دیوان اشعار حسن زاده آملی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'حسن زاده آملى' به 'حسن زاده آملى ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهامزدایی)') |
||
(۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR15002J1.jpg | |||
| عنوان =دیوان اشعار حسن زاده آملی | |||
| | | عنوانهای دیگر =دیوان اشعار | ||
| پدیدآوران = | |||
[[فلسفی، امیراحمد]] (خطاط) | |||
| | |||
| | |||
[[ | [[حسنزاده آملی، حسن]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | |||
|زبان | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
| ناشر = | |||
مرکز نشر فرهنگی رجاء | |||
| مکان نشر =تهران - ایران | |||
| سال نشر = 1377 ش | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15002AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =4 | |||
| شابک =964-6286-41-0 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =15002 | |||
| کتابخوان همراه نور =15002 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهامزدایی)}} | |||
'''دیوان اشعار حسنزاده آملی'''، مجموعهای است از اشعار علامه [[حسنزاده آملی، حسن|حسن حسنزاده آملی]] به خط امیراحمد فلسفی. | |||
شعر صنعتى است كه همه امتها و جوامع بشرى على رغم تمام اختلافاتشان آن را جهت تأثير بر نفوس و برانگيختن عواطف و احساسات به كار میگيرند.زيرا اگر شيوايى گفتار با هنر سجع و قافيه آميخته گردد، سخن را حلاوت و گرمى خاصى مى بخشد كه آن را در نثر كمتر مى توان يافت.چه بسا دلهايى سخت و سركش كه با سخن نرم شاعرى آب و چشمهاى جامدى كه با كلام موزونى، روان گرديده است.چه بسا افرادى كه از طريق مستقيم حق منحرف بوده و با شنيدن يا خواندن غزلى منقلب شده و به راه راست هدايت بازگشتهاند. | |||
از جمله كسانى كه مصداق بارز سخن فوق است حضرت استاد [[ | از اين رو عارفان دلسوخته و حكيمان وارسته و دانشمندان پيراسته، علاوه بر اينكه يافتهها و احساسات درونى خويش را با زبان شعر كه زبان احساس است، ابراز نمودهاند، هميشه از صنعت شعر بهترين استفادهها را كرده و از اين طريق افكار و انظار دقيق و باريك را در اذهان رسوخ داده و صفات حميده و اخلاق فاضله را در ميان مردم شايع ساخته و قلوب انسهگانها را زنده و به ارواح آنان طراوتى خاص بخشيدهاند. | ||
از جمله كسانى كه مصداق بارز سخن فوق است حضرت استاد [[حسنزاده آملی، حسن|حسن زاده آملى]] است كه با سرودن اشعار عرفانى، اخلاقى و حكمى اهداف ياد شده را محقق ساخته است مجموع سرودههاى معظم له در ديوانى مدون و به ديوان اشعار نام گرفته است.ديوان مزبور شامل بخشهاى مختلفى چون غزليات، قصايد، رباعيات، ترجيع بند، پندنامه و دفتر دل است.در اين ميان دفتر دل را شأنى بسزاست كه بعدد حروف بسم الله الرحمن الرحيم، نوزده بند است و هر بند در يك موضوع تكوينى. | |||
در بند اول آمده است: | در بند اول آمده است: | ||
{{شعر}}{{ب|''به بسم الله الرحمن الرحيم است''|2=''كه عارف در مقام كن مقيم است''}}{{ب|''كن الله و بسم الله عارف''|2=''چه خوش وزنند در بحر معارف''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''به بسم الله الرحمن الرحيم است''|2=''كه عارف در مقام كن مقيم است''}} | |||
