دیوان امام علی علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بالدين' به 'بالدين') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دیوان امام علی(ع) (ابهام زدایی)' به 'دیوان امام علی(ع) (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۴۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR01467J1.jpg | |||
| عنوان =دیوان امام علی علیه‌السلام | |||
| عنوان‌های دیگر =دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) | |||
| | |||
اشعاری که منسوب به امام علی علیه‌السلام است | اشعاری که منسوب به امام علی علیه‌السلام است | ||
دیوان. فارسی - عربی | دیوان. فارسی - عربی | ||
| | | پدیدآوران = | ||
[[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول]] (نویسنده) | |||
[[میبدی، حسین بن معین‌الدین]] ( | [[میبدی، حسین بن معین‌الدین]] (نویسنده) | ||
[[زمانی، مصطفی]] (مترجم) | [[زمانی، مصطفی]] (مترجم) | ||
| زبان =فارسی | |||
|زبان | | کد کنگره =PJA 3106 /د933 1374 | ||
| موضوع = | |||
شعر عربی - قرن 1ق. - ترجمه شده از فارسی | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
شعر فارسی - قرن 9ق. - ترجمه شده از عربی | شعر فارسی - قرن 9ق. - ترجمه شده از عربی | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | نصايح | ||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1374 ش | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01467AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01467 | |||
| کتابخوان همراه نور =01467 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|دیوان امام علی(ع) (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ديوان امیرالمؤمنین على بن ابيطالب(ع)''' اشعار منسوب به [[امام على(ع)]] است كه شامل مضامين روايات و قرآن مجيد است و در قالب احساسى ريخته شده و به نظم در آمده و شامل مباحث اخلاقى، اعتقادى و حماسى مى‌باشد كه توسط [[زمانی، مصطفی|مصطفى زمانى]] به زبان فارسى ترجمه شده است. | |||
اشعار انقلابى و جنگى اين كتاب در کتاب‌هاى تاريخى نيز ثبت شده است. | |||
اشعار انقلابى و جنگى اين كتاب در | |||
==انتساب== | ==انتساب== | ||
| خط ۶۲: | خط ۴۷: | ||
علامه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] صاحب كتاب ارزشمند «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة إلى تصانيف الشيعة]]» در اين باره مى‌نويسد: | علامه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] صاحب كتاب ارزشمند «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة إلى تصانيف الشيعة]]» در اين باره مى‌نويسد: | ||
«ديوان منسوب به امام | «ديوان منسوب به امام علی عليه‌السلام توسط قطب‌الدين كيدرى، شارح نهج‌البلاغه، جمع‌آورى شده است. | ||
وى كه نامش شيخ ابوالحسن محمد بن حسن بيهقى نيشابورى است و از شاگردان [[طبرسی، فضل بن حسن|مرحوم طبرسى]] مى‌باشد اشعار را بر اساس جمع‌آورى ابوالحسن على بن احمد بن محمد فنجگردى نيشابورى، متوفاى 513ق بنا نهاده است. | وى كه نامش شيخ ابوالحسن محمد بن حسن بيهقى نيشابورى است و از شاگردان [[طبرسی، فضل بن حسن|مرحوم طبرسى]] مى‌باشد اشعار را بر اساس جمع‌آورى ابوالحسن على بن احمد بن محمد فنجگردى نيشابورى، متوفاى 513ق بنا نهاده است. | ||
پس از آن به نسخۀ سيد ابوالبركات | پس از آن به نسخۀ سيد ابوالبركات هبةالله بن محمدحسینى دست يافته و باز هم به اشعار آن اضافه كرده است.وى بسيارى از اشعار را با ذكر مدرک نقل كرده است.» | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب همچنانكه از نامش پيداست ديوان اشعار است كه چينش آن بر اساس آخر ابيات مى‌باشد و به ترتيب حروف الفبا ذكر و مرتب شده است. | كتاب همچنانكه از نامش پيداست ديوان اشعار است كه چينش آن بر اساس آخر ابيات مى‌باشد و به ترتيب حروف الفبا ذكر و مرتب شده است. | ||
بعنوان مثال كتاب با اين بيت شروع شده است: | بعنوان مثال كتاب با اين بيت شروع شده است: | ||
