سجاده‌های سلوک: شرح مناجات‌های حضرت سجاد عليه‌السلام

    از ویکی‌نور
    سجاده‌های سلوک(علی بن حسین(ع)، امام چهارم)
    سجاده‌های سلوک: شرح مناجات‌های حضرت سجاد عليه‌السلام
    پدیدآورانعلی بن حسین(ع)، امام چهارم (نويسنده)

    مصباح یزدی، محمد تقی (شارح)

    سبحانی، کریم (گردآورنده)
    عنوان‌های دیگردعای خمس عشر. شرح ** شرح مناجات‌های حضرت سجاد علیه السلام
    ناشرمؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی (ره). انتشارات
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1390ش
    چاپ1
    شابک978-964-411-609-7
    موضوعدعاها - نقد و تفسیر - دعای خمس عشر - نقد و تفسیر - مناجات
    زبانفارسی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏خ‎‏80422‎‏ ‎‏م‎‏6 271/82 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    سجاده‌های سلوک سلسله گفتارها و درس‌های اخلاق مرحوم آیت‌الله مصباح یزدی درباره مناجات خمس عشره حضرت امام سجاد علیه‌السلام است که به صورت جداگانه به شرح و بررسی هریک از مناجات‌ها می‌پردازد. تهیه و تدوین این کتاب توسط کریم سبحانی انجام شده است.

    این کتاب فراهم آمده از مجموعه سلسله گفتارها و درس‌های اخلاق مرحوم آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی درباره مناجات خمس عشره حضرت امام سجاد علیه‌السلام است که به صورت جداگانه در ۶۳ گفتار به شرح و بررسی هریک از مناجات‌ها می‌پردازد.

    جلد نخست این کتاب در ۳۶ گفتار به تشریح و بررسی مناجات اول تا هشتم از مناجات خمس عشره می‌پردازد. ۲ گفتار نخستین این كتاب توضیح معناشناختی مناجات و جایگاه آن در آموزه‌های دینی، مفهوم مناجات و پاره‌ای از مصادیق آن در قرآن و مناجات خداوند با بندگان خویش است.

    سپس، شرح مناجات تائبین به عنوان اولین مناجات از مناجات خمس عشره در ۶ گفتار بیان شده است. چرایی اعتراف معصومین علیهم‌السلام به قصور و کوتاهی، مفهوم، مراحل و موانع توبه، آثار زیان‌بار گناه، نقش خوف و رجا در جلب رحمت الاهی و زبان و مراحل استرحام از سرفصل‌هایی است که در شرح این مناجات آمده است.

    بازشناسی نفس اماره و ویژگی‌های آن در کلام امام سجاد علیه‌السلام، بازکاوی ماهیت شیطان و ابلیس، گونه‌های تصرفات شیطان در انسان، حکمت آفرینش شیطان و ویژگی‌های قلب بیمار از دیدگاه حضرت، مباحثی است که در ذیل شرح مناجات الشاکین مطرح شده است.

    شرح مناجات خائفین بخش دیگری از این کتاب است که دربردارنده مباحثی چون: خاستگاه الاهی ترس و امید، متعلق و ماهیت ترس و نقش سازنده و تربیتی آن برای آدمی، اهیمت ترس از خداوند و عذاب‌های اخروی، حقیقت خشیت از پروردگار و نگرانی اولیای خدا از فرجام و عاقبت خویش است.

    سرفصل‌هایی چون: گستره، مفهوم رجا و ضرورت تعادل خوف و رجا، سنت استدراج، بازشناسی آرزوهای مطلوب و نکوهیده، مراحل حیات انسان، مفهوم قرب به خدا و وجه‌الله، شفاعت از منظر اسلام و مفهوم عرفی آن، قبض و بسط دل و تقدم رحمت الاهی بر غضب الاهی، در ذیل شرح و برسی مناجات‌های الراجین و الراغبین توضیح داده شده است.