{{ب|''كن الله و بسم الله عارف''|2=''چه خوش وزنند در بحر معارف''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
الى آخر | الى آخر | ||
استاد خود در وصف دفتر دل سروده است: | استاد خود در وصف دفتر دل سروده است: | ||
{{شعر}}{{ب|''چو اين دفتر حكايت دارد از دل''|2=''بسى حرف و شكايت دارد از دل''}}{{ب|''بحكم طالعش از اختر دل''|2=''نهادم نام او را دفتر دل ''}}{{ب|''زطوفانى درياى دل من''|2=''صدفهايى كه دارد ساحل من ''}}{{ب|''بسى از آن صدفها را ز ساحل''|2=''نمودم جمع و شد اين دفتر دل ''}}{{پایان شعر}} | |||
شايان ذكر است كه نوع غزليات ديوان و خصوصا دفتر دل در حال رياضت و داشتن اربعين سروده شده است.آرى به فرموده باباطاهر: | |||
{{شعر}}{{ب|''حقيقت بشنو از پور فريدون''|2=''كه شعله از تنور سرد نايى''}}{{پایان شعر}} | |||
{{ | |||
{{ب|'' | |||
{{پایان شعر}} | |||
مرحوم حاج ميرزا مهدى الهى قمشهاى، آن عارف بزرگ و شاعر سترگ كه صدر ديوان اشعار به دستخط مبارک آن جناب مزين است، در وصف سرودههاى استاد چنين نگاشته است: | |||
«به مقتضاى شوق ذاتى نفوس قدسيه ناطقه به فهم حقايق، هرچه روح، اشتياقش به فهم معارف الهى و لطايف حكمى فزون است استعلاى نفس ناطقه بيشتر و انجذاب به عالم تجرد بيش.به حكم ان من الشعر لحكمة و ان الله تعالى كنوزا تحت العرش.مفتاحه لسان الشعراء، ذوق لطيف و فكر علمى شريف و خاصه مشتاقان علوم عقلى و عرفان و طالبان مقام حقيقت و ايقان، ترنم و تفكر و تجسم معانى مجرده را به لباس زيباى شعر براى توجه نفوس لايق و تشويق خلايق و توجه به دقايق عرفان و حكمت و مبدا و معاد، ضرور دانسته و استادان علوم عقلى و ذوقى، اشارات و لطايف و حقايق قرآن گفتار ائمه اطهار را با طبع لطيف خود به لسان اشعار و نظم آبدار در آورده و نفوس مستعده را بهرهمند از آن سخنان آسمانى میكنند و بدين وسيله مردم را سوق به اخلاق فاضله دهند، لذا استاد دانشمند«حسن زاده» اشعار آبدارى براى نشر معارف الهى و ترغيب نفوس شيق به كمال و روحهاى عالى طالب حقايق، اين اشعار را كه مضامينش همه طبق اخلاق فاضله و توحيد و تزكيه و تربيت روح است، بدين مقصد عالى سروده و از طبع وقاد خداداد گوهر فشانى كردهاند. | |||
ان شاء الله لكل بيت بيت فى الجنة پاداش از حقيقة الحقايق خواهند يافت.حضرت حجتالاسلام بارع و استاد دروس عقليه و نقليه حوزه علمى قم ابقاه الله بحسن عنايته، در مقام نشر حكمت و معرفت بدين وسيله هم كه اكثر دانشمندان بدان نشر حقايق قرآن دادهاند، متوسل شدند و على الله اجر من احسن عملا. | |||
«الاحقر مهدى الهى قمشهاى» | |||
و اينك نمونهاى از سرودههاى استاد: | |||
{{شعر}}{{ب|''ره عشق است و نوش و نيش دارد''|2=''هزاران گردنه در پيش دارد''}}{{ب|''برو راه خود و امثال خود گير ''|2=''كه اين ره لايق درويش دارد''}}{{ب|''كجا ره میبرد در بزم خوبان ''|2=''هر آنكو نفس بدانديش دارد''}}{{ب|''به كام دل رسيدن آرزو نيست ''|2=''كه سالك را اسير خويش دارد''}}{{ب|''شنيدم عاشقى فرزانه میگفت''|2=''چو من ديوانه ديگر كيش دارد''}}{{ب|''عجب بزمى است خلوتگاه معشوق''|2=''كه در شب عاشق دل ريش دارد''}}{{ب|''حسن را ار تمناى وصال است ''|2=''دلش را دور از تشويش دارد''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | {{شعر}}{{ب|''من مات قد و قامت موزون توام''|2=''دل داده آن جمال بيچون توام''}}{{ب|''حاشا كه بگويمت تو ليلاى منى''|2=''اما من دل باخته مجنون توام''}} | ||
