۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله'
جز (جایگزینی متن - 'شهيد اول' به 'شهيد اول') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
البته در انتساب اين كتاب شريف به مؤلف هيچ شبهه‌اى وجود ندارد، چرا كه بزرگانى همچون [[شهيد اول]] و [[شهيد ثانى]] و محدث نورى عليهم الرحمة در حاشيۀ نسخه‌هاى كتاب صحت انتساب را تأييد نموده‌اند و در توجيه اين نوع نام بردنِ مؤلف از خود، كلماتى دارند. | البته در انتساب اين كتاب شريف به مؤلف هيچ شبهه‌اى وجود ندارد، چرا كه بزرگانى همچون [[شهيد اول]] و [[شهيد ثانى]] و محدث نورى عليهم الرحمة در حاشيۀ نسخه‌هاى كتاب صحت انتساب را تأييد نموده‌اند و در توجيه اين نوع نام بردنِ مؤلف از خود، كلماتى دارند. | ||
خلاصۀ كلام آنان اين است كه: | خلاصۀ كلام آنان اين است كه: عبدالله يعنى بندۀ خدا و تمام انسان‌ها عبد خدا هستند و مقصود از اسماعيل نيز، اسماعيل ذبيح، فرزند حضرت ابراهيم است كه همۀ سادات به او منتسب هستند و بدين ترتيب هيچ مشكلى در اين گونه نام نهادن نيست. | ||
نظير اين كار را برادر بزرگوار او، على بن طاووس عليه الرحمة: در كتاب طرائف انجام داده است و اين اشتراك نيز نشان از شدت خفقان عصر آل طاووس دارد. | نظير اين كار را برادر بزرگوار او، على بن طاووس عليه الرحمة: در كتاب طرائف انجام داده است و اين اشتراك نيز نشان از شدت خفقان عصر آل طاووس دارد. | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
روش [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] بدين صورت است كه ابتدا آيۀ قرآن را ذكر مى‌نمايد، سپس روايت ذيل آيه را به نقل از مأخذ آن نقل مى‌كند.در بسيارى از موارد نيز، پس از نقل روايت، توضيحى ذكر كرده و در آن معنا و وجه استدلال به آيه و روايت را بيان مى‌نمايد.در تمام اين موارد، مطلب را با «قال | روش [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] بدين صورت است كه ابتدا آيۀ قرآن را ذكر مى‌نمايد، سپس روايت ذيل آيه را به نقل از مأخذ آن نقل مى‌كند.در بسيارى از موارد نيز، پس از نقل روايت، توضيحى ذكر كرده و در آن معنا و وجه استدلال به آيه و روايت را بيان مى‌نمايد.در تمام اين موارد، مطلب را با «قال عبدالله بن اسماعيل...»آغاز كرده است. | ||
سيد بيشترين حجم كتاب را اختصاص به آياتى داده كه رد مخالفين را عهده دار است و با اثبات عدم صلاحيت ديگران براى خلافت، اولويت و تعيّن ائمه عليهم السلام براى امر خطير خلافت روشن و مبرهن مى‌گردد. | سيد بيشترين حجم كتاب را اختصاص به آياتى داده كه رد مخالفين را عهده دار است و با اثبات عدم صلاحيت ديگران براى خلافت، اولويت و تعيّن ائمه عليهم السلام براى امر خطير خلافت روشن و مبرهن مى‌گردد. | ||