{{شعر}}{{ب|''الناس من‌جهة التمثال‌اكفاه''|2=''ابوهم آدم و الام حواء''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''الناس من‌جهة التمثال‌اكفاه''|2=''ابوهم آدم و الام حواء''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
كه با «الف» خاتمه يافته است. در ادامه بعد از به پايان رسيدن اشعارى كه الف ختم مى‌شوند اشعارى ذكر مى‌شوند كه ختم آن با حرف «باء» مى‌باشد و اين قاعده ترتيب بر اساس حروف الفبا ادامه دارد تا اينكه با حرف «ياء» كتاب به پايان مى‌رسد. | كه با «الف» خاتمه يافته است. در ادامه بعد از به پايان رسيدن اشعارى كه الف ختم مى‌شوند اشعارى ذكر مى‌شوند كه ختم آن با حرف «باء» مى‌باشد و اين قاعده ترتيب بر اساس حروف الفبا ادامه دارد تا اينكه با حرف «ياء» كتاب به پايان مى‌رسد. | ||
در اين ميان لازم به توضيح است كه در اشعارى كه با حرف الف و ديگر حروف به پايان مى‌رسد اشعارى نيز هست كه با غير از حرف مورد نظر به پايان مى‌رسند بعنوان مثال: در حرف الف، اشعارى آمده است كه با «ه» به پايان رسيده است: در زير مجموعه حرف «الف» در بيت پنجاه‌و يكم مى خوانيم: | در اين ميان لازم به توضيح است كه در اشعارى كه با حرف الف و ديگر حروف به پايان مى‌رسد اشعارى نيز هست كه با غير از حرف مورد نظر به پايان مى‌رسند بعنوان مثال: در حرف الف، اشعارى آمده است كه با «ه» به پايان رسيده است: در زير مجموعه حرف «الف» در بيت پنجاه‌و يكم مى خوانيم: | ||
{{شعر}}{{ب|''لبيك لبيك انت موليه''|2=''فارحم عبيدا اليك ملجاه''}}{{پایان شعر}} | |||
در اينجا مى‌توان گفت كه اين بيت نيز با الف ختم شده است زيرا «ملجاه» اگر ضمير «ه» ازش جدا شود با الف ختم می‌شود. | |||
در اينجا مى‌توان گفت كه اين بيت نيز با الف ختم شده است زيرا «ملجاه» اگر ضمير «ه» ازش جدا شود با الف ختم | |||
اين روش در بقيه اشعار نيز ديده مى‌شود. | اين روش در بقيه اشعار نيز ديده مى‌شود. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
كتاب حاوى 1872 بيت از اشعار منسوب به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مى‌باشد كه در موضوعات مختلفى از قبيل عرفان و اخلاق اعتقادات پند و اندرز و... سروده شده است از زيباييهاى كتاب همين بس كه كتاب با موضوع «ارزش علم» شروع شده است در يكى از همين ابيات ابتدايى حضرت چنين بيان مى‌كنند: | كتاب حاوى 1872 بيت از اشعار منسوب به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مى‌باشد كه در موضوعات مختلفى از قبيل عرفان و اخلاق اعتقادات پند و اندرز و... سروده شده است از زيباييهاى كتاب همين بس كه كتاب با موضوع «ارزش علم» شروع شده است در يكى از همين ابيات ابتدايى حضرت چنين بيان مى‌كنند: | ||
{{شعر}}{{ب|''فقم بعلم و لا تبغى له بدلا''|2=''فالناس موتى و اهل العلم احياء''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''فقم بعلم و لا تبغى له بدلا''|2=''فالناس موتى و اهل العلم احياء''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
كه مترجم اين بيت را چنين ترجمه كرده است: | كه مترجم اين بيت را چنين ترجمه كرده است: | ||
بنابراین (اگر دنبال فخر هستى) دنبال دانش باش و چيز ديگرى را عوض آن در نظر مگير، زيرا مردم در حكم مرده‌اند و دانشمندان زنده هستند. | |||
سپس اشعارى چنين چنين آورده است: | سپس اشعارى چنين چنين آورده است: | ||
{{شعر}}{{ب|''هستند جماعتى به جانان زنده''|2=''وزديدن اين قوم شود جان زنده''}}{{ب|''چون آب حيات در ازل نوشيدند''|2=''مردم همه مرده‌اند و ايشان‌زنده''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''هستند جماعتى به جانان زنده''|2=''وزديدن اين قوم شود جان زنده''}} | |||
{{ب|''چون آب حيات در ازل نوشيدند''|2=''مردم همه مرده‌اند و ايشان‌زنده''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==درباره ترجمه== | ==درباره ترجمه== | ||
| خط ۱۲۰: | خط ۸۸: | ||
گاهى به علت ضرورت شعرى جمله‌بندى با چند شعر تكميل مى‌شود كه در چنين مواردى براى حفظ آغاز و انجام شعر رعايت جمله‌بندى فارسى از نظر ابتدا و انتها حفظ نگرديده است و طبعا ميان مطلب بريدگى پيش آمده است كه خواننده به آن توجه خواهد كرد. | گاهى به علت ضرورت شعرى جمله‌بندى با چند شعر تكميل مى‌شود كه در چنين مواردى براى حفظ آغاز و انجام شعر رعايت جمله‌بندى فارسى از نظر ابتدا و انتها حفظ نگرديده است و طبعا ميان مطلب بريدگى پيش آمده است كه خواننده به آن توجه خواهد كرد. | ||