{{ب|'' | |||
{{ب|'' | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{{شعر}}{{ب|''اى يك ده و دو كه جمله روحيد همه''|2=''از صبح ازل مست صبوحيد همه''}}{{ب|''افتاده به قلزم فناييم و شما ''|2=''بر كشتى كائنات نوحيد همه''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}}{{ب|''سرمايه راهرو حضور و ادب است''|2=''آنگاه يكى همت و ديگر طلب است''}}{{ب|''ناچار بود رهرو از اين چار اصول''|2=''ورنه به مراد دل رسيدن عجب است''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''سرمايه راهرو حضور و ادب است''|2=''آنگاه يكى همت و ديگر طلب است''}} | |||
{{ب|''ناچار بود رهرو از اين چار اصول''|2=''ورنه به مراد دل رسيدن عجب است''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
كتاب ديوان اشعار در تابستان 1364 توسط مركز نشر فرهنگى رجاء با | كتاب ديوان اشعار در تابستان 1364 توسط مركز نشر فرهنگى رجاء با کیفیت مطلوبى طبع و منتشر شد.& | ||
{{شعر و شاعری}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹
دیوان اشعار حسن زاده آملی | |
---|---|
پدیدآوران | فلسفی، امیراحمد (خطاط) حسنزاده آملی، حسن (نویسنده) |
عنوانهای دیگر | دیوان اشعار |
ناشر | مرکز نشر فرهنگی رجاء |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | 1377 ش |
چاپ | 4 |
شابک | 964-6286-41-0 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان اشعار حسنزاده آملی، مجموعهای است از اشعار علامه حسن حسنزاده آملی به خط امیراحمد فلسفی.
شعر صنعتى است كه همه امتها و جوامع بشرى على رغم تمام اختلافاتشان آن را جهت تأثير بر نفوس و برانگيختن عواطف و احساسات به كار میگيرند.زيرا اگر شيوايى گفتار با هنر سجع و قافيه آميخته گردد، سخن را حلاوت و گرمى خاصى مى بخشد كه آن را در نثر كمتر مى توان يافت.چه بسا دلهايى سخت و سركش كه با سخن نرم شاعرى آب و چشمهاى جامدى كه با كلام موزونى، روان گرديده است.چه بسا افرادى كه از طريق مستقيم حق منحرف بوده و با شنيدن يا خواندن غزلى منقلب شده و به راه راست هدايت بازگشتهاند.
از اين رو عارفان دلسوخته و حكيمان وارسته و دانشمندان پيراسته، علاوه بر اينكه يافتهها و احساسات درونى خويش را با زبان شعر كه زبان احساس است، ابراز نمودهاند، هميشه از صنعت شعر بهترين استفادهها را كرده و از اين طريق افكار و انظار دقيق و باريك را در اذهان رسوخ داده و صفات حميده و اخلاق فاضله را در ميان مردم شايع ساخته و قلوب انسهگانها را زنده و به ارواح آنان طراوتى خاص بخشيدهاند.
از جمله كسانى كه مصداق بارز سخن فوق است حضرت استاد حسن زاده آملى است كه با سرودن اشعار عرفانى، اخلاقى و حكمى اهداف ياد شده را محقق ساخته است مجموع سرودههاى معظم له در ديوانى مدون و به ديوان اشعار نام گرفته است.ديوان مزبور شامل بخشهاى مختلفى چون غزليات، قصايد، رباعيات، ترجيع بند، پندنامه و دفتر دل است.در اين ميان دفتر دل را شأنى بسزاست كه بعدد حروف بسم الله الرحمن الرحيم، نوزده بند است و هر بند در يك موضوع تكوينى.