    شرح مناجات الشاکرین در ۴ گفتار به تبیین ضرورت و لزوم شکرگزاری و خاستگاه ارزشی آن، رابطه تکوینی عمل با جزا، تفاوت مراتب شکرگزاری بندگان از خداوند، راه‌کار پیدایش انگیزه شکرگزاری در انسان و موانع شکرگزاری از نعمت‌ها در کلام امام سجاد علیه‌السلام می‌پردازد.

    شرح مناجات‌های المطیعین و المریدین با اشاره به مباحثی چون: آفت انحراف از حق و فرجام انحطاط، مفهوم غایت بودن خدا برای سیر اختیاری و تکاملی انسان، اسباب و عوامل توجه به خداوند، راه‌کار پیدایش حالت خشیت در برابر خداوند، مراتب تقرب به خداوند، گستره محبت و مراتب آن در آموزه‌های دینی، آثار و نشانه‌های دوستی خدا و راه‌کار افزایش محبت به خداوند، پایان‌بخش جلد نخست این کتاب است.[۱]

    در واقع شرح محتوای این دو جلد چنین است:

    جلد اول

    نخستین جلد کتاب، مناجات‌های یکم تا نهم را با عنوان‌های 1. تائبین، 2. شاکین، 3. خائفین، 4. راجین، 5. راغبین، 6. شاکرین، 7. مطيعين لله و 8. مریدین در بر دارد. مصباح در آغاز با ارائه دو گفتار، درآمدی را بر شرح خود نوشته است؛ او در گفتار نخست، مناجات را معنا می‌کند و جایگاه آن را در آموزه‌های دینی توضیح می‌دهد. در گفتار دوم نیز به جلوه‌های رضوان الهی و مناجات خدا با انسان می‌پردازد.

    نخستین مناجات، از آنِ «تائبین» است که از چرایی اعتراف معصومان(ع) به قصور و کوتاهی اعمالشان سخن می‌گوید و جایگاه و فرآیند تحقق توبه را نشان می‌دهد و به واکاوی موانع توبه و نقشی که شرم و آزرم بنده در توبه و پرهیز از گناه دارد، می‌پردازد.

    مناجات دوم از آنِ «شاکین» است كه از «نبرد دشوار و پیوستۀ آدمی با نفس سرکشش» و «شناسایی دل بیمار و راهکارهای درمان آن» گفتگو می‌کند.

    سومین مناجات از آنِ «خائفین» است كه به نقش سازنده ترس از خدا و چیستی آن می‌پردازد؛

    مناجات چهارم مناجات «راجین» است و از نقش سازندۀ امید به خدا و نظام سازنده و مفیدی که خوف و رجا در مومن ایجاد می‌کند سخن می‌گوید و به خواسته‌های متعالی اولیای خدا اشاره می‌کند؛

    «راغیبن» مناجات پنجم است چگونگی راه جستن و رسیدن به تعالی و کمالات اُخروی را بیان می‌کند؛

    مناجات ششم از آنِ «شاکرین» است که به «شُکر» و خاستگاه سپاس‌گزاری از معبود و بایسته‌های ان ‌می‌پردازد و آن را واکنش فطری انسان به نعمت‌ها می‌داند و جستاری در ظاهر و باطن نعمت‌ها دارد؛

    «مطيعين لله» عنوان مناجات هفتم است و به نجوای سرسپردگان درگاه الهی اشاره می‌کند و از دو خصلت «خودخواهی» و «بی‌بند و باری» که عامل سربرتافتن از حق می‌شود، نام می‌برد؛

    هشتمین مناجات از آنِ «مُریدین» است؛ آنان پیشگامان مسیر قرب الهی هشتند و از عنایت‌ها و توجهات خداوند به این گروه از بندگان و نیز مراتب قرب الهی و الگوی خداجویان و نیز اهمیت و جایگاهی که «مَحبت» در این میان دارد، بحث می‌کند.[۲]

    جلد دوم

    عنوان مناجات‌های این جلد عبارتند از: «9. محبین؛ 10. متوسلین؛ 11. مفتقرین؛ 12. عارفين؛ 13. ذاکرین؛ 14. معتصمین؛ 15. زاهدین».