همانطور كه | همانطور كه نهج‌البلاغه را اگر جملات آن از هم جدا كنند باز هم مفيد خواهد بود ديوان اشعار حضرت نيز اگر اشعارش از هم جدا شود باز هم‌مفيد و آموزنده خواهد بود. | ||
كتاب با مقدمه مترجم شروع شده و با فهرست مطالب به پايان رسيده است. | كتاب با مقدمه مترجم شروع شده و با فهرست مطالب به پايان رسيده است. | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۹۵: | ||
نسخه‌اى از ديوان امام | نسخه‌اى از ديوان امام علی عليه‌السلام كه چاپ شده و در دست است، با نوشتۀ قطب‌الدين كيدرى نزدیک به هم است با اين تفاوت كه سلسلۀ سندها و مدارک اشعار حذف گرديده است. | ||
تاكنون هفده نفر ديوان را | تاكنون هفده نفر ديوان را جمع‌آورى يا شرح كرده‌اند و قديمى‌ترين نسخه از «ابن احمد عبدالعزيز جلودى»، متوفاى سال 332، به نام «شعر علی عليه‌السلام» است. | ||
[[میبدی، حسین بن معین‌الدین|حسين بن معين‌الدين ميبدى]] از علماى بزرگ اهل تسنن نيز اين ديوان را در سال 890 هجرى به شعر فارسى ترجمه و شرح كرده است. | [[میبدی، حسین بن معین‌الدین|حسين بن معين‌الدين ميبدى]] از علماى بزرگ اهل تسنن نيز اين ديوان را در سال 890 هجرى به شعر فارسى ترجمه و شرح كرده است. | ||
| خط ۱۳۵: | خط ۱۰۳: | ||
در حدود سى نسخه از اين ديوان و شرح آن در كتابخانه‌هاى عمومى مشهد و قم موجود مى‌باشد. | در حدود سى نسخه از اين ديوان و شرح آن در كتابخانه‌هاى عمومى مشهد و قم موجود مى‌باشد. | ||
== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن كتاب. | |||
{{شعر و شاعری}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[دیوان امام علی(ع)]] | |||
[[دیوان اشعار منسوب به حضرت امیرالمؤمنین علی(ع)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | [[رده:زبان و ادبیات عربی]] | ||
[[رده:امام علی(ع)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹
| دیوان امام علی علیه‌السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی بن ابیطالب(ع)، امام اول (نویسنده)
میبدی، حسین بن معین‌الدین (نویسنده) زمانی، مصطفی (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | دیوان امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع)
اشعاری که منسوب به امام علی علیه‌السلام است دیوان. فارسی - عربی |
| ناشر | نصايح |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1374 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر عربی - قرن 1ق. - ترجمه شده از فارسی شعر فارسی - قرن 9ق. - ترجمه شده از عربی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PJA 3106 /د933 1374 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ديوان امیرالمؤمنین على بن ابيطالب(ع) اشعار منسوب به امام على(ع) است كه شامل مضامين روايات و قرآن مجيد است و در قالب احساسى ريخته شده و به نظم در آمده و شامل مباحث اخلاقى، اعتقادى و حماسى مى‌باشد كه توسط مصطفى زمانى به زبان فارسى ترجمه شده است.
اشعار انقلابى و جنگى اين كتاب در کتاب‌هاى تاريخى نيز ثبت شده است.
انتساب
قسمتى از اشعار مسلما از امام على(ع) نيست، اما چون امام در پاسخ فردى شعر سروده است، جمع آورنده ديوان براى تكميل مطلب، شعرهاى آن شخص را هم به آن ضميمه كرده است.
علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى صاحب كتاب ارزشمند «الذريعة إلى تصانيف الشيعة» در اين باره مى‌نويسد:
«ديوان منسوب به امام علی عليه‌السلام توسط قطب‌الدين كيدرى، شارح نهج‌البلاغه، جمع‌آورى شده است.
وى كه نامش شيخ ابوالحسن محمد بن حسن بيهقى نيشابورى است و از شاگردان مرحوم طبرسى مى‌باشد اشعار را بر اساس جمع‌آورى ابوالحسن على بن احمد بن محمد فنجگردى نيشابورى، متوفاى 513ق بنا نهاده است.
پس از آن به نسخۀ سيد ابوالبركات هبةالله بن محمدحسینى دست يافته و باز هم به اشعار آن اضافه كرده است.وى بسيارى از اشعار را با ذكر مدرک نقل كرده است.»
