شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،ص' به '، ص') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[ابوحمزه ثمالی، ثابت بن دینار|ابوحمزه ثمالی]]، از اصحاب [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] و امام باقر(ع) است که دعایی را از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] روایت کرده که به نام او، معروف شده است. او روایت کرده است که [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] در شب‌های ماه مبارک رمضان، بیشتر از شب را نماز می‌خواندند و وقتی که از نمازها فارغ می‌شدند، آن‌وقت این دعا را می‌خواندند<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص17- 19</ref>. | [[ابوحمزه ثمالی، ثابت بن دینار|ابوحمزه ثمالی]]، از اصحاب [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] و امام باقر(ع) است که دعایی را از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] روایت کرده که به نام او، معروف شده است. او روایت کرده است که [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] در شب‌های ماه مبارک رمضان، بیشتر از شب را نماز می‌خواندند و وقتی که از نمازها فارغ می‌شدند، آن‌وقت این دعا را می‌خواندند<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص17- 19</ref>. | ||
معلق معتقد است که در میان ادعیه مأثوره از معصومین(ع)، دعایی به جامعیت این دعا که حاوی نکاتی بس دقیق و عمیق در ارائه و تبیین وضعیت و اوصاف بندگان و شرح احوال و کیفیت ربط بین خلایق و پروردگار در مقام عبودیت است، یافت نمی‌شود. در این دعا، امام(ع) بدون پرده‌پوشی و ابهام، به طور صریح و آشکار، به خصوصیات روحی و نحوه رفتار و گفتار و افکار بندگان پرداخته و از زوایای مختلف به واکاوی و تشریح آنها و علل پیدایش در نفس و ذهن آدمیان می‌پردازد. در این دعا، انسان درمی‌یابد که چگونه موجودی است و در برابر عظمت پروردگار، موقف او چه خواهد بود و با این شرایط و اوصاف، چگونه می‌تواند با خدای خود ربط داشته باشد و ارتباط برقرار نماید<ref>ر.ک: طهرانی، سید محمد | معلق معتقد است که در میان ادعیه مأثوره از معصومین(ع)، دعایی به جامعیت این دعا که حاوی نکاتی بس دقیق و عمیق در ارائه و تبیین وضعیت و اوصاف بندگان و شرح احوال و کیفیت ربط بین خلایق و پروردگار در مقام عبودیت است، یافت نمی‌شود. در این دعا، امام(ع) بدون پرده‌پوشی و ابهام، به طور صریح و آشکار، به خصوصیات روحی و نحوه رفتار و گفتار و افکار بندگان پرداخته و از زوایای مختلف به واکاوی و تشریح آنها و علل پیدایش در نفس و ذهن آدمیان می‌پردازد. در این دعا، انسان درمی‌یابد که چگونه موجودی است و در برابر عظمت پروردگار، موقف او چه خواهد بود و با این شرایط و اوصاف، چگونه می‌تواند با خدای خود ربط داشته باشد و ارتباط برقرار نماید<ref>ر.ک: طهرانی، سید محمد محسن،ج1، ص23- 24</ref>. | ||
در شرح این دعا، از آیات، روایات و حکایات فراوانی، استفاده شده است<ref>ر.ک: متن | در شرح این دعا، از آیات، روایات و حکایات فراوانی، استفاده شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص4241-</ref>. برخی از عناوین مطرح شده در کتاب، عبارت‌اند از: | ||
# انواع ابتلائات برای تربیت سالکین راه خدا. | # انواع ابتلائات برای تربیت سالکین راه خدا. | ||
# ضرورت معرفت تام به حضرت حق. | # ضرورت معرفت تام به حضرت حق. | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۳
| شرح فقراتی از دعای أبو حمزه ثمالی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مجالس شب‌های ماه مبارک رمضان سال 1397 ق مسجد قائم طهران و مواعظ مشهد مقدس |
| ناشر | مکتب وحی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | دعای ابو حمزه ثمالی |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | الف70422 ح5 270 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی شرح و ترجمه فارسی فقراتی از دعای شریف ابوحمزه ثمانی است که با بیانی شیوا و دلنشین و محتوایی عرفانی و اخلاقی، توسط سید محمدحسین حسینی طهرانی، در مجالس شب‌های ماه مبارک رمضان سال 1397ق، در مسجد قائم تهران، ایراد می‌شده و با قلم سید محمدمحسن حسینی طهرانی، در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.
این مجموعه، تفسیر کامل تمام دعای ابوحمزه نیست، بلکه بخشی از فقرات دعا است که در 20 جلسه، در دو جلد، توسط فرزند ایشان از فرمایشات ضبط شده، پیاده‌سازی و منتشر شده است[۱].
ابوحمزه ثمالی، از اصحاب امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) است که دعایی را از امام سجاد(ع) روایت کرده که به نام او، معروف شده است. او روایت کرده است که امام سجاد(ع) در شب‌های ماه مبارک رمضان، بیشتر از شب را نماز می‌خواندند و وقتی که از نمازها فارغ می‌شدند، آن‌وقت این دعا را می‌خواندند[۲].
معلق معتقد است که در میان ادعیه مأثوره از معصومین(ع)، دعایی به جامعیت این دعا که حاوی نکاتی بس دقیق و عمیق در ارائه و تبیین وضعیت و اوصاف بندگان و شرح احوال و کیفیت ربط بین خلایق و پروردگار در مقام عبودیت است، یافت نمی‌شود. در این دعا، امام(ع) بدون پرده‌پوشی و ابهام، به طور صریح و آشکار، به خصوصیات روحی و نحوه رفتار و گفتار و افکار بندگان پرداخته و از زوایای مختلف به واکاوی و تشریح آنها و علل پیدایش در نفس و ذهن آدمیان می‌پردازد. در این دعا، انسان درمی‌یابد که چگونه موجودی است و در برابر عظمت پروردگار، موقف او چه خواهد بود و با این شرایط و اوصاف، چگونه می‌تواند با خدای خود ربط داشته باشد و ارتباط برقرار نماید[۳].
در شرح این دعا، از آیات، روایات و حکایات فراوانی، استفاده شده است[۴]. برخی از عناوین مطرح شده در کتاب، عبارت‌اند از:
- انواع ابتلائات برای تربیت سالکین راه خدا.
- ضرورت معرفت تام به حضرت حق.
- سرعت اجابت خداوند، و سستی بندگان در دعا.
- شیوه‌های درخواست از خداوند.
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- طهرانی، سید محمد محسن، «شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی»، تهران، مکتب وحی، 1439ق/ 1396ش.