    نویسنده در این جلد مباحش را در ۲۷ گفتار ارائه می‌دهد.

    «محبّین» عنوان مناجات نهم است. او در شرح آن با بیان جایگاه محبت و انس با معبود، مفهوم و اقسام ولایت الهی را توضیح می‌دهد. وی در این باره از رضابودن به قضا و قدر الهی، بندگی و عبادت نزد اولیای خدا و روابط خاص خداوند با دوستان خود سخن می‌گوید؛

    «متوسلین» مناجات دهم است و به مفهوم «وسیله» در آموزه‌های دینی و معنای توسل به خداوند از منظر پیشوایان معصوم (علیهم السلام) می‌پردازد؛

    «مفتقرین» یازدهین مناجات است که در شرح آن به فقر ذاتی انسان و نیاز همیشگی او به خداوند اشاره شده است و این «فقر» و «نیاز»، راه‌کاری برای درک وابستگی به خداوند است. بایسته‌های معرفتی خواندن دعا و مناجات و درخواست‌های متعالی امام سجاد(ع) از پروردگار، دو مبحثی است که در شرح و توضیح مناجات‌های متوسلین و مفتقرین ارائه می‌شود؛

    «عارفين» مناجات دوازدهم است که به مراتب و اقسام شناخت اشاره دارد، عجز از معرفت خداوند را گوشزد می‌کند. مباحث دیگر در این باره عبارتند از: معنای علم حضوری به ذات خداوند و عدم امکان شناخت کُنه حق تعالی، آثار عشق و محبت به خداوند و ارتباط دوسویه محبت و معرفت.

    «ذاکرین» سیزدهمین مناجات است که به عظمت ذکر خدا و ناتوانی انسان از انجام بایستۀ آن اشاره می‌کند. حقیقت نفس و قلب و عقل را بیان شده، راه‌کارهایی را برای تقویت یاد خدا و استمرار آن ارائه می‌دهد. حقیقت لذت مناجات و ارتباطی که «ذکر» با عواطف و احساسات انسانی دارد و نیز تحلیل فلسفی و روان‌شناختی یاد خدا در تسکینی که روح با ذکر می‌یابد، مباحث دیگر این فصل است.

    «معتصمین» چهاردهمین مناجات است كه در آن به مفهوم اعتصام و ضرورت توجه و اعتصام انسان به خداوند و استمرار آن و عوامل عصیان و تباهی دنیا اشاره می‌شود.

    «زاهدین» آخرین و پانزدهمین مناجات منسوب به امام سجاد(ع) است. به ضرورت تشخیص و تمایز دنیای نکوهیده از دنیای پسندیده اشاره می‌کند و چیستی مکر و فریب دنیا را تبیین کرده، مبحث تجلی روح توحید در مَنش دوستان خدا و راه‌کاری که برای کاستن از توجه آدمی به دنیا نیاز است،

    پایانبخش مباحث مصباح یزدی است.[۳]‏در پایان هر جلد، نمایه‌هایی از آیه‌های قرآنی و روایات معصومان(ع) نمایش داده شده است.

    پانویس

    1. ر.ک: پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)
    2. ر.ک: متن کتاب، ص544-21
    3. ر.ک: پایگاه اطلاع‌رسانی آثار حضرت آیت‌الله مصباح یزدی

    منابع مقاله

    1. مقدمه ناشر
    2. متن کتاب
    3. پایگاه اطلاع‌رسانی آثار حضرت آیت‌الله مصباح یزدی:

    https://mesbahyazdi.ir/node/5530

    1. پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)

    وابسته‌ها