ساختار
كتاب همچنانكه از نامش پيداست ديوان اشعار است كه چينش آن بر اساس آخر ابيات مى‌باشد و به ترتيب حروف الفبا ذكر و مرتب شده است.
بعنوان مثال كتاب با اين بيت شروع شده است:
| الناس من‌جهة التمثال‌اكفاه | ابوهم آدم و الام حواء |
كه با «الف» خاتمه يافته است. در ادامه بعد از به پايان رسيدن اشعارى كه الف ختم مى‌شوند اشعارى ذكر مى‌شوند كه ختم آن با حرف «باء» مى‌باشد و اين قاعده ترتيب بر اساس حروف الفبا ادامه دارد تا اينكه با حرف «ياء» كتاب به پايان مى‌رسد.
در اين ميان لازم به توضيح است كه در اشعارى كه با حرف الف و ديگر حروف به پايان مى‌رسد اشعارى نيز هست كه با غير از حرف مورد نظر به پايان مى‌رسند بعنوان مثال: در حرف الف، اشعارى آمده است كه با «ه» به پايان رسيده است: در زير مجموعه حرف «الف» در بيت پنجاه‌و يكم مى خوانيم:
| لبيك لبيك انت موليه | فارحم عبيدا اليك ملجاه |
در اينجا مى‌توان گفت كه اين بيت نيز با الف ختم شده است زيرا «ملجاه» اگر ضمير «ه» ازش جدا شود با الف ختم می‌شود.
اين روش در بقيه اشعار نيز ديده مى‌شود.
گزارش محتوا
كتاب حاوى 1872 بيت از اشعار منسوب به حضرت على(ع) مى‌باشد كه در موضوعات مختلفى از قبيل عرفان و اخلاق اعتقادات پند و اندرز و... سروده شده است از زيباييهاى كتاب همين بس كه كتاب با موضوع «ارزش علم» شروع شده است در يكى از همين ابيات ابتدايى حضرت چنين بيان مى‌كنند:
| فقم بعلم و لا تبغى له بدلا | فالناس موتى و اهل العلم احياء |
كه مترجم اين بيت را چنين ترجمه كرده است:
بنابراین (اگر دنبال فخر هستى) دنبال دانش باش و چيز ديگرى را عوض آن در نظر مگير، زيرا مردم در حكم مرده‌اند و دانشمندان زنده هستند.
سپس اشعارى چنين چنين آورده است:
| هستند جماعتى به جانان زنده | وزديدن اين قوم شود جان زنده | |
| چون آب حيات در ازل نوشيدند | مردم همه مرده‌اند و ايشان‌زنده |
درباره ترجمه
نسخه موجود ديوان، ترجمه استاد مصطفى زمانى مى‌باشد.كه در پائيز سال 1360 آن را آغاز نموده و بعد از گذشت يك سال به پايان برده است.
وى بعد از ترجمه هر بيت (يا چند بيت با يك مضمون)، اشعارى به زبان فارسى در مضمون شعر حضرت نيز آورده است.
گاهى به علت ضرورت شعرى جمله‌بندى با چند شعر تكميل مى‌شود كه در چنين مواردى براى حفظ آغاز و انجام شعر رعايت جمله‌بندى فارسى از نظر ابتدا و انتها حفظ نگرديده است و طبعا ميان مطلب بريدگى پيش آمده است كه خواننده به آن توجه خواهد كرد.
همانطور كه نهج‌البلاغه را اگر جملات آن از هم جدا كنند باز هم مفيد خواهد بود ديوان اشعار حضرت نيز اگر اشعارش از هم جدا شود باز هم‌مفيد و آموزنده خواهد بود.
كتاب با مقدمه مترجم شروع شده و با فهرست مطالب به پايان رسيده است.
نسخه‌هاى موجود
نسخه‌اى از ديوان امام علی عليه‌السلام كه چاپ شده و در دست است، با نوشتۀ قطب‌الدين كيدرى نزدیک به هم است با اين تفاوت كه سلسلۀ سندها و مدارک اشعار حذف گرديده است.
تاكنون هفده نفر ديوان را جمع‌آورى يا شرح كرده‌اند و قديمى‌ترين نسخه از «ابن احمد عبدالعزيز جلودى»، متوفاى سال 332، به نام «شعر علی عليه‌السلام» است.
حسين بن معين‌الدين ميبدى از علماى بزرگ اهل تسنن نيز اين ديوان را در سال 890 هجرى به شعر فارسى ترجمه و شرح كرده است.
در حدود سى نسخه از اين ديوان و شرح آن در كتابخانه‌هاى عمومى مشهد و قم موجود مى‌باشد.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.