارات، مجموعه است بر پنج عنوان که میرداماد در صورت ادعیه و مناجات در بیان حالات روحانی خویش یا تولی و تبری قلبی یا سفارش و وصیت به آشنایان و وارثان

«الرهبان»، «الخوف»، «الورع» و «كتاب المحبة» نام مى‌برد، سپس درباره حلاج، مذهب او و پيروانش مى‌نويسد. در بخش اول مقاله ششم، مالكيان و نام كتاب‌هایى كه تصنيف

السماع و الوجد» است؛ آن هم به اين دليل که «السماع و الوجد، ليس من مذهب أهل‌البيت(ع)». مذهب غزالى، بنا بر تحقيق و تدقيق فيض کاشانى، خواندنى است: «...و أستخيره

اسماعيل(متوفای 368ق) و محمد بن حسين حدادى(متوفای 388ق) مى‌باشند. وى در فروع تابع مذهب حنفى و در عقايد اشعرى است. وفات وى شب سه شنبه يازدهم جمادى الثانى سال 395ق

در حدود 280 ق در محله درب الآجر در غرب بغداد زاده شد. بيشتر رجال‌شناسان، مذهب او را شافعى گفته‌اند، اما برخى نيز وى را حنبلى دانسته‌اند. مشايخ او در حديث

شده و تصریح کرده که خود، کتاب ابن اعثم را دیده است، اما شوشتری او را شافعى مذهب و از ثقات متقدمین دانسته است. ابن اعثم شعر نیز مى سرود و یاقوت ابیاتى از

استادی به نام ویلفرد مادلونگ Wilfred Madlung حضور داشت. تخصص وی در زمینه مذهب شیعه و انواع مکاتب کلامی اسلام به ویژه اشاعره بود. ایشان در دوره تز نویسی

بن محمد بن مخلوف ثعالبى (786-875ق)، مفسر و فقيه مالكى، صوفی، متکلم اشعری مذهب، الجزاير، از مشهورترین کتابهای او الجواهر الحسان في تفسير القرآن در 786 يا

(1937م) به دیار بکرتغییر یافت. او نخست قرآن مجيد را فرا گرفت و کتابى در فقه بر مذهب امام احمد بن حنبل (164-241ق) خواند. پس از آن به بغداد آمد و انواع قرائات

سید محمدکاظم طباطبایی یزدی (متوفی 1337ق)، کتابی است فقهی فتوایی و مطابق با مذهب شیعه اثناعشری، به زبان عربی. کتاب العروة الوثقی در بین آثار فقهی معاصر درخشندگی

از معانى و تفسير آنها، معنايى غلط براى آن بيان می‌كردند و با اين كار چهره مذهب ما را در برابر مردم زشت و ناپسند نشان مى‌دادند. من هم با قصد قربت به درگاه

مى‌گردد و ابوبشر كنيه پدرش نبوده است. اشعرى در بصره زاده شد، پدرش كه خود بر مذهب اصحاب حديث بود، هنگام وفاتش زكريا بن يحيى ساجى، محدث و فقيه شافعى را وصى

میناء در نزدیکی طرابلس، لبنان شهادت ۱۴۰۷ق 7 اکتبر 1986م مدفن بیروت دین اسلام مذهب سنی اطلاعات علمی درجه علمی دکترا دانشگاه الازهر سوربن برخی آثار نهج‌‌البلاغة

اول‌ قرار دارد و هر دو از طریق‌ ابن‌ معیه‌ از علامه حلی‌ روایت‌ کرده‌اند. مذهب‌ ابن‌ عنبه‌ محل‌ تأمل‌ است‌. برخی‌ در شیعی‌ بودنش‌ تردید کرده‌اند. چنین‌

فراوانى روايت شنيده و يا اجازۀ روايت داشت. برخى او را از علماى اهل تسنن و پيرو مذهب حنفى مى‌دانند. و برخى ديگر او را از علماى شيعه مى‌دانند كه تقيه مى‌كرده است

اطلاعات مربوط به ولادت و نشأت علمى، اساتيد، سفرهاى علمى، جايگاه و منزلت علمى، مذهب فقهى، استقرار و زندگانى در يمن، نحوه وفات و تأليفات و آثار وى ارائه و در

مشهور تقریب مذاهب در جهان اسلام و صاحب فتوای مشهور جواز عمل بر طبق فقه و مذهب شیعه امامیه جعفری است. تفسیر القرآن الکریم، الفتاوى: دراسة لمشكلات المسلم

فكرى و اجتماعى به نام نهضت اسماعيليه بود كه در جاى خود بخشى از نهضت عمومى مذهب تشيع بشمار مى‌رفت. خلفاى فاطمى از اعقاب ائمه متقدم شيعه بودند و آئين‌ها و

شریعت‌نامه‌نویسى پرداخت که دو خلافت امپراتورى عثمانى که مذهب سنى را به رسمیت مى‌شناختند و صفویان که تشیع را مذهب رسمى‌شان بود، در برابر یکدیگر قرار گرفته بودند

وی در بخش دوم، به تفصیل به توضیح ادله حقانیت مذهب امامیه پرداخته كه عبارتند از: 1. درست‌ترین و بهترین مذهب در مسائل اصولی و فرعی؛ 2. سخن شیخ طوسی درباره

آغاز فلسفه، ترجمه فارسی کتاب بدایة الحکمة مرحوم علامه طباطبائى است که توسط آقاى محمدعلى گرامى در سال 1401ق، صورت گرفته است. این کتاب در زمينه آموزش فلسفه

قضا را كتاب (روائع نهج‌البلاغة)، اثر نویسنده متفكر و منصف و ارزنده مسيحى مذهب (جرج جرداق) به دستم رسيد، همان نویسنده بزرگ كه مجلدات كتاب صوة العداله الانسانيه