المعلی بن خنيس شهادته و وثاقته و مسنده
| المعلی بن خنیس شهادته و وثاقته و مسنده | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ساعدی، حسین (اعداد) |
| عنوان‌های دیگر | شهادته و وثاقته و مسنده |
| ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، سازمان چاپ و نشر |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1387 ش یا 1428 ق |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-964-493-006-5 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 116 /م7 س21383* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المُعَلى بن خُنَيس شهادته و وثاقته و مُسنَده، از آثار آقاى حسین ساعدى (متولد 1346ش) است كه در آن، زندگى، كتاب، مُسنَد و روايات يكى از ياران و راويان خاص حضرت امام جعفر صادق(ع) به نام مُعَلى بن خُنَيس (شهيد در 131ق) را به‌صورت علمى و مستند و به زبان عربى جديد شناسانده و آراى گوناگون را در اين زمينه نقد و بررسى كرده است.
ساختار
كتاب حاضر، از مقدمه مسئول بخش پژوهش‌هاى رجالى دارالحديث و مقدمه نویسنده و متن اصلى (شامل دو باب و هركدام داراى سه فصل) تشكيل شده است.
در مقدمه نویسنده كه آن را در تاريخ 20 مهر 1382ش، در قم نوشته، با تأكيد بر اهميت دوران تاريخى امامت حضرت امام صادق(ع) در تقويت و استمرار مكتب تشيع، افزوده است: مُعَلى بن خُنَيس، يكى از ياران ويژه و راويان مخصوص حضرت امام صادق(ع) بود كه به‌خوبى حق امامت را مى‌شناخت و از آن دفاع مى‌كرد و سرانجام در اين راه به شهادت رسيد. در اين اثر، مى‌كوشيم كه نقش فكرى، فرهنگى و سياسى او را در اين دوران پُرآشوب، به‌ويژه در برابر تشكيل خلافت عباسى روشن سازیم. روش تحقيق در اين اثر، عبارت از روش تكاملى است؛ به اين معنا كه از بيش از يك روش بهره مى‌بريم و مثلاً از روش تطبيقى در جمع‌آورى نصوص و پردازش آن و بررسى وقايع و آراء براى كشف محتويات آن و نتيجه‌گيرى استفاده مى‌كنيم و... علم رجال را به‌كار مى‌گيريم تا رجال سند را بشناسیم و بر كتب تاريخ و ملل و نحل اعتماد مى‌كنيم و.[۱]
اثر حاضر به زبان عربى جديد نوشته شده و به همين جهت واژگان و اصطلاحاتى در آن يافت مى‌شود كه در زبان عربى قديم رايج نبوده است؛ مانند «التيارات الشيعية».[۲]؛ به معناى گرايش‌هاى شيعى و...
گزارش محتوا
نویسنده در اين پژوهش مفصل و ارزنده، بعد از توضيحاتى مستند در مورد زندگانى مُعَلى بن خُنَيس، نظر كسانى را مطرح كرده كه او را تضعيف كرده‌اند و بعد به نقد و ارزيابى آن پرداخته و در پایان، توثيق او را معتبر دانسته است.[۳]نویسنده تأكيد كرده است كه مُعَلى بن خُنَيس كتابى دارد كه از او به‌واسطه معلى بن عثمان روايت مى‌شود و همچنين او رواياتى دارد كه برخى از راويان از او به‌صورت مستقيم و بدون واسطه معلى بن عثمان يا اشاره به كتابش روايت مى‌كنند.[۴]همچنين نویسنده، مسند و روايات مُعَلى بن خُنَيس را نقل و از نظر سند بررسى كرده است.[۵]و سرانجام نویسنده بعد از پژوهشى كه انجام داده، به چند نتيجه رسيده است؛ از جمله اينكه: 1. مُعَلى بن خُنَيس، از ياران خاص حضرت امام صادق(ع) بود و در اجراى برخى از امور مخصوص امام(ع) خدمت مى‌كرد و بر بخشى از اموال ايشان وكيل بود تا تجارت كند؛ 2. او باآنكه معاصر دوران قيام دولت عباسى و پيدايش گرايش‌هاى شيعى زيدى، كيسانى عباسى و غلات و... بود، ولى پايبندى خودش را به هدايت‌هاى امام(ع) حفظ كرد و حقش را شناخت و مردم را به اطاعت از او فراخواند و در اين راه جهاد كرد؛ 3. به همين جهت داوود بن على كه مغز متفكر قيام دولت عباسى بود، به‌عنوان اولین ضربه به مكتب امام صادق(ع) به قتل مُعَلى بن خُنَيس اقدام كرد تا عبرتى براى سايرين شود و چنين حركت و فعاليتى تكرار نشود؛ 4. بلافاصله بعد از شهادت مُعَلى بن خُنَيس، حضرت امام صادق(ع) در برابر داوود بن على ايستاد و چنان مقاومت كرد تا سيرافى - رئيس نيروى انتظامى و عامل اجراى نقشه قتل معلى - دستگير و قصاص شد و آنگاه امام(ع) به منزلش بازگشت و داوود بن على را نفرين كرد و از خداى متعال خواست كه از او انتقام بگيرد و بر اثر دعاى امام(ع) در زمان طلوع فجر آن شب داوود مُرد؛ 5. همچنين حضرت امام صادق(ع) بعد از شهادت مُعَلى بن خُنَيس برایش دعا و طلب مغفرت كرد؛ 6. با توجه به پژوهش انجام‌شده، تضعيفى كه نجاشى نسبت به مُعَلى بن خُنَيس انجام داده، چون اجتهادى و حدسى است، نمى‌تواند با نصوص قطعى الصدورى معارضه كند كه معلى را توثيق كرده است و.[۶]
وضعيت كتاب
براى اثر حاضر در آغاز كتاب فهرست اجمالى مطالب و در پایان آن فهرست‌هاى فنى (آيات، روايات، اديان و مذاهب و فِرق، جماعات و قبائل، بلدان و اماكن، حوادث و وقائع و ايام و ازمنه) و فهرست منابع و فهرست تفصيلى مطالب فراهم شده است. كتاب حاضر، مستند است و نویسنده ارجاعات و استنادات و توضيحاتش را به‌صورت پاورقى آورده است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.