دیوان اثیرالدین اخسیکتی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[اثیر اخسیكتی]] (نویسنده) | ||
[[همایون‌فرخ، رکن‌الدین]] (مصحح) | [[همایون‌فرخ، رکن‌الدین]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =23322 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =23322 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور =؟، 947 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان اثیرالدین آخسیکتی،''' مجموعه اشعار [[ | '''دیوان اثیرالدین آخسیکتی،''' مجموعه اشعار [[اثیر اخسیكتی|اثیرالدین محمد بن ابی‌طاهر اخسیکتی]] (متوفی 609ق) معروف به [[اثیر اخسیكتی|اثیرالدین اخسیکتی]] از شعرا و قصیده‌پردازان معروف قرن ششم است. تصحیح و مقدمه کتاب به قلم [[همایون‌فرخ، رکن‌الدین|رکن‌الدین همایون فرخ]] است. | ||
این چاپ مشتمل بر مقدمه‌ای در شرح احوال شاعر و روش تصحیح در 112 صفحه و متن دیوان نیز شامل قصاید (4214 بیت)، غزلیات (1361 بیت)، قطعات (557 بیت)، مفردات (24 بیت)، ترجیعات (234 بیت) و رباعیات (142 بیت) است.<ref>ر.ک: یلمه‌ها، احمدرضا، ص 180</ref> | این چاپ مشتمل بر مقدمه‌ای در شرح احوال شاعر و روش تصحیح در 112 صفحه و متن دیوان نیز شامل قصاید (4214 بیت)، غزلیات (1361 بیت)، قطعات (557 بیت)، مفردات (24 بیت)، ترجیعات (234 بیت) و رباعیات (142 بیت) است.<ref>ر.ک: یلمه‌ها، احمدرضا، ص 180</ref> | ||
[[ | [[اثیر اخسیكتی|اثیرالدین]] شاعری ورزیده‌طبع و اشعار وی متین است و مخترعات لفظی و معنوی او در حد خود بسیار است، ولی تمایل او به تقلید دیگران طبع بلندش را پایبند کرده است. [[اثیر اخسیكتی|اثیرالدین]] با کمال مهارت سبک سنائی و انوری را تقلید می‌کند، ولی آن روح و ملاحت که در سخن [[سنایی، مجدود بن آدم|سنائی]] و [[انوری، محمد بن محمد|انوری]] است، در اشعار او موجود نیست. چند قصیده هم به طریقه خاقانی سروده و از عهده برآمده و او خود را از [[خاقانی شروانی|خاقانی]] برتر می‌داند و این گفته از انصاف دور است. اشعار اثیرالدین گذشته از تأثیر معاصرین از فنون لفظی بلاغت هم متأثر است و گویا او را به رعایت قوانین این فن میل وافر بوده؛ چنان‌که آثار آن در اکثر اشعار وی پیداست و بسیاری از ابیات وی هم به جهت بلاغت پسندیده و رائق است.<ref>ر.ک: مقدمه، صفحات بیست‌وهفت و بیست‌وهشت</ref> عیب بزرگ او در آن بود که به صعوبت معانی در اشعار خود علاقه می‌ورزید و این امر باعث مکتوم ماندن معانی ابیات او گردیده است.<ref>ر.ک: همان، سی‌ودو</ref> | ||
نسخه تصحیح‌شده | نسخه تصحیح‌شده [[همایون‌فرخ، رکن‌الدین|رکن‌الدین همایون فرخ]]، به دلایل فراوان از جمله عدم دسترسی به نسخ متعدد و متقدم، با تحریفات و تصحیفات فراوان صورت پذیرفته و بسیاری از ابیات با اغلاط، افتادگی‌ها و ابهامات و تعقیدات فراوان ضبط گردیده است.<ref>ر.ک: یلمه‌ها، احمدرضا، ص179</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۱
| دیوان اثیرالدین آخسیکتی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اثیر اخسیكتی (نویسنده) همایون‌فرخ، رکن‌الدین (مصحح) |
| ناشر | کتابفروشي رودکي |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1337ش. |
| چاپ | اول |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 6ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 4798 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان اثیرالدین آخسیکتی، مجموعه اشعار اثیرالدین محمد بن ابی‌طاهر اخسیکتی (متوفی 609ق) معروف به اثیرالدین اخسیکتی از شعرا و قصیده‌پردازان معروف قرن ششم است. تصحیح و مقدمه کتاب به قلم رکن‌الدین همایون فرخ است.
این چاپ مشتمل بر مقدمه‌ای در شرح احوال شاعر و روش تصحیح در 112 صفحه و متن دیوان نیز شامل قصاید (4214 بیت)، غزلیات (1361 بیت)، قطعات (557 بیت)، مفردات (24 بیت)، ترجیعات (234 بیت) و رباعیات (142 بیت) است.[۱]
اثیرالدین شاعری ورزیده‌طبع و اشعار وی متین است و مخترعات لفظی و معنوی او در حد خود بسیار است، ولی تمایل او به تقلید دیگران طبع بلندش را پایبند کرده است. اثیرالدین با کمال مهارت سبک سنائی و انوری را تقلید می‌کند، ولی آن روح و ملاحت که در سخن سنائی و انوری است، در اشعار او موجود نیست. چند قصیده هم به طریقه خاقانی سروده و از عهده برآمده و او خود را از خاقانی برتر می‌داند و این گفته از انصاف دور است. اشعار اثیرالدین گذشته از تأثیر معاصرین از فنون لفظی بلاغت هم متأثر است و گویا او را به رعایت قوانین این فن میل وافر بوده؛ چنان‌که آثار آن در اکثر اشعار وی پیداست و بسیاری از ابیات وی هم به جهت بلاغت پسندیده و رائق است.[۲] عیب بزرگ او در آن بود که به صعوبت معانی در اشعار خود علاقه می‌ورزید و این امر باعث مکتوم ماندن معانی ابیات او گردیده است.[۳]
نسخه تصحیح‌شده رکن‌الدین همایون فرخ، به دلایل فراوان از جمله عدم دسترسی به نسخ متعدد و متقدم، با تحریفات و تصحیفات فراوان صورت پذیرفته و بسیاری از ابیات با اغلاط، افتادگی‌ها و ابهامات و تعقیدات فراوان ضبط گردیده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- یلمه‌ها، احمدرضا؛ «نگرشی نو بر دیوان اثیرالدین اخسیکتی»، آینه میراث، بهار و تابستان 1389، دوره جدید، شماره 46، ص 179 تا 196.