در بند اول آمده است:
به بسم الله الرحمن الرحيم است | كه عارف در مقام كن مقيم است | |
كن الله و بسم الله عارف | چه خوش وزنند در بحر معارف |
الى آخر
استاد خود در وصف دفتر دل سروده است:
چو اين دفتر حكايت دارد از دل | بسى حرف و شكايت دارد از دل | |
بحكم طالعش از اختر دل | نهادم نام او را دفتر دل | |
زطوفانى درياى دل من | صدفهايى كه دارد ساحل من | |
بسى از آن صدفها را ز ساحل | نمودم جمع و شد اين دفتر دل |
شايان ذكر است كه نوع غزليات ديوان و خصوصا دفتر دل در حال رياضت و داشتن اربعين سروده شده است.آرى به فرموده باباطاهر:
حقيقت بشنو از پور فريدون | كه شعله از تنور سرد نايى |
مرحوم حاج ميرزا مهدى الهى قمشهاى، آن عارف بزرگ و شاعر سترگ كه صدر ديوان اشعار به دستخط مبارک آن جناب مزين است، در وصف سرودههاى استاد چنين نگاشته است:
«به مقتضاى شوق ذاتى نفوس قدسيه ناطقه به فهم حقايق، هرچه روح، اشتياقش به فهم معارف الهى و لطايف حكمى فزون است استعلاى نفس ناطقه بيشتر و انجذاب به عالم تجرد بيش.به حكم ان من الشعر لحكمة و ان الله تعالى كنوزا تحت العرش.مفتاحه لسان الشعراء، ذوق لطيف و فكر علمى شريف و خاصه مشتاقان علوم عقلى و عرفان و طالبان مقام حقيقت و ايقان، ترنم و تفكر و تجسم معانى مجرده را به لباس زيباى شعر براى توجه نفوس لايق و تشويق خلايق و توجه به دقايق عرفان و حكمت و مبدا و معاد، ضرور دانسته و استادان علوم عقلى و ذوقى، اشارات و لطايف و حقايق قرآن گفتار ائمه اطهار را با طبع لطيف خود به لسان اشعار و نظم آبدار در آورده و نفوس مستعده را بهرهمند از آن سخنان آسمانى میكنند و بدين وسيله مردم را سوق به اخلاق فاضله دهند، لذا استاد دانشمند«حسن زاده» اشعار آبدارى براى نشر معارف الهى و ترغيب نفوس شيق به كمال و روحهاى عالى طالب حقايق، اين اشعار را كه مضامينش همه طبق اخلاق فاضله و توحيد و تزكيه و تربيت روح است، بدين مقصد عالى سروده و از طبع وقاد خداداد گوهر فشانى كردهاند.
ان شاء الله لكل بيت بيت فى الجنة پاداش از حقيقة الحقايق خواهند يافت.حضرت حجتالاسلام بارع و استاد دروس عقليه و نقليه حوزه علمى قم ابقاه الله بحسن عنايته، در مقام نشر حكمت و معرفت بدين وسيله هم كه اكثر دانشمندان بدان نشر حقايق قرآن دادهاند، متوسل شدند و على الله اجر من احسن عملا.
«الاحقر مهدى الهى قمشهاى»
و اينك نمونهاى از سرودههاى استاد:
ره عشق است و نوش و نيش دارد | هزاران گردنه در پيش دارد | |
برو راه خود و امثال خود گير | كه اين ره لايق درويش دارد | |
كجا ره میبرد در بزم خوبان | هر آنكو نفس بدانديش دارد | |
به كام دل رسيدن آرزو نيست | كه سالك را اسير خويش دارد | |
شنيدم عاشقى فرزانه میگفت | چو من ديوانه ديگر كيش دارد | |
عجب بزمى است خلوتگاه معشوق | كه در شب عاشق دل ريش دارد | |
حسن را ار تمناى وصال است | دلش را دور از تشويش دارد |
من مات قد و قامت موزون توام | دل داده آن جمال بيچون توام | |
حاشا كه بگويمت تو ليلاى منى | اما من دل باخته مجنون توام |
اى يك ده و دو كه جمله روحيد همه | از صبح ازل مست صبوحيد همه | |
افتاده به قلزم فناييم و شما | بر كشتى كائنات نوحيد همه |
سرمايه راهرو حضور و ادب است | آنگاه يكى همت و ديگر طلب است | |
ناچار بود رهرو از اين چار اصول | ورنه به مراد دل رسيدن عجب است |
كتاب ديوان اشعار در تابستان 1364 توسط مركز نشر فرهنگى رجاء با کیفیت مطلوبى طبع و منتشر شد.&